Apel do drzemiącego zboru

Jest rzeczą dziwną, że setki ludzi nie pracuje tam, gdzie obecnie działa tylko jedna osoba. Niebo jest zaskoczone apatią, chłodem i obojętnością tych, którzy uważają się za synów Boga. W Prawdzie znajduje się żywa moc. — Testimonies for the Church IX, 42 [Świadectwa dla zboru IX, 42].PCh 80.3

Nigdy nie możemy być zbawieni, będąc jednocześnie ospałymi i bezczynnymi. Nie istnieje coś takiego, jak prawdziwie nawrócona osoba, prowadząca bezużyteczny dla innych tryb życia. Do nieba nie można dryfować. Tam nie wejdzie żaden próżniak... Ci, którzy odmówili współpacy z Bogiem na tej ziemi, nie będą współpracować z Nim w niebie. Zabranie ich do nieba nie byłoby rzeczą bezpieczną. — Christ's Object Lessons 280; Przypowieści Chrystusa 179; 158 (wyd. II).PCh 81.1

Całe niebo uważnie spogląda na Zbór, by zobaczyć, co poszczególni wyznawcy czynią na rzecz oświecenia tych, którzy są w ciemnościach. — The Review and Herald, 27 luty 1894.PCh 81.2

Powinniście poważnie rozważyć to, że macie do czynienia z Wielkim Bogiem i zawsze pamiętać, że On nie jest dzieckiem, z którym można żartować. Nie możecie angażować się do Jego służby pod wpływem kaprysu i traktować jej jedynie jako rozrywki. — Testimonies for the Church II, 221 [Świadectwa dla zboru II, 221].PCh 81.3

Niebieskie istoty oczekiwały na współpracę istot ludzkich, lecz my nie dostrzegliśmy ich obecności. — Testimonies for the Church VI, 297 [Świadectwa dla zboru VI, 297].PCh 81.4

Niebiescy aniołowie już od długiego czasu oczekują na ludzi — członków Zboru — by współpracować z nimi w wielkim dziele, jakie ma być dokonane. Oni oczekują na ciebie. — Testimonies for the Church IX, 46.47 [Świadectwa dla zboru IX, 46].PCh 81.5

Jakże wielu zbliża się do dnia Pańskiego nie czyniąc nic i unikając odpowiedzialności. W efekcie tego stają się religijnymi karłami. Tak dalece, jak dotyczy to pracy dla Boga, karty historii ich życia są żałośnie puste. Są to drzewa w Bożym ogrodzie, ale te, które próżno zajmują miejsce, które swymi bezowocnymi konarami zacieniają ziemię, którą mogłyby zająć drzewa przynoszące owoc. — The Review and Herald, 22 maj 1888.PCh 81.6

Ci, którzy czynią niewiele lub nie czynią nic dla Chrystusa, znajdują się w niebezpieczeństwie. Łaska Boża nie na długo będzie z tym, kto mając wielkie przywileje i możliwości, milczy. — The Review and Herald, 22 sierpień 1899.PCh 81.7

Obecnie nie ma czasu, by spać — by oddawać się próżnym żalom. Ten, kto teraz pozwoli sobie na drzemkę, utraci drogocenne możliwości czynienia dobra. Obdarzono nas przywilejem zbierania snopów w tym wielkim dziele żniw, a każda zbawiona dusza będzie dodatkową gwiazdą w koronie Jezusa, naszego uwielbianego Odkupiciela. Któż by chciał odłożyć zbroję właśnie teraz, kiedy w dalszym zmaganiu odniesie nowe zwycięstwa i zbierze nowe trofea do wieczności? — The Review and Herald, 25 październik 1881.PCh 81.8

Wysłańcy nieba spełniają swoje dzieło, a co my czynimy? Bracia i siostry, Bóg wzywa was, byście wykorzystywali czas. Przybliżcie się do Boga. Wzniecajcie, rozwijajcie posiadany dar. Niechaj ci, którzy mają sposobność zapoznania się z uzasadnieniem naszej wiary, wykorzystają tę wiedzę dla pewnych celów. — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 288.PCh 81.9

Jakżeż wy, którzy powtarzacie modlitwę Pańską: “Przyjdź królestwo twoje, bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi”, możecie siedzieć spokojnie w swoich domach i nie przekazywać innym pochodni Prawdy? Jak możecie wznosić swoje ręce przed Bogiem, prosząc o Jego błogosławieństwa dla siebie i waszych rodzin, gdy tak mało czynicie, by pomóc innym? — Historical Sketches of the Foreign Missions of the Seventh-day Adventists 288.PCh 81.10

