Budowanie dla wieczności — 25 styczeń

“Abyście byli doskonali i trwali we wszystkim, co jest wolą Bożą”. Kolosan 4,12.AN 31.1

Nieskończony Bóg — Jedyny, który potrafi stworzyć porządek i piękno z chaosu i zamieszania w przyrodzie — może podporządkować sobie buntownicze serce człowieka i doprowadzić go do zgodności z wolą Bożą. Jego Duch może utemperować buntowniczą naturę człowieka. (...)AN 31.2

Dzień po dniu kształtujemy charaktery do życia w wieczności. Bóg pragnie, byśmy swoim życiem dawali ludziom tego świata przykład, jakimi powinni być i jakimi mogą być przez posłuszeństwo ewangelii Chrystusa. Oddajmy się w ręce Boże, aby On uczynił z nami to, co uważa za najlepsze. (...) “Wy rolą Bożą, budowlą Bożą jesteście”. 1 Koryntian 3,9. Jeśli budujemy współpracując z Nim, budowla, którą wznosimy pod ręką największego Budowniczego, dzień po dniu będzie rosła, coraz piękniejsza i coraz bardziej symetryczna, i będzie trwać przez całą wieczność.AN 31.3

Uświęcenie jest stopniowym procesem. Jest dziełem nieustannym, prowadzącym ludzi coraz wyżej i wyżej. Nie pozostawia miłości z tyłu, ale wnosi ją w życie jako esencję chrześcijaństwa.AN 31.4

Chrystus mówi nam: “Bądźcie wy tedy doskonali, jak Ojciec wasz niebieski doskonały jest”. Mateusza 5,48. On jest naszym wzorem. W ciągu swego ziemskiego życia był zawsze uprzejmy i łagodny. Jego wpływ był zawsze jak miła woń, ponieważ w Nim mieszka doskonała miłość. Nigdy nie był opryskliwy i nieprzystępny, ani też nigdy nie szedł na kompromis ze złem, by zyskać przychylność ludzi. Jeśli mamy Jego sprawiedliwość, będziemy do Niego podobni w łagodności, cierpliwości i niesamolubnej miłości. Czyż przebywając w blasku Jego obecności nie powinniśmy stać się dojrzałymi w Jego łasce?AN 31.5

Szanujmy nasze wyznanie wiary. Przyozdóbmy nasze życie pięknymi cechami charakteru. Opryskliwość w mowie i zachowaniu nie pochodzi od Chrystusa, ale od szatana. Czy przez trzymanie się kurczowo naszych mankamentów i deformacji mamy sprawić, że Chrystus będzie musiał się za nas wstydzić? Jego łaska jest nam obiecana. Jeśli ją przyjmiemy, uczyni nasze życie pięknym. (...) Miejsce zniekształceń zajmie dobroć i doskonałość. Nasze życie zostanie przyozdobione zaletami, które czyniły tak pięknym życie Chrystusa. — The Review and Herald, 14 styczeń 1904.AN 31.6