Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Η Τελικη Παγκοσμια Συρραξη

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Κεφάλαιο 21 - Ένα Περιφρονημένο Μήνυμα

    Όταν ανέλαβαν να κηρύξουν τη διδαχή της δευτέρας παρουσίας, ο Γουλλιέλμος Μύλλερ και οι σύντροφοί ταυ ένα μόνο είχαν αποκλειστικό σκοπό, να παρακινήσουν τους ανθρώπους να προετοιμασθούν γιά την ημέρα της κρίσης. Τους θρησκευομένους προσπαθούσαν να αφυπνίσουν σχετικά με την πραγματική ελπίδα της εκκλησίας, καθώς και την προσωπική τους ανάγκη γιά την απόκτηση μιάς βαθύτερης χριστιανικής εμπειρίας. Τους ακαθιέρωτους πάλι προσπαθούσαν να τους ξυπνήσουν ως πρός την επιτακτική τους ανάγκη γιά μετάνοια και καθιέρωση στο Θεό. «Δεν κατέβαλαν καμία προσπάθεια γιά να προσηλυτίσουν τους ανθρώπους πρός μία ορισμένη θρησκευτική μερίδα ή οργάνωση. Γι’ αυτό και συνεργάσθηκαν με όλες γενικά τις θρησκευτικές αποχρώσεις, χωρίς να αναμιγνύονται στα διοργανωτικά ή πειθαρχικά τους συστήματα.»TΠ88 447.1

    « Καθ’ όλο μου το έργο, » έλεγε ο Μύλλερ, « ποτέ δεν μου γεννήθηκε ούτε η επιθυμία ούτε η σκέψη να δημιουργήσω κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον πρός μία ορισμένη εκκλησία ξέχωρα από αυτές που ήδη υπήρχαν, ή να οφελήσω τη μία εκκλησία εις βάρος της άλλης. Ήθελα όλες να οφεληθούν. Υποθέτοντας ότι αν όλοι οι Χριστιανοί χαίρονταν με την προοπτική της παρουσίας του Χριστού και ότι όσοι δεν θα συμμερίζονταν τις απόψεις μου δεν θα περι φρονούσαν αναγκαστικά όσους αποδέχονταν τη διδαχή αυτή, δεν μου πέρασε ποτέ από το νoύ ότι θα παρουσιάζετο η ανάγκη να έχομε ξεχωριστές συναθροίσεις. Ο μοναδικός σκοπός μου ήταν οι ψυχές να στραφούν στο Θεό, ο κόσμος να προειδοποιηθεί γιά την επικείμενη κρίση, και οι συνάνθρωποί μου να παρακινηθούν γιά να επιδοθούν στην προετοιμασία εκείνη της καρδιάς που θα τους καθιστούσε ικανούς να συναντήσουν με ειρήνη το Θεό. Κατά γενική πλειoψηφία, αυτοί που ανένηψαν χάρη στις προσπάθειές μου έγιναν μέλη των διαφόρων ήδη υφισταμένων εκκλησιών.» (Bliss, Memoirs of William Miller, σελ. 328.)TΠ88 447.2

    Επειδή αρχικά θεωρήθηκε εποικοδομητικό γιά τις εκκλησίες, το έργο του Μύλλερ είχε γιά ένα διάστημα κριθεί με ευμένεια. Όταν όμως οι ιεροκήρυκες και οι θρησκευτικοί αρχηγοί τάχθηκαν κατά της διδαχής του αντβεντισμού (δηλαδή της δευτέρας παρουσίας,) προσπαθώντας να καταστείλουν την αναταραχή που δημιουργούσε το σοβαρό αυτό ζήτημα, τότε όχι μόνο αντέδρασαν από τον άμβωνα, αλλά και αρνήθηκαν στα μέλη τους το προνόμιο να παρακολουθούν κηρύγματα σχετικά με τη δευτέρα παρουσία, ή και να μιλούν ακόμη γιά την ελπίδα τους αυτή κατά τις ψυχαγωγικές συγκεντρώσεις της εκκλησίας τους. Έτσι οι πιστοί βρέθηκαν σε μία κατάσταση μεγάλης δοκιμασίας και αμηχανίας. Αγαπούσαν τις εκκλησίες τους και δεν είχαν καμία διάθεση να χωρισθούν από αυτές. Όταν όμως είδαν ότι έμπαιναν φραγμοί στη μαρτυρία του λόγου του Θεού και ότι τους αφαιρείτο το δικαίωμα να ερευνήσουν τον προφητικό λόγο, τότε αισθάνθηκαν ότι η αφοσίωσή τους στο Θεό δεν τους επέτρεπε να υποκύψουν. Δεν μπορούσαν να παραδεχθούν ότι αυτοί που απέκλειαν τη μαρτυρία του λόγου του Θεού αποτελούσαν την Εκκλησία του Χριστού «το στύλο και το εδραίωμα της αληθείας.» Έτσι το καλοκαίρι του 1844 πενήντα περίπου χιλιάδες Χριστιανών αποσύρθηκαν από τις εκκλησίες τους.TΠ88 448.1

    Την ίδια περίπου εποχή μία σημαντική μεταλλαγή παρατηρήθηκε στις περισσότερες εκκλησίες των Ηνωμένων Πολιτειών. Από πολλά χρόνια είχε παρατηρηθεί μία βαθμιαία, αλλά διαρκώς αυξάνουσα προσαρμογή πρός τους τρόπους και τις συνήθειες του κόσμου με αποτέλεσμα την παρακμή της αγνής πνευματικής ζωής. Εκείνη τη χρονιά όμως, το φαινόμενο της ξαφνικής και αξιοπρόσεκτης κατάπτωσης γενικεύθηκε σε όλες τις εκκλησίες της χώρας. Αν και κανένας δεν μπορούσε να αποφανθεί ποιά ήταν η αιτία, το γεγονός όμως επέστησε γενικά την προσοχή καθώς και τα σχόλια τόσο του τύπου, όσο και του άμβωνα.TΠ88 448.2

    Σε μία συνέλευση του πρεσβυτερίου της Φιλαδελφείας, ο Κάρολος Μπάρνς, συγγραφέας ενός έργου ερμηνευτικών σχολίων με ευρύτατη κυκλοφορία και ποιμένας μιάς από τις μεγαλύτερες εκκλησίες της πόλης εκείνης, «ανέφερε ότι μέχρι την πρόσφατη τελετή της Θείας Κοινωνίας, ποτέ στο διάστημα της εικοσαετούς ιερατείας του δεν είχε προσφέρει τη Θεία Ευχαριστία χωρίς μερικά νέα μέλη να προστίθενται κάθε φορά στην εκκλησία. Τώρα όμως, δεν υπάρχουν πνευματικές αφυπνίσεις, δεν υπάρχουν ατομικές καθιερώσεις, δεν υπάρχει αισθητή αύξηση σε θεϊκή χάρη στη ζωή των εκκλησιαζομένων και κανείς δεν έρχεται πιά στο αναγνωστήριο γιά να συζητήσει το θέμα της σωτηρίας της ψυχής. Με την επιτυχή άνοδο του επαγγελματικού επιπέδου καθώς και με την ευοίωνη εξέλιξη του εμπορίου και της βιομηχανίας, παρουσιάσθηκε μία γενική ροπή πρός την κοσμικότητα. Και αυτό παρατηρείται σε όλες τις εκκλησίες.» (Congregational Journal, 23 Μαḯου 1844.)TΠ88 449.1