Są wśród nas tacy, którzy, gdyby zastanowili się przez chwilę, zauważyliby, że ich bezczynność jest grzesznym lekceważeniem darowanych im przez Boga talentów. Bracia i siostry, wasz Odkupiciel i wszyscy święci aniołowie są zasmuceni zatwardziałością waszych serc. Chrystus oddał swoje życie dla zbawienia dusz, a wy, którzy poznaliście Jego miłość czynicie tak niewiele, by przekazać błogosławieństwa Jego łaski tym, za których umarł. Tego rodzaju obojętność i zaniedbanie obowiązku są czymś zaskakującym dla aniołów. Na sądzie będziecie musieli spotkać się z tymi, których zaniedbaliście. W tym wielkim dniu sami się osądzicie i potępicie. Niech Pan teraz doprowadzi was do pokuty. Niechaj przebaczy swemu ludowi zaniedbanie pracy, jaką zwierzył mu w swojej Winnicy. — Testimonies for the Church VI, 425.426 [Świadectwa dla zboru VI, 425].PCh 82.1

Cóż możemy powiedzieć drzemiącemu członkowi zboru, żeby zdał sobie sprawę z konieczności odkopania swego talentu i przekazania go handlarzom pieniędzy? W królestwie niebieskim nie znajdzie się ani jeden próżniak i leń. Oby Bóg przedstawił śpiącym zborom tę sprawę w całej jej doniosłości. Oby Syjon powstał i ubrał się w swe wspaniałe szaty! Oby zajaśniał! — Testimonies for the Church VI, 434 [Świadectwa dla zboru VI, 434].PCh 82.2

Jest praca, którą należy wykonać dla tych, którzy nie znają Prawdy, taka właśnie praca, jaką wykonano dla ciebie, gdy przebywałeś w ciemnościach. Jest zbyt późno, aby spać, zbyt późno, by być nic nie robiącymi próżniakami. Zarządca domu każdemu dał pracę. Idźmy więc naprzód, nie cofajmy się. Codziennie na nowo chcemy się nawracać. Chcemy, by miłość Jezusa drgała w naszych sercach tak, byśmy mogli się stać narzędziami w zbawieniu wielu dusz. — The Review and Herald, 10 czerwiec 1880.PCh 82.3

Pan Jezus wymaga, by każdy, kto uważa się za syna lub za córkę Boga, nie tylko odstąpił od wszelkiej nieprawości, lecz był też istotą obfitującą w czyny miłosierdzia, samozaparcia i pokory. Pan pokazał działanie pewnej zasady rządzącej świadomością i działaniem, która winna być dla nas ostrzeżeniem w naszej pracy. Powiedział On: “A ktokolwiek nie ma i to co mniema, że ma zostanie mu zabrane”. Ci, którzy nie rozwijają swych możliwości, którzy nie korzystają z łaski danej im przez Boga, tracą skłonności do wzrastania i w końcu zapadają w letarg, tracąc to, co kiedyś posiadali. Nie zaopatrują się na nadchodzący trudny czas przez zdobywanie większych doświadczeń i głębszej znajomości boskich spraw, aby, gdy nadejdzie pokusa i próba, mogli się ostać. Gdy nadchodzi prześladowanie lub pokuszenie, ta grupy ludzi traci odwagę i wiarę, ich fundament zostaje wypłukany, a to dlatego, że nie widzieli potrzeby jego utwardzenia. Nie zespolili swych dusz ze Skałą Wieków. — The Review and Herald, 27 marzec 1894.PCh 82.4

Jak straszliwe to będzie, gdy w ostatnim wielkim dniu stwierdzimy, że ci, z którymi byliśmy ściśle związani, zostaną od nas oddzieleni na wieki, zobaczymy, że członkowie naszych rodzin, być może nasze własne dzieci, nie są zbawieni, znajdziemy wśród zgubionych tych, którzy odwiedzali nasze domy i jedli przy naszych stołach. Wówczas zadamy sobie pytanie, czy stało się to z powodu mojej niecierpliwości, mojego niechrześcijańskiego sposobu bycia? Czy to z uwagi na niepohamowanie mego własnego “ja” odczuli oni wstręt do religii Chrystusa?PCh 83.1

Świat musi być ostrzeżony przed rychłym przyjściem Pana. Mamy bardzo mało czasu na tę pracę. Całe lata, które mogły być wykorzystane na szukanie w pierwszym rzędzie królestwa Bożego i Jego sprawiedliwości oraz przekazywanie innym światła, odeszły do wieczności. Teraz Bóg wzywa swój lud, który posiada wielkie światło i jest utwierdzony w Prawdzie, na którym spoczywa wielkie dzieło, do wykonania pracy nad sobą i nad innymi, i to w takim stopniu, jak nigdy dotąd. Wykorzystajcie każdą zdolność, rozwijajcie każdą moc, każdy powierzony wam talent, korzystajcie z pełni światła, jakie dał wam Bóg, byście mogli dobrze czynić innym. Nie starajcie się być mówcami, lecz stawajcie się sługami Bożymi. — The Southern Watchman, 20 czerwiec 1905.PCh 83.2