Niszczenie zaufania

Szatan poniósł klęskę, kusząc Chrystusa na pustyni. Plan zbawienia został zrealizowany. Ogromna cena odkupienia człowieka została zapłacona. Teraz więc diabeł usiłuje podkopywać podstawy chrześcijańskiej nadziei i kieruje umysły ludzi w inną stronę, aby nie mogli skorzystać z tego dobrodziejstwa i dostąpić zbawienia dzięki wielkiej ofierze złożonej za nich. Prowadzi upadłego człowieka “wśród wszelkich podstępnych oszustw” (2 Tesaloniczan 2,10), aby uwierzył, że może się obyć bez pojednania, że nie musi polegać na ukrzyżowanym i zmartwychwstałym Zbawicielu oraz że jego własne zasługi mogą mu zapewnić Bożą przychylność. Następnie podkopuje zaufanie człowieka do Biblii, bo dobrze wie, że jeśli mu się to uda, wówczas usunie to, co go demaskuje, a więc będzie bezpieczny.PM 45.7

Umacnia w umysłach ludzi zwiedzenie, iż diabeł nie istnieje. Ci, którzy w to wierzą, nie czynią wysiłków, by oprzeć się szatanowi i walczyć przeciwko nieistniejącemu wrogowi. Tak oto biedni i zaślepieni śmiertelnicy wreszcie przyswajają sobie maksymę: “Cokolwiek istnieje, jest dobre”. Nie uznają żadnych reguł rządzących ich postępowaniem. Szatan prowadzi wielu do przekonania, że modlenie się do Boga jest bezsensowną formalnością. Dobrze wie, jak bardzo wyznawcy Chrystusa potrzebują rozmyślania i modlitwy, by zachować czujność i odeprzeć diabelskie knowania i zwiedzenia. Zakusy szatana odwracają umysł od rozmyślania i modlitwy, aby człowiek nie polegał na pomocy niebiańskiego Mocarza i nie otrzymał od Niego siły, by odeprzeć ataki wroga (...).PM 46.1

Celom diabła dobrze służy zaniedbywanie przez nas modlitwy, gdyż wtedy jego kłamliwe cuda znajdują łatwiejsze przyjęcie. Kierując przeciwko człowiekowi swoje zwodnicze pokusy, szatan realizuje swój cel, jakiego nie udało mu się dopiąć podczas kuszenia Chrystusa. Czasami pojawia się w postaci pięknej młodej osoby albo jako piękna zjawa. Dokonuje uzdrowień i jest czczony przez zwiedzionych śmiertelników jako dobroczyńca ludzkości. (...).PM 46.2