Dlaczego czas trwogi — 22 wrzesień

“Bóg jest cieczką i siłą naszą, ratunkiem we wszelkim ucisku najpewniejszym.” Psalmów 46,1.Mar 273.1

Chociaż dzieci Boże otoczone będą wrogami, którzy czyhają na ich upadek, to obawa jaka ich dręczy nie jest strachem przed prześladowaniem za prawdę, obawiają się raczej tego, czy żałowali w pełni za każdy grzech i czy jakiś grzech nie pozbawi ich obietnicy Chrystusa, która mówi: “żeś zachował słowo cierpliwości mojej, ja też cię zachowam od godziny pokuszenia, która przyjdzie na wszystek świat.” Objawienie 3,10. Gdyby mieli zapewnienie przebaczenia swych grzechów, nie obawialiby się śmierci ani męczeństwa a jeżeli nie są godni z powodu własnych błędów charakteru, stracą życie. Wówczas zhańbią imię Boże.Mar 273.2

Widząc wszędzie napaść, zdradę i bunt, powstaje w nich wielkie pragnienie — poważna tęsknota aby skończyło się to wielkie odstępstwo by złość niepobożnych nareszcie ustała. Gdy proszą Boga aby zakończył dzieło buntu, sami zarzucają sobie iż nie posiadają siły odeprzeć potężnego strumienia zła. Czują że gdyby wszystkie swe zdolności oddali na służbę Chrystusowi i jeszcze bardziej się wzmocnili, szatańskie moce nie miałyby tak wielkiej przewagi. Korzą swe dusze przed Bogiem, wskazują na skruchę za swe liczne grzechy i powołują się na obietnicę Zbawiciela: “Czy ktoś ujmie siłę moją, aby uczynił pokój ze mną? aby pokój, mówię, uczynił ze mną?” Izajasza 27,5. Ich wiara nie chwieje się chociaż ich modlitwy nie zaraz są wysłuchiwane. Znoszą najgorszy ból i nędzę ale nie przestają się modlić. Chwytają się mocy Bożej jak Jakub uchwycił się anioła i wołają: “Nie puszczę cię aż mi będziesz błogosławił!”Mar 273.3

Czas nieszczęść jest tyglem, który ma wydobyć charakter upodobniony do Chrystusa. Ma on poprowadzić lud Boży do odrzucenia szatana i jego pokus.Mar 273.4