Rozdział 11 —Jak odwiedzać ludzi i co robić podczas odwiedzin?

Przybliżcie się do waszych sąsiadów — Odwiedźcie kolejno waszych sąsiadów i przybliżcie się do nich, aż ich serca ogrzeją się waszym niesamolubnym zainteresowaniem i miłością. Okażcie im sympatię, módlcie się z nimi i korzystajcie z okazji, by uczynić dla nich coś dobrego, a jeśli to możliwe, zaproście ich kilkoro razem i otwórzcie Słowo Boże przed ich umysłami pogrążonymi w ciemności. — The Review and Herald, 13 marzec 1888.SD 74.1

Pomagajcie tam, gdzie pomoc jest najbardziej potrzebna — Wszędzie wokół was są ludzie cierpiący biedę, potrzebujący słowa współczucia, miłości i łagodności oraz naszych pokornych modlitw nacechowanych litością. Niektórzy cierpią pod żelazną ręką biedy, inni chorują, a jeszcze inni mają złamane serca, są przygnębieni i zasmuceni. Jak Hiob powinniście być oczami dla niewidomych i stopami dla kalekich. Powinniście zorientować się w potrzebach ludzi, by zmniejszyć niedostatek i pomagać tam, gdzie pomoc jest najbardziej potrzebna. — Testimonies for the Church III, 530.SD 74.2

Najpierw zaspokójcie najpilniejsze doczesne potrzeby ludzi, niosąc im pomoc w fizycznych niedostatkach i cierpieniach, a potem będziecie mieli otwartą drogę do serca, aby zasiać w nim dobre nasienie szlachetności i pobożności. — Testimonies for the Church IV, 227.SD 74.3

Przekonywanie ludzi — Przekonujcie ludzi w sposób uprzejmy, pełny pogody ducha i miłości do Chrystusa. (...). Żaden ludzki język nie jest w stanie wyrazić wartości posługi Słowa Bożego i Ducha Świętego. Żadne ludzkie słowa nie mogą opisać ograniczonemu umysłowi wartości zrozumienia i przyjęcia przez żywą wiarę tego błogosławieństwa, jakie jest udzielane człowiekowi, gdy Jezus z Nazaretu przychodzi do niego. — Letter 60, 1903.SD 74.4

Zachowujcie właściwą postawę wobec ludzi — Zajmowanie się ludzkimi umysłami wymaga ogromnej delikatności. Tylko Ten, który czyta w sercach, wie, jak skłonić ludzi do skruchy, i jedynie Jego mądrość może dać powodzenie w dziele ratowania zgubionych. Zachowując się szorstko i mając przeświadczenie, że jestem bardziej święty niż on czy ona, nigdy nie poruszysz serca i nie zdobędziesz go, choćby twoje rozumowanie było najwłaściwsze, a słowa prawdziwe. Miłość Chrystusa w słowach i czynach znajdzie dostęp do duszy tam, gdzie stałe przypominanie przykazań i dowodów nic zdziałać nie mogło. — Śladami Wielkiego Lekarza 110.SD 75.1

Okazujcie serdeczne współczucie — Potrzebujemy więcej chrześcijańskiego współczucia okazywanego nie tylko tym, którzy wydają się nienaganni, ale współczucia dla biednych, cierpiących, prowadzących walki z przeciwnościami, uwikłanych w grzech, skruszonych, kuszonych i zniechęconych. Mamy iść do naszych bliźnich pełni litości dla nich z powodu ich ułomności, litości, jaką posiada nasz Najwyższy Kapłan. — Śladami Wielkiego Lekarza 110.SD 75.2

Pracujcie w sposób usuwający uprzedzenia — Moi bracia i moje siostry, odwiedzajcie tych, którzy mieszkają blisko was, a przez sympatię i uprzejmość starajcie się dotrzeć do ich serc. Pracujcie tylko w taki sposób, który będzie usuwał uprzedzenia, a nie je tworzył. Pamiętajcie, że ci, którzy znają prawdę na obecny czas, a jednak ograniczają swoją użyteczność jedynie do zboru, nie chcąc pracować dla swoich nienawróconych sąsiadów, zostaną pociągnięci do odpowiedzialności za to, że nie dopełnili swoich obowiązków. — Testimonies for the Church IX, 34-35.SD 75.3

