Salomon

Serca ludzi zwróciły się ku Salomonowi jak niegdyś ku Dawidowi, tak iż byli mu posłuszni we wszystkich sprawach. Pan posłał swego anioła, by pouczył Salomona nocą we śnie. Salomonowi śniło się, że rozmawia z Bogiem. “I rzekł Bóg:PA 94.3

— Proś, co ci mam dać? Salomon odrzekł:PA 94.4

— Ty okazałeś twemu słudze Dawidowi, mojemu ojcu, wielką łaskę, dlatego że postępował przed tobą wiernie, sprawiedliwie i w prawości serca i zachowałeś dla niego tę wielką łaskę, że dałeś mu syna, który zasiadł na jego tronie, jak to jest dzisiaj. (...). Daj przeto twemu słudze serce rozumne, aby umiał sądzić twój lud, rozróżniać między dobrem i złem, inaczej bowiem któż potrafi sądzić ten twój ogromny lud?” 1 Królewska 3,5-6.9. — Spiritual Gifts IVa, 96-97.PA 94.5

Oprócz cherubów na wieku skrzyni przymierza Salomon polecił wykonać dwie inne figury aniołów o większych rozmiarach stojące po dwóch stronach skrzyni przymierza, a symbolizujące niebiańskich aniołów, którzy zawsze strzegą prawa Bożego. Nie sposób opisać piękna i chwały tamtej świątyni. Wniesiono tam — podobnie jak wcześniej do przybytku [na pustyni] — skrzynię Bożą w uroczystym i pełnym czci porządku oraz ustawiono na jej miejscu pod skrzydłami dwóch wyniosłych cherubów stojących na podłodze świątyni. — The Spirit of Prophecy I, 413.PA 94.6