Κεφάλαιο 8: Πνευματικη αυξηση

Τη μεταβολή της καρδιάς που απαιτείται για να γίνουμε παιδιά του Θεού η Γραφή την ονομάζει γέννηση. Την παραβάλλει επίσης και με τη βλάστηση του καλού σπόρου που σπείρει ο γεωργός. Κατά τον ίδιο τρόπο και αυτοί που δέχθηκαν πρόσφατα το Χριστό παρομοιάζονται με “νεογέννητα βρέφη” που πρέπει να “αυξήσωσι” κατά το παράστημα του Ιησού Χριστού. Α΄ Πέτρ. 2:2; Εφεσ. 4:15. Όπως λοιπόν ο καλός σπόρος που σπείρεται στον αγρό, και αυτοί πρέπει να αυξάνουν και να καρποφορούν. Ο Ησαΐας λέγει ότι θα “ονομάζωνται δένδρα δικαιοσύνης, φύτευμα Κυρίου εις δόξαν Αυτού”. Ησ. 61:3. Έτσι μας παρουσιάζονται εικόνες απ' τη φυσική ζωή για να μπορέσουμε καλύτερα να αντιληφθούμε τις μυστηριακές αλήθειες της πνευματικής ζωής.BX 62.1

Με όλη τη σοφία και επιδεξιότητά του ο άνθρωπος δεν μπορεί να δώσει ζωή ούτε στο πιο μικροσκοπικό άτομο της φύσης. Μόνο με τη ζωή που ο ίδιος ο Θεός χορήγησε μπορεί να ζήσουν φυτά και ζώα. Κατά τον ίδιο τρόπο μόνο με τη ζωή που προέρχεται απ' το Θεό μπορεί να γεννηθεί η πνευματική ζωή στις καρδιές των ανθρώπων. Αν ο άνθρωπος “δεν γεννηθεί άνωθεν” δεν μπορεί να γίνει μέτοχος στη ζωή που ήρθε να δώσει ο Χριστός. Ιωάν. 3:3.BX 62.2

Αυτό που ισχύει για τη ζωή, ισχύει και για την αύξηση. Ο Θεός είναι Εκείνος που κάνει τα μπουμπούκια να ανθούν και τα άνθη να καρποφορούν. Είναι η δική Του δύναμη που κάνει το σπόρο να αναπτυχθεί πρώτα σε “χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω”. Μαρκ. 4:28. Ο προφήτης Ωσηέ λέγει για τον Ισραήλ ότι “ως κρίνον θέλει ανθήσει”. “Θέλουσιν αναζήσει ως σίτος, και ανθίσει ως άμπελος”. Ωσηέ 14:5,7. Και ο Ιησούς μας προτρέπει: “Παρατηρήσατε τα κρίνα, πώς αυξάνουσι”. Λουκά 12:27. Τα φυτά και τα άνθη δε μεγαλώνουν με τις δικές τους φροντίδες, έγνοιες και προσπάθειες, αλλά παίρνοντας τα συστατικά εκείνα που ο Θεός προμηθεύει για τη συντήρησή τους. Ούτε το μικρό παιδί μπορεί να αυξήσει το ανάστημά του με τη δική του μέριμνα ή δύναμη. Το ίδιο και συ δεν μπορείς με τη δική σου έγνοια και προσπάθεια να εξασφαλίσεις πνευματική ανάπτυξη. Τα φυτά και τα βρέφη μεγαλώνουν παίρνοντας απ' το περιβάλλον ό,τι χρειάζονται για τη ζωή τους- ήλιο, αέρα, και τροφή. Ό,τι αντιπροσωπεύουν αυτά τα δώρα της φύσης για το ζωικό και φυτικό βασίλειο, το ίδιο είναι και ο Χριστός γι' αυτούς που Τον εμπιστεύονται. Είναι γι' αυτούς “φως αιώνιον” και “ήλιος και ασπίς”. Ησ. 60:19; Ψαλμ. 84:11. Θα είναι “ως δρόσος εις τον Ισραήλ”. “Θέλει καταβή ώς βροχή επί θερισμένου λειβαδιού”. Ωσηέ 14:8, Ψαλμ. 72:6. Είναι “το ύδωρ το ζων”, “ο άρτος του Θεού.... ο καταβάς εκ του ουρανού, και δίδων ζωήν εις τον κόσμον”. Ιωάν. 6:33.BX 62.3