Odwiedzajcie ludzi w ich domach, gdy tylko to możecie — Przybliżcie się do ludzi. Odwiedzajcie rodziny, gdy to tylko jest możliwe. Nie czekajcie, że ludzie sami będą was szukać jak zbłąkane owce pasterza. — Letter 8, 1895.SD 75.4

Trzy ważne etapy w służbie od domu do domu — Obecnie naszym obowiązkiem jest przekonywanie ludzi do prawdy. Najlepiej czynić to przez osobiste starania, przynosząc prawdę do ich domów, modląc się z nimi i otwierając przed nimi Pismo Święte. — The Review and Herald, 8 grudzień 1885.SD 75.5

Znaczenie uścisku dłoni — Wiele zależy od tego, w jaki sposób traktujesz tych, których odwiedzasz. Nawet podając im rękę na powitanie, możesz to zrobić w taki sposób, że natychmiast zdobędziesz ich zaufanie, ale jeśli twoje przywitanie będzie zimne, pomyślą, że nie jesteś nimi zainteresowany. — Słudzy ewangelii 128.SD 75.6

Potrzeba chrześcijańskiej grzeczności — Wielu pragnie być chrześcijanami, a jeśli pozwolimy, by zaczyn działał, ogarnie on jednego człowieka po drugim, zaś Duch Boży będzie działał przez nas tak, iż ujrzymy, że możemy docierać do ludzi nie dzięki naszemu sprytowi, ale dzięki Duchowi Świętemu. Jednak powinniśmy posługiwać się zdolnościami i mocą, jakie Bóg dał nam do użytku. Nie musimy na zawsze być nowicjuszami, ale mamy wiedzieć, jak powinniśmy postępować stosownie do chrześcijańskiej grzeczności. Mamy ją przejawiać w całej naszej pracy. Nie wolno nam dopuszczać, by ostre kanty naszego charakteru dawały o sobie znać, ale mamy pracować z pokorą, tak by je wygładzić i zastąpić lepszymi cechami. Potrzebujemy pogody ducha w naszej pracy. — Manuscript 10, 1888.SD 76.1

Moc uprzejmości — Pielęgnowanie powszechnej uprzejmości i gotowości czynienia innym tego, co chcielibyśmy, aby nam czyniono, usunęłoby połowę przykrości z życia. Duch wywyższania się jest duchem Szatana, ale serce, w którym pielęgnowana jest miłość Chrystusa, będzie pałać taką miłością do bliźniego, która nie szuka swego. — Patriarchowie i prorocy 86-87.SD 76.2

Właściwa postawa wobec ubogich — Nie wolno wam zachowywać się tak, jakby poniżeniem był dla was kontakt z ubogimi rodzinami. Traktujcie je jak równe wam. Mają one tak mało światła i radości, więc dlaczego nie mielibyście im przydać radości i światła świecącego na nie i napełniającego ich serca? Potrzebujemy czułego współczucia Jezusa Chrystusa, a wówczas będziemy mogli utorować sobie drogę wprost do ich serc. Powinniśmy się przyodziać nie w napuszoność, ale w prosty ubiór, aby ludzie czuli, że jesteśmy im równi i że są oni warci naszej uwagi. Wówczas ich serca otworzą się przed nami.SD 76.3

Tak, bracia i siostry, musimy usunąć zimne żelazo z naszej duszy i ze sposobu, w jaki działamy. Powinniśmy tak szkolić pracowników w każdym zborze. — Manuscript 10, 1888.SD 76.4

Taktowni jak Chrystus — Taktownie podchodził do uprzedzonych umysłów, zaskakując przykładami, które przyciągały uwagę. Dzięki wyobraźni trafiał do serc. — Życie Jezusa 216.SD 76.5

Słowami dodawajcie odwagi — Nie wypowiadajcie ani jednego przygnębiającego słowa, gdyż one podobają się Szatanowi. Mówcie o dobroci Chrystusa i Jego mocy. Słowa nadziei i ufności dodające odwagi można wypowiadać równie łatwo jak słowa narzekania. “Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam, radujcie się”. Filipian 4,4. — The Review and Herald, 7 kwiecień 1904.SD 77.1

