Κεφάλαιο 5: Καθιερωση

Ο Θεός υπόσχεται: “Θέλετε Με ζητήσει και ευρεί όταν Με εκζητήσητε εξ' όλης της καρδίας υμών”. Ιερεμ. 29:13.BX 41.1

Ολόκληρη η καρδιά πρέπει να παραχωρηθεί στο Θεό· διαφορετικά είναι αδύνατο να πραγματοποιηθεί η εσωτερική μεταλλαγή που θα μας επαναφέρει στην ομοίωσή Του. Η φύση μας μας έχει αποξενώσει από το Θεό. Το Άγιο Πνεύμα περιγράφει την κατάστασή μας με τις ακόλουθες εκφράσεις: “νεκρούς διά τας παραβάσεις και τας αμαρτίας”· “όλη η κεφαλή είναι άρρωστος και όλη η καρδία κεχαυνωμένη”· “δεν υπάρχει εν αυτώ ακεραιότης.” Είμαστε αιχμάλωτοι στην παγίδα του Σατανά, “πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου”. Εφεσ. 2:1; Ησ. 1:5,6; Β΄ Τιμ. 2:26. Ο Θεός θέλει να μας θεραπεύσει, να μας ελευθερώσει. Αλλ' επειδή αυτό απαιτεί τέλεια μεταμόρφωση, μια ακέραια ανακαίνιση της φύσης μας, πρέπει να παραδοθούμε ολοκληρωτικά σ' Αυτόν.BX 41.2

Η πάλη κατά του εαυτού μας αποτελεί τη σκληρότερη μάχη που δόθηκε ποτέ. Η παραχώρηση του εγώ μας, η τέλεια υποταγή μας στο θέλημα του Θεού, απαιτεί αγώνα. Όμως η καρδιά πρέπει πρώτα να υποταχθεί στο Θεό για να ανακαινιστεί με την αγιοσύνη.BX 41.3

Η πολιτεία του Θεού δε βασίζεται πάνω στην τυφλή υποταγή ή στην παράλογη εξουσία όπως ισχυρίζεται ο Σατανάς. Απευθύνε ται στο νου και στη συνείδηση. “Έλθετε τώρα και ας διαδικα- σθώμεν”. Ησαΐας 1:18. Αυτή είναι η πρόσκληση του Θεού στα πλάσματά Του. Ο Θεός δεν εκβιάζει τη βούληση των δημιουργημάτων Του. Δεν μπορεί να αποδεχθεί μια υποταγή που δεν Του παραχωρείται με προθυμία και νοημοσύνη. Μια εξαναγκαστική υποταγή θα εμπόδιζε κάθε πραγματική ανάπτυξη του νου και του χαρακτήρα, θα μετέβαλε τον άνθρωπο σε αυτόματο. Δεν είναι αυτός ο σκοπός του Δημιουργού. Για τον άνθρωπο, που αποτελεί το κορύφωμα της δημιουργίας Του, η επιθυμία Του είναι να μπορέσει αυτός να φθάσει στη μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη. Παρουσιάζει μπροστά μας το ύψος της ευτυχίας όπου θέλει να μας φέρει με τη χάρη Του. Μας προσκαλεί να Του παραχωρήσουμε τον εαυτό μας για να μπορέσει να εξασκήσει μέσα μας το δικό Του θέλημα. Από μας εξαρτάται να αποφασίσουμε αν θέλουμε ή όχι να ελευθερωθούμε από τη δουλεία της αμαρτίας και να συμμεριστούμε την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού.BX 41.4

