Κεφάλαιο 39 - Ο Καιρός της Θλίψης

«Εν τω καιρώ εκείνω θέλει εγερθή Μιχαήλ, ο άρχων ο μέγας, ο ιστάμενος υπέρ των υιών του λαού σου και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου, πας όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» (Δανιήλ 12:1.)TΠ88 732.1

Όταν σταματήσει να δίνεται η αγγελία του τρίτου αγγέλου, η θεϊκή ευσπλαχνία παύει πιά να συνηγορεί γιά τους ενόχους κατοίκους της γής. Ο λαός του Θεού έχει εκπληρώσει το καθήκον του. Δέχθηκαν την «όψιμον βροχήν,” τους «καιρούς αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου » και έχουν προετοιμασθεί γιά την ώρα της δοκιμασίας που τους περιμένει. Άγγελοι πηγαινοέρχονται βιαστικά στον ουρανό. Ένας άγγελος επιστρέφει από τη γή και αναγγέλλει ότι το έργο του τελείωσε. Ο κόσμος πέρασε την τελευταία του δοκιμασία και όλοι όσοι έμειναν πιστοί στις θεϊκές εντολές έλαβαν τη «σφραγίδα του Θεού του ζώντος.» Τότε ο Ιησούς παύει το μεσιτικό Του έργο στο ουράνιο αγιαστήριο. Υψώνει τα χέρια και με δυνατή φωνή λέγει: «Ετελέσθη.» Κατόπιν και ενώ σύσσωμα τα αγγελικά πλήθη αφαιρούν τα διαδήματά τους, Αυτός προβαίνει στην ακόλουθη επίσημη δήλωση: «Όστις αδικεί ας αδικήση έτι και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι ο δίκαιος ας γίνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γίνη έτι άγιος.» (Αποκάλυψη 22:11.) Η τύχη του καθενός έχει κριθεί, είτε γιά ζωή είτε γιά θάνατο. Ο Χριστός έκανε την εξιλέωση γιά το λαό Του και εξάλειψε τις αμαρτίες του. Ο αριθμός των υπηκόων Του είναι συμπληρωμένος: «Η βασιλεία και η εξουσία, και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού” πρόκειται σε λίγο να έρθει στην κατοχή των κληρονόμων της σωτηρίας και ο Ιησούς θα βασιλεύσει «ως Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων.»TΠ88 732.2

Όταν ο Ιησούς εγκαταλείπει το αγιαστήριο, οι κάτοικοι της γής βυθίζονται στο σκότος. Κατά το τρομερό αυτό διάστημα, οι δίκαιοι είναι υποχρεωμένοι να ζούν στην παρουσία ενός πανάγιου Θεού χωρίς Μεσίτη. Όταν οι περιορισμοί που συγκρατούσαν τις ενέργειες των ασεβών αφαιρεθούν, ο Σατανάς ασκεί απεριόριστο έλεγχο πάνω στους οριστικά αμεταμέλητους ανθρώπους. Η μακροθυμία του Θεού έληξε. Ο κόσμος απέρριψε την ευσπλαχνία Του, περι φρόνησε την αγάπη Του και καταπάτησε το νόμο Του. Οι ασεβείς ξεπέρασαν τα όρια της προθεσμίας τους. Το Πνεύμα του Θεού, στο οποίο τέτοια πείσμονα αντίσταση πρόβαλαν, τελικά αποσύρθηκε. Απροστάτευτοι από τη θεϊκή χάρη, παραδίδονται στη διάθεση του πονηρού και ο Σατανάς θα βυθίσει τότε τους κατοίκους της γής σε μία τελευταία μεγάλη θλίψη. Όταν οι άγγελοι του Θεού παύουν να συγκρατούν τους θυελλώδεις ανέμους των ανθρωπίνων παθών, όλα τα ανταγωνιστικά στοιχεία θα αφεθούν ελεύθερα. Η ανθρωπότητα θα εμπλακεί σε μία παγκόσμια καταστροφή, τρομακτικότερη ακόμη από την καταστροφή της αρχαίας Ιερουσαλήμ.TΠ88 733.1

Ένας μόνο άγγελος είχε σταλεί να θανατώσει τα πρωτότοκα παιδιά των Αιγυπτίων, και η χώρα ολόκληρη βυθίσθηκε στο πένθος. Στην περίπτωση που ο Δαβίδ πρόσβαλε το Θεό με την απαγορευμένη καταμέτρηση του λαού, ένας πάλι άγγελος επέφερε την τρομερή καταστροφή που ακολούθησε σαν τιμωρία του κρίματός του. Την ίδια καταστρεπτική δύναμη που εξήσκησαν οι άγιοι άγγελοι με την εντολή του Θεού, θα την εξασκήσουν τώρα οι πονηροί άγγελοι με την ανοχή του Θεού. Και τώρα ακόμη υπάρχουν δυνάμεις έτοιμες να δράσουν. Το μόνο που περιμένουν είναι η άδεια από το Θεό γιά να σκορπίσουν παντού τον όλεθρο.TΠ88 733.2

Αυτοί που τιμούν το νόμο του Θεού έχουν κατηγορηθεί σαν υπαίτιοι γιά τα δεινά του κόσμου και τώρα θα θεωρηθούν πρόξενοι των τρομερών θεομηνιών, της αιματοχυσίας, και του αλληλοσπαραγμού που βύθισε στη συμφορά την ανθρωπότητα. Η δυναμική διάδοση της τελευταίας προειδοποιητικής αγγελίας προκάλεσε τον εξοργισμό των ασεβών. Η οργή τους στρέφεται εναντίον όλων όσων δέχθηκαν την προειδοποίηση και ο Σατανάς θα διεγείρει σε μεγαλύτερη ακόμη ένταση το πνεύμα του μίσους και του κατατρεγμού.TΠ88 733.3

Όταν η παρουσία του Θεού είχε τελικά αποσυρθεί από το ιουδαϊκό έθνος, ιδέα δεν είχαν γι’ αυτό ούτε οι ιερείς ούτε ο λαός. Παραδομένοι όπως ήταν στον έλεγχο του Σατανά και παρασυρμένοι από τα πιό μισαρά και ακατανόμαστα πάθη, εξακολουθούσαν ακόμη να πιστεύουν ότι αποτελούσαν τον εκλεκτό λαό του Θεού. Η ιερατική υπηρεσία συνεχίζονταν στο ναό. Οι θυσίες εξακολουθούσαν να προσφέρονται πάνω στους μολυσμένους βωμούς του και καθημερινά υψώνονταν η επίκληση γιά τη θεϊκή ευλογία πάνω σ’ ένα λαό που βαρύνονταν με το αθώο αίμα του αγαπητού Υιού του Θεού και με τη θανάσιμη καταδιωκτική μανία κατά των μαθητών και αποστόλων Του. Το ίδιο και όταν η τελεσίδικη απόφαση στο ουράνιο αγιαστήριο θα έχει εκδοθεί και η τύχη του κόσμου θα έχει πιά γιά πάντα κριθεί, οι κάτοικοι της γής θα βρίσκονται στην άγνοια. Οι θρησκευτικοί τύποι θα συνεχίζονται από μέρους ενός λαού από τον οποίο το Πνεύμα του Θεού θα έχει οριστικά αποσυρθεί και ο σατανικός ζήλος από τον οποίο θα εμπνέονται από τον αρχηγό του κακού γιά την εκτέλεση των μοχθηρών σχεδίων του θα φαίνεται σαν ζήλος του Θεού.TΠ88 734.1

Επειδή το Σάββατο θα έχει αποβεί το καθαυτού αντιλεγόμενο σημείο και οι θρησκευτικές και πολιτικές αρχές θα έχουν συμπράξει στην επιβολή κυρώσεων γιά την τήρηση της Κυριακής, η επίμονη άρνηση μιάς ασήμαντης μειονότητας να υποχωρήσει μπροστά στη γενική αξίωση, θα τους κάνει στόχο της παγκόσμιας αποστροφής. Θα υποστηριχθεί η γνώμη ότι οι ελάχιστοι αυτοί που προβάλλουν αντίσταση σε ένα εκκλησιαστικό θέσπισμα και σε ένα κρατικό νομοθέτημα δεν πρέπει να εξακολουθήσουν να γίνονται ανεκτοί • ότι είναι προτιμότερο αυτοί να εκλείψουν παρά ολόκληρα έθνη να βυθισθούν στη σύγχυση και στην παρανομία. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποίησαν πρίν δύο χιλιάδες χρόνια περίπου, οι «άρχοντες του λαού» κατά του Χριστού. «Μας συμφέρει να αποθάνη εις άνθρωπος υπέρ του λαού,” πρότεινε ο υστερόβουλος Καϊάφας, «και να μη απωλεσθή όλον το έθνος.» (Ιωάννη 11:50.) Το επιχείρημα θα αποδειχθεί αποτελεσματικό και το διάταγμα που θα εκδοθεί τελικά εναντίον των τηρητών του Σαββάτου της τετάρτης εντολής, τους κηρύττει άξιους της εσχάτης των ποινών και χορηγεί στους πολίτες την άδεια να τους εκτελέσουν σε μία καθορισμένη ημερομηνία. Ο Καθολικισμός στη Γηραιά Ευρώπη καθώς και ο Προτεσταντισμός στο Νέο Κόσμο εφαρμόζουν τα ίδια μέτρα εναντίον εκείνων που σέβονται όλα τα θεϊκά διατάγματα.TΠ88 734.2

Τότε ο λαός του Θεού θα βυθισθεί μέσα σ’ εκείνες τις θλιβερές σκηνές αγωνίας που ο προφήτης περιγράφει σαν τον «καιρό της στενοχωρίας του Ιακώβ.» « Ούτω λέγει Κύριος ηκούσαμεν φωνήν τρομεράν, φόβον και ουχί ειρήνην ... Πάντα τα πρόσωπα εστράφησαν εις ωχρίασιν. Ουαί! Διότι μεγάλη είναι η ημέρα εκείνη ομοία αυτής δεν υπήρξε και είναι καιρός της στενοχωρίας του Ιακώβ πλήν θέλει σωθή εξ αυτής.» (Ιερεμίας 30:5, 7.)TΠ88 735.1

