Powtórne przyjście Chrystusa

Chrystus przyjdzie w mocy i chwale Ojca. Przyjdzie ze wszystkimi świętymi aniołami. Gdy cały świat ogarnie ciemność, w mieszkaniach dzieci Bożych będzie światło. Pierwsze promienie Jego powtórnego zjawienia się padną na nich. — Przypowieści Chrystusa 273.PA 197.3

Wkrótce nasze oczy zostały skierowane na wschód, gdzie pojawił się mały i ciemny obłok wielkości połowy ludzkiej dłoni. Wiedzieliśmy wszyscy, że to znak Syna Człowieczego. W uroczystym milczeniu wpatrywaliśmy się w obłok, który przybliżał się, rozjaśniał i wzbierał chwałą coraz bardziej, aż wreszcie wyglądał jak ogromny biały obłok. Od dołu jawił się jak ogień, nad nim widniała tęcza, zaś wokoło niego znajdowali się aniołowie śpiewający najpiękniejszą pieśń, a na obłoku zasiadał Syn Człowieczy. — Testimonies for the Church I, 60.PA 197.4

Żadne ludzkie słowa nie są w stanie opisać sceny powtórnego przyjścia Syna Człowieczego na obłokach nieba. (...). Przyjdzie On odziany w szatę światła, którą nosił od wieczności. — The Review and Herald, 5 wrzesień 1899.PA 198.1

Święta świta aniołów w jasnych i błyszczących koronach na głowach towarzyszyła Mu w Jego przyjściu. — Spiritual Gifts I, 206-207.PA 198.2

Wśród trzęsień ziemi, rozdzierających niebo błyskawic i huczących grzmotów rozlega się głos Syna Bożego wzywający świętych z grobów. Zbawiciel spogląda na groby sprawiedliwych, podnosi rękę ku niebu i woła:PA 198.3

— Zbudźcie się, zbudźcie się, zbudźcie się, którzy śpicie w prochu i powstańcie! (...).PA 198.4

Z prochu ziemi wszyscy wychodzą w tej postaci, w jakiej złożono ich do grobu. Adam, który stoi wśród zmartwychwstałych, jest wysoki i odznacza się majestatyczną postawą; jest niewiele niższy od Syna Bożego. Widać ogromną różnicę między nim a ludźmi późniejszych pokoleń. Porównując ich, można zobaczyć zwyrodnienie rodzaju ludzkiego. Wszyscy jednak powstają z zapałem i świeżością wiecznej młodości. (...). Śmiertelne, przemijające, pozbawione piękności i splamione grzechem ciało człowieka staje się doskonałe, piękne i nieśmiertelne. Wszelkie skazy i ułomności pozostaną w grobie. — Wielki bój 391.PA 198.5

[Chrystus] umarł za nas i został wzbudzony dla nas, abyśmy mogli wyjść z grobu do chwalebnego towarzystwa z niebiańskimi aniołami, aby spotkać naszych umiłowanych i rozpoznać ich twarze, ponieważ podobieństwo do Chrystusa nie niszczy ich wizerunku, lecz przekształca ich na Jego chwalebny obraz. Wszyscy święci połączeni tu w rodzinnej więzi poznają tam jeden drugiego. — Wybrane poselstwa III, 283.PA 198.6

Żyjący sprawiedliwi zostaną w okamgnieniu przemienieni. Będą uwielbieni. Gdy zabrzmi głos Boży, otrzymają nieśmiertelność i razem ze zmartwychwstałymi świętymi zabrani zostaną na spotkanie Pana w powietrze. Aniołowie zgromadzą wybranych Bożych z czterech krańców ziemi. Przyniosą także małe dzieci i oddadzą je matkom. — Wielki bój 391.PA 198.7

Gdy małe dzieci zostaną wzbudzone ze snu w prochu ziemi, natychmiast polecą na skrzydłach wprost w ramiona swoich matek. Spotkają się znowu, by już nigdy się nie rozstać. Ale matek wielu z tych maleństw tam nie będzie. Na darmo będziemy oczekiwać okrzyku triumfu niejednej matki. Aniołowie przyjmą niemowlęta pozbawione matki i zaniosą je do drzewa żywota. — The Youth's Instructor, 1 kwiecień 1858.PA 198.8

Przyjaciele, których rozłączyła śmierć, znowu się połączą, aby się już nigdy nie rozstawać, i razem podążą z radosnym śpiewem w stronę miasta Boga.PA 199.1

Na każdym boku wozu z obłoków chwały znajdują się skrzydła, a pod nim żywe koła. Gdy wóz wznosi się, koła wołają:PA 199.2

— Święty!PA 199.3

Również skrzydła, poruszając się, wołają:PA 199.4

— Święty!PA 199.5

Także zastępy aniołów śpiewają:PA 199.6

— Święty, święty, święty, Pan Bóg Wszechmogący.PA 199.7

Wóz kieruje się w stronę Nowego Jeruzalem, a zbawieni wykrzykują:PA 199.8

— Alleluja! — Wielki bój 391.PA 199.9

Razem wkroczyliśmy w obłok i przez siedem dni wznosiliśmy się ku szklistemu morzu, gdzie Jezus własną ręką nałożył korony na nasze głowy. Wręczył nam też harfy ze złota i palmy zwycięstwa. — Early Writings 16.PA 199.10

Po obu stronach stały szeregi aniołów, a odkupieni Boży kroczyli między szpalerami cherubinów i serafinów. Chrystus powitał ich i pobłogosławił.PA 199.11

— “Dobrze, sługo dobry i wierny! (...) wejdź do radości pana swego”. Mateusza 25,21. — SDA Bible Commentary VI, 1093.PA 199.12