    Το Φεβρουάριο της ίδιας χρονιάς, ο καθηγητής Φίννυ του Πανεπιστημίου του Όμπερλιν δήλωσε: «Πρέπει να ομολογήσομε το γεγονός ότι γενικά οι Διαμαρτυρόμενες Εκκλησίες της χώρας μας τήρησαν είτε απαθή ή εχθρική στάση σε όλες σχεδόν τις ηθικές μεταρρυθμίσεις του αιώνα μας. Υπάρχουν μερικές εξαιρέσεις, αλλ’ αυτές είναι μάλλον ανεπαίσθητες γιά να μεταβάλουν τη γενική όψη του γεγονότος. Αντιμετωπίζομε επίσης ένα άλλο επιβεβαιωμένο γεγονός: την παγκόσμια σχεδόν απουσία της αναζωπύρωσης του θρησκευτικού συναισθήματος μέσα στις εκκλησίες. Η πνευματική απάθεια έχει εισχωρήσει σχεδόν παντού και έχει ριζώσει σε ανησυχαστικό βαθμό. Αυτό διαπιστώνει ο θρησκευτικός τύπος σε ολόκληρη τη χώρα ... Σε ευρύτατη κλίμακα τα μέλη των εκκλησιών μεταβάλλονται σε θιασώτες του συρμού—γίνονται ένα με τους απίστους στις ψυχαγωγικές συγκεντρώσεις, στους χορούς, στις γιορτές κ.λ.π ... Αλλά δεν χρειάζεται να ενδιατρίβομε περισσότερο πάνω στο οδυνηρό αυτό θέμα. Φθάνει το ότι οι ενδείξεις διαρκώς πληθύνονται και μας πιέζουν από όλες τις πλευρές γιά να αποδειχθεί ότι γενικά οι εκκλησίες υφίστανται μία αξιοθρήνητη κατάπτωση. Έχουν απομακρυνθεί πάρα πολύ από το Θεό και Εκείνος αποτραβήχθηκε από αυτές.»TΠ88 449.2

    Ένας άλλος συγγραφέας του «Θρησκευτικού Τηλεσκοπίου » βεβαιώνει: « Ποτέ δεν έχομε παραστεί μάρτυρες μιάς γενικότερης θρησκευτικής παρακμής από ότι σήμερα. Πράγματι η εκκλησία θα όφειλε να ξυπνήσει και να αναζητήσει να βρεί την αιτία αυτής της συμφοράς • γιατί συμφορά πρέπει να τη θεωρήσουν όλοι όσοι αγαπούν την εκκλησία. Όταν αναλογισθεί κανείς πόσο « σπάνιες και σποραδικές » είναι οι περιπτώσεις των γνησίων καθιερώσεων και σε ποιό απαράμιλλο σχεδόν βαθμό έχει φθάσει η θρασύτητα και η σκληρότητα των αμαρτωλών, θα έφθανε ίσως στο σημείο να φωνάξει άθελά του: «Λησμόνησε την ευσπλαχνία ο Θεός; ή Έκλεισε η θύρα του ελέους;»TΠ88 450.1

    Μία τέτοια κατάσταση δεν κυριαρχεί ποτέ αν δεν υπάρχει αιτία μέσα στην ίδια την εκκλησία. Το πνευματικό σκοτάδι που σκεπάζει τα έθνη, τις εκκλησίες και τα άτομα, δεν οφείλεται στη χωρίς λόγο ανάκληση της συμπαράστασης της θεϊκής χάρης από μέρους του Θεού, αλλά στην αμέλεια ή στην απόρριψη του θεϊκού φωτός από μέρους των ανθρώπων. Ένα εντυπωσιακό παράδειγμα της αλήθειας αυτής παρουσιάζει η ιστορία του ιουδαϊκού λαού την εποχή του Χριστού. Η αγάπη τους γιά τα εγκόσμια και η λησμονιά τους γιά το Θεό και γιά το λόγο Του επέφερε τη συσκότιση τoυ νού και την απορρόφηση της καρδιάς από τα επίγεια και τη φιληδονία. Έτσι είχαν άγνοια γιά τον ερχομό του Μεσσία και με την υπερηφάνεια και την απιστία τους απέρριψαν το Λυτρωτή. Αλλά ούτε και τότε ακόμη ο Θεός απέκλεισε το ιουδαϊκό έθνος από του να γνωρίσουν και να συμμετέχουν στα ευλογημένα αποτελέσματα της σωτηρίας. Εκείνοι όμως που απέρριψαν την αλήθεια έχασαν κάθε επιθυμία γιά τη δωρεά του Ουρανού. Έπαιρναν το φώς γιά σκότος και το σκότος γιά φώς, ώσπου και το φώς που υπήρχε μέσα τους μεταβλήθηκε και αυτό σε σκότος. Και τι σκότος ζοφερό!TΠ88 450.2

    Συμφέρει στην πολιτική του Σατανά οι άνθρωποι να διατηρούν τη μορφή της ευσέβειας, φθάνει μόνο να τους λείπει το πνεύμα της γνήσιας θεοσέβειας. Αφού απέρριψαν το ευαγγέλιο, οι Ιουδαίοι εξακολουθούσαν με ζήλο να εκτελούν τις παλιές ιεροτελεστίες τους και με μεγάλη σχολαστικότητα διατηρούσαν την εθνική αποκλειστικότητά τους, αν και αυτοί οι ίδιοι δεν μπορούσαν παρά να παραδεχθούν ότι η παρουσία του Θεού είχε αποσυρθεί από το μέσο τους. Η προφητεία του Δανιήλ τόνιζε με τέτοια ευκρίνεια τον καιρό του ερχομού του Μεσσία και με τόση σαφήνεια πρόλεγε το θάνατό Του, ώστε η μελέτη της απαγορεύθηκε και τελικά οι ραββίνοι αναθεμάτισαν όλους όσους θα επιδίδονταν στην ερμηνεία των χρονολογικών υπολογισμών της. Μέσα στην τύφλωση και στην αμετανοησία του, ο λαός του Ισραήλ παρέμενε κατά τους επακόλουθους αιώνες αδιάφορος στις ευσπλαχνικές προτάσεις της σωτηρίας, περιφρονώντας τις ευλογίες του ευαγγελίου. Αυτή είναι μία περίτρανη και φοβερή προειδοποίηση γιά τον κίνδυνο που διατρέχουν όσοι απορρίπτουν το ουράνιο φώς.TΠ88 451.1

    Παρόμοιες αιτίες τα ίδια πάντα αποτελέσματα κυοφορούν. Όσοι από σκοπού καταπνίγουν την ορθή αντίληψη που έχουν γιά το καθήκον όταν αυτό αντιτίθεται πρός τις φυσικές τους κλίσεις, θα καταλήξουν να μή μπορούν να κάνουν διάκριση ανάμεσα στην αλήθεια και στην πλάνη. Η διάνοια σκοτίζεται, η συνείδηση εξασθενεί, η καρδιά σκληρύνεται και η ψυχή απομακρύνεται από το Θεό. Εκεί όπου η θεϊκή αλήθεια καταφρονείται ή αποκρούεται, η εκκλησία βυθίζεται στο σκότος. Η πίστη και η αγάπη ψυχραίνονται, και τη θέση τους παίρνουν η αποξένωση και η διάσταση. Μέλη της εκκλησίας στρέφουν το ενδιαφέρον και την ενεργητικότητά τους πρός τα εγκόσμια συμφέροντα, ενώ οι αμαρτωλοί σκληρύνονται ακόμη περισσότερο από την αμεταμέλειά τους.TΠ88 451.2

