Κεφάλαιο 28 - Η Διερευνητική Κρίση

«Εθεώρουν,» λέγει ο προφήτης Δανιήλ, «έως ότσυ οι θρόνοι ετέθησαν, και ο Παλαιός των ημερών εκάθισε, του οποίου το ένδυμα ήτο λευκόν ως χιών, και αι τρίχες της κεφαλής Αυτού ως μαλλίον καθαρόν ο θρόνος Αυτού ήτο ως φλόξ πυρός οι τροχοί Αυτού ως πύρ καταφλέγον. Ποταμός πυρός εξήρχετο και διεχέετο απ’ έμπροσθεν Αυτού • χίλιαι χιλιάδες υπηρέτουν εις Αυτόν, και μύριαι μυριάδες παρίσταντο ενώπιον Αυτού το κριτήριον εκάθισε και τα βιβλία ηνεώχθησαν.» (Δανιήλ 7:9-10.)TΠ88 572.1

Έτσι παρουσιάσθηκε στα μάτια του προφήτη η μεγάλη και επίσημη ημέρα, κατά την οποία ο χαρακτήρας και η ζωή των ανθρώπων θα ανασκοπισθούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή της οικουμένης και ο καθένας θα κριθεί «κατά τα έργα αυτού.» Ο Παλαιός των ημερών είναι ο Πατέρας Θεός. Όπως λέγει ο ψαλμωδός: «Πρίν γεννηθώσι τα όρη, και πλάσης την γήν και την οικουμένην, και από του αιώνος έως του αιώνος, Σύ είσαι ο Θεός.» (Ψαλμοί 90:2.) Αυτός ο Θεός, η πηγή κάθε ζωής και η αρχή κάθε δικαίου, προΐσταται στο δικαστήριο. Και οι άγιοι άγγελοι, «χίλιαι χιλιάδες ... και μύριαι μυριάδες» από αυτούς, παρίστανται λειτουργοί και μάρτυρες κατά τη μεγάλη αυτή διαδικασία.TΠ88 572.2

«Και ιδού, ως Υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον Αυτόν ενώπιον Αυτού. Και εις Αυτόν εδόθη η εξουσία και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν Αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη και αι γλώσσαι η εξουσία Αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία Αυτού ήτις δεν θέλει φθαρή.» (Δανιήλ 7:13-14.) Αυτός ο περιγραφόμενος εδώ ερχομός του Χριστού, δεν αφορά τη δευτέρα παρουσία Του στη γη. Εδώ έρχεται πρός τον Παλαιό των ημερών γιά να παραλάβει από τα χέρια Του την εξουσία, τη δόξα και τη βασιλεία που Του απονέμεται στο τέλος του μεσιτικού Του έργου. Σ’ αυτό τον ερχομό του Χριστού το 1844—στο τέλος των 2300 ημερών—αναφέρετο η προφητεία και όχι στη δευτέρα Παρουσία Του στη γη. Συνοδευόμενος από τους ουρανίους αγγέλους, ο μεγάλος Αρχιερέας μας, εισέρχεται στα άγια των αγίων, όπου εμφανίζεται στην παρουσία του Θεού και αναλαμβάνει την τελευταία φάση της διακονίας Του γιά τη σωτηρία του ανθρώπου, την υπηρεσία δηλαδή της διαδικαστικής έρευνας και του έργου του εξιλασμού όλων όσοι αποδειχθούν αντάξιοι των προνομίων που αυτός συνεπάγεται.TΠ88 572.3

Κατά την τυπική λατρεία, έπαιρναν μέρος στην τελετή της Ημέρας του Εξιλασμού μόνον όσοι είχαν παρουσιασθεί μπροστά στο Θεό έχοντας εξομολογηθεί και μετανοήσει γιά τις αμαρτίες τους οι οποίες με το αίμα της προσφερόμενης θυσίας είχαν συμβολικά μεταφερθεί στο αγιαστήριο. Η ίδια διαδικασία ακολουθείται κατά τη μεγάλη ημέρα του τελικού εξιλασμού και της ερευνητικής κρίσης. Οι μόνες υποθέσεις που εξετάζονται είναι οι υποθέσεις αυτών που θεωρούνται ότι είναι ο λαός του Θεού. Η κρίση των αμαρτωλών αποτελεί ένα εντελώς ξεχωριστό έργο και μεσολαβεί αργότερα. «Έφθασεν ο καιρός να αρχίση η κρίσις του Θεού και αν αρχίζη πρώτον αφ’ ημών, τι θέλει είσθαι το τέλος των απειθούντων εις το ευαγγέλιον του Θεού;” (Α’ Πέτρου 4:17.)TΠ88 573.1