Με την ασύγκριτη δωρεά του Υιού Του, ο Θεός περιέβαλε ολόκληρο τον κόσμο με την ατμόσφαιρα της χάρης Του που είναι τόσο αληθινή όσο είναι και ο αέρας που περιβάλλει τη γη. Όλοι όσοι αποφασίζουν να αναπνέουν τη ζωογόνο αυτή ατμόσφαιρα, ζουν και αυξάνουν κατά το παράστημα του Ιησού Χριστού.BX 63.1

Όπως το λουλούδι στρέφεται προς τον ήλιο για να βοηθήσουν και να ολοκληρώσουν οι λαμπρές ακτίνες την ομορφιά και συμμετρία του, έτσι πρέπει και εμείς να στραφούμε προς τον Ήλιο της Δικαιοσύνης για να λάμψει επάνω μας το φως του ουρανού και ο χαρακτήρας μας να αναπτυχθεί κατά την ομοιότητα του Χριστού.BX 63.2

Αυτό διδάσκει ο Χριστός όταν λέγει: “Μείνατε εν Εμοί, και Εγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα δεν δύναται να φέρη καρπόν αφ' εαυτού εαν δεν μείνη εν τη αμπέλω ούτως ουδέ σεις εάν δεν μείνητε εν Εμοί... χωρίς Εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν”. Ιωάν. 15:4, 5. Όπως ακριβώς το κλήμα εξαρτάται απ' το βασικό κορμό για την αύξηση και καρποφορία του, το ίδιο και συ εξαρτάσαι απ' το Χριστό για να μπορέσεις να διάγεις άγια ζωή. Μακριά απ' Αυτόν δεν έχεις ζωή. Δεν έχεις τη δύναμη να αντιστασθείς στον πονηρό ή να αυξηθείς σε χάρη και αγιότητα. Μένοντας κοντά Του θα ευδοκιμήσεις. Απομυζώντας ζωή απ' Αυτόν ούτε θα μαραθείς, ούτε άκαρπος θα παραμείνεις. Θα είσαι σαν το δένδρο το φυτεμένο πλάι στην ακροποταμιά.BX 63.3

Πολλοί φαντάζονται ότι μέρος του έργου αυτού πρέπει να το αναλάβουν μόνοι τους. Για τη συγχώρηση των αμαρτιών τους εμπιστεύτηκαν στο Χριστό. Για να ζήσουν όμως μια δίκαια ζωή βασίζονται τώρα στις δικές τους προσπάθειες. Αλλά κάθε τέτοια προσπάθεια είναι καταδικασμένη να αποτύχει, αφού ο Χριστός λέγει: “χωρίς Εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.” Η αύξησή μας στη χάρη, η χαρά μας, η χρησιμότητά μας, όλα εξαρτώνται απ' την ένωση μας με το Χριστό. Μόνο με την καθημερινή αδιάκοπη επικοινωνία μας με Αυτόν, μένοντας διαρκώς στο πλευρό Του θα μπορέσομε να αυξηθούμε στη χάρη. Αυτός δεν είναι μόνο ο Αρχηγός, αλλά και ο Τελειωτής της πίστης μας. Ο Χριστός είναι πρώτος, έσχατος και παντοτινός. Πρέπει, να είναι μαζί μας όχι μόνο στην αρχή και στο τέλος της πορείας μας, αλλά σε κάθε βήμα μας. Λέγει ο Δαβίδ: “Ενώπιον μου είχον τον Κύριον διά παντός· διότι είναι εκ δεξιών μου, διά να μη σαλευθώ”. Ψαλμ. 16:8.BX 64.1

Ίσως να διερωτάσαι: “Πώς μπορώ να μείνω με το Χριστό;” Με τον ίδιο τρόπο όπως και αρχικά Τον δέχθηκες. “Καθώς λοιπόν παρελάβετε Χριστόν Ιησούν τον Κύριον, εν Αυτώ, περιπατείτε”. “Ο δε δίκαιος θέλει ζήσει εκ πίστεως”. Κολ. 2:6, Εβρ. 10:38. Αφιερώθηκες στο Θεό για να ανήκεις ολοκληρωτικά σ'Αυτόν, για να Τον υπηρετείς και να Τον υπακούεις. Δέχθηκες για Σωτήρα σου το Χριστό. Μόνος σου δεν μπορούσες να εξιλεωθείς απ' τις αμαρτίες σου, ούτε να αλλάξεις την καρδιά σου. Αλλά όταν αφιέρωσες τον εαυτό σου στο Θεό, πίστεψες ότι με τη χάρη του Χριστού Εκείνος είναι που θα κάνει όλα αυτά για σένα. Η πίστη σε βοήθησε να γίνεις του Χριστού· και πάλι με την πίστη θα αυξηθείς στη χάρη Του παίρνοντας και δίνοντας. Όλα πρέπει να Του τα δώσεις-την καρδιά σου, τη θέλησή σου, την υπηρεσία σου -να δώσεις τον εαυτό σου για να υπακούεις σε όλα που θα σου ζητήσει. Και πάλι όλα όσα σου προσφέρει πρέπει να τα δεχθείς- το Χριστό, που είναι η εκπλήρωση κάθε ευλογίας, για να κατοικεί στην καρδιά σου και να γίνει η δύναμή σου, η δικαιοσύνη σου, ο παντοτινός βοηθός σου για να σου δώσει τη δύναμη της υπακοής.BX 64.2

