Elementy sukcesu

W dziele reformacji nauczyciele i studenci powinni współpracować, każdy z nich działając ku najlepszym korzyściom aby uczynić nasze szkoły takimi na jakie może się zgodzić Bóg. Jedność działania jest konieczna dla odniesienia sukcesu. Armia w czasie walki kiedy jest w zamieszaniu zostaje pobita gdy poszczególni żołnierze postępują zgodnie z własnymi impulsami zamiast działać harmonijnie pod kierunkiem kompetentnego generała. Rycerze Chrystusa także muszą działać w harmonii. Kilka nawróconych dusz jednoczy się dla jednego wielkiego celu pod jednym kierownictwem w celu osiągnięcia zwycięstwa pod każdym względem.S6 139.1

Jeżeli zapanuje brak jedności pośród tych, którzy wyznają prawdę, świat dojdzie do wniosku że lud ten nie może pochodzić od Boga ponieważ działają jeden przeciwko drugiemu. Kiedy jesteśmy z Chrystusem będziemy jedno między sobą. Ci, którzy nie są zaprzężeni w jedno jarzmo z Chrystusem, zawsze ciągną w złą stronę. Posiadają temperament, który należy do cielesnej natury człowieka, i pod najmniejszym pozorem namiętności wzbudza jeszcze większe namiętności. To powoduje nieporozumienie i słyszy się krzykliwe głosy w radach, w komitetach oraz na spotkaniach publicznych, głosy przeciwko reformującym metodom.S6 139.2

Posłuszeństwo każdemu słowu Bożemu jest następnym warunkiem sukcesu. Zwycięstwo nie zdobywa się ceremoniami czy wystawnością lecz prostym posłuszeństwem najwyższemu Generałowi — Panu Bogu nieba. Ten, który ufa swojemu Przywódcy, nigdy nie zazna porażki. Porażka przychodzi gdy polega się na ludzkich metodach, ludzkich wynalazkach i stawia się to co boskie na drugim miejscu. Posłuszeństwo było lekcją, którą Kapłan zastępów Pana pragnął nauczyć wielkie armie Izraela — posłuszeństwa w rzeczach, w których nie widzieli żadnej nadziei. Kiedy będziemy posłuszni wobec głosu naszego Przywódcy, Chrystus będzie prowadził swoje bitwy w taki sposób że zadziwi największe potęgi na ziemi.S6 140.1

Jesteśmy żołnierzami Chrystusa, a od tych, których zaciągają się do Jego armii wymaga się aby wykonywali ciężką pracę, która będzie wyczerpywać energię w najwyższym stopniu. Musimy zrozumieć że życie żołnierza jest życiem pełnym wytężonej walki, uporu i wytrwałości. Mamy wytrzymać próby dla Chrystusa. Nie angażujemy się w walkę na niby. Musimy stawiać czoła najpotężniejszym wrogom, bowiem “...nie mamy boju przeciwko krwi i ciału ale przeciwko księstwom, przeciwko zwierzchnościom, przeciwko dzierżawcom świata ciemności wieku tego, przeciwko duchownym złościom, które są wysoko”. Efezjan 6,12 (BG). Mamy odnajdywać siłę właśnie tam gdzie uczniowie ją odnajdywali. “Ci wszyscy trwali jednomyślnie na modlitwie i prośbach”. “I napełnieni są wszyscy Duchem świętym, i mówili Słowo Boże z bezpieczeństwem. A z onego mnóstwa wierzących było serce jedno i dusza jedna”. Dzieje Apostolskie 1,14; 4,31.32.S6 140.2