Rozdział 14 — W ślady Mistrza
Jezus wzorem służby medycznej — Przez trzy lata uczniowie obserwowali wspaniały przykład Chrystusa. Dzień po dniu chodzili i rozmawiali z Nim, słuchając Jego słów pocieszenia dla zmęczonych i obciążonych oraz widząc przejawy Jego mocy wobec chorych i strapionych. Gdy nadszedł czas Jego odejścia, dał im moc, by mogli pracować tak, jak On pracował. Udzielił im swojej łaski, mówiąc:SD 97.1
— “Darmo wzięliście, darmo dawajcie”. Mateusza 10,8.SD 97.2
Mieli oni iść do świata, by nieść ewangeliczne światło Jego miłości i uzdrowienia. Dzieło, które On pełnił, oni mieli kontynuować.SD 97.3
Takie dzieło i my mamy pełnić w świecie. Ze współczuciem i miłosierdziem mamy służyć potrzebującym pomocy, z niesamolubną gorliwością starając się nieść ulgę cierpiącej ludzkości. Angażując się w tę pracę, zyskamy wielkie błogosławieństwo. Jego wpływ jest nieodparty. Dzięki niemu dusze są pozyskiwane dla Odkupiciela. Praktyczne wypełnianie zlecenia Zbawiciela ukazuje moc ewangelii. To dzieło wymaga uporczywego wysiłku, ale się opłaca, gdyż dzięki niemu ginące duszą dostępują zbawienia. Dzięki temu utalentowani ludzie mają być doprowadzeni do krzyża Chrystusa.SD 97.4
Człowiek ma ciało i duszę do uratowania. Jedno i drugie powinno doznać uzdrowienia dzięki prostym, ale skutecznym Bożym metodom, które przemawiają do inteligentnych ludzi. Przez wiarę w prawdę dusze otwierają się na potrzebę przygotowania do obowiązków życia. Gdy zdrowie ciała jest przywracane, siły umysłu rozwijają się, by pojąć wielkie prawdy ewangelii. — Letter 152, 1901.SD 97.5
Najpierw zaspokójcie doczesne potrzeby — Cierpiący i ubodzy ze wszystkich warstw społecznych są naszymi bliźnimi, a gdy dowiadujemy się o ich potrzebach, naszym obowiązkiem jest nieść im pomoc w miarę możliwości. W tej przypowieści [] wyłożona jest zasada, którą powinni przyjąć wyznawcy Chrystusa. Najpierw należy zaspokoić doczesne potrzeby ubogich — przynieść im ulgę w fizycznym niedostatku i cierpieniu. Potem będziecie mieli otwarte drogi do ich serc, aby zasiać tam dobre ziarna cnoty i pobożności. — Testimonies for the Church IV, 226-227.SD 98.1
Świat do uratowania — Pamiętajcie, że jest cały świat do uratowania. Mamy wykonywać swoją część pracy, stojąc blisko przy boku Chrystusa jako Jego współpracownicy. On jest Głową, a my Jego rękami niosącymi pomoc. On postanowił, że my, pełniąc medyczną pracę misyjną, mamy zdejmować z ludzi ciężary i uwalniać uciśnionych. Nie zamykajmy oczu na nędzę wokół nas i nie odwracajmy uszu od wołania nieszczęśliwych, które nieustannie się wzmaga. Chrystus jest Największym Misjonarzem, jakiego świat kiedykolwiek widział. On przyszedł, by podnosić na duchu oraz pocieszać smutnych i nieszczęśliwych. W tym dziele mamy współpracować z Nim. — Manuscript 31, 1901.SD 98.2
Znaleźć ślady Chrystusa w chatach biedaków — Wielu ludzi czuje, że wielkim szczęściem byłoby zwiedzić miejsca, w których Chrystus przebywał na ziemi, chodzić tam, gdzie On stąpał, ujrzeć jezioro, nad którym lubił nauczać, oraz ujrzeć wzgórza i doliny, na których tak często spoczywał Jego wzrok. Ale nie musimy jechać do Nazaretu, Kafarnaum lub Betanii, aby iść śladami Jezusa. Znajdziemy je bowiem przy łóżkach chorych, w ruderach biedoty, na zatłoczonych ulicach wielkiego miasta i wszędzie tam, gdzie ludzkie serca oczekują pocieszenia. Śladami Zbawiciela idziemy zawsze wtedy, gdy postępujemy tak, jak On postępował w okresie swego życia na ziemi. — Życie Jezusa 582.SD 98.3
Ewangelia uwolnienia od cierpienia — Medyczna praca misyjna niesie ludzkości ewangelię uwolnienia od cierpienia. Jest to pionierskie dzieło ewangelii. Jest to dobra nowina w praktyce i objawienie współczucia Chrystusa. Takie dzieło jest bardzo potrzebne i świat jest na nie gotowy. Dałby Bóg, aby znaczenie medycznej pracy misyjnej zostało zrozumiane. Oby tę pracę rozpoczęto niezwłocznie na nowych terenach. — Manuscript 55, 1901.SD 98.4
Zacznijcie swoją służbę w sąsiedztwie — Przed prawdziwym reformatorem medyczna praca misyjna otworzy liczne drzwi. Nikt nie musi czekać z rozpoczęciem pomagania bliźnim, aż zostanie powołany na jakieś odległe pole misyjne. Gdziekolwiek jesteście, możecie zacząć tę służbę natychmiast. Możliwości leżą w zasięgu wszystkich. Podejmijcie pracę, która jest waszym obowiązkiem, pracę, która musi być wykonana w waszej rodzinie i sąsiedztwie. Nie czekajcie, aż inni wezwą was do działania. W bojaźni Bożej idźcie naprzód bez zwlekania, pamiętając, że spoczywa na was osobista odpowiedzialność wobec Tego, który oddał za was życie. Działajcie tak, jakbyście słyszeli Chrystusa wzywającego was osobiście do uczynienia wszystkiego, co w waszej mocy, aby Mu służyć. Nie oglądajcie się na to, czy inni są gotowi. Jeśli jesteście naprawdę poświęceni, Bóg będzie przez was prowadził do prawdy innych, których następnie użyje do przekazania światła kolejnym osobom tkwiącym w ciemności. Wszyscy mogą coś zrobić. Usiłując się usprawiedliwić, niektórzy mówią:SD 99.1
— Moje obowiązki domowe i moje dzieci wymagają całego mojego czasu i wszystkich moich środków.SD 99.2
Rodzice, wasze dzieci powinny być waszymi pomocnikami zwiększającymi waszą siłę i zdolności do pracy dla Pana. Dzieci są młodszymi członkami rodziny Pańskiej. Należy je prowadzić do poświęcenia się Bogu, do którego należą z tytułu stworzenia i odkupienia. Należy je uczyć, że wszystkie ich siły ciała, umysłu i duszy należą do Niego. Należy je też uczyć pomagania w różnych dziedzinach niesamolubnej służby. — Testimonies for the Church VII, 62-63.SD 99.3
Każdy ma czynić wszystko, na co go stać — Pan pragnie, by każdy pracownik czynił wszystko, co najlepsze w jego mocy. Ci, którzy nie odebrali specjalnego wykształcenia w jednej z naszych instytucji medycznych, mogą sądzić, że nie są w stanie dużo uczynić, ale, moi drodzy współpracownicy, pamiętajcie, że w przypowieści o talentach Chrystus wyraźnie zaznaczył, że nie wszyscy słudzy otrzymali tyle samo talentów. Jeden dostał pięć talentów, drugi — dwa, a trzeci — jeden. Jeśli masz tylko jeden talent, używaj go mądrze, rozwijając go przez wykorzystywanie. Niektórzy nie potrafią uczynić tyle co inni, ale każdy ma zrobić tyle, ile może, by zatrzymać falę chorób i nieszczęść wdzierającą się na nasz świat. Stańcie się pomocnikami Pana, by pomagać Mu w walce przeciwko potężnym mocom ciemności. Bóg pragnie, by każde z Jego dzieci posiadło informacje i wiedzę, aby z bezbłędną wyrazistością i mocą Jego chwała objawiała się w naszym świecie. — The Review and Herald, 9 czerwiec 1904.SD 99.4