Τα κατάστιχα του ουρανού, στα οποία έχουν καταχωρηθεί τα ονόματα και οι πράξεις των ανθρώπων, αποτελούν τη βάση των δικαστικών αποφάσεων. Λέγει ο προφήτης Δανιήλ: «Το κριτήριον εκάθισε και τα βιβλία ηνεώχθησαν.» Περιγράφοντας την ίδια σκηνή, ο Ιωάννης ο Αποκαλυπτής προσθέτει: «Και βιβλίον άλλο ηνοίχθη, το οποίον είναι της ζωής και εκρίθησαν οι νεκροί εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.» (Αποκάλυψη 20:12.)TΠ88 573.2

Το βιβλίο της ζωής περιέχει τα ονόματα όλων εκείνων που ανέλαβαν στη ζωή τους να υπηρετήσουν το Θεό. Ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές Του: «Χαίρετε ότι τα ονόματά σας εγράφησαν εν τοις ουρανοίς.» (Λουκά 10:20.) Ο Παύλος μιλούσε γιά τους συνεργάτες του «των οποίων τα ονόματα είναι εν βιβλίω ζωής.» (Φιλιππησίους 4:3.) Ο Δανιήλ, βλέποντας μακρυά μέχρι τον «καιρό της θλίψεως οποία ποτέ δεν έγινεν, αφού υπήρξεν έθνος,» δηλώνει ότι ο λαός του Θεού θα διασωθεί, «πάς όστις ευρεθή γεγραμμένος εν τω βιβλίω.» (Δανιήλ 12:2.) Και ο Αποκαλυπτής αγγέλλει ότι στην πόλη του Θεού θα εισέλθουν «μόνον οι γεγραμμένοι εν τω βιβλίω της ζωής του Αρνίου.» (Αποκάλυψη 21:27.)TΠ88 573.3

Ένα «βιβλίον ενθυμήσεως» γράφεται στην παρουσία του Θεού όπου καταχωρούνται οι αγαθές πράξεις «των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα Αυτού.» (Μαλαχίας 3:16.) Τα λόγια της πίστης, τα έργα της αγάπης, όλα σημειώνονται στον ουρανό. Αυτό ακριβώς εννοεί ο Νεεμίας όταν λέγει: «Μνήσθητί μου, Θεέ μου, ... και μη εξαλείψης τα ελέη μου τα οποία έκαμα εις τον οίκον του Θεού μου.» (Νεεμίας 13:14.) Στο βιβλίο της ενθύμησης του Θεού έχει αποθανατισθεί κάθε πράξη δικαιοσύνης. Κάθε απωθημένος πειρασμός, κάθε νικημένη αμαρτία, κάθε συμπονετικός λόγος, έχουν προσεκτικά καταγραφεί στα χρονικά του ουρανού. Και κάθε θυσία, κάθε κακουχία, κάθε θλίψη χάρη του Χριστού, έχουν με λεπτομέρεια καταχωρηθεί εκεί. Ο ψαλμωδός αναφέρει: «Σύ αριθμείς τας αποπλανήσεις μου. Θες τα δάκρυά μου εις την φιάλην Σου δεν είναι ταύτα εν τω βιβλίω Σου;» (Ψαλμοί 56:8.)TΠ88 574.1

Υπάρχουν επίσης ξεχωριστά βιβλία γιά τις αμαρτίες των ανθρώπων. «Επειδή ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον και παν κρυπτόν, είτε αγαθόν είτε πονηρόν.» (Εκκλησιαστής 12:14.) «Δια πάντα λόγον αργόν, τον οποίον ήθελον λαλήσει οι άνθρωποι, θέλουσιν αποδώσει λόγον δι’ αυτόν εν ημέρα κρίσεως,» προειδοποιεί ο Σωτήρας. «Διότι εκ των λόγων σου θέλεις δικαιωθή, και εκ των λόγων σου θέλεις καταδικασθή.» (Ματθαίου 12:36-37.) Καμουφλαρισμένες προθέσεις και σκοτεινά κίνητρα, όλα φανερώνονται στα αλάθητα κατάστιχα. Επειδή ο Θεός « θέλει φέρει εις το φώς τα κρυπτά του σκότους και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών.» (Α’ Κορινθίους 4:5.) « Ιδού γεγραμμένον είναι ενώπιόν Μου, ... θέλω ανταποδώσει ... τας ανομίας σας, και τας ανομίας των πατέρων σας ομoύ, λέγει Κύριος.» (Ησαΐας 65:6, 7.)TΠ88 574.2