    Η αγγελία του πρώτου αγγέλου στο κεφάλαιο 14 της Αποκάλυψης, γνωστοποιώντας την ώρα της κρίσης του Θεού και καλώντας τους ανθρώπους να φοβηθούν και να λατρεύσουν το Θεό, απέβλεπε στο να διαχωρίσει το λεγόμενο λαό του Θεού από την ψυχοφθόρα επιρροή τoυ κόσμου στο να τους αφυπνίσει ώστε να μπορέσουν να ιδoύν την πραγματική τους κατάσταση μέσα στην κοσμικότητα και στο εκ νέου ολίσθημά τους πρός τα πίσω. Με την αγγελία αυτή ο Θεός έστελνε στις εκκλησίες μία προειδοποίηση που, άν γίνονταν δεκτή, θα είχε διορθώσει όσα τρωτά τις κρατούσαν σε απόσταση από Αυτόν. Αν είχαν δεχθεί το ουράνιο μήνυμα ταπεινώνοντας τις καρδιές τους μπροστά στο Θεό και προσπαθώντας ειλικρινά να προετοιμασθoύν γιά να σταθούν στην παρουσία Του, το Πνεύμα και η δύναμη του Κυρίου θα είχαν εκδηλωθεί στο μέσο τους. Η εκκλησία θα είχε επανέλθει στην ευλογημένη εκείνη κατάσταση της ενότητας, της πίστης και της αγάπης των αποστολικών χρόνων, τότε που των πιστών «η καρδία και η ψυχή ήτο μία,» και « ελάλoυν τον λόγον του Θεού μετά παρησίας » τότε που « ο Κύριος προσέθετε καθ’ ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.» (Πράξεις 4:32, 31, 2:47.)TΠ88 451.3

    Αν ο τιτλοφορούμενος λαός τoυ Θεού δέχονταν το φώς όπως αυτό τους φωτίζει μέσα από το λόγο Του, θα έφθαναν σ’ εκείνη την ενότητα γιά την οποία προσευχήθηκε ο Χριστός και την οποία ο απόστολος περιγράφει σαν την « ενότητα του Πνεύματος διά του συνδέσμου της ειρήνης.» Είναι, λέγει, «έν σώμα και έν Πνεύμα, καθώς και προσεκλήθητε με μίav ελπίδα της προσκλήσεώς σας. Είς Κύριος, μία πίστις, έν βάπτισμα.» (Εφεσίους 4:3-5.)TΠ88 452.1

    Αυτά τα ευλογημένα αποτελέσματα γεύθηκαν όσοι εγκολπώθηκαν το μήνυμα της δευτέρας παρουσίας. Αν και προέρχονταν από διαφορετικά θρησκευτικά δόγματα, όλοι οι θρησκευτικοί φραγμοί ισοπεδώθηκαν οι θρησκευτικές διαφορές εξομαλύνθηκαν η αστήρικτη στη Γραφή διδαχή της ευδαίμονης επίγειας χιλιετηρίδας εγκαταλήφθηκε οι λαθεμένες απόψεις γιά τη δευτέρα παρουσία διευθετήθηκαν η υπερηφάνεια και η αγάπη γιά τα εγκόσμια εξανεμίσθηκαν οι αδικίες επανορθώθηκαν μέσα σε μία γλυκειά ατμόσφαιρα επικοινωνίας οι καρδιές συσφίγγονταν και η αγάπη και η χαρά βασίλευαν παντού. Αν αυτά τα αποτελέσματα είχε η διδαχή (της επιστροφής του Χριστού) γιά τους λίγους που τη δέχθηκαν, τα ίδια αποτελέσματα θα είχε και γιά όλους αν όλοι την αποδέχονταν.TΠ88 452.2

    Γενικά όμως οι εκκλησίες απέρριψαν το μήνυμα. Οι ποιμένες που, σαν «φρουροί του οίκου Ισραήλ,” θα έπρεπε να είναι οι πρώτοι στο να διακρίνουν τα σημεία της παρουσίας του Χριστού, απέτυχαν στο να αναγνωρίσουν την αλήθεια τόσο από τη μαρτυρία των προφητειών, όσο και από τα σημεία των καιρών. Πωρωμένη από τις κοσμικές ελπίδες και φιλοδοξίες, η καρδιά απονέκρωσε την αγάπη γιά το Θεό και την πίστη στο λόγο Του. Και όταν η αγγελία του αντβεντισμoύ εμφανίσθηκε, προκάλεσε μόνο την απιστία και την προκατάληψή τους. Σημαντικό επιχείρημα εναντίον της προβάλλονταν το ότι αυτή κατά το μεγαλύτερο μέρος μεταδίδονταν από λαϊκά μέλη της εκκλησίας. Όπως στην παλιά εποχή, η φανερή ολήθεια από το λόγο του Θεού αντιμετωπίζονταν με την ερώτηση: «Μήπως τις εκ των αρχόντων επίστευσεν ή εκ των Φαρισαίων;» Βλέποντας πόσο δύσκολο ήταν να αντικρούσουν τα βασιζόμενα στις προφητικές περιόδους επιχειρήματα, πολλοί αποθάρρυναν τη μελέτη των προφητειών, με τον ισχυρισμό ότι τα προφητικά βιβλία ήταν σφραγισμένα και δεν ήταν δυνατόν να ερμηνευθούν. Πλήθη ανθρώπων, έχοντας ακλόνητη εμπιστοσύνη στους ποιμένες τους, αρνήθηκαν να δώσουν προσοχή στην προειδοποίηση. Άλλοι πάλι, αν και είχαν πεισθεί πως αυτή ήταν η αλήθεια, δεν τολμούσαν να την ομολογήσουν από φόβο «μήπως γίνουν αποσυνάγωγοι.» Η αγγελία η σταλμένη από το Θεό γιά τη δοκιμή και τον εξαγνισμό της εκκλησίας Του, απέδειξε περίτρανα πόσο πολυάριθμοι ήταν εκείνοι που προτίμησαν να παραχωρήσουν την αγάπη τους στον κόσμο παρά στο Χριστό. Οι δεσμοί που τους τραβούσαν πρός τα γήïνα (αποδείχθηκαν ισχυρότεροι από εκείνους που έλκουν πρός τα επουράνια. Προτίμησαν να υπακούσουν στη φωνή της σοφίας του κόσμου, καταφρονώντας την αγγελία της αλήθειας που ελέγχει τα βάθη της ψυχής.TΠ88 453.1

    Απορρίπτοντας το μήνυμα του πρώτου αγγέλου, απέρριψαν τα μέσα που είχε προμηθεύσει ο ουρανός γιά την επανόρθωσή τους. Περι φρόνησαν τον ευσπλαχνικό απεσταλμένο ο οποίος είχε έρθει με σκοπό να διορθώσει τα φαύλα σημεία που τους χώριζαν από το Θεό, και με μεγαλύτερη ακόμη προθυμία στράφηκαν πρός τη φιλία του κόσμου. Αυτή ήταν η αιτία των τρομερών εκείνων συνθηκών της κοσμικότητας, της επιστροφής στην αμαρτωλότητα και στον πνευματικό μαρασμό που κυριαρχούσαν στις εκκλησίες κατά το 1844.TΠ88 454.1

    Στο κεφάλαιο 14 της Αποκάλυψης ο πρώτος άγγελος συνοδεύεται από ένα δεύτερο άγγελο που διακηρύττει: «Έπεσεν, έπεσε Βαβυλών, η πόλις η μεγάλη • διότι εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη.» (Αποκάλυψη 14:8.) Ο όρος « Βαβυλών » προέρχεται από τη « Βαβέλ » και σημαίνει σύγχυση. Στη Γραφή χρησιμοποιείται γιά να χαρακτηρίσει τις διάφορες μορφές της πλανημένης ή αποστατημένης θρησκείας. Στο κεφάλαιο 17 της Αποκάλυψης, η Βαβυλώνα παριστάνεται σαν μία γυναίκα—εικόνα την οποία μεταχειρίζεται συμβολικά η Γραφή γιά να παραστήσει την εκκλησία. Η ενάρετη γυναίκα τυποποιεί την αγνή εκκλησία, ενώ η αμαρτωλή γυναίκα συμβολίζει την αποστατημένη εκκλησία.TΠ88 454.2