Współpracownicy Boga — Wielka dziedzina dzieła Bożego została ukazana w słowach misja medyczna. Być medycznym misjonarzem, znaczy być współpracownikiem Boga. Medyczna praca misyjna, praca mająca być wielkim wsparciem i siłą dzieła Bożego, powinna być pełniona z wielką uwagą i mądrością. W to dzieło nie wolno wpleść żadnego włókna, które skaziłoby piękny wzór zaplanowany przez Boga do wykonania. — Manuscript 139, 1902.SD 100.1
Głoście prawdę chorym i zdrowym — Służba ewangelii jest organizacją mającą na celu głoszenie prawdy zarówno chorym, jak i zdrowym. Łączy medyczną pracę misyjną i służbę Słowa. Te połączone działania dają okazję doprzekazywania światła teraźniejszej ewangelii wszystkim warstwom społecznym. Bóg pragnie, by duchowni i członkowie Kościoła podejmowali zdecydowane aktywne działania na polu medycznej pracy misyjnej.SD 100.2
Zbliżanie się do ludzi takich, jakimi są, bez względu na ich stanowisko czy stan, i pomaganie im we wszelki możliwy sposób to służba ewangelii. Ci, którzy są chorzy na ciele, niemal zawsze cierpią także z powodu choroby umysłu, a gdy dusza jest chora, ciało także będzie chorować. — Testimonies for the Church VI, 300-301.SD 100.3
58. rozdział Księgi Izajasza zawiera teraźniejszą prawdę dla ludu Bożego. Widzimy tu, jak medyczna praca misyjna i służba ewangelii mają być związane ze sobą w ramach głoszenia przesłania światu. Na tych, którzy zachowują szabat Pański, złożony został obowiązek wykonywania dzieła miłosierdzia i dobroczynności. Medyczna praca misyjna ma być połączona z przesłaniem i opatrzona Bożą pieczęcią. — Manuscript 22, 1901.SD 100.4
Północ, południe, wschód i zachód — Jak to możliwe, że niektórzy nie rozumieją na podstawie Słowa Bożego, że dzieło medycznej misji jest wypełnieniem tych słów Pisma Świętego:SD 100.5
— “Wyjdź prędko na place i ulice miasta i sprowadź tutaj ubogich i ułomnych, i ślepych, i chromych.SD 100.6
I oznajmił sługa:SD 100.7
— Panie, tak się stało, jak rozkazałeś, i jeszcze jest miejsce. Wtedy rzekł pan do sługi:SD 101.1
— Wyjdź na drogi i między opłotki i przymuszaj, by weszli, i niech będzie zapełniony dom mój”. Łukasza 14,21-23.SD 101.2
To jest dzieło, które zbory w każdym miejscu — na północy, południu, wschodzie i zachodzie — powinny wykonywać. Zbory otrzymały możliwość odpowiedzenia na to wezwanie. Dlaczego tego nie czynią? Ktoś musi wypełnić to zlecenie.SD 101.3
Dzieło, które powinno było zostać wykonane, pozostaje niewykonane. Ci, którzy zaangażowali się w medyczną pracę misyjną, wykonują właśnie tę pracę, którą Pan chce, by wykonywali. (...).SD 101.4
Ach, jakież mnóstwo pracy pozostaje jeszcze do wykonania, a mimo to tak wielu z tych, którzy mogliby dobrze wykorzystać dane im przez Boga talenty, nie czyni niemal nic poza troszczeniem się o samych siebie i spełnianiem swoich zachcianek. Ale ręka Pana nadal jest wyciągnięta, a jeśli zaczną oni pracować dzisiaj w Jego winnicy, On zaakceptuje ich służbę. — Manuscript 18, 1897.SD 101.5
