Strzeż się szatańskich zwiedzeń — 8 grudzień

“Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie”. Kolosan 2,8.AN 349.1

Musimy całkowicie polegać na Bogu, jeśli mamy zostać wyratowani z mocy szatana. Jeśli będziemy trzymać się mocno nauk Słowa Bożego, prawdy Słowa będą naszą ochroną, ratunkiem przed zwiedzeniami czasów końca. Potrzebujemy prawdy. Potrzebujemy wiary w prawdę. Jej zasady mogą być stosowane we wszystkich okolicznościach życia. Przygotowują człowieka do pełnienia obowiązków i wyposażają w to, co będzie potrzebne w czasie próby. Noszą pieczęć boskiego Autora. (...)AN 349.2

Wrodzony upór ludzkiego serca sprzeciwia się światłu prawdy. Wrodzona ludzka duma, nakazująca człowiekowi trwać przy swoim zdaniu, prowadzi do niezależności w sądach i do trzymania się ludzkich idei i filozofii. Niektórym stale grozi niebezpieczeństwo chwiania się w wierze, ponieważ pragną oryginalności. Usiłują oni znaleźć jakieś niezwykłe prawdy, aby mieć nowe poselstwo dla ludzi. Jednak pragnienie takie jest pułapką wroga w celu zniewolenia umysłu i odprowadzenia go od prawdy. (...) Pan pragnie, by ci, którzy rozumieją podstawy swojej wiary, opierali się na tym, o czym są przekonani, że jest to prawdą, a nie odwracali się od wiary, kierując się ku jakimś ludzkim wymysłom. (...) W czasach ostatecznych potrzebujemy silnej i stale potęgującej się wiary. Musimy być mocni w wierze dzięki poznaniu i mądrości, które pochodzą nie z jakiegoś ludzkiego źródła, ale z obfitości Bożej mądrości. (...)AN 349.3

Ci, którzy przyjęli prawdę poselstwa trzeciego anioła, mają się utwierdzać w wierze w nią, a powstrzyma ich to od dryfowania w kierunku zabobonów i teorii, które poróżniłyby ich między sobą i odłączyły od Boga. Przyjęcie przez nas prawdy, którą wyznajemy jako adwentyści dnia siódmego, nie było dziełem przypadku. Stało się to dzięki gorliwej modlitwie i starannemu studiowaniu natchnionego Słowa. Pan pragnie, byśmy chodzili i pracowali w doskonałej jedności. Imię Jezusa Chrystusa jest naszym hasłem, Jego przykład — wyróżniającym znakiem, a zasady Jego Słowa — podstawą naszej pobożności. W jedności ducha i działania jest nasza siła. — The Review and Herald, 19 sierpień 1909.AN 349.4