Η νύχτα εκείνη της εντονότατης οδύνης του Ιακώβ, όταν αγωνίζονταν προσευχόμενος γιά την απελευθέρωσή του από τα χέρια του αδελφού του Ησαύ, (Γένεση 32:24-30,) απεικονίζει την πείρα του λαού του Θεού στον καιρό της θλίψης. Αφού με δόλο είχε αποσπάσει από τον πατέρα του την ευλογία την προορισμένη γιά τον Ησαύ, τρομοκρατημένος μετά ο Ιακώβ από τις θανάσιμες απειλές του αδελφού του, φυγαδεύθηκε από το σπίτι του γιά να γλυτώσει τη ζωή του. Ύστερα από πολλά χρόνια στην εξορία, ξεκίνησε κατά την υπόδειξη του Θεού, με τις γυναίκες του και τα παιδιά του, με τα κοπάδια του και τις αγέλες του, γιά το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα. Φθάνοντας στα σύνορα της χώρας, η είδηση του ερχομού του αδελφού του επικεφαλής μιάς ομάδας πολεμιστών γυρεύοντας ασφαλώς εκδίκηση, τον τρομοκράτησε. Άοπλη και απροστάτευτη η συνοδεία του Ιακώβ, φαίνονταν ότι προορίζονταν να πέσουν όλοι τους θύματα της βίας και της σφαγής. Και σαν να μη έφθανε η αγωνία και ο φόβος, τώρα τον βασάνιζε επι πλέον και το καταπιεστικό άγχος των τύψεων. Επειδή ήταν η δική του αμαρτία που τους έφερε σ’ αυτή την επικίνδυνη θέση. Μόνη του ελπίδα απέμεινε η ευσπλαχνία του Θεού. Μόνο του αμυντικό όπλο η προσευχή. Μολαταύτα, κάνει ότι περνάει από το χέρι του γιά να εξιλεωθεί από την αδικία που προξένησε στον αδελφό του και να αποτρέψει τον κίνδυνο που τον απειλεί. Καθώς πλησιάζει ο καιρός της θλίψης, οι οπαδοί του Χριστού οφείλουν και αυτοί το ίδιο να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια γιά να παρουσιασθούν στον κόσμο μέσα στα πλαίσια του πραγματικού φωτός, να σπάσουν την προκατάληψη και να αποτρέψουν τον κίνδυνο που απειλεί την ελευθερία της συνείδησης.TΠ88 735.2

Ο Ιακώβ, αφού απομάκρυνε την οικογένειά του γιά να μη αντιληφθούν την απόγνωσή του, έμεινε μόνος του ικετεύοντας γιά τη μεσολάβηση του Θεού. Εξομολογείται τότε την αμαρτία του και με ευγνωμοσύνη αναγνωρίζει την πρός αυτόν ευσπλαχνία του Θεού. Με βαθειά κατάνυξη ψυχής επικαλείται τη διαθήκη του Θεού πρός τους πατέρες του, καθώς και τις υποσχέσεις που του δόθηκαν στο νυχτερινό όραμα της Βαιθήλ και του επαναλήφθηκαν στον τόπο της εξορίας του. Η κρίσιμη ώρα της ζωής του σήμανε. Τα πάντα διακυβεύονται. Μέσα στο σκότος και στην ερημιά, εξακολουθεί να προσεύχεται και να ταπεινώνεται μπροστά στο Θεό. Ξαφνικά ένα χέρι τον εγγίζει στον ώμο. Νομίζει ότι είναι εχθρός που ζητάει να του αφαιρέσει τη ζωή, και συγκεντρώνοντας όλη του τη δύναμη, παλεύει απεγνωσμένα εναντίον του. Καθώς πλησιάζει η χαραυγή, ο άγνωστος χρησιμοποιεί την υπεράνθρωπη δύναμή του. Στο άγγιγμά του ο γεροδεμένος βοσκός παραλύει και, εξαντλημένος, ρίχνεται στο λαιμό του παράξενου ανταγωνιστή του, ικετεύοντας με ολοφυρμούς επειδή τώρα αναγνωρίζει ο Ιακώβ ότι αυτός που είχε εμπλακεί σε πάλη μαζί του ήταν ο Άγγελος της διαθήκης. Αν και χωλαίνοντας τώρα και κατατρυχόμενος από αβάσταχτο πόνο, δεν εγκαταλείπει το σκοπό του. Αρκετά αντιμετώπισε το αδιέξοδο, τις τύψεις και τη θλίψη γιά το αμάρτημά του. Τώρα πιά του χρειάζεται η διαβεβαίωση ότι έχει συγχωρηθεί γι’ αυτό. Και καθώς ο ουράνιος επισκέπτης είναι έτοιμος να απομακρυνθεί, ο Ιακώβ αρπάζεται από πάνω του και ζητάει την ευλογία του. Ο Άγγελος τον πιέζει: «Άφες Με να απέλθω• επειδή εχάραξεν η αυγή.» Ο πατριάρχης όμως φωνάζει: «Δεν θέλω Σε αφήσει να απέλθης εάν πρώτα δεν με ευλογήσης.» Τι μεγάλη εμπιστοσύνη, αποφασιστικότητα και επιμονή φανερώνουν τα λόγια αυτά! Αν η απαίτησή του ήταν αυθάδης και αληαζονική, ο Ιακώβ θα είχε πάραυτα θανατωθεί. Αλλά αυτή ήταν αποκλειστικά η σιγουριά ενός ανθρώπου που, αφού ομολόγησε την αδυναμία και την αναξιότητά του, έχει ακλόνητη εμπιστοσύνη στην ευσπλαχνία ενός Θεού τηρητού της διαθήκης.TΠ88 736.1

«Ενίσχυσε μετά αγγέλου, και υπερίσχυσεν.» (Ωσηέ 12:4.) Χάρη στην ταπείνωση, στη μετάνοια και στην παραχώρηση του εγώ, ο αμαρτωλός, παραστρατημένος αυτός θνητός υπερίσχυσε στον αγώνα του με τη Μεγαλειότητα του ουρανού. Με το τρεμάμενο χέρι του γαντζώθηκε από τις υποσχέσεις του Θεού, και η καρδιά της Άπειρης Αγάπης δεν βάσταξε να απορρίψει τις ικεσίες του μετανοημένου αμαρτωλού. Σαν απόδειξη του θριάμβου του και ενθάρρυνση γιά τους άλλους ώστε να μιμηθούν το παράδειγμα του, επηκολούθησε η αλλαγή του ονόματος του, από εκείνο που του υπενθύμιζε διαρκώς την αμαρτία του, σε ένα καινούργιο, αναμνηστικό της νίκης του. Επίσης το γεγονός ότι ο Ιακώβ υπερίσχυσε αγωνιζόμενος με το Θεό, αποτελούσε τη διαβεβαίωση ότι θα υπερίσχυε και με τους ανθρώπους. Τώρα πιά δεν φοβώταν την οργή του αδελφού του • επειδή ο Θεός ήταν ο υπερασπιστής του.TΠ88 737.1

Ο Σατανάς είχε κατηγορήσει τον Ιακώβ στους ουρανίους αγγέλους, ισχυριζόμενος ότι είχε το δικαίωμα να τον θανατώσει εξ αιτίας της αμαρτίας του. Αυτός παρεκίνησε τον Ησαύ να βαδίσει εναντίον του και αυτός προσπάθησε κατά την ατέλειωτη εκείνη νύχτα της αγωνίας του πατριάρχη, να τον κάνει να αποθαρρυνθεί κάτω από το βαρύ αίσθημα της ενοχής και να χαλαρώσει το πιάσιμό του από το Θεό. Ο Ιακώβ είχε φθάσει σχεδόν στην απόγνωση. Ήξερε όμως ότι χωρίς τη βοήθεια του ουρανού ήταν χαμένος. Είχε ειλικρινά μεταμεληθεί γιά το αμάρτημά του και επικαλείτο τώρα το έλεος του Θεού. Αποφασισμένος να μην εγκαταλείψει το σκοπό του, πιάστηκε γερά από τον άγγελο και τον εκλιπαρούσε γιά το αίτημά του με γοερές κραυγές βαθειάς αγωνίας, ώσπου υπερίσχυσε.TΠ88 737.2

Τον καιρό της θλίψης, ο Σατανάς θα διεγείρει τους σεβείς να εξοντώσουν το λαό του Θεού όπως επηρέασε τον Ησαύ να βαδίσει κατά του Ιακώβ. Και θα κατηγορήσει το λαό του Θεού το ίδιο όπως κατηγόρησε τον Ιακώβ. Διεκδικεί τον κόσμο ολόκληρο γιά δικούς του υπηκόους. Μόνο ο μικρός όμιλος των τηρητών των εντολών του Θεού ανθίσταται στην εξουσία του και αν μπορούσε να τούς εξαφανίσει από το πρόσωπο της γής, ο θρίαμβός του θα ολοκληρώνονταν. Βλέποντάς τους να προστατεύονται από τους αγίους αγγέλους, συμπεραίνει ότι οι αμαρτίες τους έχουν συγχωρηθεί αγνοεί όμως ότι οι υποθέσεις όλων τους έχουν αμετάκλητα κριθεί στο επάνω αγιαστήριο. Γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια τις αμαρτίες που ο ίδιος τους εξώθησε να διαπράξουν και τις παρουσιάζει τώρα στο Θεό μεγαλοποιημένες κατά το χονδροειδέστερο τρόπο, παριστάνοντας το λαό αυτόν ότι είναι εξίσου άξιος να στερηθεί την εύνοια του Θεού όπως και αυτός ο ίδιος. Δηλώνει ότι δεν είναι δίκαιο από μέρους του Θεού να συγχωρήσει τις δικές τους αμαρτίες, ενώ αυτόν και τους αγγέλους του τους προορίζει γιά την καταστροφή. Τους διεκδικεί γιά λεία του και απαιτεί να του παραδοθούν στο χέρι του γιά να τους εξοντώσει.TΠ88 738.1