Το έργο του κάθε ανθρώπου διερευνάται ενώπιον του Θεού και ταξινομείται είτε σαν έργο πιστότητας, είτε σαν έργο απιστίας. Στα βιβλία του ουρανού, αντίστοιχα στο κάθε όνομα, καταχωρείται με τρομακτική ακρίβεια κάθε κακός λόγος, κάθε εγωïστική πράξη, κάθε παραμελημένο καθήκον, κάθε κρύφια αμαρτία, κάθε επιδέξια συγκάλυψη. Ουρανόπεμπτες περιφρονημένες προειδοποιήσεις, απερριμένες νουθεσίες, χαραμισμένες ώρες, ανεκμετάλλευτες ευκαιρίες, καλή η κακή επιρροή με τα αιώνια αποτελέσματά της, όλα έχουν καταχωρηθεί από τα αγγελικά όργανα καταγραφής.TΠ88 575.1

Ο νόμος του Θεού αποτελεί το γνώμονα του κριτηρίου, βάση του οποίου θα κριθεί ο χαρακτήρας και η διαγωγή των ανθρώπων. «Φοβού τον Θεόν και φύλαττε τας εντολάς Αυτού,» είναι τα λόγια του σοφού Σολομώντα. «Επειδή τούτο είναι το πάν του ανθρώπου διότι ο Θεός θέλει φέρει εις κρίσιν παν έργον.» (Εκκλησιαστής 12:13-14.) «Ούτω λαλείτε και ούτω πράττετε,” συμβουλεύει τους αδελφούς του και ο Ιάκωβος, «ως μέλλοντες να κριθήτε δια του νόμου της ελευθερίας.» (Ιακώβου 2:12.)TΠ88 575.2

Όσοι ανακηρύσσονται «καταξιωθέντες» από το δικαστήριο, αυτοί θα πάρουν μέρος στην ανάσταση των δικαίων. Ο Χριστός δήλωσε: «Οι δε καταξιωθέντες να απολαύσωσιν εκείνον τον αιώνα και την εκ νεκρών ανάστασιν ... είναι ισάγγελοι • και είναι υιοί του Θεού, όντες υιοί της αναστάσεως.» (Λουκά 20:35, 36.) Και αλλού αναφέρει ότι «θέλουσιν εξέλθει οι πράξαντες τα αγαθά εις ανάστασιν ζωής.» (Ιωάννη 5:29.) Αφού οι δίκαιοι νεκροί δεν ανασταίνονται παρά μετά τη διαδικασία που τους ανακήρυξε άξιους γιά την «ανάστασιν ζωής,” έπεται ότι οι ίδιοι δεν παρεβρίσκονται αυτοπροσώπως στο δικαστήριο κατά την εκδίκαση της υπόθεσής τους και την έκδοση της απόφασης.TΠ88 575.3

Αντιπροσωπεύονται από τον Ιησού που παρίσταται συνήγορός τους και τους υπερασπίζεται μπροστά στο Θεό. «Εάν τις αμαρτήση, έχομεν παράκλητον πρός τον Πατέρα, τον Ιησούν Χριστόν τον Δίκαιον.» (Α’ Ιωάννη 2:1.) « Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ’ εις αυτόν τον ουρανόν δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.» (Εβραίους 9:24.) «Όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ Αυτού, ζών πάντοτε δια να μεσιτεύση υπέρ αυτών.» (Εβραίους 7:25.)TΠ88 575.4