Mówcie o tym, co jest najważniejsze — Gdy udajemy się do domów ludzi, nie powinniśmy mówić o błahych sprawach, ale od razu powinniśmy przejść do istoty rzeczy i powiedzieć:SD 77.2

— Chciałbym, żebyście państwo pokochali Jezusa, bo On pier wszy was umiłował. (...).SD 77.3

Zabierzcie ze sobą publikacje i poproście ludzi, by je przeczytali. Gdy przekonają się, że jesteście szczerzy, nie będą pogardliwie odnosić się do waszych starań. Jest to sposób, by dotrzeć nawet do najtwardszych serc. Postępujcie z prostotą, szczerością i pokorą, które pomogą nam dotrzeć do tych, za których Chrystus oddał życie. — Manuscript 10, 1888.SD 77.4

Przy kominku opowiadajcie o Jezusie — Wszystkim, którzy pracują dla Chrystusa, mogę powiedzieć: Kiedykolwiek możecie zdobyć przystęp do ludzi w ich rodzinnym domu, korzystajcie z tej możliwości. Weźcie Biblię i przedstawiajcie im jej wielkie prawdy. Wasze powodzenie zależy nie tyle od waszej wiedzy i dokonań, ile od umiejętności docierania do serc ludzi. Dzięki towarzyskiemu nastawieniu i zapoznawaniu się z ludźmi możecie kierować ich myśli na właściwe tory znacznie skuteczniej niż przez najbardziej błyskotliwe kazania. Przedstawienie Chrystusa rodzinie, w domowej atmosferze czy na spotkaniu małej grupy w prywatnym mieszkaniu, jest często skuteczniejsze w pozyskiwaniu ludzi dla Niego niż kazania głoszone do tłumu na wolnym powietrzu czy nawet te, które wygłasza się w salach i domach modlitwy. — Słudzy ewangelii 131.SD 77.5

Opowiadajcie, jak poznaliście Zbawiciela — Odwiedzajcie waszych sąsiadów i okazujcie zainteresowanie ich zbawieniem. Pobudźcie wszelką duchową energię do działania. Mówcie tym, których odwiedzacie, że koniec wszystkiego jest bliski. Pan Jezus Chrystus otworzy drzwi ich serc i wywrze trwały wpływ na ich umysły.SD 77.6

Starajcie się wyr wać ludzi z ich duchowej apatii. Powiedzcie im, jak poznaliście Jezusa i jak błogosławieni byliście od czasu, gdy zyskaliście doświadczenie w Jego służbie. Opowiedzcie im, jakie błogosławieństwa stają się waszym udziałem, gdy siedzicie u stóp Jezusa i uczycie się cennych lekcji z Jego Słowa. Powiedzcie im o radości i szczęściu, jakie niesie ze sobą chrześcijańskie życie. Wasze gorące i żarliwe słowa przekonają ich, że znaleźliście cenną perłę. Niech wasze pogodne i budujące słowa wykażą, że z pewnością znaleźliście lepszą drogę. Jest to prawdziwa praca misyjna, a gdy jest wykonywana, wielu obudzi się jak ze snu. — Testimonies for the Church IX, 38.SD 77.7

Przedstawiajcie Chrystusa i Jego łagodzącą miłość — Wielu ludzi odczuwa niewysłowioną tęsknotę za światłem, pewnością i siłą, których nie są w stanie odnaleźć. Do takich ludzi trzeba dotrzeć i pracować dla nich cierpliwie i wytrwale. Szukajcie Pana w gorliwiej modlitwie o pomoc. Przedstawiajcie Jezusa jako tego, którego znacie, gdyż jest waszym Zbawicielem. Niech Jego łagodząca miłość i obfita łaska wypływają z waszych ust. Nie musicie przedstawiać doktrynalnych różnic, chyba że zostaniecie o to poproszeni. Weźcie Słowo i z czułą oraz gorliwą miłością do bliźnich ukazujcie im cenną sprawiedliwość Chrystusa, do którego wy i oni musicie przyjść, byście byli zbawieni. — Manuscript 27, 1895.SD 78.1