Ενώ ο Σατανάς κατηγορεί το λαό του Θεού γιά αμαρτωλούς, ο Κύριος του επιτρέπει να τους περάσει από τους δριμύτερους πειρασμούς του. Η εμπιστοσύνη τους στο Θεό και η σταθερότητά τους θα υποστούν σκληρή δοκιμασία. Καθώς αναλογίζονται το παρελθόν, βυθίζονται στην απελπισία. Ανασκοπώντας ολόκληρη τη ζωή τους, πολύ λίγο καλό ανακαλύπτουν σ’ αυτή. ‘Εχουν πλήρη συναίσθηση της αδυναμίας τους και της αναξιότητάς τους. Ο Σατανάς προσπαθεί να τους τρομοκρατήσει, παρουσιάζοντας την κατάστασή τους απελπιστική και το στίγμα της μολυσμένης τους ζωής ανεξίτηλο. Μ’ αυτό τον τρόπο ελπίζει να υποσκάψει την πίστη τους, ώστε να ενδώσουν στους πειρασμούς του και να εγκαταλείψουν την αφοσίωσή τους στο Θεό.TΠ88 738.2

Αν και περιστοιχισμένος από εχθρούς αποφασισμένους να τους εξοντώσουν, η αγωνία όμως που περνάει την ώρα αυτή ο λαός του Θεού δεν οφείλεται στο φόβο του κατατρεγμού χάρη της αλήθειας. Φοβούνται τώρα ότι πιθανόν να υπήρξαν ορισμένες αμαρτίες στη ζωή τους γιά τις οποίες δεν έχουν μετανοήσει, ή ότι εξαιτίας κάποιου προσωπικού τους σφάλματος δεν θα μπορέσουν να ευργετηθούν από την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Σωτήρα: «Θέλω σε φυλάξει εκ της ώρας του πειρασμού ήτις μέλλει να έλθη επί της οικουμένης όλης.» (Αποκάλυψη 3:10.) Αν είχαν τη διαβεβαίωση ότι έχουν κατά πάντα συγχωρεθεί, δεν θα δίσταζαν μπροστά στα βασανιστήρια η στο θάνατο. Σε περίπτωση όμως που θα κριθούν ανάξιοι και χάσουν τη ζωή τους εξαιτίας των ατελειών του χαρακτήρα τους, τότε το άγιο όνομα του Θεού θα διασυρθεί.TΠ88 739.1

Όπου στραφούν δεν ακούν παρά προδοτικές σκευωρίες και δεν βλέπουν παρά την ενεργή δράση της ανταρσίας. Και αυτό γεννάει μέσα τους τη σφοδρή επιθυμία, το διακαή πόθο της ψυχής να πάψει πιά η μεγάλη αυτή αποστασία και η κακία των ασεβών να πάρει τέλος. Ενώ όμως ικετεύουν το Θεό να θέσει τέρμα στο έργο της ανταρσίας, ταυτόχρονα περνούν από ένα δριμύ αυτοέλεγχο γιατί δεν έχουν περισσότερη δύναμη μέσα τους να αντισταθούν και να απωθήσουν τα ορμητικά κύματα του κακού. Αισθάνονται ότι αν είχαν πάντοτε χρησιμοποιήσει όλη τους την ικανότητα στην υπηρεσία του Χριστού, ενδυναμούμενοι όλο και περισσότερο στον αγώνα τους αυτόν, οι δυνάμεις του Σατανά θα ήταν πιό εξασθενημένες στην εναντίον τους επίθεση.TΠ88 739.2

Ταπεινώνουν τις ψυχές τους μπροστά στο Θεό, υπενθυμίζοντας τη μετάνοια που εκδήλωσαν γιά τα πολλαπλά τους σφάλματα και ικετεύουν γιά την εκπλήρωση της υπόσχεσης του Σωτήρα τους: «Ας πιασθή από της δυνάμεως Μου, διά να κάμη ειρήνην μετ’ Εμού και θέλει κάμει μετ’ Εμού ειρήνην.» (Ησαΐας 27:5.) Η πίστη τους δεν πτοείται επειδή δεν παίρνουν άμεση απάντηση στις προσευχές τους. Αν και περνούν από την πιό έντονη αγωνία, το φόβο και τη θλίψη, δεν σταματούν όμως τις ικεσίες τους. Πιάνονται γερά από τη δύναμη του Θεού όπως ο Ιακώβ πιάστηκε από τον Άγγελο και η κραυγή της ψυχής τους είναι: «Δεν θέλω Σε αφήσει να απέλθης εάν δεν με ευλογήσης.»TΠ88 739.3

Αν ο Ιακώβ δεν είχε προηγουμένως μετανοήσει γιά την αμαρτία του ότι με δόλο είχε αποκτήσει τα πρωτοτόκια, ο Θεός δεν θα άκουγε την προσευχή του και δεν θα είχε ευσπλαχνικά προστατεύσει τη ζωή του. Και στον καιρό της θλίψης, αν ο λαός του Θεού, αγωνιώντας μέσα στη βαθειά οδύνη και στο φόβο, έβλεπε ακόμη να παρελαύνουν μπροστά του ανεξομολόγητα αμαρτήματα, θα είχε συντριβεί. Η απόγνωση θα εξουδετέρωνε την πίστη τους και δεν θα είχαν το σθένος να συνεχίσουν τις παρακλήσεις τους στο Θεό γιά απελευθέρωση. Αλλά ενώ έχουν πλήρη συναίσθηση της αναξιότητάς τους, δεν υπάρχουν την ώρα αυτή κρύφια ανομήματα γιά να αποκαλυφθούν. Οι αμαρτίες τους, έχοντας προηγηθεί στην κρίση του Θεού, έχουν τώρα εξαληφθεί και δεν ξανάρχονται στη θύμηση.TΠ88 740.1

Ο Διάβολος κάνει πολλούς να πιστεύουν ότι ο Θεός θα παραβλέψει την ανειλικρινή στάση τους σε ορισμένες μικρολεπτομέρειες της ζωής. Ο Θεός όμως δείχνει με την συμπεριφορά Του πρός τον Ιακώβ ότι δεν προτίθεται με κανένα τρόπο ούτε να επιδοκιμάσει, ούτε να ανεχθεί το κακό. Όλοι όσοι προσπαθούν είτε να αποκρύψουν είτε να βρουν κάποια δικαιολογία γιά τις αμαρτίες τους και τις αφήνουν να παραμένουν καταχωρημένες στα κατάστιχα του ουρανού όπως είναι ανεξομολόγητες και ασυγχώρητες, θα ηττηθούν από το Σατανά. Όσο ανώτερη η επαγγελματική τους θεση και εντιμότερη η κοινωνική τους τάξη, τόσο πιό επιλήψιμη η διαγωγή τους στα μάτια του Θεού και τόσο μεγαλύτερος ο θρίαμβος στα χέρια του μεγάλου τους εχθρού. Αυτοί που αναβάλλουν την προετοιμασία τους γιά την ημέρα του Θεού, δεν θα μπορέσουν να την αποκτήσουν στον καιρό της θλίψης, ούτε σε κανένα κατοπινό καιρό. Η κατάσταση όλων αυτών των ανθρώπων είναι απελπιστική.TΠ88 740.2

Όσοι από τους επιφανειακούς Χριστιανούς βρεθούν απροετοίμαστοι στην τελευταία αυτή φάση της τρομερής πάλης, θα εξομολογούνται τις αμαρτίες τους μέσα στην απόγνωσή τους με εκφράσεις αβάσταχτης αγωνίας, ενώ οι εχθροί τους θα θριαμβεύουν βλέποντας τη δυστυχία τους. Οι εξομολογήσεις αυτές είναι του ιδίου φυράματος με εκείνες του Ησαύ και του Ιούδα. Αυτοί που τις κάνουν θρηνούν γιά τα αποτελέσματα της παράβασης και όχι γιά την ενοχή της. Δε νοιώθουν καμία πραγματική συντριβή, καμία αποστροφή γιά το κακό. Μόνο ο φόβος της τιμωρίας τους κάνει να ομολογήσουν την αμαρτωλότητά τους. Αλλά όπως ο Φαραώ στην παλιά εποχή, θα επέστρεφαν και αυτοί άμα εξέλειπε η τιμωρία, στην ίδια περιφρονητική τους στάση απέναντι του Ουρανού.TΠ88 741.1

Η ιστορία του Ιακώβ μας διαβεβαιώνει επίσης ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει αυτούς που εξαπατήθηκαν, πειράσθηκαν και εξωθήθηκαν στην αμαρτία, αλλά επέστρεψαν κατόπιν κοντά Του με ειλικρινή μετάνοια. Ενώ ο Σατανάς προσπαθεί να καταστρέψει αυτή την τάξη των ανθρώπων, ο Θεός θα στείλει τους αγγέλους Του γιά να τους παρηγορήσουν και να τους προστατεύσουν την ώρα του κινδύνου. Οι επιθέσεις του Σατανά είναι άγριες και αποφασιστικές, οι απάτες του τρομακτικές • το βλέμμα όμως του Κυρίου είναι επάνω στο λαό Του και το αυτί Του συλλαμβάνει τις κραυγές τους. Αν η θλίψη τους είναι μεγάλη και οι φλόγες στο καμίνι απειλούν να τους καταναλώσουν, ο μεγάλος όμως Μεταλλουργός θα τους βγάλει από αυτό «ως χρυσίον δεδοκιμασμένον διά πυρός.» Η αγάπη του Θεού γιά τα παιδιά Του στο διάστημα αυτό της πιό σκληρής δοκιμασίας τους είναι η ίδια σε ένταση και τρυφερότητα όπως και στις ημέρες της πιό μεγάλης ευτυχίας τους. Είναι όμως απαραίτητο να περάσουν από το φλογερό καμίνι της φωτιάς, ώστε κάθε κοσμικό στοχείο να καταναλωθεί και η εικόνα του Χριστού να αναπαραχθεί με όλες τις λεπτομέρειες της καταπληκτικής ομορφιάς της.TΠ88 741.2