    Στη Βίβλο ο άγιος και ακατάλυτος χαρακτήρας των σχέσεων ανάμεσα στο Χριστό και στην Εκκλησία Του συμβολίζεται με το δεσμό του γάμου. Ο Κύριος έχει ενωθεί με το λαό Του με μία επίσημη συνθήκη όπου Αυτός υπόσχεται ότι θα είναι ο Θεός τους και εκείνοι πάλι δεσμεύονται με την υπόσχεση ότι θα ανήκουν σ’ Αυτόν και αποκλειστικά σ’ Αυτόν. «Θέλω σε μνηστευθή,» διακηρύττει ο Θεός, «εις Εμαυτόν εις τον αιώνα και θέλω σε μνηστευθή εις Εμαυτόν εν δικαιοσύνη και εν κρίσει, και εν ελέει, και εν οικτιρμοίς.» (Ωσηέ 2:19.) Ο απόστολος Παύλος πάλι χρησιμοποιεί την ίδια μεταφορική εικόνα στην Καινή Διαθήκη όταν λέγει: «Σας ηρραβώνισα με έναν άνδρα, δια να σας παραστήσω παρθένον αγνήν εις τον Χριστόν.» (Β’ Κορινθίους 11:2.)TΠ88 454.3

    Όταν η εκκλησία απιστώντας στρέφει την εμπιστοσύνη της και την αγάπη της από το Χριστό στον κόσμο και επιτρέπει η προτίμηση των πρoσκαίρων αγαθών να καταλάβει στην καρδιά τη θέση που διεκδικεί ο Χριστός, η απιστία της αυτή παρομοιάζεται με την παραβίαση της ιερής υπόσχεσης τoυ γάμου. Με την ίδια αλληγορία παριστάνεται η απομάκρυνση του Ισραήλ από το Θεό, ενώ η θαυμαστή αγάπη του Θεού, καταφρονημένη, αποδίδεται με αυτή τη συγκινητική περιγραφή: «Ώμοσα πρός σε, και εισήλθον εις συνθήκην μετά σου, λέγει Κύριος ο Θεός, και έγεινες Εμού.» ” Και έγεινες ωραία σφόδρα, σφόδρα, και ευημέρησας μέχρι βασιλείας. Και εξήλθεν η φήμη σου μεταξύ των εθνών διά το κάλλος σου διότι ήτο τέλειον διά του στολισμού Μου, τον οποίον έθεσα επί σε ... Συ όμως εθαρρεύθης εις το κάλλος σου, και επορνεύθης δια την φήμην σου.» « Ως γυνή μοιχαλίς αντί του ανδρός αυτής δεχομένη ξένους.» (Ιεζεκιήλ 16:8, 13-15, 32.) «Καθώς γυνή αθετεί εις τον άνδρα αυτής, ούτως ηθετήσατε εις Εμέ, οίκος Ισραήλ, λέγει Κύριος.» (Ιερεμίας 3:20.)TΠ88 454.4

    Παρόμοια αλληγορική γλώσσα χρησιμοποιεί και η Καινή Διαθήκη απευθυνόμενη στους τιτλοφορούμενους Χριστιανούς που αποζητούν τη φιλία του κόσμου περισσότερο από την εύνοια του Θεoύ. Ο απόστολος Ιάκωβος λέγει: «Μοιχοί και μοιχαλίδες, δεν εξεύρετε ότι η φιλία του κόσμου είναι έχθρα του Θεού; όστις λοιπόν θελήση να είναι φίλος του κόσμου, εχθρός του Θεού καθίσταται.» (Ιακώβου 4:4.)TΠ88 455.1

    Η γυναίκα, (η Βαβυλώνα) στο κεφάλαιο 17 της Αποκάλυψης, περιγράφεται «ενδεδυμένη πορφύραν και κόκκινον, και κεχρυσωμένη με χρυσόν και λίθους τιμίoυς και μαργαρίτας, έχουσα εν τη χειρί αυτής χρυσούν ποτήριον, γέμον βδελυγμάτων και ακαθαρσιών ... και επί το μέτωπον αυτής ήτο όνομα γεγραμμένον, Μυστήριον, Βαβυλών η μεγάλη, η μήτηρ των πορνών. » Και συνεχίζει ο προφήτης: «Είδον την γυναίκα μεθύουσαν εκ του αίματος των αγίων, και εκ του αίματος των μαρτύρων του Ιησού.» Στη συνέχεια αναφέρεται ότι η Βαβυλώνα είναι «η πόλις η μεγάλη η έχουσα βασιλείαν επί των βασιλέων της γής.» (Αποκάλυψη 17:4-6, 18.) Η δύναμη που γιά πολλούς αιώνες εξήσκησε δεσποτική επιρροή πάνω στους μονάρχες του χριστιανικού κόσμου είναι η Ρώμη. Το πορφυρό και κόκκινο χρώμα, το χρυσάφι, τα πολύτιμα πετράδια και τα μαργαριτάρια είναι μία χτυπητή απεικόνιση της φαντασμαγορικής επίδειξης και μεγαλοπρέπειας της υπεροπτικής Ρωμαϊκής Έδρας που ξεπερνά και αυτές ακόμη τις βασιλικές αυλές. Και καμία άλλη δύναμη δεν θα μπορούσε πιό δικαιολογημένα να χαρακτηρισθεί ως «μεθύουσα εκ του αίματος των αγίων » όσο η εκκλησία εκείνη που με τόση αγριότητα κατέτρεξε τους οπαδούς του Χριστού. Κατηγορείται ακόμη η Βαβυλώνα γιά τις αθέμιτες σχέσεις της με τους «βασιλείς της γής.» Η ιουδαϊκή εκκλησία είχε καταστεί πόρνη με την απομάκρυνσή της από το Θεό και με τη σύναψη συμμαχίας με τους εθνικούς. Και η Ρώμη, υφιστάμενη την ίδια διαφθορά με το να εκζητεί την υποστήριξη των πολιτικών δυνάμεων, λαμβάνει παρόμοια καταδίκη.TΠ88 455.2

