Motywacja do służby

Wielu jest takich, którzy twierdzą, że są chrześcijanami, ale nie są zjednoczeni z Chrystusem. Ich codzienne życie i ich duch świadczą, że Jezus nie został ukształtowany w nich jako nadzieja chwały. Nie można na nich polegać ani im ufać. Starają się usilnie ograniczyć swoją służbę do jak najmniejszego wysiłku, a jednocześnie żądają najwyższego uposażenia. Miano sługa odnosi się do wszystkich ludzi, bo wszyscy jesteśmy sługami, więc byłoby dobrze dla nas, gdybyśmy uważnie przyjrzeli się swojej postawie. Czy jest to postawa niewierności, czy wierności?PM 171.4

Czy postawą sług jest z reguły czynienie tyle, ile to jest możliwe? Czy powszechnym zwyczajem nie jest raczej szybkie i powierzchowne wykonywanie pracy, bez trudu, jeśli to możliwe, celem uzyskania zapłaty jak najmniejszym wysiłkiem? Celem nie jest możliwie największa solidność, ale uzyskanie wynagrodzenia. Ci, którzy twierdzą, że są sługami Chrystusa, nie powinni zapominać o radzie apostoła Pawła: “Słudzy, bądźcie posłuszni we wszystkim ziemskim panom, służąc nie tylko pozornie, aby się przypodobać ludziom, lecz w szczerości serca, jako ci, którzy się boją Pana. Cokolwiek czynicie, z duszy czyńcie jako dla Pana, a nie dla ludzi, wiedząc, że od Pana otrzymacie jako zapłatę dziedzictwo, gdyż Chrystusowi Panu służycie.” Kolosan 3,22-24.PM 172.1

Ci, którzy przystępują do pracy jako słudzy na pokaz, przekonają się, że ich dzieło nie ostoi się wobec inspekcji ludzi i aniołów. Niezbędne dla powodzenia w pracy jest poznanie Chrystusa, gdyż poznanie to przynosi ze sobą zdrowe zasady prawości, udziela szlachetnego i niesamolubnego ducha, podobnego do ducha naszego Zbawiciela, któremu, jak twierdzimy, służymy. Wierność, oszczędność, troska i solidność — oto cechy, które powinny charakteryzować całą naszą pracę, gdziekolwiek ją wykonujemy, czy to w kuchni, warsztacie, redakcji, sanatorium, czy w uczelni — gdziekolwiek jest nasze miejsce w winnicy Pańskiej. “Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wiemy, a kto w najmniejszej jest niesprawiedliwy i w wielkiej jest niesprawiedliwy.” Łukasza 16,10. — The Review and Herald, 22 wrzesień 1891.PM 172.2