Ο καιρός της δυστυχίας και της έντονης οδύνης που μας περιμένει απαιτεί πίστη που να αντέχει στην κούραση, στη χρονοτριβή και στην πείνα—πίστη που να μη ατονεί όσο σκληρά και αν δοκιμάζεται. Γι’ αυτό ακριβώς δίνεται ο «καιρός της χάριτος” ώστε όλοι να προετοιμασθούν γιά τις ημέρες εκείνες. Αν ο Ιακώβ τελικά υπερίσχυσε, αυτό οφείλεται στη μεγάλη του επιμονή και αποφασιστικότητα. Η νίκη του είναι απόδειξη της δύναμης της επίμονης προσευχής. Οποιοσδήποτε στηριχθεί στις υποσχέσεις του Θεού όπως εκείνος στηρίχθηκε, και επιμένει το ίδιο όπως εκείνος επέμενε, θα πετύχει και αυτός όπως εκείνος πέτυχε. Όσοι δεν είναι πρόθυμοι να αρνηθούν το εγώ, να αγωνισθούν στην προσευχή με το Θεό και να ζητήσουν ειλικρινά και παρατεταμένα την ευλογία Του, ποτέ τους δεν θα την αποκτήσουν. Να αγωνισθεί κανείς με το Θεό! Πόσο λίγοι έχουν συναίσθηση του τι σημαίνει αυτό! Πόσο λίγοι αφέθηκαν ποτέ να ελκυσθούν από το Θεό με τέτοιο βαθύ πόθο της ψυχής, ώσπου να νοιώσουν όλες τους τις δυνάμεις να έρχονται σε υπερένταση. Όταν κύματα απερίγραπτης απελπισίας ξεσπούν ορμητικά εναντίον του ικέτη, πόσο λίγοι μένουν προσκολημμένοι στις υποσχέσεις του Θεού με την πίστη τους ακλόνητη!TΠ88 741.3

Όσοι εξασκούν λιγοστή πίστη τώρα, διατρέχουν το μεγαλύτερο κίνδυνο να ατονίσουν κάτω από την πίεση της σατανικής πλεκτάνης και του διατάγματος κατά της ελευθερίας της συνείδησης. Και αν ακόμη ανθέξουν στη δοκιμασία, θα βυθισθούν στην πιο βαθειά και επώδυνη αγωνία στον καιρό της θλίψης επειδή δεν έμαθαν ποτέ να εμπιστεύονται στο Θεό. Το παραμελημένο μάθημα της πίστης θα βρεθούν αναγκασμένοι να το μάθουν κάτω από την τρομερή πίεση της αποθάρρυνσης.TΠ88 742.1

Πρέπει από τώρα να γνωρισθούμε με το Θεό δοκιμάζοντας τις υποσχέσεις Του. Οι άγγελοι καταγράφουν κάθε ειλικρινή και ένθερμη προσευχή. Πρέπει να θέσομε κατά μέρος μάλλον τη φίλαυτη καλοπέραση, παρά την επικοινωνία με το Θεό. Η μεγαλύτερη φτώχεια, οι χειρότερες στερήσεις με την έγκρισή Του, είναι προτιμότερες από τα πλούτη, τις τιμές, την άνεση και τη φιλία χωρίς την επιδοκιμασία Του. Πρέπει να βρίσκομε καιρό γιά προσευχή. Αν επιτρέπομε να απορροφάται η σκέψη μας από τα επίγεια ενδιαφέροντα, τότε μπορεί να μας κάνει ο Κύριος να βρούμε τον απαιτούμενο καιρό, αφαιρώντας τα διάφορα είδωλά μας, αποτελούμενα από χρυσάφι, σπίτια ή κτήματα παραγωγικά.TΠ88 742.2

Οι νέοι δεν θα παρασύρονταν τόσο πολύ από την αμαρτία, αν απέφευγαν να συχνάζουν σε μέρη όπου δεν μπορούν να επικαλεσθούν την ευλογία του Θεού. Αν οι κομιστές της τελευταίας επίσημης προειδοποίησης στον κόσμο προσεύχονταν γιά την ευλογία του Θεού όχι με ένα ψυχρό, ξεψυχισμένο, και νωθρό τρόπο, αλλά με τη ζέση και την πίστη του Ιακώβ, θα είχαν σε πολλές περιπτώσεις το προνόμιο να πούν όπως εκείνος: «Είδον τον Θεόν πρόσωπον πρός πρόσωπον και εφυλάχθη η ζωή μου.» (Γένεση 32:30.) Θα θεωρούντο πρίγκηπες στα μάτια του ουρανού, προικισμένοι με δύναμη γιά να υπερισχύσουν αγωνιζόμενοι με το Θεό και με ανθρώπους.TΠ88 743.1

Ο «καιρός της θλίψεως οποία ποτέ δεν έγεινε» πρόκειται να μας επισκεφθεί πολύ σύντομα και έχομε ανάγκη από μία εμπειρία που γιά την ώρα δεν κατέχομε, και που πολλοί δείχνουν μεγάλη αδράνεια να αποκτήσουν. Συχνά συμβαίνει οι άνθρωποι να βλέπουν τις δοκιμασίες πολύ μεγαλύτερες από ότι είναι στην πραγματικότητα. Όμως αυτό δεν αληθεύει γιά την κρίσιμη περίσταση που μας περιμένει. Και η γονιμότερη ακόμη φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει το μέγεθος των δεινοπαθημάτων. Την ώρα εκείνη της δοκιμασίας, κάθε ψυχή είναι υποχρεωμένη να σταθεί μόνη της στην παρουσία του Θεού. «Εάν ευρίσκοντο εν μέσω αυτής [της γής] Νώε, Δανιήλ και Ιώβ, ζω εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν ήθελον σώσει ούτε υιόν ούτε θυγατέρα ούτοι μόνον ήθελον σώσει τας ψυχάς αυτών δια την δικαιοσύνην αυτών.» (Ιεζεκιήλ 14:20.)TΠ88 743.2

Τώρα που ο μεγάλος Αρχιερέας μας εκτελεί το εξιλαστικό Του έργο γιά μάς, τώρα είναι καιρός να προσπαθήσομε να αποκτήσομε την τελειότητα μέσο του Χριστού. Ούτε κατά διάνοια μπορούσε ποτέ ο Σωτήρας μας να ενδώσει στη δύναμη του πειρασμού. Στην ανθρώπινη καρδιά όμως ο Σατανάς ανακαλύπτει κάποιο σημείο όπου μπορεί να βάλει το πόδι του. Μία υποθαλπόμενη αμαρτωλή επιθυμία του προσφέρει το μέσον με το οποίο οι πειρασμοί του ασκούν τη δύναμή τους. Αλλά ο Χριστός είπε γιά τον Εαυτό Του: «Έρχεται ο άρχων του κόσμου τούτου, και δεν έχει ουδέν εν Εμοί.» (Ιωάννη 14:30.) Τίποτε το επιλήψιμο δεν μπόρεσε να ανακαλύψει ο Σατανάς στη ζωή του Υιού του Θεού γιά να ιδιοποιηθεί τη νίκη. Ο Χριστός τήρησε τις εντολές του Πατέρα Του και δεν υπήρχε μέσα Του ίχνος αμαρτίας να εκμεταλλευθεί ο Διάβολος πρός όφελος του. Σ’ αυτή την κατάσταση πρέπει να φθάσουν όσοι θα περάσουν από τον καιρό της θλίψης.TΠ88 743.3

Οφείλομε τώρα, σ’ αυτή τη ζωή, να αποχωρισθούμε από την αμαρτία με την πίστη στο απολυτρωτικό αίμα του Χριστού. Ο πολύτιμος Λυτρωτής μας μας προσκαλεί να συνταυτισθούμε μαζί Του, να ενώσομε την αδυναμία μας με τη δύναμή Του, την αναξιότητά μας με την αξία Του. Η πρόνοια του Θεού αποτελεί το σχολείο όπου πρέπει να διδαχθούμε την πραότητα και την ταπεινοφροσύνη του Ιησού. Ο Κύριος παρουσιάζει πάντοτε μπροστά μας όχι τον ευκολότερο, τον πιό ευχάριστο δρόμο που θα διαλέγαμε εμείς οι ίδιοι, αλλά τις πραγματικές αξίες της ζωής. Από εμάς εξαρτάται να συνεργασθούμε με τους παράγοντες που χρησιμοποιεί ο Ουρανός γιά το έργο της διάπλασης του χαρακτήρα μας κατά το θείο πρότυπο. Το καθήκον αυτό κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει ή να το παραμελήσει παρά μόνο με τρομερό κίνδυνο της ίδιας του ψυχής.TΠ88 744.1

Σε όραμα ο απόστολος Ιωάννης άκουσε μία δυνατή φωνή να λέγει: «Ουαί εις τους κατοικούντας την γήν και την θάλασσαν, διότι κατέβη ο διάβολος εις εσάς έχων θυμόν μέγαν, επειδή γνωρίζει ότι ολίγον καιρόν έχει.» (Αποκάλυψη 12:12.) Φοβερές είναι οι σκηνές που προκαλούν το επιφώνημα αυτό του ουρανίου αγγέλου. Όσο λιγοστεύει ο καιρός του, τόσο αυξάνει η οργή του Σατανά και το απατηλό, ολέθριο έργο του φθάνει στον κολοφώνα του τον καιρό της θλίψης.TΠ88 744.2