    Η Βαβυλώνα ονομάζεται «η μήτηρ των πορνών.» Οι θυγατέρες της πρέπει να συμβολίζουν τις εκκλησίες εκείνες που προσκολλούνται στις διδασκαλίες και στις παραδόσεις της και ακολουθούν το παράδειγμά της, θυσιάζοντας την αλήθεια και την επιδοκιμασία του Θεού προκειμένου να συνάψουν παράνομη συμμαχία με τον κόσμο. Το μήνυμα του δεκάτου τετάρτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης αγγέλλοντας την πτώση της Βαβυλώνας, αφορά τις θρησκευτικές εκείνες οργανώσεις που ξέφυγαν από την πρότερη αγνότητά τους και έχουν υποστεί τη διάβρωση. Αφού το μήνυμα αυτό ακολουθεί την αγγελία της κρίσης, έπεται ότι μεταδίδεται μόνο κατά τις έσχατες ημέρες. Μ’ αυτό συνάγεται ότι δεν είναι δυνατό να αναφέρεται αποκλειστικά στη Ρωμαϊκή Εκκλησία, αφού αυτή βρίσκεται σε έκπτωτη κατάσταση εδώ και αιώνες τώρα. Επί πλέον στο κεφάλαιο 18 της Αποκάλυψης, ο λαός του Θεού καλείται να εξέλθει από τη Βαβυλώνα. Σύμφωνα με τη γραφική αυτή περικοπή, μεγάλο μέρος του λαού του Θεού θα πρέπει να βρίσκεται ακόμη μέσα στη Βαβυλώνα. Και μέσα σε ποιά θρησκευτικά σώματα πρέπει να αναζητηθεί σήμερα ο σημαντικότερος αριθμός των οπαδών του Χριστού; Χωρίς αμφιβολία μέσα στις οργανώσεις εκείνες που πρεσβεύουν τη διαμαρτυρόμενη πίστη. Τον καιρό της ανόδου τους, οι εκκλησίες αυτές είχαν τηρήσει θαρραλέα στάση χάρη του Θεού και της αληθείας Του και σαν αποτέλεσμα απολάμβαναν τις θεϊκές ευλογίες. Ακόμη και αυτοί οι άπιστοι αναγκάζονταν να αναγνωρίσουν τα αγαθά αποτελέσματα της αποδοχής των ευαγγελικών αρχών. Όπως εκφράζουν τα λόγια του προφήτη γιά το λαό του Ισραήλ: « Εξήλθεν η φήμη σου μεταξύ των εθνών δια το κάλλος σου διότι ήτο τέλειον διά του στολισμού Μου, τον οποίον έθεσα επί σε, λέγει Κύριος ο Θεός.» (Ιεζεκιήλ 16:14.) Ξέπεσαν όμως εξ αιτίας της ίδιας επιθυμίας που επέφερε την κατάρα και την καταστροφή του Ισραήλ: την επιθυμία να μιμούνται τις συνήθειες και να επιζητούν τη φιλία των απίστων. «Συ όμως εθαρρεύθης εις το κάλλος σου, και επορνεύθης δια την φήμην σου.» (Ιεζεκιήλ 16:15.)TΠ88 456.1

    Πολλές απο τις προτεσταντικές Εκκλησίες ακολουθούν το παράδειγμα της Ρώμης με το να συνάπτουν παράνομες σχέσεις με « τους βασιλείς της γής” οι κρατικές εκκλησίες με το να δημιουργούν σχέσεις με τις κυβερνητικές εξουσίες, και οι διάφορες θρησκευτικές οργανώσεις με το να επιζητούν την εύνοια του κόσμου. Και ο όρος «Βαβυλών» (σύγχυση) δικαιολογημένα αποδίδεται στα εκκλησιαστικά αυτά σώματα που ενώ όλα τους ισχυρίζονται ότι έλκουν τη διδασκαλία τους από τη Βίβλο, στην πραγματικότητα όμως είναι διηρημένα σε αναρρίθμητες σχεδόν αιρέσεις με βαθειά αλληλοσυγκρουόμενα δόγματα και θεωρίες.TΠ88 457.1

    Εκτός από τις αθέμιτες σχέσεις τους με τον κόσμο, οι εκκλησίες οι αποσπασμένες από τη Ρώμη, παρουσιάζουν τώρα και άλλα κοινά μ’ αυτή χαρακτηριστικά.TΠ88 457.2

    Ένα Ρωμαιοκαθολικό σύγγραμμα ισχυρίζεται ότι «αν η Καθολική Εκκλησία υπήρξε ποτέ ένοχη γιά ειδωλολατρεία στο ζήτημα των αγίων, η θυγατέρα της, η Αγγλικανική Εκκλησία, είναι το ίδιο συνένοχη όταν αφιερώνει δέκα εκκλησίες στην Παρθένο Μαρία και μία στον Ιησού Χριστό.» (Richard Challoner, The Catholic Christian Instructed, Πρόλογος, σελ. 21-22.)TΠ88 457.3

    Στη «Διατριβή περί της Χιλιετηρίδας» ο Δρ Χόπκινς υποστηρίζει: «Δεν υπάρχει λόγος να διατεινόμαστε ότι το αντιχριστιανικό πνεύμα και oι αντιχριστιανικές μέθοδοι περιορίζονται αποκλειστικά στην εκκλησία τη γνωστή με το σύγχρονο τίτλο της Ρωμαιοκαθολικής. Πολλά χαρακτηριστικά του Αντίχριστου κρύβουν στα σπλάχνα τους οι Προτεσταντικές εκκλησίες και πολύ απέχουν από του να έχουν ολοκληρωτικά απαλλαγεί από ... τις καταχρήσεις και τη διαφθορά.» (Samuel Hopkins, Works, Τόμ. 2, σελ. 328.)TΠ88 458.1

    Σχετικά με την αποσκίρτιση της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας από τη Ρώμη, ο Δρ Γκάθρη γράφει: « Πρίν τριακόσια χρόνια η εκκλησία μας παρήλαυνε βγαίνοντας από τις πύλες της Ρώμης έχοντας στο λάβαρό της μία ανοικτή Γραφή με το έμβλημα «Ερευνάτε τας Γραφάς.» Συνεχίζοντας υποβάλλει την ακόλουθη σημαντική ερώτηση: «Βγήκε όμως από τη Βαβυλώνα καθαρή; » (Thomas Guthrie, The Gospel in Ezekiel, σελ. 237.)TΠ88 458.2

    «Η Αγγλικανική εκκλησία,” λέγει ο Σπέρτζον, «φαίνεται να κατασπαράσσεται από τον αντιμυσταγωγισμό. Αλλά ο αντικονφορμισμός [η μη συμμόρφωση πρός την επίσημη θρησκεία] εμφανίζεται το ίδιο σχεδόν σκανδαλώδης με τη φιλοσοφική του απιστία. Εκείνοι στους οποίους στηρίζαμε τις προσδοκίες μας, απομακρύνονται ο ένας μετά τον άλλον από τα βασικά στοιχεία της πίστης. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η καρδιά της Αγγλίας έχει υπονομευθεί από μία επάρατη απιστία που έχει το θράσος να ανεβαίνει ακόμη και στον άμβωνα φέροντας το όνομα του Χριστού.»TΠ88 458.3

    Ποιά ήταν η αιτία της μεγάλης αρχικής αποστασίας; Πως απομακρύνθηκε γιά πρώτη φορά η εκκλησία από την απλότητα του ευαγγελίου; Με την προσαρμογή στις ειδωλολατρικές συνήθειες, με σκοπό να διευκολύνουν την αποδοχή του Χριστιανισμού από μέρους των ειδωλολατρών. Στις μέρες του ακόμη ο απόστολος Παύλος είχε δηλώσει: «Το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται.» (Β’ Θεσσαλονικείς 2:7.) Όσο βρίσκονταν στη ζωή οι απόστολοι, η εκκλησία σχετικά διατηρήθηκε αγνή. «Πρός το τέλος όμως του δευτέρου αιώνα, οι περισσότερες εκκλησίες προσέλαβαν καινούργια όψη. Η αρχική απλότητα εξέλιπε και απαρατήρητα, ενώ οι πρώτοι μαθητές ο ένας μετά τον άλλον κατέληγαν στον τάφο, οι διάδοχοί τους μαζύ με τους νέους προσήλυτους ... ήρθαν στα προσκήνια προσδίδοντας νέο σμίλευμα στη θρησκεία.» (Robert Robinson, Ecclesiastical Researches, κεφ. 6, παρ. 17, σελ. 51.) Αποβλέποντας στην εξασφάλιση περισσοτέρων προσηλύτων, το υψωμένο λάβαρο της χριστιανικής πίστης κατέβαινε όλο και χαμηλότερα, με αποτέλεσμα «ο ειδωλολατρικός χείμαρρος να κατακλύσει την εκκλησία, προσκομίζοντας μεσα στην ορμή του ήθη και έθιμα και είδωλα μαζί.» (Gavazzi, Lectures, σελ. 278.) Όταν η χριστιανική θρησκεία εξασφάλισε την εύνοια και την υποστήριξη των πολιτικών ηγεμόνων, έγινε ασπαστή από τα πλήθη σωρηδόν. Φαινομενικά όμως Χριστιανοί, πολλοί «στην ουσία παρέμειναν ειδωλολάτρες, εξακολουθώντας να λατρεύουν τα είδωλά τους στα κρυφά.» (Ίδιο μέρος, σελ. 278.)TΠ88 458.4

    Μήπως η ίδια διαδικασία δεν επαναλήφθηκε στην περίπτωση της κάθε σχεδόν εκκλησίας που φέρει το όνομα της Διαμαρτύρησης; Μετά το θάνατο των ιδρυτών τους, αυτών που διέπονταν από το βαθύ πνεύμα της Μεταρρύθμισης, οι μεταγενέστεροί τους παρουσιάζονται στα προσκήνια, «προσδίνοντας νέο σμίλευμα στη θρησκεία.» Με τυφλή προσήλωση στην πίστη των πατέρων τους και αρνούμενοι να αναγνωρίσουν κάθε περαιτέρω αλήθεια από αυτή που εκείνοι δέχθηκαν, οι απόγονοι των μεταρριθμιστών διαμετρικά απομακρύνονται από το παράδειγμα εκείνων — παράδειγμα ταπεινοφροσύνης, αυταπάρνησης και περιφρόνησης των εγκοσμίων. Έτσι «η αρχική απλότητα εξαφανίζεται.» Ο κοσμικός χείμαρρος κατακλύζει την εκκλησία προσκομίζοντας μέσα στην ορμή του « ήθη και έθιμα και είδωλα μαζί.»TΠ88 459.1

    Αλλοίμονο, τι τρομακτικές διαστάσεις έχει λάβει η φιλία του κόσμου, αυτή η «έχθρα του Θεού,” μέσα στις καρδιές των ονομαζομένων οπαδών του Χριστού! Πόσο έχουν απομακρυνθεί οι λαοφιλείς εκκλησίες της Χριστιανωσύνης από τις Βιβλικές αρχές της ταπεινοφροσύνης, της αυτοθυσίας, της απλότητας και της θεοσέβειας! Αναφερόμενος στην ορθή χρήση των χρημάτων ο Ιωάννης Γουέσλη, έγραφε: «Μη σπαταλάτε ούτε μόριο ενός τόσο πολυτίμου ταλάντου γιά την τέρψη των μιατιών σε περιττό, πολυδάπανο ντύσιμο ή σε ανώφελα στολίσματα. Μη σπαταλάτε τίποτε γιά την εκκεντρική διακόσμιση των σπιτιών σας με σπάνια, πανάκριβα έπιπλα, βαρύτιμους πίνακες ζωγραφικής, ή χρυσοποίκιλτα αντικείμενα ... Μη προβαίνετε σε καμία περιττή δαπάνη γιά να ικανοποιήσετε την υπερηφάνεια του βίου και να κερδίσετε το θαυμασμό ή τα εγκώμια των ανθρώπων ... «Όσο εξακολουθείς να τιμάς τον εαυτό σου, οι άνθρωποι θα σε επαινούν.» Και όσο εξακολουθείς να ντύνεσαι « με βύσσον και πορφύραν » και να ζείς «ευφραινόμενος καθ’ ημέραν,” χωρίς αμφιβολία πολλοί θα σε χειροκροτούν γιά το λεπτό σου γούστο, τη γενναιοφροσύνη σου και τη φιλοξενία σου. Μην εξαγοράζεις όμως τόσο ακριβά τα χειροκροτήματά τους. Ικανοποιήσου καλύτερα με την τιμή που προέρχεται από το Θεό.» (Wesley, Works, Κήρυγμα 50, «Η χρήση των χρημάτων.») Αυτού του είδους η διδαχή όμως αγνοείται από πολλές εκκλησίες των ημερών μας.TΠ88 459.2

    Η κατά τύπους θρησκεία φαίνεται να κερδίζει έδαφος μεταξύ των ανθρώπων του κόσμου. Αρχηγοί, πολιτικοί, δικηγόροι, γιατροί, έμποροι, γίνονται μέλη της εκκλησίας γιά να αποκτήσουν το σέβας και την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και να εξυπηρετήσουν τα κοσμικά τους συμφέροντα. Προσπαθούν να καλύψουν όλες τις ανέντιμες δοσοληψίες τους με το να υποκρίνονται ότι είναι Χριστιανοί. Οι διάφορες εκκλησίες, ενισχυμένες με τον πλούτο και την επιρροή των νέων αυτών κοσμικών μελών, παρουσιάζονται δημοφιλέστερες και κηδεμονικότερες ακόμη. Μεγαλόπρεπες εκκλησίες, εξωραϊσμένες κατά το δαπανηρότερο τρόπο, ορθώνονται σε περίφημες λεωφόρους. Οι εκκλησιαζόμενοι ντύνονται όσο πιό πολυδάπανα και επιτηδευμένα γίνεται. Παχυλοί μισθοί προσφέρονται σε εύγλωττους ιεροκήρυκες γιά να ελκύουν και να αιχμαλωτίζουν τα πλήθη. Τα κηρύγματά τους δεν πρέπει να αναφέρουν γιά τα γνωστά ολισθήματα, αλλά να γίνονται με τρόπο ήπιο και ευχάριστο στα κοσμικά αυτιά. Έτσι οι κοσμικοί αμαρτωλοί εγγράφονται σαν μέλη στα εκκλησιαστικά κατάστιχα και οι αμαρτίες του συρμού καλύπτονται κάτω από μία προσποιητή θεοσέβεια.TΠ88 460.1

    Σχολιάζοντας τη σημερινή στάση των λεγομένων Χριστιανών έναντι του κόσμου, μία από τις ιθύνουσες λαϊκές εφημερίδες αναφέρει: «Απαρατήρητα η εκκλησία έχει προσχωρήσει στο πνεύμα της εποχής και έχει υιοθετήσει το τυπικό της λειτουργίας της σύμφωνα με τις σύγχρονες απαιτήσεις.» «Πραγματικά η σύγχρονη εκκλησία μετέρχεται όλα τα μέσα που συντελούν στο να καταστήσουν τη θρησκεία ελκυστική.» Και στον «Ανεξάρτητο” της Νέας Υόρκης αναφέρονται τα ακόλουθα σχετικά με τη Μεθοδιστική εκκλησία στη σημερινή της κατάσταση: « Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις τάξεις των πιστών και απίστων χάνεται μέσα σ’ ένα θαμπό ημίφως, ενώ ζηλωτές και από τα δύο μέρη αγωνίζονται να εξαλείψουν κάθε διαφορά στον τρόπο της ζωής και των απολαύσεων.» «Η εκλαΐκευση της θρησκείας τείνει να αυξήσει κατά πολύ τον αριθμό αυτών που επιζητούν τα προνόμιά της χωρίς να εκπληρώνουν κανονικά τα πρός αυτήν καθήκοντά τους.»TΠ88 461.1

