Aprobata

Naśladowcy Chrystusa mają pracować tak, jak On pracował. Mamy karmić głodnych, przyodziewać nagich, pocieszać cierpiących i przygnębionych. Mamy służyć zrozpaczonym i tchnąć nową nadzieję w serca tych, którzy ją utracili. A wtedy i dla nas spełni się obietnica: “twoja sprawiedliwość pójdzie przed tobą, a chwała Pańska będzie twoją tylną strażą”. — The Desire of Ages 350; Życie Jezusa 249; 266 (wyd. IV).PCh 156.3

Ci, którzy zostali zaangażowani w służbę niesienia chrześcijańskiej pomocy, wykonywali to, czego Pan od nich żądał, i On przyjął ich pracę. To, co zostało uczynione w tym względzie, jest pracą, w której z radością powinien uczestniczyć każdy adwentysta dnia siódmego. Zaniedbując pracę, która leży w zasięgu Zboru, odmawiając wzięcia na siebie tego ciężaru, Zbór naraża się na wielkie straty. Gdyby Zbór podjął tę pracę, którą powinien wykonyć, to stałby się narzędziem w pozyskaniu wielu dusz. — Testimonies for the Church VI, 295 [Świadectwa dla zboru VI, 295].PCh 157.1

Każdy Boży dar ma być wykorzystany, by przynieść błogosławieństwo ludzkości, ulgę cierpiącym i potrzebującym. Mamy nakarmić głodnych, odziać nagich, troszczyć się o wdowy i sieroty, służyć nieszczęśliwym i uciemiężonym. Bóg nigdy nie chciał, aby na świecie było tyle nieszczęścia. Nigdy nie chciał, aby jeden człowiek obfitował w środki do życia, podczas gdy dzieci innych płaczą z powodu braku chleba. A środki przewyższające życiowe potrzeby człowieka zostały dane ludziom, żeby ich używali dla błogosławieństwa ludzkości. Pan powiada: “Sprzedaj, co masz, i daj jałmużnę”. Bądź gotowy do udzielania, chętny do nawiązywania kontaktów. “Gdy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich, okaleczonych, chromych i ślepych”. “Rozwiąż związki niezbożności”, “Rozerwij wszelkie jarzma”. “Daj swój chleb zgłodniałym”, “Wprowadź wygnańców do swojego domu”. “Gdy widzisz nagiego, przyodziej go”. “Nasyć duszę zgłodniałą”. “Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszystkiemu stworzeniu”. To są Pańskie rozkazania. Czy to wielkie “ciało Chrystusa” wykonuje taką pracę? — Christ's Object Lessons 370.371; Przypowieści Chrystusa 240; 213.214 (wyd. II).PCh 157.2

Dobre uczynki są owocem, którego Chrystus oczekuje od nas, a są nimi uprzejme słowa, dobroczynność, czuła troska o biednych, potrzebujących i załamanych. Gdy serce współczuje sercom obciążonym smutkiem i zniechęconym, gdy ręce wyciągają się do potrzebujących, gdy nadzy są przyodziani, przybysze zaproszeni do zajęcia miejsca w twym pokoju, gdy znajdziesz dla nich miejsce w swym sercu, wówczas aniołowie przybliżają się do ciebie, a w niebie rozbrzmiewa wspaniały śpiew. Każdy czyn sprawiedliwości, miłosierdzia i życzliwości wznieca muzykę w niebie. Ojciec ze swego tronu w niebie widzi tych, którzy dokonują tych czynów miłosierdzia i obdarza ich wieloma najbardziej drogocennymi darami. “Oni będą moją własnością — mówi Pan Zastępów — w dniu, który ja przygotuję”. Każdy akt miłosierdzia, spełniony dla potrzebujących i cierpiących jest traktowany tak, jak gdyby był dokonany dla Chrystusa. Gdy wspomagasz biednego, współczujesz zniechęconym i uciemiężonym, jesteś przyjacielem sierocie — wtedy łączysz się ściślej z Jezusem. — Testimonies for the Church II, 25 [Świadectwa dla zboru II, 25].PCh 157.3

Zainteresowanie się potrzebującymi, uciskanymi, cierpiącymi i pozbawionymi środków do życia — to praca, którą już od dawna powinien się zajmować każdy zbór, który wierzy w Prawdę na obecny czas. Mamy okazywać samarytańskie współczucie w zaspokajaniu potrzeb fizycznych, karmieniu głodnych, przyjmowaniu do naszych domów tych, którzy zostali pozbawieni własnych. Codziennie musimy otrzymywać od Boga łaskę i siły, które uzdolnią nas do wglądania w samą głębię ludzkiej niedoli i pospieszenia z pomocą tym, którzy sami nie są zdolni rozwiązać swoich problemów. Wykonując tę pracę, mamy korzystną sytuację i możliwości wywyższenia Chrystusa, tego ukrzyżowanego. — Testimonies for the Church VI, 276 [Świadectwa dla zboru VI, 276].PCh 158.1

Wielu zastanawia się nad tym, dlaczego ich modlitwy są pozbawione życia, wiara jest tak słaba i chwiejna, a ich chrześcijańskie doświadczenia tak nikłe i niepewne. “Czyż nie pościmy” — powiadają — “i nie chodzimy w utrapieniu Pana Zastępów?” W 58 rozdziale proroctwa Izajasza, w wierszach 6 i 7, Chrystus podał warunki, od których zależna jest zmiana. To jest recepta, którą Jezus wypisał dla słabych, wątpiących i trwożliwych dusz. Niechaj ci zasmuceni, którzy w utrapieniach chodzą przed Panem, powstaną i pomogą komuś, kto jest w potrzebie. — Testimonies for the Church VI, 266 [Świadectwa dla zboru VI, 266].PCh 158.2

Chwała niebios objawia się w podnoszeniu upadłych i pocieszaniu nieszczęśliwych. Gdziekolwiek Chrystus zamieszkuje w sercu, objawi się w taki właśnie sposób. Religia Chrystusa będzie błogosławieństwem w każdych okolicznościach. Razem z nią pojawia się jedność. — Christ's Object Lessons 386; Przypowieści Chrystusa 251; 222 (wyd. II).PCh 158.3

Wdowa z Sarepty podzieliła się z Eliaszem resztką pokarmu. W zamian za to życie jej i jej syna zostało zachowane. Takie samo błogosławieństwo przyrzekł Bóg wszystkim, którzy w czasie trudnym, gdy sami byli w potrzebie, przyszli z pomocą tym, którzy znaleźli się w jeszcze trudniejszej sytuacji. Bóg się nie zmienił, Jego moc nie zmalała od czasów Eliasza. — Prophets and Kings 131.132; Prorocy i królowie 87; 75 (wyd. III).PCh 158.4

Miłość Chrystusa, objawiona w niesamolubnej służbie, będzie bardziej skuteczna dla czyniciela zła niż pałka lub kary sądowe. Są to środki konieczne, aby powstrzymać przestępców prawa, a jednak miłujący misjonarz może osiągnąć więcej niż one. Często serce, które zatwardza się przy stosowaniu nagan i kar, mięknie pod wpływem miłości Chrystusa. — The Ministry of Healing 106 [Śladami Wielkiego Lekarza 63].PCh 158.5