Όταν ανοίγονται τα μητρώα κατά τη δικάσιμη του ουρανού, η ζωή όλων όσων πίστεψαν στο Χριστό διερευνάται παρουσία του Θεού. Αρχίζοντας από τους πρώτους κατοίκους της γής, ο μεγάλος Συνήγορός μας αναθεωρεί τις υποθέσεις της κάθε διαδοχικής γενεάς και καταλήγει με τους ζώντες. Κάθε όνομα αναφέρεται χωριστά, κάθε περίπτωση ερευνάται προσεκτικά. ‘Αλλα ονόματα εγκρίνονται και άλλα απορρίπτονται. Όταν τα μητρώα αποκαλύπτουν αμαρτίες που δεν έχουν εξομολογηθεί, και κατά συνέπεια δεν έχουν συγχωρηθεί, τότε το αντίστοιχο όνομα εξαλείφεται από το βιβλίο της ζωής και οι καλές πράξεις σβύνονται από το βιβλίο της ενθύμησης του Θεού. Ο Κύριος δήλωσε στο Μωϋσή: «Όστις ημάρτησεν εναντίον Μου, τούτον θέλω εξαλείψει εκ της βίβλου Μου.» (Έξοδος 32:33.) Και ο προφήτης Ιεζεκιήλ λέγει: «Όταν ο δίκαιος επιστραφή από της δικαιοσύνης αυτού και πράξη αδικίαν ... πάσα η δικαιοσύνη αυτού την οποίαν έκαμε δεν θέλει μνημονευθή.» (Ιεζεκιήλ 18:24.)TΠ88 576.1

Όσοι έδειξαν πραγματική μεταμέλεια γιά τις αμαρτίες τους και με πίστη εξεζήτησαν το αίμα του Χριστού σαν την εξιλαστική τους θυσία, έλαβαν αθωωτική απόφαση που καταχωρείται πλάϊ στα ονόματά τους στα βιβλία του ουρανού. Καθώς γίνονται συμμέτοχοι της δικαιοσύνης του Χριστού και οι χαρακτήρες τους αποδείχνονται εναρμονισμένοι με το νόμο του Θεού, οι αμαρτίες τους εξαλείφονται και οι ίδιοι κηρύσσονται άξιοι γιά την αιώνια ζωή. Με τον προφήτη Ησαΐα ο Θεός διακηρύττει: «Εγώ, Εγώ είμαι, όστις εξαλείφω τας παραβάσεις σου ένεκεν Εμού, και δεν θέλω ενθυμηθή τας αμαρτίας σου.» (Ησάḯας 43:25.) Ο Ιησούς είπε: «Ο νικών, ούτος θέλει ενδυθή ιμάτια λευκά και δεν θέλω εξαλείψει το όνομα αυτού εκ του βιβλίου της ζωής, και θέλω ομολογήσει το όνομα αυτού ενώπιον του Πατρός Μου, και ενώπιον των αγγέλων Αυτού.» (Αποκάλυψη 3:5.) «Πας λοιπόν όστις Με ομολογήση έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω ομολογήσει και Εγώ αυτόν έμπροσθεν του Πατρός Μου του εν τοις συρανοίς. Όστις δε Με αρνηθή έμπροσθεν των ανθρώπων, θέλω αρνηθή αυτόν και Εγώ εμπροσθεν του Πατρός Μου του εν τοις συρανοίς.» (Ματθαίου 10:32-33.)TΠ88 576.2

Η βαθύτερη συγκίνηση που κατέχει τους ανθρώπους κατά την αναμονή της εκδοτικής απόφασης των επιγείων δικαστηρίων, δεν συγκρίνεται παρά αμυδρά μόνο με το ενδιαφέρον που εκδηλώνεται στο ουράνιο δικαστήριο την ώρα της κλήτευσης των ονομάτων του βιβλίου της ζωής για αναθεώρηση μπροστά στον αδέκαστο Κριτή της οικουμένης. Ο Θείος Μεσολαβητής εκλιπαρεί γιά την άφεση των αμαρτιών όσων νίκησαν με την πίστη στο όνομά Του. Επίσης και γιά την παλινόρθωσή τους στην Εδεμική κατοικία τους, και γιά την αποκατάσταση της συγκληρονομίας τους μαζί Του στην « πρώτη εξουσία » Του. (Μιχαίας 4:8.) Με τις προσπάθειές του να εξαπατήσει και να πειράσει τη φυλή μας, ο Σατανάς απέβλεπε στο να ματαιώσει το αρχικό σχέδιο του Θεού κατά τη δημιουργία του ανθρώπου. Ο Χριστός όμως εισηγείται τώρα την εκτέλεση του σχεδίου αυτού, το ίδιο σαν να μη είχε ποτέ αμαρτήσει ο άνθρωπος. Γιά το λαό Του απαιτεί όχι μόνο δικαιοσύνη και άφεση τέλεια και ολοκληρωμένη, αλλά και συμμετοχή στη δόξα Του και συμμερισμό στο θρόνο Του.TΠ88 577.1