Zachowujcie równowagę — Medyczna praca misyjna ma być pełniona przez Kościół w ramach dobrze zorganizowanych wysiłków. Ma być dla sprawy Bożej tym, czym prawe ramię jest dla ciała. Jednak misyjna praca medyczna nie powinna być preferowana ponad miarę. Należy ją wykonywać bez zaniedbywania innych dziedzin służby. — Letter 139, 1898.SD 101.6
Praca prawego ramienia — Prawe ramię służy do otwierania drzwi, aby można było przez nie przejść. Takie zadanie ma do spełnienia medyczna praca misyjna. Ma ona w znacznym stopniu przygotować drogę do przyjęcia prawdy na obecny czas. Ciało bez rąk jest bezradne. Gdy doceniamy ciało, musimy docenić także ramiona, które są tak ważne, iż bez nich ciało nie może uczynić niemal nic. Dlatego ciało, które nie dbałoby o ramię, odrzucając jego pomoc, nie byłoby zdolne dokonać zbyt dużo. — Manuscript 55, 1901.SD 101.7
Część większej całości — Medyczna praca misyjna zawsze jest potrzebna w dziele reformy. Jednak nigdy nie powinna się stać środkiem powodującym odłącznie kaznodziejów ewangelii od ich zadania. Chrystus połączył te dwie dziedziny w swojej pracy. Medyczna praca misyjna jest częścią większej całości jak ramię jest częścią organizmu. Jednak ramię nie może powiedzieć głowie:SD 101.8
— Nie potrzebuję cię.SD 102.1
Ciało zdecydowanie potrzebuje głowy, a ramion potrzebuje po to, by skutecznie działać. Ciało nie może się stać ramieniem. Każdy organ ma swoje zadania do spełnienia. — Manuscript 105, 1899.SD 102.2
Modlitwa misjonarza medycznego — Pastorzy i nauczyciele mają pracować inteligentnie i zgodnie ze swoim powołaniem, ucząc członków Kościoła, jak wykonywać medyczną pracę misyjną. Gdy wyznawcy Chrystusa mają Zbawcę zamieszkującego w nich, będą postępować tak, jak On postępował. Nie będą mieli okazji rdzewieć z powodu bezczynności. Będą mieli, co czynić. Dzieło wykonywane pod kierunkiem Kościoła będzie dla nich najważniejszym sposobem przekazywania światła.SD 102.3
Człowiek pracujący zgodnie z Bożym planem, będzie się modlił:SD 102.4
— Niechaj moja praca dzisiaj dla cierpiącej ludzkości świadczy, że jest Bóg w Izraelu, a ja jestem Twoim sługą. Niech będzie widoczne, że pracuję powodowany nie własnym impulsem i zgodnie ze swoją mądrością, ale według Twojego Słowa.SD 102.5
Gdy człowiek przyjmuje taką postawę i wie, że Bóg realizuje przez niego swój plan, wówczas towarzyszy mu Jego moc, która nie może być zwyciężona. Wszystkie przeciwne jej siły są wobec niej jak plewy rozwiewane na klepisku. — Manuscript 115, 1899.SD 102.6
To przyniesie życie zborom — Moim braciom kaznodziejom powiadam: prowadźcie to dzieło taktownie i umiejętnie. Zaangażujcie do pracy młodych ludzi w naszych zborach. Połączcie medyczną pracę misyjną z głoszeniem przesłania trzeciego anioła. Czyńcie regularne i zorganizowane wysiłki, by podnosić zbory z poziomu śmierci, do którego upadły i w którym trwały od lat. Poślijcie do zborów pracowników, którzy każdej rodzinie i każdemu wyznawcy przedstawią zasady reformy zdrowia w powiązaniu z przesłaniem trzeciego anioła. Zachęćcie wszystkich do udziału w pracy dla bliźnich, a przekonacie się, że szybko tchnienie życia powróci do tych zborów. — Letter 54, 1898.SD 102.7