    Ο Χάουαρντ Κρόσμπη παρατηρεί: «Εμπνέει βαθειά ανησυχία το ζήτημα ότι η εκκλησία του Χριστού τόσο ελάχιστα ανταποκρίνεται στις προθέσεις του Κυρίου. Όπως ακριβώς οι αρχαίοι Ιουδαίοι επέτρεπαν οι σχέσεις τους με τους ειδωλολάτρες να υποκλέπτουν τις καρδιές τους από το Θεό, ... το ίδιο κάνει τώρα και η εκκλησία του Χριστού. Συνάπτει αθέμιτες σχέσεις με τον κόσμο της απιστίας, εγκαταλείποντας τις στοιχειώδεις πνευματικές αρχές της χαρακτηριστικής ζωής της και κάνοντας υποχωρήσεις στις ολέθριες, αν και συχνά εύσχημες, συνήθειες μιάς κοινωνίας χωρίς Χριστό, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα και καταλήγοντας σε συμπεράσματα ξένα πρός τη θεϊκή αποκάλυψη και άμεσα ανταγωνιζόμενα πρός κάθε πρόοδο πνευματικής χάρης.» (The Healthy Christian: An Appeal to the Church, σελ. 141-142.)TΠ88 461.2

    Μέσα σ’ αυτό το πέλαγος της κοσμικότητας και της φιληδονίας, το πνεύμα της αυταπάρνησης και της αυτοθυσίας χάρη του Χριστού εξέλιπε σχεδόν καθολοκληρία. «Μερικά από τα ενεργά μέλη των εκκλησιών μας σήμερα—άνδρες και γυναίκες—είχαν διδαχθεί από τα παιδικά τους χρόνια να υποβάλονται σε ορισμένες θυσίες γιά να μπορέσουν να δώσουν ή να κάνουν κάτι γιά το Χριστό: «Τώρα όμως κάθε φορά που χρειάζονται χρήματα, ... κανένας δεν καλείται να συνεισφέρει δωρεάν. Α, όχι. Διοργανώνομε αγορές, παραστάσεις κωμωδίες, εσπερίδες, τίποπε φαγώσιμα, οτιδήποτε που να διασκεδάζει τον κόσμο.»TΠ88 462.1

    Κατά το ετήσιο άγγελμά του στις 9 Ιανουαρίου 1873 ο διηκητής Ουώσμπερν της Πολιτείας του Ουϊσκώνσιν διακήρυξε: «Είναι πρόδηλο ότι χρειαζόμαστε ένα νόμο που να επιβάλει το κλείσιμο των κέντρων όπου προάγονται τα τυχερά παιγνίδια. Γέμισε ο τόπος από αυτά. Ακόμη και αυτή η εκκλησία—ασφαλώς χωρίς πρόθεση—επι τελεί μερικές φορές το έργο του διαβόλου. Κονσέρτα, αγορές, λοταρίες, τόμπολα, οργανωμένα κάποτε γιά την υποστήριξη κάποιου θρησκευτικού ή κοινωφελούς σκοπού, πολλές φορές όμως και γιά αμφίβολους αγαθοεργούς σκοπούς, όλα αυτά συντελούν στην απόκτηση του χρήματος χωρίς την προσφορά της αξίας. Τίποτε δεν είναι πιό ψυχοφθόρο, πιό καταστρεπτικά ελκυστικό, ιδιαίτερα γιά τους νέους, από την απόκτηση χρημάτων χωρίς την παροχή εργασίας. Όταν πρόσωπα αξιοσέβαστα παίρνουν μέρος σε τέτοιες επιχειρήσεις καθυπαγόρευση της τύχης, καθησυχάζοντας τη συνείδησή τους με τη σκέψη ότι τα χρήματα διατίθενται γιά ένα καλό σκοπό, δεν είναι καθόλου παράξενο ότι οι νέοι της Πολιτείας μας αποκτούν συνήθειες που οφείλονται σχεδόν χωρίς εξαίρεση στα τυχερά παιγνίδια. ”TΠ88 462.2

    Το πνεύμα της προσαρμογής με τον κόσμο κατακλύζει τις εκκλησίες της Χριστιανωσύνης. Σ’ ένα κήρυγμά του στο Λονδίνο, ο Ροβέρτος Άτκινς παριστάνει μία απαισιόδοξη εικόνα της πνευματικής κατάπτωσης που κυριαρχεί στην Αγγλία: «Οι πραγματικά δίκαιοι άνθρωποι λιγοστεύουν από προσώπου της γής και κανείς δεν φαίνεται να το παίρνει επί πόνου. Σε όλες τις εκκλησίες, οι θρησκευόμενοι της σημερινής εποχής αγαπούν τον κόσμο, προσαρμόζονται με τον κόσμο, λατρεύουν τις ανέσεις, αναζητούν την εβυποληψία. Καλούνται να υποφέρουν μαζί με το Χριστό, αλλά αυτοί οπισθοχωρούν από φόβο ακόμη και μπροστά σε μία επιτίμηση ... Αποστασία, αποστασία, αποστασία, είναι χαραγμένη σ’ αυτή ακόμη την πρόσoψη της κάθε εκκλησίας. Αν το ήξεραν τουλάχιστον και αν το αισθάνονταν, θα υπήρχε ελπίδα. Αλλοίμονο, όμως! Φωνάζουν: «Πλούσιος είμαι, και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός.» » (Second Advent Library, Τεύχος Αρ. 39.)TΠ88 462.3

    Η μεγάλη αμαρτία που αποδίδεται στη Βαβυλώνα είναι ότι « εκ του οίνου του θυμού της πορνείας αυτής έπισν πάντα τα έθνη.» Αυτό το μεθυστικό ποτήρι που προσφέρει στον κόσμο, συμβολίζει τις ψευδείς διδασκαλίες που έχει υιοθετήσει η εκκλησία σαν αποτέλεσμα των παρανόμων σχέσεών της με τους μεγάλους της γής. Η φιλία του κόσμου διαφθείρει την πίστη της εκκλησίας και αυτή με τη σειρά της ασκεί μία φθοροποιά επιρροή στον κόσμο, διδάσκοντας δόγματα αντίθετα και πρός αυτές ακόμη τις πιό σαφείς δηλώσεις του Αγίου Πνεύματος.TΠ88 463.1

    Η Ρώμη είχε κατακρατήσει τη Βίβλο από τους ανθρώπους και απαιτούσε από όλους να δεχθούν τις δικές της διδασκαλίες με τις οποίες την είχε αντικαταστήσει. Σκοπός της Μεταρρύθμισης ήταν να επαναφέρει το λόγο του Θεού στη διάθεση των ανθρώπων. Αλλά δεν είναι μήπως αναντίρρητο γεγονός ότι στις σημερινές εκκλησίες οι άνθρωποι διδάσκονται να στηρίζουν την πίστη τους επάνω στα σύμβολα και στα δόγματα της εκκλησίας, παρά επάνω στην Αγία Γραφή; Μιλώντας γιά τις Προτεσταντικές εκκλησίες, ο Κάρολος Μπήτσερ έλεγε: «Αισθάνονται τον ίδιο αποτροπιασμό στο άκουσμα μιάς λέξης αντίθετης πρός τα καθιερωμένα δόγματα, τον οποίο οι άγιοι εκείνοι πατέρες αισθάνονταν στο άκουσμα ενός σκληρού λόγου κατά της προσκύνησης των αγίων και των μαρτύρων που πάσχιζαν να επιβάλουν ... Οι Διαμαρτυρόμενες Ευαγγελικές εκκλησίες έχoυν σχηματίσει ένα τέτοιο στενό κλοιό αλληλεγγύης μεταξύ τους, που είναι εντελώς αδύνατο να αναλάβει κανείς οπουδήποτε σ’ αυτές θέση ιεροκήρυκα χωρίς να δηλώσει υποταγή και σ’ ένα δεύτερο βιβλίο εκτός από τη Γραφή... Δεν αποτελεί αποκύημα της φαντασίας η δήλωση ότι η δύναμη των δογμάτων αρχίζει τώρα να εμποδίζει τη Γραφή όπως ακριβώς συνέβη με τη Ρώμη, αν και με κάπως διακριτικότερο τρόπο.» (Κήρυγμα με θέμα The Bible a Sufficient Creed, της 22 Φεβρ. 1846 στο Fort Wayne της Ιντιάνας.)TΠ88 463.2