Παραχωρώντας τον εαυτό μας στο Θεό, πρέπει αναγκαστικά να παρατήσουμε κάθε τι που θα μπορούσε να μας χωρίσει απ' Αυτόν. Γι' αυτό και ο Σωτήρας λέγει: “Πας όστις εξ' υμών δεν απαρνείται πάντα τα εαυτού υπάρχοντα, δεν δύναται να είναι μαθητής Μου”. Λουκά 14:33. Κάθε τι που τείνει να απομακρύνει την καρδιά από το Θεό πρέπει να εγκαταληφθεί. Ο Μαμμωνάς είναι το είδωλο πολλών. Η φιλοχρηματία, η επιθυμία του πλούτου, αποτελεί τη χρυσή εκείνη αλυσίδα που τους δένει με το Σατανά. Μια άλλη τάξη λατρεύει τη φήμη και τις επίγειες τιμές, ενώ το είδωλο άλλων έγκειται στην άνετη, εγωιστική ζωή, την απαλλαγμένη από ευθύνες. Όμως αυτά τα δεσμά της δουλείας πρέπει να σπάσουν. Δεν μπορούμε να ανήκομε και στο Θεό και στον κόσμο ταυτόχρονα. Δε λογιζόμαστε τέκνα Θεού αν δεν ανήκομε ολοκληρωτικά σ' Αυτόν.BX 42.1

Υπάρχουν άνθρωποι που ενώ ισχυρίζονται ότι υπηρετούν το Θεό, βασίζονται στις ατομικές τους προσπάθειες για την τήρηση του νόμου Του, για τη διάπλαση ενός καλού χαρακτήρα και για την εξασφάλιση της σωτηρίας. Οι καρδιές τους δεν πάλλονται από ειλικρινή αγάπη για το Χριστό, αλλά προσπαθούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντα της Χριστιανικής ζωής σαν όρους που ο Θεός επιβάλλει για την εξασφάλιση του ουρανού. Μια τέτοια θρησκεία δεν έχει αξία. Όταν ο Χριστός κατοικεί στην καρδιά, η ψυχή θα πλημμυρίσει τόσο πολύ απ' την αγάπη Του, απ' τη χαρά της επικοινωνίας μαζί Του, ώστε θα προσκοληθεί σ' Αυτόν. Και με τη σκέψη διαρκώς κοντά Του, το εγώ θα λησμονηθεί. Το ελατήριο για όλες τις πράξεις θα είναι η αγάπη για το Χριστό. Εκείνοι που αισθάνονται την κινητήρια δύναμη του Θεού μέσα τους δεν επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τις θείες απαιτήσεις με όσο δυνατό ευνοϊκότερους γι' αυτούς όρους· δεν επιζητούν το ελάχιστο κόστος, αλλά προσπαθούν να συμμορφωθούν ολοκληρωτικά σύμφωνα με το θέλημα του Σωτήρα τους. Με ένθερμο ζήλο τα παραχωρούν όλα και εκδηλώνουν ένα ενδιαφέρον ανάλογο στην αξία με το σκοπό που επιδιώκουν. Το να ομολογεί κανείς το Χριστό χωρίς να νοιώθει βαθιά αυτή την αγάπη είναι κούφια λόγια, τύποι δίχως ουσία, καταναγκαστική σκλαβιά.BX 42.2

Αν νομίζεις ότι υφίστασαι τεράστια θυσία παραχωρώντας τα πάντα στο Χριστό, τότε υπέβαλε στον εαυτό σου την ερώτηση: “Τι έχει υποστεί για μένα ο Χριστός;” Ο Υιός του Θεού τα πρόσφερε όλα για τη σωτηρία μας: ζωή, αγάπη και σταυρικά παθήματα. Και πώς μπορούμε εμείς, τα ανάξια αντικείμενα μιας τόσο μεγάλης αγάπης, να Του αρνηθούμε τις καρδιές μας; Σε κάθε στιγμή της ζωής μας απολαμβάνουμε τις ευλογίες που μας προσφέρει η χάρη Του· και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε το βάραθρο της άγνοιας και της αθλιότητας απ' όπου μας έβγαλε. Μπορούμε ποτέ να ατενίσουμε σ' Αυτόν που τραυματίσθηκε για τις αμαρτίες μας και να ζήσουμε μετά αντίθετα σ' όλη αυτή την αγάπη και θυσία Του; Αντιμετωπίζοντας την άπειρη ταπείνωση του Αρχηγού της δόξας, είναι ποτέ δυνατό να γογγύζουμε επειδή δεν μπορούμε να εισέλθουμε στην αιώνια ζωή παρά μόνο με αγώνα και αυταπάρνηση;BX 43.1

