Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Świadectwa dla zboru II

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 22 — Odwaga kaznodziei

    Drogi bracie G.:

    Pokazano mi że byłeś bardzo niedoskonały w swej pracy jako kaznodzieja. Brak ci potrzebnych kwalifikacji. Nie posiadasz ducha misyjnego. Nie masz skłonności poświęcać swojej wygody i przyjemności dla ratowania dusz. Są mężczyźni, kobiety i młodzież, których trzeba doprowadzić do Chrystusa, którzy przyjęliby prawdę gdyby ich ktoś oświecił. W twoim miejscu zamieszkania są tacy, którzy chcą słuchać prawdy.S2 150.1

    Widziałam jak starałeś się niektórych instruować lecz prawie w tym czasie kiedy potrzebna ci była wytrwałość, odwaga i energia, stałeś się słaby, nieufny, zniechęcony i zaprzestałeś tej pracy. Zapragnąłeś właśnie wygody, więc pozwoliłeś upaść zainteresowanej duszy. Mogło nastąpić żniwo dusz ale złota chwila tego czasu już minęła z powodu braku twej inicjatywy. Widziałam że jeżeli nie włożysz całej zbroi na siebie, nie będziesz gotów znieść trudów jako dobry żołnierz Jezusa Chrystusa i odczujesz, że możesz wykorzystać siebie i dać się użyć dla doprowadzenia dusz do Chrystusa. Jeśli uważasz że nie sprostasz temu zadaniu, to powinieneś zaniechać pracy jako kaznodzieja i wybrać jakieś inne powołanie.S2 150.2

    Twa dusza nie jest uświęcona w tej pracy, nie bierzesz na siebie jej ciężaru. Wybierasz wygodę życia bardziej niż kaznodzieja Chrystusa powinien posiadać. On nie liczył się ze swym życiem. Nie zadawalał siebie lecz żył dla dobra drugich. Nie przyjmował jakiejkolwiek gloryfikacji, przyjął postać sługi. Nie wystarczy umieć przedstawić argumenty ludziom naszej racji istnienia. Kaznodzieja Chrystusa musi posiadać żywotną miłość dla dusz — ducha poświęcenia. Powinien być gotów oddać swoje życie w razie potrzeby w pracy ratowania bliźnich, dla których Chrystus umarł.S2 151.1

    Potrzebujesz nawrócenia do dzieła Bożego. Potrzebujesz mądrości i rozsądku aby zająć się dziełem Bożym i kierować swoimi czynami. Twoja praca nie jest potrzebna w zborach. Powinieneś pójść na nowe tereny aby wykazać się pracą. Idź w duchu pracy aby nawracać dusze do prawdy. Jeśli czujesz wartość duszy, najmniejsza oznaka dobra uraduje twoje serce i będziesz wytrwały, chociaż wysiłki mogą okazać się męczące, jeżeli już raz poruszy się temat prawdy. Jeżeli poruszyłeś na jakimś miejscu temat prawdy, nie odchodź stamtąd chociażby była mała nadzieja powodzenia. Oczekujesz żniw bez wysiłków? Czy myślisz że szatan chętnie pozwoli by jego poddani przeszli z jego szeregów do szeregów Chrystusa? Robi wszystko aby utrzymać ich w okowach ciemności — pod swoim czarnym sztandarem. Czy możesz się spodziewać zwycięstwa w zdobywaniu dusz dla Chrystusa bez szczerych wysiłków, kiedy masz walczyć z takim wrogiem?S2 151.2

    Musisz posiąść większą odwagę i gorliwość oraz czynić większe wysiłki, albo się przyznać że minąłeś się z powołaniem. Łatwo zniechęcający się kaznodzieja szkodzi sprawie, którą prowadził i jest niesprawiedliwy wobec samego siebie. Wszyscy głoszący że są kaznodziejami Chrystusa, powinni się nauczyć mądrości przez studiowanie historii człowieka z Nazaretu, jak również historię Marcina Lutra i życie innych reformatorów. Ich praca była ciężka gdyż mieli trudności jako wierni żołnierze Jezusa Chrystusa. Nie powinieneś unikać odpowiedzialności. Ze skromnością powinieneś chętnie przyjmować rady i wskazówki. Po radach od mądrych i sprawiedliwych, jest jeszcze Doradca, którego mądrość jest nieomylna. Obyś nie omijał przedstawienia swojej sprawy Jemu aby prosić Go o wskazówki. On obiecał, że jeśli zwrócisz się do Niego o mądrość, to da ci, a nie odrzuci cię. Święta i poważna praca, w której uczestniczymy, wymaga zupełnego nawrócenia tych, których życie splecione jest z życiem Chrystusa. Czerpią oni soki i pożywienie z żywej latorośli i rozkwitają w Panu. Choć widzą ogrom pracy, który skłania do okrzyku: “A do tego któż jest zdatny?” 2 Koryntian 2,16. Nie cofną się przed pracą i mozołem lecz będą gorliwie pracowali bez samolubstwa by ratować dusze. Jeśli pasterze będą wierni w swoich obowiąkach, to poznają radość swojego Pana i odczują zadowolenie widząc zbawione dusze w niebie dzięki ich wiernym wysiłkom.S2 151.3

    *****

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents