Rozdział 102 — Osobista odpowiedzialność

Ojciec niebieski nie żąda ani mniej, ani więcej ponad to, co jesteśmy w stanie Mu dać. Nie nakłada na sługi ciężaru, którego by nie mogli unieść. “Bo On wie, jakim tworem jesteśmy, pamięta, żeśmy prochem.” Psalmów 103,14.PM 229.7

“Komu wiele dano, od tego wiele będzie się żądać.” Łukasza 12,48. Jeżeli wykonamy mniej, niż jesteśmy w stanie uczynić, będziemy pociągnięci do odpowiedzialności. Pan dokładnie waży wszystko, co możemy uczynić. Niewykorzystane zdolności będą w ostatecznym rozrachunku liczone tak jak te, z których korzystaliśmy. Będziemy sądzeni według tego, co mogliśmy uczynić, a nie uczyniliśmy, ponieważ nie zużytkowaliśmy naszych sił na chwałę Bożą. Jeżeli nawet nie zatracimy naszych dusz, to w przyszłości poznamy, jaki jest skutek niewykorzystania posiadanych darów.PM 229.8

Jeżeli całkowicie oddamy się Bogu i będziemy postępować według Jego poleceń, stanie się On odpowiedzialnym za wykonanie dzieła. Nie chce, byśmy wątpili w powodzenie naszych wysiłków. Nigdy nie powinno się dopuszczać myśli, że coś się nie uda. Mamy być współpracownikami Tego, który się nigdy nie myli.PM 230.1

Nie powinniśmy nigdy mówić o naszej słabości i braku zdolności, gdyż w ten sposób okazujemy Bogu nieufność. Jeżeli narzekamy na nałożony na nas ciężar albo wzdragamy się przed poniesieniem odpowiedzialności, świadczymy, że jest On surowym Mistrzem i że żąda spełnienia czegoś, do czego nie dał sił ani środków. — Przypowieści Chrystusa 234-235.PM 230.2