Rozdział 53 — Przemiana przez wiarę i posłuszeństwo
[]
Nauczanie Chrystusa w ewangelii jest w doskonałej harmonii z nauczaniem Chrystusa dokonywanym przez proroków w Starym Testamencie. Prorocy przemawiali przez posłańców Chrystusa w Starym Testamencie tak samo, jak apostołowie wyrażali jego poselstwa w Nowym Testamencie i nie ma sprzeczności pomiędzy ich nauczaniem. Jednak szatan zawsze działał i nadal działa z wszelką możliwą zwodniczością niesprawiedliwości, aby uczynić Słowo Boże nieskutecznym. Stara się uczynić tajemniczym to, co jest proste i jasne. Ma długie doświadczenie w tym dziele. Zna charakter Boga i przez swą chytrość zniewolił świat. To przez czynienie słowa Bożego nieskutecznym grzech został wprowadzony na świat. Adam uwierzył kłamstwu szatana i przez fałszywe przedstawienie charakteru Boga, życie Adama zostało zmienione i zeszpecone. Był on nieposłuszny przykazaniu Bożemu i uczynił dokładnie to, czego Pan powiedział mu, aby nie czynił. Adam upadł przez nieposłuszeństwo, gdyby jednak zniósł próbę i był wiemy Bogu, śluzy chroniące przed zalewem nieszczęścia nie zostałyby otwarte na nasz świat.WP1 321.1
Przez wiarę w fałszywe przedstawienie Boga dokonane przez szatana, zmieniony został charakter i los człowieka, jednak jeśli ludzie uwierzą w Słowo Boże. To zostaną przemienieni w umyśle i charakterze i zostaną przygotowani do życia wiecznego. Wiara w to, że “tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał, aby każdy, kto weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny” (Jana 3,16), zmieni serce i odtworzy w człowieku obraz Boga.WP1 321.2
Jak wielu dzisiaj, tak samo i Paweł (przed swoim nawróceniem) był bardzo pewny siebie w odziedziczonej pobożności, jednak jego pewność była oparta na kłamstwie. Była to wiara bez Chrystusa, ponieważ pokładał zaufanie w formach i ceremoniach. Jego gorliwość dla prawa była odłączona od Chrystusa i bezwartościowa. Chlubił się. że był bez skazy w swoim spełnianiu uczynków prawa, jednak odrzucił Chrystusa, który nadał prawu jakąkolwiek wartość. Był pewien, że miał rację. Mówi: “Ja sam również uważałem, że należy wszelkimi sposobami występować przeciwko imieniu Jezusa Nazareńskiego, co też czyniłem w Jerozolimie, a gdy otrzymałem pełnomocnictwo od arcykapłanów, wtrąciłem do więzienia wielu świętych, kiedy zaś skazywano ich na śmierć, ja głosowałem za tym”. Dzieje Apostolskie 26,9-10. Przez pewien czas Paweł wykonywał bardzo okrutne dzieło, myśląc, że wykonuje służbę Bożą, gdyż mówi: “czyniłem to nieświadomie, w niewierze”. 1 Tymoteusza 1,13. Jednak jego szczerość nie usprawiedliwiła jego dzieła ani nie sprawiła, że błąd stał się prawdą.WP1 321.3
Wiara jest środkiem, za pomocą którego prawda lub błąd znajdują w umyśle miejsce zamieszkania. Prawda lub błąd przyjmowane są przez tę samą czynność umysłu, ale zdecydowaną różnicę sprawia to, czy wierzymy Słowu Bożemu, czy wypowiedziom ludzi. Gdy Chrystus objawił się Pawłowi i został on przekonany, że prześladował Jezusa w osobie jego świętych, przyjął prawdę taką, jaką jest ona w Jezusie. W umyśle i charakterze objawiła się przekształcająca moc i stał się nowym człowiekiem w Chrystusie Jezusie. Przyjął prawdę w takiej pełni, że ani ziemia, ani piekło nie mogły zachwiać jego wiary.WP1 322.1
Jest wielu takich, którzy wołają: “Wierz, tylko wierz”. Zapytajcie ich w co macie wierzyć. Czy macie wierzyć w kłamstwa zmyślone przez szatana przeciwko świętemu, sprawiedliwemu i dobremu prawu Bożemu? Bóg nie używa swej wielkiej i drogocennej łaski po to, aby uczynić swoje prawo bezskutecznym, ale po to, by je utwierdzić. Jaka jest decyzja Pawła? Mówi on: “Cóż więc powiemy? Że zakon to grzech? Przenigdy! Przecież nie poznałbym grzechu, gdyby nie zakon... I ja żyłem niegdyś bez zakonu, lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a [] ja [] umarłem... Tak więc zakon [] jest święty i przykazanie jest święte i sprawiedliwe, i dobre”. Rzymian 7,7-12.WP1 322.2
Prawo nie może przebaczyć
Paweł nauczył się, że w prawie nie ma żadnej mocy, by przebaczyć przestępcy prawa. “Z uczynków zakonu nie będzie usprawiedliwiony przed nim żaden człowiek”. Rzymian 3,20. “Bo co niemożnego było zakonowi, w czem on był słaby dla ciała, Bóg posławszy Syna swego w podobieństwie grzesznego ciała i dla grzechu, potępił grzech w ciele, aby ona sprawiedliwość zakonu była wypełniona w nas, którzy nie według ciała chodzimy, ale według Ducha”. Rzymian 8,3-4 (BG).WP1 322.3