Σε πολλές περήφανες καρδιές γεννάται το ερώτημα: “Γιατί χρειάζεται να μετανοήσω και να ταπεινωθώ πριν να βεβαιωθώ ότι ο Θεός θα με δεχθεί;” Σας παραπέμπω στο Χριστό. Εκείνος ήταν αναμάρτητος και πολύ περισσότερο ακόμη, ήταν αυτός ο Αρχηγός του Ουρανού. Αλλά έγινε αμαρτία για χάρη του ανθρώπου, για να σώσει τη φυλή μας. “Μετά των ανόμων ελογίσθη, και αυτός εβάστασε τας αμαρτίας πολλών, και θέλει μεσιτεύσει υπέρ των ανόμων”. Ησαΐας 53:12.BX 43.2

Εμείς όμως τι παραχωρούμε στην πραγματικότητα, και όταν ακόμη προσφέρουμε το παν; Μια μολυσμένη απ' την αμαρτία καρδιά για να την καθαρίσει, να την αγνίσει ο Χριστός με το αίμα Του και να τη σώσει με την ασύγκριτη αγάπη Του. Και όμως το βρίσκουν δύσκολο οι άνθρωποι να παραχωρήσουν αυτό το πάν! Ντρέπομαι όταν ακούω αυτό το πράγμα, ντρέπομαι και που το γράφω.BX 44.1

Ο Θεός δε μας ζητά ποτέ να εγκαταλείψουμε κάτι που θα ήταν για το απώτερο συμφέρον μας αν το κρατούσαμε. Σε κάθε Του ενέργεια έχει πάντοτε κατά νου την ευτυχία των παιδιών Του. Μακάρι αυτοί που δεν αποφασίζουν να ακολουθήσουν το Χριστό να μπορούσαν να αντιληφθούν πόσο ασύγκριτα ανώτερα πράγματα έχει Εκείνος να τους προσφέρει απ' ό,τι οι ίδιοι επιζητούν για τον εαυτό τους.BX 44.2

Όταν ο άνθρωπος σκέπτεται και ενεργεί αντίθετα στο θέλημα του Θεού, προξενεί την πιο μεγάλη βλάβη και αδικία σ' αυτή την ίδια την ψυχή του. Δεν υπάρχει καμιά πραγματική χαρά στο δρόμο τον απαγορευμένο από Εκείνον που ξέρει τι είναι προτιμότερο και που σχεδιάζει το καλό των δημιουργημάτων Του. Ο δρόμος της παρακοής οδηγεί στην αθλιότητα και στην καταστροφή.BX 44.3

Είναι μεγάλο λάθος να νομίζει κανείς ότι ο Θεός ευχαριστείται να βλέπει τα παιδιά Του να υποφέρουν. Ολόκληρος ο ουρανός ενδιαφέρεται για την ευτυχία του ανθρώπου. Ο ουράνιος Πατέρας μας δε φράζει το δρόμο της χαράς σε κανένα απ' τα πλάσματά Του. Οι θείες απαιτήσεις μας προειδοποιούν να αποφεύγουμε τις απολαύσεις εκείνες που μόνο πόνο και απογοήτευση μπορεί να φέρουν και που θα μας έφραζαν το δρόμο προς την ευτυχία και τον ουρανό.BX 44.4

Ο Λυτρωτής του κόσμου δέχεται τους ανθρώπους όπως ακριβώς είναι, με όλες τις ελλείψεις, τις ατέλειες και τις αδυναμίες τους. Όλους όσους δέχονται να σηκώσουν το ζυγό Του και να βαστάξουν το φορτίο Του, όχι μόνο 0α τους καθαρίσει απ' την αμαρτία και θα τους προσφέρει τη σωτηρία που αποκτάται με το αίμα Του, αλλά και θα ικανοποιήσει την επιθυμία της ψυχής τους. Ο σκοπός Του είναι να χορηγήσει ειρήνη και ανάπαυση σε όλους εκείνους που Τον πλησιάζουν για τον άρτο της ζωής. Από μας απαιτεί να εκτελέσουμε εκείνα μόνο τα καθήκοντα που θα μας οδηγήσουν σε ύψη ευδαιμονίας όπου οι απειθείς δεν μπορούν ποτέ να φθάσουν. Η πραγματική ζωή χαράς για την ψυχή είναι να μορφωθεί μέσα της ο Χριστός, η ελπίδα της δόξας.BX 45.1

