Hoe deze verborgen zijn
De schatten van het evangelie worden verborgen genoemd. Zij die in eigen oog wijs zijn, die verwaand zijn door ijdele wijsbegeerte, ontdekken niet de schoonheid en de verborgenheden van het verlossingsplan. Velen hebben ogen, maar zij zien niet; zij hebben oren, maar horen niet; zij hebben verstand, maar ontdekken niet de verborgen schat.LLA 57.2
Iemand zou over de plaats kunnen lopen waar schatten verborgen zijn. In bittere armoede zou hij aan de voet van een boom kunnen gaan zitten, zonder iets te weten van de schat die daaronder verborgen ligt. De waarheid was als een schat van goud aan het Hebreeuwse volk toevertrouwd. Het joodse stelsel dat het stempel van God droeg, was door Christus zelf gesticht. In typen en symbolen waren de grote waarheden van de verlossing omhuld. Toen Christus echter kwam, herkenden de joden Hem niet als Degene naar wie al deze zinnebeelden wezen. Zij hadden Gods Woord in hun handen, maar de overleveringen die van geslacht tot geslacht waren doorgegeven en de menselijke uitleg van de Schriften hielden de waarheid, zoals deze in Jezus is, voor hen verborgen. De geestelijke betekenis van de Heilige Schrift was verloren. Het schathuis met al zijn kennis stond voor hen open, maar zij wisten het niet.LLA 57.3
God verbergt zijn waarheid niet voor de mensen. Zij maken deze door hun eigen handelwijze duister voor zichzelf. Christus had aan het joodse volk overvloedige bewijzen gegeven van het feit dat Hij de Messias was, maar zijn leer riep op tot een duidelijke verandering in hun leven. Zij beseften dat, wanneer zij Christus zouden aannemen, zij hun geliefde stellingen en overleveringen, hun zelfzuchtige, goddeloze gebruiken moesten prijsgeven. Het aanvaarden van de onveranderlijke eeuwige waarheid eiste een offer. Daarom wilden zij het meest overtuigende bewijs dat God kon geven om in Christus te geloven, niet erkennen. Zij zeiden dat zij de geschriften van het Oude Testament geloofden en weigerden toch het getuigenis dat daarin is over het leven en karakter van Christus te aanvaarden. Zij waren bang dat zij overtuigd zouden worden en gedwongen zouden zijn hun vooropgezette meningen op te geven. De schat van het evangelie, de Weg, de Waar-heid en het Leven bevond Zich onder hen, maar zij verwierpen de grootste gave die God kon geven.LLA 57.4
‘Zelfs uit de oversten geloofden velen in Hem,’ lezen wij, ‘maar ter wille van de Farizeeën kwamen zij er niet voor uit, om niet uit de synagoge te worden gebannen.’ Zij waren overtuigd en geloofden dat Jezus Gods Zoon was, maar het was niet in overeenstemming met hun eerzuchtige wensen om Hem te belijden. Zij hadden niet het geloof dat hun de hemelse schat zou hebben bezorgd. Zij zochten naar wereldse schatten.LLA 58.1
Ook in onze tijd zoeken de mensen begerig naar aardse schatten. Hun geest is vervuld met zelfzuchtige, eerzuchtige gedachten. Ter wille van het verkrijgen van wereldse rijkdom, eer of macht plaatsen zij de eisen, overleveringen en richtlijnen van mensen boven Gods geboden. Voor hen zijn de schatten van zijn Woord verborgen.LLA 58.2
‘Een ongeestelijk mens aanvaardt niet hetgeen van de Geest Gods is, want het is hem dwaasheid en hij kan het niet verstaan, omdat het slechts geestelijk te beoordelen is.’ LLA 58.3
‘Indien dan nog ons evangelie bedekt is, is het bedekt bij hen die verloren gaan, ongelovigen, wier overleggingen de god dezer eeuw met blindheid geslagen heeft, zodat zij het schijnsel niet ontwaren van het evangelie der heerlijkheid van Christus, die het beeld Gods is.’ LLA 58.4