Αφιέρωνε τον εαυτό σου κάθε πρωί στο Θεό. Αυτό ας γίνει το πρώτο σου μέλημα. Ας είναι η προσευχή σου:BX 65.1

“Δέξου με, Κύριε, και κάνε με ολοκληρωτικά δικό Σου. Τα σχέδια μου τα εναποθέτω στα πόδια Σου. Χρησιμοποίησέ με σήμερα στην υπηρεσία Σου, Μείνε μαζί μου και κατεύθυνε όλες μου τις πράξεις.” Αυτό είναι ένα καθημερινό καθήκον. Κάθε πρωί να αφιερώνεις τον εαυτό σου στο Θεό για την καινούργια μέρα. Φανέρωνέ Του όλα σου τα σχέδιά για να ξέρεις αν θα τα εκτελέσεις ή όχι σύμφωνα με το πως θα σε οδηγήσει η Πρόνοιά Του. Έτσι παραχωρώντας τη ζωή σου μέρα με τη μέρα στα χέρια του Θεού, η ζωή αυτή θα προσαρμόζεται όλο και περισσότερο στη ζωή του Χριστού.BX 65.2

Η ζωή κοντά στο Χριστό είναι μια ήρεμη ζωή. Δεν είναι απαραίτητο να καταληφθείς από εκστατικά αισθήματα αλλά θα νοιώσεις όμως μια σταθερή γαλήνια σιγουριά. Δε στηρίζεσαι τώρα πια στον εαυτό σου, αλλά στο Χριστό. Η αδυναμία σου ενώνεται με τη δική Του δύναμη, η άγνοιά σου με τη σοφία Του, η αναξιότητά σου με την ακλόνητη ισχύ Του. Γι' αυτό δεν πρέπει να αποβλέπεις στον εαυτό σου, ούτε οι σκέψεις σου να στρέφονται γύρω απ' τον εαυτό σου, αλλά να ατενίζεις στο Χριστό. Ας απασχολείται το πνεύμα σου με την αγάπη Του, τη λαμπρότητα και την τελειότητα του χαρακτήρα Του. Η αυταπάρνηση του Χριστού η ταπεινοφροσύνη του Χριστού, η αγνότητα και αγιότητα του Χριστού και η απαράμιλλη του Χριστού αγάπη, αυτά είναι θέματα που πρέπει να τροφοδοτούν την ψυχή. Μόνο αν Τον αγαπάς, αν μιμείσαι το παράδειγμά Του, αν εξαρτάσαι τέλεια απ'Αυτόν, μόνο τότε θα μεταμορφωθείς σύμφωνα με την εικόνα Του.BX 65.3

“Μείνατε εν Εμοί”, λέγει ο Ιησούς. Και τα λόγια αυτά εμπνέουν ηρεμία, σιγουριά, και εμπιστοσύνη. Και πάλι προσκαλεί: “Έλθετε προς Με... και Εγώ θέλω σας αναπαύσει”. Ματθ. 11:28, 29. Την ίδια σκέψη εκφράζουν και του Ψαλμωδού τα λόγια: “Αναπαύου επί τον Κύριον και πρόσμενε Αυτόν”.14 Ο Ησαΐας πάλι μας δίνει τη διαβεβαίωση: “Εν τη ησυχία και πεποιθήσει θέλει είσθαι η δύναμίς σας”. Ψαλμ. 37:7, Ησ. 30:15. Δεν είναι όμως στην αδράνεια όπου βρίσκεται αυτή η ανάπαυση· επειδή στην πρόσκληση του Σωτήρα που υπόσχεται την ανάπαυση, συναντούμε ταυτόχρονα και την κλήση για εργασία:BX 66.1