Τρομακτικά υπερφυσικά φαινόμενα, σημεία της θαυματουργικής δύναμης των δαιμόνων, πρόκειται σε λίγο να παρουσιασθούν στον ουρανό. Τα πονηρά πνεύματα θα κατευθυνθούν « πρός τους βασιλείς της γής και της οικουμένης όλης,” γιά να τους παρασύρουν στην πλάνη και να τους εξωθήσουν να ενωθούν με το Σατανά στον ύστατο αγώνα του κατά του καθεστώτος του ουρανού. Τόσο οι άρχοντες όσο και ο λαός το ίδιο θα εξαπατηθούν από τις ενέργειες αυτές. Θα παρουσιασθούν άτομα προσποιούμενα ότι είναι ο ίδιος ο Χριστός, και θα διεκδικούν τον τίτλο και τη λατρεία που ανήκουν στο Λυτρωτή του κόσμου. Θα εκτελούν θεραπευτικά θαύματα και θα ισχυρίζονται ότι έχουν δεχθεί θεϊκές αποκαλύψεις που θα αντιφάσκουν με τις μαρτυρίες των Γραφών.TΠ88 744.3

Το κορύφωμα του μεγάλου δράματος της εξαπάτησης θα αποτελέσει η προσωποποίηση του Χριστού από τον ίδιο το Σατανά. Από πολύ καιρό η εκκλησία αποβλέπει στην παρουσία του Σωτήρα γιά την ολοκληρωμένη εκπλήρωση των ελπίδων της. Τώρα ο μεγάλος απατεώνας θα κάνει να φανεί ότι ήρθε πράγματι ο Χριστός. Σε διάφορα μέρη της γής αυτός ο ίδιος ο Διάβολος θα κάνει την εμφάνισή του μεταξύ των ανθρώπων σαν μία ηγεμονική ύπαρξη με εκθαμβωτική λαμπρότητα σύμφωνα με την περιγραφή του Υιού του Θεού από τον Ιωάννη στην Αποκάλυψη. (Κεφ. 1:13-15.) Τίποτε από ότι το ανθρώπινο μάτι αντίκρυσε ποτέ δεν ξεπερνάει τη δόξα που τον περιβάλλει. Μία θριαμβευτική κραυγή σχίζει τον αέρα: «Ήρθε ο Χριστός! Ήρθε ο Χριστός!» Οι άνθρωποι πέφτουν κατά γής και τον προσκυνούν, ενώ αυτός υψώνει τα χέρια και τους ευλογεί το ίδιο όπως ο Χριστός ευλογούσε τους μαθητές Του όταν ήταν στη γή. Η φωνή του είναι απαλή, υποτακτική, αλλά εξαιρετικά μελωδική. Με ήρεμο συμπονετικό τόνο εκθέτει μερικές από τις ίδιες ελκυστικές ουράνιες αλήθειες που ο Σωτήρας πρόφερε. Θεραπεύει τις ασθένειες των ανθρώπων και κατόπιν, υποδυόμενος πάντοτε το ρόλο του Χριστού, δηλώνει ότι το Σάββατο το άλλαξε στην Κυριακή και δίνει σε όλους διαταγή να αγιάζουν την ημέρα που έχει ευλογήσει. Διακηρύττει ότι όσοι επιμένουν να αγιάζουν την εβδόμη ημέρα βλασφημούν το όνομά του με την άρνησή τους να υπακούουν στους αγγέλους τους απεσταλμένους από αυτόν γιά να τους φέρουν το φώς και την αλήθεια. Αυτή είναι η μεγάλη, η σχεδόν ακατανίκητη απάτη. Σαν τους Σαμαρείτες που εξαπατήθηκαν από το Σίμωνα το Μάγο, έτσι και τα πλήθη τώρα, από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο, συνεπαρμένοι από όλες αυτές τις μαγείες φωνάζουν: «Η δύναμις του Θεού η μεγάλη.» (Πράξεις 8:10.)TΠ88 745.1

Ο λαός του Θεού όμως δεν θα παρασυρθεί. Τα λεγόμενα του ψευδόχριστου αυτού δεν συμφωνούν με τις Άγιες Γραφές. Η ευλογία του απευθύνεται στους προσκυνητές του θηρίου και της εικόνας του, στην τάξη ακριβώς εκείνη των ανθρώπων που, κατά τα γραφικά δεδομένα, ο Θεός θα επισκευθεί με τον άκρατο θυμό Του.TΠ88 746.1

Επίσης δεν θα επιτραπεί στο Σατανά να μιμηθεί το θεαματικό τρόπο της παρουσίας του Χριστού. Ο Χριστός προειδοποίησε τους οπαδούς Του γιά τις προσπάθειες της απομίμησης του γεγονότος αυτού και περιέγραψε με λεπτομέρεια τον τρόπο της δευτέρας παρουσίας Του: «Θέλουσιν εγερθεί ψευδόχριστοι και ψευδοπροφήται, και θέλουσι δείξει σημεία μεγάλα και τέρατα, ώστε να πλανήσωσιν, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς ... Εάν λοιπόν είπωσι πρός υμάς, ιδού, εν τη ερήμω είναι, μη εξέλθητε • ιδού εν τοις ταμείοις, μη πιστεύσητε. Διότι καθώς η αστραπή εξέρχεται από ανατολών και φαίνεται έως δυσμών, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθαίου 24:24-27, Επίσης 24:31, 25:31, Αποκάλυψη 1:7, Α’ Θεσσαλονικείς 4:16-17.) Μία τέτοια παρουσία είναι αδύνατο να παραποιηθεί. Θα γνωστοποιηθεί σε ολόκληρη την οικουμένη και θα είναι ορατή από όλο τον κόσμο.TΠ88 746.2

Μόνο όσοι ασχολήθηκαν στα σοβαρά με τη μελέτη των Αγίων Γραφών και δέχθηκαν την αγάπη της αλήθειας θα προστατευθούν από την απάτη που θα αιχμαλωτίσει τον κόσμο. Με τη μαρτυρία της Βίβλου θα μπορέσουν να ανακαλύψουν τον απατεώνα κάτω από το προσωπείο. Ο καιρός της δοκιμασίας έρχεται γιά όλους και με το κοσκίνισμα του πειρασμού θα φανερωθούν οι πραγματικοί Χριστιανοί. Είναι άραγε ο λαός του Θεού τόσο στερεά θεμελιωμένος στο λόγο Του ώστε να μη παρασυρθεί από αυτού του είδους τις ψευδαισθήσεις; Θα μείνει σε μία τέτοια κρίσιμη στιγμή προσκολημμένος στη Γραφή, αποκλειστικά και μόνο στη Γραφή; Ο Σατανάς θα κάνει ότι είναι δυνατό γιά να τους εμποδίσει να προετοιμασθούν γιά να αντιμετωπίσουν την ημέρα εκείνη. Θα δημιουργήσει καταστάσεις τέτοιες που να τους φράξει το δρόμο να τους μπλέξει με γήïνους θησαυρούς να τους δημιουργήσει βαρειές, κοπιαστικές ευθύνες, ώστε οι καρδιές τους να απορροφηθούν από τις μέριμνες αυτής της ζωής και η ημέρα της δοκιμασίας να τους έρθει σαν τον κλέφτη.TΠ88 746.3

Όταν το νομοθετικό διάταγμα των ηγετών των διαφόρων χριστιανικών κρατών στερήσει τους τηρητές του Δεκαλόγου από την προστασία της πολιτείας εγκαταλείποντάς τους στο έλεος εκείνων που θέλουν την καταστροφή τους, τότε ο λαός του Θεού θα εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά και, συγκεντρωμένος σε μικρές ομάδες, θα ζητήσει καταφύγιο στα πιό ερημικά και απομονωμένα μέρη. Πολλοί θα βρούν άσυλο στα οχυρά των βουνών. Όπως άλλοτε οι Χριστιανοί των κοιλάδων του Πιδεμοντίου, θα κάνουν και αυτοί αγιαστήριά τους τους υψηλούς τόπους της γής και θα ευχαριστούν το Θεό γιά τα «οχυρώματα των βράχων.» (Ησαΐας 33:16.) Πολλοί όμως προερχόμενοι από όλα τα έθνη και όλες τις κοινωνικές τάξεις, ανώτεροι ή κατώτεροι, πλούσιοι ή φτωχοί, μαύροι ή λευκοί θα γίνουν αντικείμενα της πιο άδικης και σκληρής μεταχείρησης. Φρικτές μέρες θα είναι αυτές γιά τους εκλεκτούς του Θεού: αλυσοδεμένοι, κλεισμένοι πίσω από τα σίδερα της φυλακής, καταδικασμένοι να εκτελεσθούν, ή αφημένοι να χαθούν από την ασιτία μέσα σε σκοτεινά, απαίσια μπουντρούμια. Κανένα ανθρώπινο αυτί δεν αφουγκράζεται τα βογγητά τους, κανένα ανθρώπινο χέρι δεν κινείται πρός βοήθειά τους.TΠ88 747.1

Είναι δυνατόν όμως να λησμονήσει ο Θεός το λαό Του την ώρα αυτή της δοκιμασίας; Λησμόνησε μήπως το Νώε όταν οι τιμωρές κρίσεις Του έπληξαν τους προκατακλυσμιαίους; Λησμόνησε το Λώτ όταν η φωτιά κατέβηκε από τον ουρανό γιά την καταστροφή των πόλεων της πεδιάδας; Λησμόνησε τον Ιωσήφ ανάμεσα στους ειδωλολάτρες της Αιγύπτου; Λησμόνησε τον Ηλία απειλούμενο από την ορκωτή απόφαση της Ιεζάβελ να συμμερισθεί την τύχη των προφητών του Βάαλ; Λησμόνησε τον Ιερεμία μέσα στο σκοτεινό και καταθλιπτικό βόρβορο της φυλακής του; Λησμόνησε τους γενναίους τρείς εφήβους μέσα στο φλογερό καμίνι, ή το Δανιήλ στη σπηλιά των λιονταριών;TΠ88 747.2