    Όταν καθιερωμένοι δάσκαλοι ερμηνεύουν το λόγο του Θεού, εμφανίζονται τότε άνθρωποι πολυμαθείς, ποιμένες που ισχυρίζονται ότι είναι γνώστες των Γραφών και που κατακρίνουν την υγιά διδασκαλία γιά αίρεση αποθαρρύνοντας μ’ αυτό τον τρόπο όσους επιζητούν να γνωρίσουν την αλήθεια. Αν ο κόσμος δεν ήταν σε τέτοιον απελπιστικό βαθμό τυφλωμένος στο μεθύσι από το κρασί της Βαβυλώνας, πλήθη ολόκληρα θα είχαν πεισθεί γιά την αμαρτωλότητά τους και καθιερωθεί στο Θεό με τη βοήθεια των απλών, αιχμηρών αληθειών του θεϊκού λόγου. Αλλά η θρησκευτική πίστη παρουσιάζει μία τέτοια σύγχυση και ένα τέτοιο κυκεώνα αντιφάσεων, που οι άνθρωποι δεν ξέρουν τι πρέπει να πιστέψουν. Την ευθύνη γιά το κρίμα της αμετανοησίας του κόσμου τη φέρνει η εκκλησία.TΠ88 464.1

    Η αγγελία του δευτέρου αγγέλου του δεκάτου τετάρτου κεφαλαίου της Αποκάλυψης μεταδόθηκε γιά πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1844. Την εποχή αυτή βρήκε κατά το μεγαλύτερο μέρος την εφαρμογή της στις εκκλησίες των Ηνωμένων Πολιτειών όπου η αγγελία της κρίσης είχε ευρύτερα διαδοθεί και γενικά απορριφθεί, και όπου η εκκλησιαστική παρακμή είχε ταχύτατα ξαπλωθεί. Αλλά το άγγελμα αυτό του δευτέρου αγγέλου δεν εκπληρώθηκε ολοκληρωτικά το 1844. Οι εκκλησίες είχαν τότε υποστεί μία ηθική κατάπτωση σαν αποτέλεσμα της άρνησής τους να δεχθούν το φώς της αγγελίας της δευτέρας παρουσίας. Η πτώση εκείνη όμως δεν ήταν οριστική. Εξακολουθώντας να απορρίπτουν τις αλήθειες τις αναφερόμενες στη σύγχρονη εποχή, οι εκκλησίες έπεφταν όλο και χαμηλότερα. Αλλά ούτε και σ’ αυτό το σημείο μπορούμε να πούμε ότι καιρικά ευσταθεί η αγγελία «έπεσε η Βαβυλών ... διότι εκ του οίνου της πορνείας αυτής επότισε πάντα τα έθνη.» Επειδή δεν έχει ακόμη ποτίσει όλα τα έθνη. Το πνεύμα της προσαρμογής πρός τις συνήθειες του κόσμου, καθώς και η αδιαφορία πρός τις έντονες αλήθειες που αναφέρονται στην εποχή μας, διέπει τώρα και εξακολουθεί να κερδίζει έδαφος στις εκκλησίες της διαμαρτυρόμενης πίστης σε όλες τις χώρες της Χριστιανωσύνης. Οι εκκλησίες αυτές συμπεριλαμβάνονται στο επίσημο, στο τρομερό εκείνο απορριπτικό άγγελμα του δευτέρου αγγέλου. Το έργο όμως της αποστασίας δεν έχει φθάσει ακόμη στο κορύφωμά του.TΠ88 464.2

    Η Γραφή διακηρύττει ότι πρίν από την παρουσία του Κυρίου, ο Σατανάς θα εργασθεί «εν πάση δυνάμει και σημείοις και τέρασι ψεύδους, και εν πάση απάτη της αδικίας” και ότι όσοι «δεν εδέχθησαν την αγάπην της αληθείας δια να σωθώσι,” θα πέσουν λεία σε μία «ενέργεια πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος.» (Β’ Θεσσαλονικείς 2:9-11.) Μόνον όταν επέλθει αυτή η κατάσταση και η σύμπτυξη της εκκλησίας με τον κόσμο γενικευθεί σε όλη τη Χριστιανωσύνη, τότε η πτώση της Βαβυλώνας θα ολοκληρωθεί. Η μεταβολή προχωρεί κατά στάδια και η ολοκληρωτική εκπλήρωση του μηνύματος της Αποκάλυψης 14:8 ανήκει ακόμη στο μέλλον.TΠ88 465.1

    Μολονότι επικρατεί πνευματικό σκότος και οποξένωση από το Θεό στις εκκλησίες της σημερινής Βαβυλώνας, το μεγαλύτερο μέρος των πραγματικών οπαδών του Χριστού βρίσκεται ακόμη μέσα στα σπλάχνα τους. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν ποτέ μέχρι τώρα ακούσει τις ιδιαίτερες αλήθειες που αφορούν την εποχή μας. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που, ανικανοποίητοι από την τωρινή κατάστασή τους, λαχταρούν γιά ευκρινέστερο φώς. Μάταια ψάχνουν να βρουν το Χριστό να απεικονίζεται στις εκκλησίες στις οποίες ανήκουν. Καθώς οι εκκλησίες αυτές απομακρύνονται διαρκώς περισσότερο από την αλήθεια και συμμαχούν στενότερα με τον κόσμο, το χάσμα της διαφοράς ανάμεσα στις δύο τάξεις θα ευρύνεται ώσπου θα καταλήξει στο διαχωρισμό. Θάρθει ο καιρός όπου όσοι αγαπούν το Θεό πάνω από όλα στη ζωή τους δεν θα μπορέσουν πιά να ανεχθούν τη συνύπαρξη με όσους είναι «φιλήδονοι μάλλον παρά φιλόθεοι έχοντες μέν μορφήν ευσεβείας, ηρνημένοι δε την δύναμην αυτής.» (Β’ Τιμοθέου 3:4-5.)TΠ88 465.2

    Το δέκατο όγδοο κεφάλαιο της Αποκάλυψης υποδεικνύει τον καιρό όπου, σαν επακόλουθο της απόρριψης της τριπλής αγγελίας του δεκάτου τετάρτου κεφαλαίου (εδάφ. 6-12,) η κατάσταση της εκκλησίας θα έχει φθάσει ακριβώς στο σημείο εκείνο της περιγραφής του δευτέρου αγγέλου και ο λαός του Θεού, όσος βρίσκεται μέσα στη Βαβυλώνα, θα κληθεί να χωρισθεί από αυτή. Το μήνυμα αυτό είναι το τελευταίο που θα δοθεί στον κόσμο και θα εκπληρώσει το σκοπό του. Όταν «οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν” (Β’ Θεσσαλονικείς 2:12,) εγκαταληφθούν στη δύναμη της πλάνης και στην αποδοχή του ψεύδους, τότε το φώς της αλήθειας θα λάμψει πάνω σε όλους όσοι διατηρούν τις καρδιές τους ανεπηρέαστες γιά να το δεχθούν. Τότε όλα τα παιδιά του Θεού, όσα βρίσκονται ακόμη μέσα στη Βαβυλώνα, θα υπακούσουν στην πρόσκληση: «Εξέλθετε εξ αυτής, ο λαός Μου.» (Αποκάλυψη 18:4.) TΠ88 466.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents