Otrzymywanie i przekazywanie światła

Ponieważ często jestem pytana, w jakim stanie znajduję się podczas widzeń i bezpośrednio po ich zakończeniu, chcę wyjaśnić, że kiedy Pan uzna za stosowne dać mi widzenie, zostaję zabrana tam, gdzie obecny jest Jezus i aniołowie, zupełnie zapominając o ziemskich sprawach. Nie mogę zobaczyć nic więcej ponad to, ku czemu kieruje mnie anioł. Moja uwaga jest często kierowana na to, co dzieje się na ziemi.WP1 36.1

Czasami jestem zabierana daleko w przyszłość i pokazywane są mi przyszłe wydarzenia. Innymi razy widzę to, co wydarzyło się w przeszłości. Kiedy widzenie dobiega końca, nie od razu pamiętam wszystko, co widziałam, a treść widzenia staje się dla mnie jasna dopiero wtedy, gdy zaczynam je spisywać, wtedy sceny ukazane w widzeniu żywo stają mi przed oczyma, tak iż mogę je swobodnie opisywać. Czasami to, co ujrzałam, jest zakryte przede mną po zakończeniu widzenia i nie mogę sobie tego przypomnieć dopóty, dopóki nie znajdę się w gronie osób, których dane widzenie dotyczy; wtedy to, co ujrzałam, przypomina mi się z całą mocą. Jestem tak samo zależna od Ducha Pańskiego w przekazywaniu czy spisywaniu widzenia, jak w jego otrzymaniu. Nie potrafię sobie przypomnieć tego, co mi ukazano tak długo, aż Pan nie przywiedzie mi tego na pamięć w chwili, kiedy uzna, że powinnam to przekazać lub spisać. — Spiritual Gifts II, 292-293 (1860).WP1 36.2

Choć jestem zależna od Ducha Pańskiego w kwestii spisywania moich widzeń, tak samo jak w kwestii ich otrzymywania, to jednak słowa, których używam opisując to, co widziałam, są moimi słowami, o ile nie zostały one wypowiedziane do mnie przez anioła, co zawsze zaznaczam cudzysłowami. — The Review and Herald, 8 październik 1867.WP1 36.3

Zadawane jest pytanie: Skąd siostra White wie o pewnych sprawach, o których wypowiada się w tak zdecydowany sposób, tak jakby była władna mówić o tych rzeczach? Mówię w ten sposób, ponieważ rozbłyskują one w moim umyśle, gdy jestem zakłopotana, tak jak błyskawica z ciemnej chmury podczas gwałtownej burzy. Niektóre sceny przedstawione mi przed laty nie zachowały się w mojej pamięci, jednak gdy dane wtedy pouczenie jest potrzebne, czasami nawet gdy stoję przed ludem, pamięć staje się bystra i wyraźna, jak błysk błyskawicy, przynosząc do umysłu wyraźnie to szczególne pouczenie. W takich chwilach nie mogę powstrzymać się przed powiedzeniem tych rzeczy, które rozbłysnęły w moim umyśle nie dlatego, że miałam nowe widzenie, ale dlatego że to, co zostało mi przedstawione przed laty, zostało mi dobitnie przypomniane. — The Writing and Sending Out of the Testimonies 24.WP1 36.4