«Η Σιών είπεν, ο Κύριος με εγκατέλιπεν και ο Κύριός μου με ελησμόνησε. Δύναται γυνή να λησμονήση το θηλάζον βρέφος αυτής, ώστε να μη ελεήση το τέκνον της κοιλίας αυτής; αλλά και αν αύται λησμονήσωσιν, Εγώ όμως δεν θέλω σε λησμονήσει. Ιδού επί των παλαμών Μου σε εζωγράφισα.» (Ησαΐας 49:14-16.) Ο Κύριος των δυνάμεων είπε: «Όστις εγγίζει εσάς, εγγίζει την κόρην του οφθαλμού Αυτού.» (Ζαχαρίας 2:8.)TΠ88 748.1

Οι εχθροί μπορούν να ρίξουν το λαό του Θεού στις φυλακές. Αλλά οι τοίχοι των φυλακών δεν μπορούν να εμποδίσουν την ψυχική επικοινωνία τους με το Χριστό. Εκείνος που παρακολουθεί όλη την αδυναμία τους και που γνωρίζει την κάθε δοκιμασία τους, είναι ανώτερος από όλες τις δυνάμεις της γής. Άγγελοι θα σταλούν κοντά τους, φέρνοντας το φώς και την ειρήνη του ουρανού μεσ’ τα μοναχικά κελλιά τους. Κλείνοντας μέσα τους άτομα με ένα τέτοιο θησαυρό πίστης, οι φυλακές μετατρέπονται σε παλάτια. Οι σκοτεινοί τοίχοι τους θα φωτισθούν με το φώς του ουρανού, όπως οι φυλακές των Φιλίππων όταν ο Παύλος και ο Σίλας μεσάνυχτα προσεύχονταν και υμνωδούσαν το Θεό.TΠ88 748.2

Οι τιμωρίες του Θεού θα επισκευθούν αυτούς που επιδιώκουν να καταδυναστεύσουν και να εξοντώσουν το λαό Του. Η μεγάλη του Θεού μακροθυμία πρός τους ασεβείς αποθρασύνει τους ανθρώπους στο να παρανομούν η τιμωρία τους όμως είναι σίγουρη και φοβερή λόγο της μεγάλης της επιβράδυνσης. «Διότι ο Κύριος θέλει σηκωθή ως εν τω όρει Φερασείμ, θέλει θυμωθή ως εν τη κοιλάδι του Γαβαών, δια να ενεργήση το έργον Αυτού, το παράδοξον έργον Αυτού, και να εκτελέση την πράξιν Αυτού, την εξαίσιον πράξιν Αυτού.» (Ησαΐας 28:21.) γιά τον ευσπλαχνικό Πατέρα μας το έργο της τιμωρίας είναι έργο παράδοξο. « Ζώ Εγώ, λέγει Κύριος ο Θεός, δεν θέλω τον θάνατον του αμαρτωλού.» (Ιεζεκιήλ 33:11.) «Ο Κύριος είναι οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος και αληθινός ... συγχωρών ανομίαν και παράβασιν και αμαρτίαν,” αλλά «ουδόλως αθωώνων τον ένοχον.» (Έξοδος 34:6, 7.) «Ο Κύριος είναι μακρόθυμος και μέγας εις ισχύν και ουδόλως θέλει αθωώσει τον ασεβή.» (Ναούμ 1:3.) Θα υπερασπισθεί το κύρος του ποδοπατημένου νόμου Του εκτελώντας τρομερές πράξεις δικαιοσύνης. Η δριμύτητα της ανταπόδοσης που επιφυλάσσεται στους παραβάτες μπορεί να υπολογισθεί από τη διστακτική στάση του Θεού να προβεί στην εκτέλεση της δικαιοσύνης. Ένα έθνος που το ανέχθηκε επί πολύ και που δεν θα πατάξει παρά μόνο όταν κατά τους θεϊκούς υπολογισμούς θα έχει ξεπεράσει τα όρια της παρανομίας του, τελικά θα πιεί το ποτήρι της οργής που δεν θα περιέχει ούτε ίχνος ευσπλαχνίας.TΠ88 748.3

Μόλις παύσει στο αγιαστήριο η μεσιτεία του Χριστού, τότε ο άκρατος θυμός του Θεού που απειλούσε όσους προσκυνούν το θηρίο και την εικόνα του, ή δέχονται το χάραγμά του θα ξεσπάσει επάνω τους. (Αποκάλυψη 14:9— 10.) Οι πληγές της Αιγύπτου, λίγο πρίν ο Θεός λυτρώσει το λαό Του Ισραήλ, είχαν κοινά χαρακτηριστικά με τις πληγές που θα πέσουν στον κόσμο λίγο πρίν από την τελειωτική λύτρωση του λαού του Θεού μόνο που οι τελευταίες αυτές υπερέχουν σε δριμύτητα και καλύπτουν μεγαλύτερη έκταση. Ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής περιγράφει τις ολέθριες αυτές μάστιγες με τα ακόλουθα λόγια: «Έγεινεν έλκος κακόν και πονηρόν εις τους ανθρώπους τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου, και τους προσκυνούντας την εικόνα αυτού.» Η θάλασσα «έγεινεν αίμα ως νεκρού και πάσα ψυχή ζώσα απέθανεν εν τη θαλάσση.» Και «εις τους ποταμούς και εις τας πηγάς των υδάτων ... έγεινεν αίμα.» Όσο φοβερές και αν φαίνονται οι πληγές αυτές αποδείχνουν πληρέστατα τη δικαιοσύνη του Θεού. Ο άγγελος του Θεού διακηρύττει: «Δίκαιος είσαι, Κύριε, ... διότι έκρινας ταύτα.» Επειδή αίμα αγίων και προφητών εξέχεαν, και αίμα έδωκας εις αυτούς να πίωσι • διότι άξιοι είναι.» (Αποκάλυψη 16:2-6.) Καταδικάζοντας σε θάνατο το λαό του Θεού, θεωρούνται εξίσου ένοχοι γιά το αίμα τους, σαν να το είχαν χύσει με τα χέρια τους. Κατά παρεμφερή τρόπο ο Χριστός ανακήρυξε τους Ιουδαίους της εποχής Του ένοχους γιά το αίμα όλων των αγίων από τον καιρό του Άβελ μέχρι των ημερών Του. Επειδή από το ίδιο πνεύμα διέπονταν και ήταν έτοιμοι να μιμηθούν τους δολοφόνους εκείνους των προφητών.TΠ88 749.1

Με την επόμενη πληγή, δύναμη χορηγείται στον ήλιο «να καυματίση τους ανθρώπους με πύρ. Και εκαυματίσθησαν οι άνθρωποι καύμα μέγα.» (Αποκάλυψη 16:8, 9.) Οι προφήτες δίνουν την ακόλουθη περιγραφή της φοβερής αυτής κατάστασης της γής: «Πενθεί η γή ... διότι ο θερισμός του αγρού απωλέσθη ... πάντα τα δένδρα του αγρού εξηράνθησαν ώστε εξέλιπεν η χαρά από των υιών των ανθρώπων.» ” Οι σπόροι φθείρονται υπό τους βώλους αυτών, αι σιτοθήκαι ηρημώθησαν ... Πως στενάζουσι τα κτήνη! Αδημονούσιν αι αγέλαι των βοών, διότι δεν έχουσι βοσκήν ... εξηράνθησαν οι ρύακες των υδάτων, και πύρ κατέφαγε τας βοσκάς της ερήμου.» (Ιωήλ 1:10-12, 17-20.) «Άσματα του ναού θέλουσιν είσθαι ολολυγμοί εν τη ημέρα εκείνη, λέγει Κύριος ο Θεός Πολλά πτώματα θέλουσιν είσθαι εν παντί τόπω θέλουσιν εκρίψει αυτά εν σιωπή.» (Αμώς 8:3.)TΠ88 750.1

Οι πληγές αυτές δεν έχουν παγκόσμια έκταση ειδεμή θα αφανίζονταν ολόκληρος ο πληθυσμός της γής. Οπωσδήποτε θα είναι οι πιο θανατηφόρες μάστιγες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Όλες οι προηγούμενες τιμωρίες του Θεού πρός τους ανθρώπους μέχρι το κλείσιμο του καιρού αυτού της προθεσμίας ήταν ανάμικτες με κάποια δόση ευσπλαχνίας. Συνηγορώντας το αίμα του Χριστού, προφύλαγε στο παρελθόν τους αμαρτωλούς από του να τιμωρηθούν με την ακριβή ποσολογία της ενοχής τους. Στις τελευταίες όμως αυτές μάστιγες η οργή του Θεού ξεσπάει αμιγής, χωρίς κανένα ίχνος ευσπλαχνίας.TΠ88 750.2

Την ημέρα εκείνη πολλοί θα αποζητήσουν το καταφύγιο της ευσπλαχνίας του Θεού που γιά τόσα χρόνια καταφρόνησαν. «Ιδού, έρχονται ημέραι, λέγει Κύριος ο Θεός, και θέλω εξαποστείλει πείναν επί την γήν ουχί πείναν άρτου, ουδέ δίψαν ύδατος, αλλ’ ακροάσεως των λόγων του Κυρίου Και θέλουσι περιπλανάσθαι από θαλάσσης έως θαλάσσης, και από βορρά έως ανατολής θέλουσι περιτρέχει ζητούντες τον λόγον του Κυρίου και δεν θέλουσιν ευρεί.» (Αμώς 8:11-12.)TΠ88 750.3

Οι πιστοί του Θεού δεν θα αποτελέσουν εξαίρεση στις κακουχίες αυτές. Παρόλο όμως ότι θα διώκονται και θα ταλαιπωρούνται, θα υποβληθούν σε στερήσεις και θα αισθανθούν την έλλειψη τροφής, δεν θα εγκαταλειφθούν αβοήθητοι. Ο ίδιος Θεός που φρόντισε γιά τις ανάγκες του Ηλία, δεν θα αγνοήσει ούτε ένα από τα αυτοθυσιαζόμενα παιδιά Του. Εκείνος που μετράει τις τρίχες της κεφαλής τους, θα μεριμνήσει γι’ αυτούς και στον καιρό της πείνας αυτοί θα χορτασθούν. Ενώ οι ασεβείς θα πεθαίνουν από την πείνα και το λοιμό, οι δίκαιοι θα τεθούν κάτω από την προστασία των αγγέλων που θα πληρούν όλες τους τις ανάγκες. Γιά τον «περιπατούντα εν δικαιοσύνη» ισχύει η υπόσχεση: «Άρτος θέλει δοθή εις αυτόν το υδώρ αυτού θέλει είσθαι βέβαιον.» (Ησαΐας 33:15, 16.) « ‘Οταν οι πτωχοί και ενδεείς ζητήσωσιν ύδωρ, και δεν υπάρχη, η γλώσσα δε αυτών ξηραίνεται από δίψης, Εγώ ο Κύριος θέλω εισακούσει αυτούς, ο Θεός του Ισραήλ δεν θέλω εγκαταλείψει αυτούς.» (Ησαΐας 41:17.)TΠ88 751.1