Niechaj we wszystkich waszych działaniach będzie widoczne, że znacie Jezusa. Przedstawiajcie Jego czystość i zbawienną łaskę, aby ci, dla których pracujecie, mogli, patrząc na Niego, zmieniać się na podobieństwo Boże. Drabina opuszczona od tronu Bożego jest dostatecznie długa, by sięgnąć największych głębin grzechu. Zgubionym i osamotnionym ludziom przedstawiajcie Zbawiciela przebaczającego grzechy, gdyż to Jezus wstawia się za nich. On jest w stanie podźwignąć ich z otchłani grzechu, aby zostali uznani za dzieci Boże i współdziedziców Chrystusa w nieśmiertelnym dziedzictwie. Mogą oni posiąść życie mierzone życiem Boga. — The Review and Herald, 11 kwiecień 1912.SD 78.2

Moc świętych pieśni — Potrzeba ludzi, którzy potrafią usługiwać pieśnią. Pieśń jest jednym z najskuteczniejszych sposobów docierania z duchowymi prawdami do serc ludzi. Nierzadko słowa świętej pieśni odpieczętowują źródła skruchy i wiary. Członkowie Kościoła — młodzi i starsi — powinni się uczyć, jak wyjść i głosić ostatnie przesłanie światu. Jeśli wyruszą z pokorą, aniołowie Boży będą im towarzyszyć, nauczając ich, jak się modlić, jak śpiewać pieśni i jak głosić przesłanie ewangelii na obecny czas. — The Review and Herald, 6 czerwiec 1912.SD 78.3

Serca poruszone przez proste pieśni — Uczcie się śpiewać najprostsze pieśni. Pomogą wam one w pracy od domu do domu, a serca zostaną poruszone pod wpływem Ducha Świętego. Chrystus często był słyszany jako śpiewający pieśni pochwalne. Mimo to czasami słyszę, jak niektórzy twierdzą:SD 79.1

— Chrystus nigdy się nie uśmiechał.SD 79.2

Jakżeż błędnie tacy ludzie postrzegają Zbawiciela! W Jego sercu panowała radość. Ze Słowa Bożego dowiadujemy się, że wśród niebiańskich aniołów panuje radość z powodu jednego skruszonego grzesznika, a sam Pan raduje się swoim Kościołem i śpiewa. — The Review and Herald, 11 listopad 1902.SD 79.3

Mówcie otwarcie i kierujcie osobiste wezwania — Osobiste i indywidualne starania oraz zainteresowanie waszymi przyjaciółmi i sąsiadami dokona więcej, niż jesteśmy w stanie przewidzieć. Z braku takiej pracy giną duszę, za które umarł Chrystus. (...). Wasza praca może dokonać więcej dobra niż największe spotkania ewangelizacyjne, w których brak osobistego wysiłku. Gdy połączy się je z osobistą pracą i Bożym błogosławieństwem, będzie można zrealizować doskonalsze i pełniejsze dzieło. Jednak jeśli mielibyśmy wybrać tylko jedną metodę działania, niechaj będzie to indywidualna praca otwierania Pisma Świętego przed rodzinami, kierowania do nich osobistych wezwań i rozmawiania z nimi nie o błahych sprawach, ale tych najważniejszych dotyczących odkupienia. Niechaj ludzie ci widzą, że wasze serca gorąco pragną zbawienia bliźnich. — The Review and Herald, 13 marzec 1888.SD 79.4

Skuteczność techniki pytań — Moi bracia pastorzy, nie sądźcie, że jedynym rodzajem waszej pracy i jedynym waszym zajęciem w dziele ratowania ludzi jest wygłaszanie kazań i wykładów. Najlepsze, co możecie robić, to uczyć i kształcić ludzi. Kiedykolwiek nadarzy się ku temu okazja, usiądźcie wraz z jakąś rodziną i pozwólcie ludziom zadawać pytania. Potem odpowiadajcie cierpliwie i w duchu pokory. Kontynuujcie to dzieło w powiązaniu z waszą działalnością publiczną. Mniej wygłaszajcie kazań, a więcej nauczajcie, przedstawiając biblijne zasady oraz modląc się z rodzinami i w małych grupach. — Słudzy ewangelii 131.SD 79.5

Głosem pełnym przejęcia — Niechaj wasz głos wyraża sympatię i łagodność. Głos Chrystusa był pełen przejęcia. Dzięki usilnym staraniom możemy rozwijać głos, pozbawiając go wszelkiej surowości. Z wiarą prośmy o nawrócony głos, nawrócony język oraz Chrystusową sympatię i wrażliwość, abyśmy mogli pozyskiwać ludzi dla prawdy, której nauczamy. — The Review and Herald, 11 listopad 1902.SD 79.6