“Άρατε τον ζυγόν Μου εφ' υμάς... και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν”. Ματθ. 11:29. Όσο πιο ελεύθερα επαναπαύεται στο Χριστό η καρδιά, τόσο πιο πρόθυμη και δραστήρια θα είναι η υπηρεσία της γι'Αυτόν.BX 66.2

Όταν ο νους στρέφεται γύρω απ' το εγώ, τότε απομακρύνεται απ' το Χριστό, την πηγή της δύναμης και της ζωής. Γι' αυτό και ο Σατανάς προσπαθεί διαρκώς να αποσπάσει την προσοχή μας απ' το Σωτήρα, για να εμποδίσει τη συνάφεια και επικοινωνία της ψυχής με το Χριστό. Με τις κοσμικές διασκεδάσεις, τις βιοτικές φροντίδες, τις θλίψεις και δυσκολίες, με τα σφάλματα των άλλων, ή με τα δικά σου λάθη και ατέλειες -αν όχι με όλα αυτά, τουλάχιστον με μερικά απ' αυτά, θα προσπαθήσει να απασχολήσει το νου σου. Μη αφήσεις τα τεχνάσματά του να σε εξαπατήσουν. Ακόμη και πολλούς που είναι ευσυνείδητοι και επιθυμούν να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και αυτούς πολλές φορές τους κάνει να σκέπτονται τα λάθη και τις αδυναμίες τους και ελπίζει να τους νικήσει χωριζοντάς τους απ' το Θεό. Δεν πρέπει να ζούμε εγωκεντρικά και με την αγωνία και το φόβο στην καρδιά μη χαθούμε. Όλα αυτά παρασύρουν την ψυχή μακριά απ' την Πηγή της δύναμής μας. Ανάθεσε τη φρούρηση της ψυχής σου στο Θεό και έχε εμπιστοσύνη σ' Αυτόν. Οι σκέψεις σου και η ομιλία σου ας στρέφονται γύρω απ' το Χριστό. Ας εξουδετερωθεί ολοκληρωτικά το εγώ. Ας απομακρυνθεί κάθε αμφιβολία και ας λείψει ο φόβος. Επα- νέλαβε και συ μαζί με τον απόστολο Παύλο: “Ζω ουχί πλέον εγώ, αλλ' ο Χριστός ζει εν εμοί· καθ' ο δε ζω εν σαρκί, ζω εν τη πίστει του Υιού του Θεού, όστις με ηγάπησε και παρέδωκεν εαυτόν υπέρ εμού”. Γαλ. 2:20. Αναπαύου στο Θεό. Είναι ικανός να διαφυλάξει οτιδήποτε Του εμπιστευθείς. Αν αφεθείς ελεύθερα στα χέρια Του, θα σου εξασφαλίσει με το παραπάνω τη νίκη με τη βοήθεια Εκείνου που σε αγάπησε.BX 66.3

Όταν ο Χριστός πήρε την ανθρώπινη φύση επάνω Του, συνδέθηκε με την ανθρωπότητα με ένα τέτοιο δεσμό αγάπης, που ποτέ καμιά δύναμη δεν μπορεί να σπάσει, εκτός αν ο ίδιος ο άνθρωπος προτιμήσει να αποσυνδεθεί. Ο Σατανάς διαρκώς θα προσπαθεί με διάφορα δελεάσματα να μας παρακινεί να διασπάσουμε αυτόν το δεσμό και να πάρουμε την απόφαση να χωριστούμε απ' το Χριστό. Εδώ ακριβώς χρειάζεται αγρυπνία, αγώνας, προσευχή για να μη δελεαστούμε από τίποτε και εκλέξουμε άλλον αρχηγό. Από μας εξαρτάται τι θα αποφασίσουμε. Αλλ' ας προσηλώσουμε τα μάτια στο Χριστό και Αυτός θα μας φυλάξει. Είμαστε ασφαλείς όταν αποβλέπομε στον Ιησού. Τίποτε δεν μπορεί να μας αποσπάσει απ' τα χέρια Του. Με την αδιάκοπη προσήλωσή μας σ' Αυτόν “μετα- μορφούμεθα εις την αυτήν εικόνα από δόξης εις δόξαν, καθώς από του Πνεύματος του Κυρίου”. Β΄ Κορ. 3:18.BX 67.1

Μ' αυτό τον τρόπο οι πρώτοι μαθητές κατόρθωσαν να εξομοιωθούν με τον αγαπημένο τους Σωτήρα. Ακούγοντας τα λόγια του Χριστού, αναγνώρισαν την ανάγκη που είχαν γι' Αυτόν. Τον αναζήτησαν, Τον βρήκαν και Τον ακολούθησαν. Μαζί Του ήταν παντού: στο σπίτι, στο τραπέζι, στο στενότερο περιβάλλον, στους αγρούς. Ζούσαν μαζί Του σαν μαθητές με το δάσκαλό τους, κάθε μέρα απορροφώντας τα μαθήματα της θεϊκής αλήθειας όπως έβγαιναν απ' τα χείλη Του. Απέβλεπαν σ' Αυτόν όπως οι υπηρέτες στον κύριό τους για να διδαχθούν τα καθήκοντά τους. Οι μαθητές ήταν και εκείνοι άνθρωποι “ομοιοπαθείς με ημάς”. Ιακ. 5:17. Και αυτοί πάλευαν με την αμαρτία· και αυτοί είχαν ανάγκη από την ίδια χάρη για να ζήσουν μια άγια ζωή.BX 67.2

Ακόμη και αυτός ο Ιωάννης, ο αγαπητός μαθητής, αυτός που πληρέστερα αντανακλούσε την ομοιότητα του Σωτήρα, δεν την είχε κληρονομική την ευγένεια του χαρακτήρα. Δεν ήταν μόνο ισχυρογνώμων και φιλόδοξος, αλλά βίαιος και μνησίκακος, όταν τον αδικούσαν. Όταν όμως ήρθε αντιμέτωπος με το Θείο Χαρακτήρα, είδε τις ελλείψεις του, και αυτή η συναίσθηση τον έκανε να ταπεινωθεί. Το θάρρος και η υπομονή, η δύναμη και η τρυφερότητα, η μεγαλοπρρέπεια και η πραότητα που κάθε μέρα διέκρινε στη ζωή του Υιού του Θεού, πλημμύριζαν την ψυχή του από θαυμασμό και αγάπη. Μέρα με τη μέρα η καρδιά του ελκύονταν όλο και πλησιέστερα στο Χριστό, ώσπου το εγώ του χάθηκε μέσα στη βαθιά αγάπη για τον Κύριό του. Η μνησίκακη και φιλόδοξη ιδιοσυγκρασία του υποτάχθηκε στη μεταπλαστική δύναμη του Χριστού. Η καρδιά του άλλαξε κάτω απ' την αναγεννητική επίδραση του Αγίου Πνεύματος. Η δύναμη της αγάπης του Χριστού μετέβαλε το χαρακτήρα. Αυτό το βέβαιο αποτέλεσμα επιφέρει, η ένωση με το Χριστό. Όταν ο Χριστός κατοικεί στην καρδιά, τότε ολόκληρη η ανθρώπινη φύση παραλλάζει. Το Πνεύμα του Χριστού, η αγάπη Του, απαλύνει την καρδιά, υποτάσσει την ψυχή και εξυψώνει τις σκέψεις και τις επιθυμίες προς το Θεό και τον ουρανό.BX 68.1

Μετά την ανάληψη του Χριστού στον ουρανό, οι οπαδοί Του εξακολουθούσαν να νοιώθουν την παρουσία Του κοντά τους. Και ήταν προσωπική η παρουσία αυτή, γεμάτη φως και αγάπη. Ο Ιησούς, ο Σωτήρας, Αυτός που είχε περπατήσει, μιλήσει και προσευχηθεί μαζί τους, Αυτός που είχε φέρει ελπίδα και παρηγοριά στις καρδιές τους, είχε τώρα πια αναληφθεί απ' αυτούς ενώ ακόμη τα χείλη Του πρόφεραν το τελευταίο μήνυμα ειρήνης· και καθώς το πλήθος των αγγέλων Τον υποδέχονταν, σαν αντίλαλος τα λόγια Του αντήχησαν στα αυτιά τους: “Ιδού Εγώ είμαι μεθ' υμών πάσας τας ημέρας, έως της συντελείας του αιώνος”. Ματθ. 28:20. Αναλήφθηκε στον ουρανό φέροντας την ανθρώπινη μορφή. Και αυτοί ήξεραν ότι τώρα πιά βρίσκονταν μπροστά στο θρόνο του Θεού και ότι εξακο λουθούσε να είναι ο Φίλος και Σωτήρας τους· ότι η συμπόνοιά Του ήταν αμετάβλητη και ότι παρέμενε πάντοτε συνταυτισμένος με τη δοκιμασμένη ανθρωπότητα. Παρουσίαζε στο Θεό την αξία του πολύτιμου αίματός Του, δείχνοντας τα πληγωμένα χέρια Του και πόδια, μια ανάμνηση των λύτρων που κατέβαλε για όσους εξαγόρασε. Ήξεραν ότι πήγε στον ουρανό για να τους ετομάσει τόπο και ότι πάλι θα επέστρεφε για να τους πάρει κοντά Του.BX 68.2