«Αν και η συκή δεν θέλει βλαστήσει, μηδέ θέλει είσθαι καρπός εν ταις αμπέλοις ο κόπος της ελαίας θέλει ματαιωθή, και οι αγροί δεν θέλουσι δώσει τροφήν το ποίμνιον θέλει εξολοθρευθή από της μάνδρας, και δεν θέλουσιν είσθαι βόες εν τοις σταύλοις,” μολαταύτα, εκείνοι που Τον σέβονται θα πούν: «Εγώ όμως θέλω ευφραίνεσθαι εις τον Κύριον, θέλω χαίρει εις τον Θεόν της σωτηρίας μου.» (Αββακούμ 3:17, 18.)TΠ88 751.2

« Ο Κύριος είναι ο φύλαξ σου ο Κύριος είναι η σκέπη σου εκ δεξιών σου. Την ημέραν ο ήλιος δεν θέλει σε βλάψει, ουδέ η σελήνη την νύκτα. Ο Κύριος θέλει σε φυλάττει από παντός κακού θέλει φυλάττει την ψυχήν σου.» (Ψαλμοί 121:5-7.) «Αυτός θέλει σε λυτρώνει εκ της παγίδος των κυνηγών, και εκ θανατηφόρου λοιμού. Με τα πτερά Αυτού θέλει σε σκεπάζει, και υπό τας πτέρυγας Αυτού θέλεις είσθαι ασφαλής η αλήθεια Αυτού είναι πανοπλία και ασπίς. Δεν θέλεις φοβείσθαι από φόβου νυκτερινού, την ημέραν από βέλους πετωμένου από θανατικού, το οποίον περιπατεί εν σκότει από ολέθρου όστις ερημώνει εν μεσημβρία. Χιλιάς θέλει πίπτει εξ αριστερών σου, και μυριάς εκ δεξιών σου πλήν εις σε δεν θέλει πλησιάζει. Μόνον με τους οφθαλμούς σου θέλεις θεωρεί, και θέλεις βλέπει των ασεβών την ανταπόδοσιν. Επειδή συ τον Κύριον, την ελπίδα μου, τον Ύψιστον, έκαμες καταφύγιόν σου, δεν θέλει συμβαίνει εις σε κακόν, και μάστιξ δεν θέλει πλησιάζει εις την σκηνήν σου.» (Ψαλμοί 91:3 — 10.)TΠ88 751.3

Και όμως στα ανθρώπινα μάτια θα φανεί ότι ο λαός του Θεού σύντομα θα σφραγίσει τη μαρτυρία του με το αίμα του όπως έγινε με τους μάρτυρες πρίν από αυτούς. Και αυτοί οι ίδιοι θα αρχίσουν να φοβούνται ότι ο Κύριος θα επιτρέψει να καταναλωθούν από τους εχθρούς τους. Αυτός είναι καιρός τρομερής αγωνίας. Μέρα και νύχτα βοούν στο Θεό γιά απολύτρωση. Οι αμαρτωλοί θριαμβεύουν και η σαρκαστική κατακραυγή ακούγεται: «Που είναι τώρα η πίστη σας; Αν είσθε ο πραγματικός λαός του Θεού, γιατί δεν σας λυτρώνει από τα χέρια μας;» Αλλά αυτοί που περιμένουν αναλογίζονται τον Ιησού να ψυχορραγεί πάνω στο σταυρό και τους αρχιερείς και τους άρχοντες να καγχάζουν περιπαιχτικά από κάτω: «Άλλους έσωσεν, Εαυτόν δεν δύναται να σώση αν ήναι βασιλεύς του Ισραήλ, ας καταβή τώρα από του σταυρού, και θέλομεν πιστεύσει εις Αυτόν.» (Ματθαίου 27:42.) Σαν τον Ιακώβ, όλοι τους αγωνίζονται και αυτοί με το Θεό. Η εσωτερική τους πάλη είναι ζωγραφισμένη στην έκφρασή τους. Όλων τα πρόσωπα είναι χλωμά. Δεν σταματούν όμως τις ένθερμες ικεσίες τους.TΠ88 752.1

Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να ιδούν με τα πνευματικά τους μάτια, θα διέκριναν πλήθη αγγέλων, καταπληκτικούς σε δύναμη, να στρατοπεδεύουν ολόγυρα από αυτούς που διατήρησαν το λόγο της υπομονής του Χριστού. Με τρυφερή συμπάθεια οι άγγελοι αυτοί παρακολούθησαν τη θλίψη τους και ακροάσθηκαν τις προσευχές τους. Περιμένουν ένα λόγο από τον Αρχηγό τους, γιά να τους αποσπάσουν από τον κίνδυνο. Χρειάζεται όμως να περιμένουν λίγο ακόμη. Ο λαός του Θεού πρέπει να πιεί το ποτήρι και να βαπτισθεί το βάπτισμα του Σωτήρα. Αυτή ακριβώς η τόσο επώδυνη χρονοτριβή είναι η σπουδαιότερη απάντηση στις προσευχές τους. Καθώς αγωνίζονται να περιμένουν με εμπιστοσύνη τη θεϊκή επέμβαση, πρέπει ταυτόχρονα να εξασκήσουν την πίστη, την ελπίδα και την υπακοή που ελάχιστα εξήσκησαν κατά τη θρησκευτική τους πείρα. Αλλά χάρη των εκλεκτών ο καιρός της δοκιμασίας θα συντμηθεί. « Ο δε Θεός δεν θέλει κάμει εκδίκησιν των εκλεκτών Αυτού, των βοόντων πρός Αυτόν ημέραν και νύκτα; ... Σας λέγω ότι θέλει κάμει την εκδίκησιν αυτών ταχέως.» (Αουκά 18:7, 8.) Το τέλος θα έρθει συντομότερα από ότι περιμένουν οι άνθρωποι. Το σιτάρι θα συγκεντρωθεί και θα δεθεί σε δεμάτια προοριζόμενο γιά την αποθήκη του Θεού. Τα ζιζάνια θα μαζευτούν και αυτά σε σωρούς προορισμένους γιά τις φλόγες του εξολοθρεμού.TΠ88 752.2

Πιστοί στο καθήκον τους, οι ουράνιοι φρουροί εξακολουθούν τη βάρδια τους. Αν και σε ένα γενικό διάταγμα η ακριβής ημερομηνία της θανάτωσης των νομοταγών οπαδών του Θεού θα έχει προσδιορισθεί, σε μερικές περιπτώσεις όμως οι εχθροί τους θα επισπεύσουν τις κυρώσεις του διατάγματος, και θα επιδιώξουν να τους εκτελέσουν πρίν από την καθορισμένη ώρα. Κανείς όμως δεν μπορεί να διεισδύσει ανάμεσα στους πανίσχυρους φρουρούς που παραστέκουν γύρω από την κάθε πιστή ψυχή. Μερικοί δέχονται την επίθεση την ώρα που εγκαταλείπουν βιαστικά τις πόλεις και τα χωριά. Αλλά τα όπλα τα υψωμένα εναντίον τους αχρηστεύονται και πέφτουν κατά γής σαν νάναι από καλάμι. Άλλους τους υπερασπίζονται άγγελοι μετασχηματισμένοι σε πολεμιστές.TΠ88 753.1

Σε κάθε εποχή ο Θεός εργάσθηκε γιά την υπεράσπιση και την απολύτρωση του λαού Του με τη σύμπραξη των αγίων αγγέλων. Οι ουράνιες αυτές υπάρξεις αναμίχθηκαν παίρνοντας ενεργό μέρος στις υποθέσεις των ανθρώπων. Παρουσιάσθηκαν περιβλημένοι με το εκτυφλωτικό φώς της αστραπής. Εμφανίσθηκαν μεταμφιεσμένοι σε οδοιπόρους. Πλησίασαν τους δούλους του Θεού με ανθρώπινη μορφή. Αναπαύθηκαν προσποιούμενοι κούραση κάτω από σκιερές βελανιδιές μέσα στον καύσωνα του μεσημεριού. Δέχθηκαν την ανθρώπινη φιλοξενία. Έκαναν τον οδηγό σε νυχτωμένους ταξιδιώτες. Άναψαν με τα ίδια τους τα χέρια του θυσιαστηρίου τις φωτιές. Άνοιξαν πόρτες δεσμωτηρίων και ελευθέρωσαν τους δούλους του Κυρίου. Φορώντας την πανοπλία του ουρανού, ήρθαν να κυλήσουν την πέτρα από τον τάφο του Σωτήρα.TΠ88 753.2

Πολλές φορές οι άγγελοι παρεβρίσκονται με ανθρώπινη μορφή στις συναθροίσεις των ευσεβών ανθρώπων, και επισκέπτονται επίσης τις συγκεντρώσεις των ασεβών, όπως στην περίπτωση των Σοδόμων, γιά να προβούν στην καταγραφή των πράξεών τους ή να αποφανθούν αν έχουν υπερβεί τα όρια της θεϊκής ανοχής. Ο Θεός αρέσκεται στο έλεος • και χάρη των ελαχίστων που Τον υπηρετούν πιστά, συγκρατεί τις συμφορές και παρατείνει την ειρηνική ζωή της μεγάλης πλειοψηφίας. Όσοι αμαρτάνουν κατά του Θεού ελάχιστα σκέπτονται ότι γιά την παράταση της ζωής τους χρωστούν χάρη στους λιγοστούς πιστούς, τους οποίους ευχαριστούνται να γελοιοποιούν και να καταδυναστεύουν.TΠ88 754.1