Πολλοί ρωτούν: “Πώς μπορώ να παραχωρήσω τον εαυτό μου στο Θεό;” Θέλεις να παραδοθείς στο Θεό αλλά σου λείπει η ηθική δύναμη, είσαι σκλάβος της αμφιβολίας και βασανίζεσαι απ' τις συνήθειες της αμαρτωλής ζωής σου· οι υποσχέσεις και αποφάσεις σου ταλαντεύονται σαν ιστός αράχνης. Δεν μπορείς να χαλιναγωγήσεις τις σκέψεις σου, τις ορμές και τους πόθους σου. Νοιώθεις τύψεις για υποσχέσεις που παρέβηκες, για όρκους που δεν τήρησες. Αυτό σε κάνει να σκέπτεσαι πόσο λίγο μπορείς να βασίζεσαι στις καλές προθέσεις σου και σε ωθεί να πιστεύεις ότι κατ' αυτό τον τρόπο είναι αδύνατο να σε δεχθεί ο Θεός. Αλλά μην απελπίζεσαι. Εκείνο που πρέπει να καταλάβεις είναι η πραγματική δύναμη της θέλησης. Αυτή είναι η κεντρική δύναμη που κυβερνά την ανθρώπινη φύση, η δύναμη του να παίρνεις αποφάσεις και να κάνεις σωστή την εκλογή. Απ' την ορθή κατεύθυνση της θέλησης εξαρτώνται όλα τα άλλα. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο τη δύναμη της εκλογής και αυτός οφείλει να την εξασκήσει. Την καρδιά σου δεν μπορείς να την αλλάξεις, ούτε να στρέψεις τους πόθους της προς το Θεό. Εκείνο όμως που μπορείς να κάνεις είναι να προτιμήσεις να Τον υπηρετήσεις. Μπορείς να Του παραχωρήσεις τη θέλησή σου· και τότε Εκείνος θα αναλάβει να ενεργήσει μέσα σου έτσι που και οι σκοποί και οι πράξεις σου να συνταυτίζονται με το δικό Του αγαθό θέλημα. Μ' αυτό τον τρόπο ολόκληρη η φύση σου θα υποταχθεί στο Πνεύμα του Χριστού. Τα συναισθήματά σου θα αιχμαλωτιστούν σ' Αυτόν, οι σκέψεις σου θα εναρμονιστούν με Αυτόν.BX 45.2

Η επιθυμία να γίνεις καλός και άγιος είναι σωστή- αλλά αν σταματήσεις σ' αυτό το σημείο δε θα ωφεληθείς σε τίποτε. Πολλοί τελικά θα χαθούν αν και η ελπίδα τους και η επιθυμία τους ήταν να γίνουν κάποτε Χριστιανοί. Δεν προχωρούν όμως στο σημείο να παραδώσουν τη θέλησή τους στο Θεό. Δεν αποφασίζουν να ακολουθήσουν τώρα το Χριστό.BX 46.1

Η ορθή εξάσκηση της θέλησης επιφέρει μια ριζική μεταβολή στη ζωή σου. Παραχωρώντας τη θέλησή σου στο Χριστό, έχεις για σύμμαχό σου τη δύναμη εκείνη που είναι ανώτερη από κάθε αρχή και εξουσία. Θα παραμένεις ακλόνητος παίρνοντας δύναμη από ψηλά και έτσι, παραχωρώντας συνεχώς τον εαυτό σου στο Θεό, θα αξιωθείς να ζήσεις μια νέα ζωή, μια ζωή πίστης.BX 46.2