Co zrobić, gdy zamykają przed wami drzwi? — Ktoś powie:SD 80.1

— Przypuśćmy, że nie jesteśmy w stanie wejść do domów ludzi, a nawet jeśli nam się to uda, oni sprzeciwią się prawdom, które przedstawiamy. Czy wówczas nie powinniśmy się czuć zwolnieni z obowiązku dalszych starań o nich?SD 80.2

Żadną miarą! Nawet jeśli ludzie zamykają przed wami drzwi, nie odchodźcie rozdrażnieni i nie porzucajcie kolejnych prób ratowania ich. Proście Boga z wiarą, by dał wam dostęp do tych ludzi. Nie ustawajcie w wysiłkach, ale uczcie się i planujcie, aż znajdziecie jakiś inny sposób dotarcia do opornych. Jeśli nie uda się to przez osobiste odwiedziny, spróbujcie wysłać im cichego posłańca prawdy. W ludzkim sercu jest tak wielka pycha z powodu poglądów, iż nasze publikacje docierają łatwiej tam, gdzie żywy posłaniec nie ma wstępu. — Historical Sketches 150.SD 80.3

Jak Chrystus spotykał się z ludźmi? — Powinniśmy czerpać więcej pouczeń dotyczących naszej pracy ze studiowania metod działania Chrystusa i Jego sposobu spotykania się z ludźmi. W ewangelicznej historii mamy zapis tego, jak Jezus działał na rzecz ludzi ze wszystkich warstw społecznych i jak pracując w miastach i miasteczkach, pociągał za sobą tysiące osób gotowych słuchać Jego nauki. Słowa Największego Nauczyciela były wyraźne i zrozumiałe oraz wypowiadane z sympatią i wrażliwością. Niosły ze sobą pewność, iż wyrażają prawdę. To właśnie prostota i żarliwość, z jakimi pracował i przemawiał Chrystus, przyciągały do Niego tak wielu ludzi. — The Review and Herald, 18 styczeń 1912.SD 80.4

Wasza praca nie może być wykonywana mechanicznie — Wszyscy, którzy angażują się w tę osobistą pracę, tak samo jak pastorzy głoszący Słowo, powinni być ostrożni, aby nie popaść w rutynę. Muszą stale się uczyć. — Słudzy ewangelii 131.SD 80.5

Opracowujcie nowe metody — Zwracam się do chrześcijan mieszkających w dużych miastach. Bóg uczynił was depozytariuszami prawdy nie po to, byście ją zatrzymali dla siebie, ale byście ją przekazywali innym. Powinniście odwiedzać ludzi od domu do domu jako wierni szafarze łaski Chrystusowej. Działając, opracowujcie i planujcie nowe metody, które będą się wam nasuwać na myśl, a które dzięki zdolnościom intelektualnym będziecie mogli rozwijać. Letnie i mierne spełnianie obowiązków przynosi szkodę tym, za których Chrystus umarł. Jeśli mamy odnaleźć perły zagrzebane w miejskich śmieciach, powinniśmy pójść tam gotowi wykonać pracę, której wymaga od nas Pan. — The Review and Herald, 11 czerwiec 1895.SD 80.6

Nowe życie i nowe plany — Potrzebni są ludzie, którzy modlą się do Boga o mądrość i pod Jego kierownictwem mogą tchnąć nowe życie w stare metody pracy oraz wymyślić nowe plany i nowe metody budzenia zainteresowania członków Kościoła i docierania do ludzi w świecie. — Manuscript 117, 1907.SD 81.1

W mocy perswazji, modlitwy i miłości — Trzeba pomagać ubogim, troszczyć się o chorych, smutnych i strapionych pocieszać, nieświadomych pouczać, a niedoświadczonym udzielać rad. Powinniśmy płakać z płaczącymi i cieszyć się z tymi, którzy mają powód do radości. Jeśli będzie nam towarzyszyć siła perswazji oraz moc modlitwy i miłości Bożej, niemożliwe jest, aby ta praca nie przyniosła owoców. — Śladami Wielkiego Lekarza 94.SD 81.2