Χωρίς οι μεγάλοι του κόσμου να το γνωρίζουν, συχνά κατά τα διάφορα συμβούλιά τους, εισηγητές θεμάτων ήταν αυτοί οι ίδιοι οι άγγελοι. Ανθρώπινα μάτια καρφώθηκαν επάνω τους. Ανθρώπινα αυτιά ακροάσθηκαν τα αιτήματά τους. Ανθρώπινα χείλη εκφράσθηκαν εναντίον των προτάσεών τους και ειρωνεύθηκαν τις συμβουλές τους. Ανθρώπινα χέρια έφεραν αντίρρηση στις απόψεις τους με κακοήθεις προσβλητικές χειρονομίες. Μέσα στις αίθουσες των συνεδριάσεων και στα δικαστικά μέγαρα, οι ουράνιοι αυτοί απεσταλμένοι αποδείχθηκαν βαθείς γνώστες της ανθρώπινης ιστορίας. Αμύνθηκαν υπερασπιζόμενοι τη δίκη των καταδυναστευομένων, καλύτερα από τους πιό δεινούς και ρητορικούς συνηγόρους τους. Ανέτρεψαν σχέδια και ανέστειλαν το κακό που θα μπορούσε να επιφέρει σημαντική χόλωση στο έργο του Θεού και να προξενήσει μεγάλη ηθική ζημιά στο λαό Του. Την ώρα του κινδύνου και της συμφοράς «άγγελος στρατοπεδεύει κύκλω των φοβουμένων Αυτόν και ελευθερώνει αυτούς.» (Ψαλμοί 34:7.)TΠ88 754.2

Με μεγάλη αδημονία οι πιστοί του Θεού περιμένουν να διακρίνουν τα σημεία του ερχομού του Βασιλιά τους. Όταν απευθύνονται στους φρουρούς τους με την ερώτηση: «Φρουρέ, τι περί της νυκτός;” η απάντηση έρχεται κατηγορηματική: «Το πρωϊ ήλθεν, έτι και η νύξ.» (Ησαΐας 21:11, 12.) Ένα φώς ροδίζει λάμποντας ψηλά στα σύννεφα, πάνω από τις βουνοκορφές. Σε λίγο θα αποκαλυφθεί η δόξα Του. Έτοιμος είναι να λάμψει ο Ήλιος της Δικαιοσύνης. Η μέρα και η νύχτα προχωρούν μαζί—η πρώτη οδηγεί στη χαραυγή μιάς ατέλειωτης ημέρας γιά τους δίκαιους, η δεύτερη απολήγει στην αιώνια νύχτα γιά τους ασεβείς.TΠ88 755.1

Ενώ οι αγωνιζόμενοι πιστοί παρουσιάζουν τις ικεσίες τους μπροστά στο Θεό, το πέπλο που τους χωρίζει από τον αόρατο κόσμο φαίνεται να υψώνεται. Ο ουρανός φωτίζεται με την αυγή μιάς αιώνιας ημέρας και στα αυτιά τους αντηχούν λόγια μελωδικά αγγελικών χορών: «Διατηρείστε την αφοσίωσή σας. Καταφθάνει η βοήθεια.» Ο Χριστός, ο πανίσχυρος Νικητής, δείχνει στους αποκαμωμένους στρατιώτες Του το στέφανο της ατελεύτητης δόξας και από τις μισανοιγμένες πύλες του ουρανού τους απευθύνει αυτά τα λόγια: «Εγώ είμαι μαζί σας. Μη φοβάσθε. Ξέρω όλες σας τις θλίψεις. Γεύθηκα τις στενοχώριες σας. Δεν πολεμάτε αδόκιμους εχθρούς. Εγώ πολέμησα γιά σας και φέροντας το όνομά Μου θεωρείσθε παραπάνω από νικητές.»TΠ88 755.2

Ο πολύτιμος Σωτήρας μας θα μας στείλει βοήθεια ακριβώς τον καιρό που τη χρειαζόμαστε. Το μονοπάτι του ουρανού έχει αγιασθεί με τα ίχνη των ποδιών Του. Κάθε αγκάθι που πληγώνει τα πόδια μας, πλήγωσε πρώτα τα δικά Του. Κάθε σταυρό που καλούμαστε να σηκώσομε, τον σήκωσε Εκείνος πρίν από μας. Ο Θεός επιτρέπει τον αγώνα γιά να μας προετοιμάσει γιά την ειρήνη. Ο καιρός της θλίψης είναι ένα τρομερό δεινοπάθημα γιά το λαό του Θεού. Αλλά είναι επίσης ο καιρός γιά κάθε πραγματικά πιστό να κοιτάξει ψηλά και με τα μάτια της πίστης να διακρίνει το τόξο της υπόσχεσης που τον περιβάλλει.TΠ88 755.3

«Οι λελυτρωμένοι του Κυρίου θέλουσιν επιστρέψει, και ελθεί εν αλαλαγμώ εν Σιών και ευφροσύνη αιώνιος θέλει είσθαι επί της κεφαλής αυτών αγαλλίασιν και ευφροσύνην θέλουσιν απολαύσει η λύπη και ο στεναγμός θέλουσι φύγει. Εγώ, Εγώ είμαι ο παρηγορών υμάς. Συ τις είσαι, και φοβείσαι από ανθρώπου θνητού, και από υιού ανθρώπου, όστις θέλει γείνει ως χόρτος και ελησμόνησας Κύριον τον Ποιητήν σου ... και εφοβού πάντοτε καθ’ ημέραν την οργήν του καταθλίβοντός σε, ως εάν ήτο έτοιμος να καταστρέψη; και που είναι τώρα η οργή του καταθλίβοντος; Ο ηχμαλωτισμένος σπεύδει να λυθή και να μή αποθάνη εν τω λάκκω, μηδέ να στερηθή τον άρτον αυτού διότι Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου, ο ταράττων την θάλασσαν, και ηχούσι τα κύματα αυτής Κύριος των δυνάμεων το όνομα Αυτού. Και έθεσα τους λόγους Μου εις το στόμα σου, και σε εσκέπασα με την σκιάν της χειρός Μου.» (Ησαΐας 51:11 - 16.)TΠ88 755.4

«Όθεν, άκουσε τώρα τούτο, τεθλιμμένη και μεθύουσα, πλήν ουχί εξ οίνου ούτω λέγει Κύριός σου, ο δικολογών υπέρ του λαού Αυτού. Ιδού έλαβον εκ των χειρών σου το ποτήριον της ζάλης, την τρυγίαν του ποτηρίου του θυμού Μου δεν θέλεις πίει αυτό του λοιπού και θέλω βάλει αυτό εις την χείρα των καταθλιβόντων σε, οίτινες είπον πρός την ψυχήν σου, Κύψον, δια να περάσωμεν και συ έβαλες το σώμα σου ως γήν, και ως οδόν, εις τους διαβαίνοντας.» (Ησαΐας 51:21-23.)TΠ88 756.1

Το βλέμμα του Θεού, περιτρέχοντας τους μακρυνούς αιώνες, στηρίχθηκε με εμπιστοσύνη επάνω στην κρίσιμη αυτή περίοδο που θα περάσει ο λαός Του, όταν οι επίγειες δυνάμεις θα παραταχθούν εναντίον του. Όπως οι εξόριστοι αιχμάλωτοι, θα αισθάνονται το φόβο ότι θα πεθάνουν ή από την ασιτία ή από τη βία. Αλλά ο Πανάγαθος Θεός που χώρισε την Ερυθρά θάλασσα μπροστά στο λαό του Ισραήλ θα δείξει τη μεγάλη Του δύναμη και θα θέσει τέρμα στην αιχμαλωσία τους. «Θέλουσιν είσθαι Εμού, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εν τη ημέρα εκείνη, όταν Εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμά Μου και θέλω σπλαχνισθή αυτούς, καθώς σπλαχνίζεται άνθρωπος τον υιόν αυτού, όστις δουλεύει αυτόν.» (Μαλαχίας 3:17.) Αν σ’ αυτή την περίσταση επιτρεπόταν στους μάρτυρες του Χριστού να χύσουν ελεύθερα το αίμα τους, αυτό δεν θα ωφελούσε όπως το αίμα προγενεστέρων μαρτύρων που χύθηκε σαν σπόρος γιά τη συγκομιδή του Θεού. Η πιστότητά τους αυτή δεν θα γινόταν μαρτυρία να πεισθούν άλλοι γιά την αλήθεια. Επειδή η ακαμψία της ανθρώπινης καρδιάς απώθησε τα κύματα της ευσπλαχνίας σε σημείο που δεν επανέρχονται πιά. Αν αφήνονταν τώρα οι δίκαιοι να πέσουν λεία στα χέρια του εχθρού τους, αυτό θα αποτελούσε το θρίαμβο του άρχοντα του σκότους. Ο ψαλμωδός λέγει: «Εν ημέρα συμφοράς θέλει με κρύψει εν τη σκηνή Αυτού θέλει με κρύψει εν τω αποκρύφω της σκηνής Αυτού.» (Ψαλμοί 27:5.) Και ο Χριστός προσθέτει: «Ελθέ, λαέ Μου, είσελθε εις τα ταμεία σου, και κλείσον τας θύρας σου οπίσω σου κρύφθητι δια ολίγον καιρόν, εωσού παρέλθη η οργή. Διότι, ιδού, ο Κύριος εξέρχεται από του τόπου Αυτού διά να παιδεύση τους κατοίκους της γής ένεκεν της ανομίας αυτών.» (Ησαΐας 26:20-21.) Ένδοξη προμηνύεται η απολύτρωση εκείνων που καρτερικά περίμεναν τον ερχομό Του και που τα ονόματά τους έχουν καταχωρηθεί στο βιβλίο της ζωής.TΠ88 756.2