Pan widział nasz upadły stan, widział naszą potrzebę łaski, a ponieważ umiłował nasze dusze, dał nam łaskę i pokój. Łaska oznacza przychylność względem tego, kto na nią nie zasługuje, kto jest stracony. Fakt, że jesteśmy grzesznikami zamiast odcinać nas od miłosierdzia i miłości Bożej, sprawia że wykazanie jego miłości do nas jest bezwzględną koniecznością, abyśmy mogli być zbawieni. Chrystus mówi: “Nie wy mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was, abyście szli i owoc wydawali i aby owoc wasz był trwały”. Jana 15,16.WP1 323.1
Gdy Adam upadł, poczynione zostało zapewnienie jego odnowienia. We właściwym czasie Jezus, Książę życia, przyszedł na nasz świat, by wejść w spór z mocami ciemności. W tym świecie szatan miał możliwość przedstawienia skutków działania swoich zasad wolności od wszelkiego prawa, a Chrystus, przez swoje niezachwiane posłuszeństwo przykazaniom Ojca, objawił skutki stosowania w praktyce zasad sprawiedliwości. Zgodnie ze swymi zasadami zła szatan nękał Syna Bożego gwałtownymi pokusami, a ostatecznie zaprowadził go przed sąd, aby został On skazany na śmierć bez przyczyny. Sprzymierzenie zła poruszało serca ludzi w celu zrealizowania zasad zła. Tłumowi zostali przedstawieni Chrystus i Barabasz. Barabasz był sławnym bandytą i mordercą, Chrystus był Synem Bożym. Piłat spojrzał na tych dwóch i myślał, że nie będzie wahania w wyborze Jezusa. Oznaki szlachetności, inteligencji i czystości były wyraźnie odsłonięte w jego obliczu, wyraźnie kontrastując z aroganckimi cechami Barabasza. Zapytał: “Którego z tych dwóch mam wam wypuścić?”. Mateusza 27,21. Dał się słyszeć ochrypły krzyk tłumu wołającego: “Barabasza”. “Rzecze im Piłat: Cóż więc mam uczynić z Jezusem, którego zowią Chrystusem? Na to wszyscy: Niech będzie ukrzyżowany! Ten zaś rzekł: Cóż więc złego uczynił? Ale oni jeszcze głośniej wołali: Niech będzie ukrzyżowany!”. Mateusza 27,22-23.WP1 323.2
Szatan pokonany przez śmierć Chrystusa
W wyborze tym objawione zostały zasady szatana, a zastępy niebiańskie i wszystkie stworzone przez Boga światy uznały, że szatan był oskarżycielem braci, kłamcą i mordercą. W niebie i wśród nieupadłych światów rozstrzygnięta została kwestia zwodniczej mocy szatana i na zawsze udowodniona została doskonała czystość i świętość Chrystusa, który znosił próbę i utrapienie na rzecz upadłego człowieka. Przez rozwinięcie charakteru i zasad szatana, został on na zawsze wykorzeniony z uczuć nieupadłych światów, a spór dotyczący jego twierdzeń i twierdzeń Chrystusa został w niebie na zawsze rozstrzygnięty. Sprawiedliwość objawiona w charakterze Chrystusa miała na zawsze być opoką, zbawienną nadzieją świata. Każda dusza, która wybiera Chrystusa może powiedzieć z wiarą: “Pan moją sprawiedliwością”.WP1 323.3
Chrystus “wzgardzony był i opuszczony przez ludzi, mąż boleści, doświadczony w cierpieniu jak ten, przed którym zakrywa się twarz, wzgardzony tak, że nie zważaliśmy na niego. Lecz on nasze choroby nosił, nasze cierpienia wziął na siebie. A my mniemaliśmy, że jest zraniony, przez Boga zbity i umęczony. Lecz on zraniony jest za występki nasze, starty za winy nasze. Ukarany został dla naszego zbawienia, a jego ranami jesteśmy uleczeni”. Izajasza 53,3-5.WP1 324.1
Łaska Chrystusa i prawo Boże są nierozłączne. W Jezusie miłosierdzie i prawda się spotkały, sprawiedliwość i pokój pocałowały. W swoim życiu i charakterze objawia On nie tylko charakter Boga, ale też możliwość człowieka. Był On przedstawicielem Boga i wzorem człowieczeństwa. Przedstawił światu czym może stać się człowieczeństwo, gdy jest zjednoczone przez wiarę z boskością. Jednorodzony Syn Boży wziął na siebie naturę człowieka i ustanowił swój krzyż pomiędzy ziemią a niebem. Przez ten krzyż człowiek został przyciągnięty do Boga, a Bóg do człowieka. Sprawiedliwość poruszyła się ze swego wzniosłego i strasznego stanowiska i niebiańskie zastępy, armie świętości, przybliżyły się do krzyża, skłaniając się ze czcią, ponieważ na krzyżu sprawiedliwość została zaspokojona. Przez krzyż grzesznik został wyrwany z fortecy grzechu, ze sprzymierzenia zła i przy każdym zbliżeniu się do krzyża jego serce mięknie i w skrusze woła: “To moje grzechy ukrzyżowały Syna Bożego”. Przy krzyżu zostawia swoje grzechy i przez łaskę Chrystusa jego charakter zostaje przemieniony. Odkupiciel podnosi grzesznika z prochu i umieszcza go pod przewodnictwem Ducha Świętego. Gdy grzesznik patrzy na Odkupiciela, znajduje nadzieję, pewność i radość. Wiara chwyta się Chrystusa w miłości. Wiara działa przez miłość i oczyszcza duszę.WP1 324.2