Μετά την ανάληψη, κάθε φορά που συναθροίζονταν, παρουσίαζαν προς τον Πατέρα με θάρρος τα αιτήματά τους στο όνομα του Ιησού. Με βαθυστόχαστη ευλάβεια υποκλίνονταν για να προσευχηθούν, επαναλαμβάνοντας τη διαβεβαίωση: “Όσα αν αιτήσητε παρά του Πατρός εν τω ονόματί Μου, θέλει σας δώσει. Έως τώρα δεν ητάσατε ουδέν εν τω ονόματί Μου· αιτείτε και θέλετε λαμβάνει, διά να ήναι πλήρης η χαρά σας”. Ιωάν. 16:23, 24. Ύψωναν τα χέρια της πίστης όλο και περισσότερο καθώς βασίζονταν στο ακλόνητο επιχείρημα, “Χριστός ο αποθανών, μάλλον δε και αναστάς, όστις και είναι εν τη δεξιά του Θεού, όστις και μεσιτεύει υπέρ ημών”. Ρωμ. 8:34. Και η Πεντηκοστή τους έφερε τον Παράκλητο που γι'αυτόν ο Χριστός είχε πει: “Εν υμίν θέλει έσθαι”. Και πρόσθεσε ακόμη: “Συμφέρει εις εσάς να απέλθω Εγώ- διότι εάν δεν απέλθω, ο Παράκλητος δεν θέλει ελθεί προς εσάς· αλλά αφού απέλθω, θέλω πέμψει Αυτόν προς εσάς”. Ιωάν. 14:17, 16:7. Απ' εδώ και εμπρός ο Χριστός θα έκανε με το Πνεύμα Του μόνιμο κατοικητήριο τις καρδιές των παιδιών Του. Η ένωση μαζί Του θα ήταν τώρα στενότερη ακόμη παρά όταν Τον είχαν προσωπικά κοντά τους. Το φως, η αγάπη και η δύναμη του Χριστού που κατοικούσε τώρα μέσα τους, αντανακλούσε επάνω τους σε σημείο που οι άνθρωποι βλέποντας “εθαύμαζον, και ανεγνώριζον αυτούς ότι ήσαν μετά του Ιησού”. Πράξ. 4:13.BX 69.1

'Ο,τι ήταν για τους μαθητές Του τότε ο Χριστός, το ίδιο επιθυμεί να είναι και για τα παιδιά Του σήμερα. Γιατί στην τελευταία εκείνη προσευχή που έκανε, περιτριγυρισμένος απ' την μικρή ομάδα των μαθητών Του, ανέφερε: “Δεν παρακαλώ μόνον περί τού- των, αλλά και περί των πιστευσόντων εις Εμέ διά τον λόγον αυτών τών”. Ιωαν. 17:20.BX 69.2

Ο Χριστός προσευχήθηκε για μας και παρακάλεσε να γίνουμε ένα με Αυτόν καθώς Εκείνος είναι ένα με τον Πατέρα. Τι θαυμαστή ένωση! Για τον Εαυτό Του ο Χριστός είχε πει: “Δεν δύναται ο Υιός να πράττη ουδέν αφ' Εαυτού”. “Ο Πατήρ ο μένων εν Εμοί, Αυτός εκτελεί τα έργα”. Ιωάν. 5:19, 14:10. Έπεται λοιπόν ότι όταν ο Χριστός κατοικεί στις καρδιές μας, τότε Εκείνος θα εργάζεται μέσα μας “και το θέλειν και το ενεργείν κατά την ευδοκίαν Αυτού”. Φιλ. 2:13. Τότε θα εργαζόμαστε και εμείς όπως Αυτός εργάζονταν. Θα εκδηλώνουμε το ίδιο πνεύμα. Και έτσι, με το να Τον αγαπούμε και να παραμένουμε κοντά Του, θα “αυξήσωμεν εις Αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός”. Ειρ. 4:15.BX 70.1