Dar języków — biegłość w językach obcych — 14 lipiec

“A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem; gdy więc powstał ten szum, zgromadził się tłum i zatrwożył się, bo każdy słyszał ich mówiących w swoim języku. I zdumieli się, i dziwili, mówiąc: Czyż oto wszyscy ci, którzy mówią, nie są Galilejczykami? Jakże więc to jest, że słyszymy, każdy z nas, swój własny język, w którym urodziliśmy się?” Dzieje Apostolskie 2,5-8.WM 204.1

“I ukazały się im języki jakby z ognia, które się rozdzieliły i usiadły na każdym z nich. I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał”. Duch Święty przyjmując postać języków ognia, spoczął na zgromadzonych. Był to symbol udzielonego uczniom daru biegłego mówienia nieznanymi im poprzednio językami. Pojawienie się ognia oznaczało gorący zapał, z jakim apostołowie mieli pracować, a także moc mającą towarzyszyć ich pracy.WM 204.2

“A przebywali w Jerozolimie Żydzi, mężowie nabożni, spośród wszystkich ludów, jakie są pod niebem”. W czasie rozproszenia Żydzi rozrzuceni zostali po całej zamieszkałej wówczas ziemi i nauczyli się na wygnaniu różnych języków. Wielu z nich właśnie znajdowało się wtedy w Jerozolimie, aby wziąć udział w odbywających się w tym czasie uroczystościach religijnych. Każdy ze znanych języków miał wśród zgromadzonych swego przedstawiciela, owa zaś różnorodność była wielką przeszkodą w głoszeniu ewangelii; dlatego w cudowny sposób Bóg usunął ją z drogi apostołów. Duch Święty uczynił dla uczniów coś, czego by nie dokonali w ciągu całego swego życia. Mówiąc dobrze językami tych, dla których pracowali, mogli głosić prawdy Ewangelii poza granicami swego kraju. Cudowny ten dar stanowił wobec świata niezbity dowód, że ich misja nosi pieczęć niebios. Od tego czasu słowa uczniów były czyste, proste i dokładne, zarówno w ich rodzimej mowie, jak i w innych językach. — Działalność apostołów 25.WM 204.3