Ενώ ο Ιησούς ικετεύει γι’ αυτούς που υπόκεινται στη χάρη Του, ο Σατανάς τους κατηγορεί στο Θεό ως παραβάτες. Ο δεινός αποπλανητής προσπάθησε να τους παρασύρει στο σκεπτικισμό, να τους κάνει να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο Θεό, να χωρισθούν από την αγάπη Του και να παραβούν το νόμο Του. Τώρα δείχνει τα ποινικά τους μητρώα, τις ελλείψεις του χαρακτήρα, τα σημεία της ανομοιότητας με το Χριστό—ατέλειες τέτοιες που προσβάλλουν το Λυτρωτή τους—όλες γενικά τις αμαρτίες τις οποίες ο ίδιος τους εξώθησε να διαπράξουν και εξ αιτίας αυτών τους διεκδικεί τώρα γιά δικούς του.TΠ88 577.2

Ο Ιησούς δεν δικαιολογεί τις αμαρτίες τους, αλλά αναφέρεται στην πίστη και στη μεταμέλειά τους και ζητώντας την αθώωσή τους, υψώνει μπροστά στον Πατέρα και στους αγίους αγγέλους τα πληγωμένα χέρια Του και λέγει: «Τους γνωρίζω κατ’ όνομα. Τους έχω ζωγραφισμένους στις παλάμες Μου.» « Θυσίαι του Θεού είναι πνεύμα συντετριμμένον καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην, Θεέ, δεν θέλεις καταφρονήσει.» (Ψαλμοί 51:17.) Και απευθυνόμενος στον κατήγορο του λαού Του λέγει: «Θέλει σε επιτιμήσει ο Κύριος, Διάβολε ναί, θέλει σε επιτιμήσει ο Κύριος, όστις έκλεξε την Ιερουσαλήμ • δεν είναι ούτος δαυλός απεσπασμένος από πυρός;» (Ζαχαρίας 3:2.) Ο Χριστός περιβάλλει τους πιστούς Του με τη δικαιοσύνη Του γιά να τους παραστήσει στον Πατέρα «ένδοξον εκκλησίαν μη έχουσαν κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων.» (Εφεσίους 5:27.) Τα ονόματά τους έχουν καταχωρηθεί στα βιβλία της ζωής και γι’ αυτούς ο Σωτήρας λέγει: «Θέλουσι περιπατήσει μετ’ Εμού με λευκά, διότι είναι άξιοι.» (Αποκάλυψη 3:4.)TΠ88 578.1

Έτσι διαπιστώνεται στην εντέλεια η εκπλήρωση της υπόσχεσης της Καινής Διαθήκης: « Θέλω συγχωρήσει την ανομίαν αυτών, και την αμαρτίαν αυτών δεν θέλω ενθυμείσθαι πλέον.» (Ιερεμίας 31:34.) «Εν ταις ημέραις εκείνες και εν τω καιρώ εκείνω, λέγει Κύριος, η ανομία του Ισραήλ θέλει ζητηθή και δεν θέλει υπάρχει και αι αμαρτίαι του Ιούδα, και δεν θέλουσιν ευρεθή.» (Ιερεμίας 50:20.) «Εν εκείνη τη ημέρα ο κλάδος του Κυρίου θέλει είσθαι ωραίος και ένδοξος, και ο καρπός της γής εξαίρετος και ευφρόσυνος εις τους διασωθέντας εκ του Ισραήλ και ο υπόλοιπος εν Σιών, και ο εναπολειφθείς εν Ιερουσαλήμ θέλει ονομασθή άγιος, πάντες οι γεγραμμένοι μεταξύ των ζώντων εν Ιερουσαλήμ.» (Ησαΐας 4:2, 3.)TΠ88 578.2

Το έργο της διερευνητικής αυτής κρίσης και της εξάληψης των αμαρτιών θα έχει επιτελεσθεί πρίν από τη δευτέρα παρουσία του Κυρίου. Αφού οι νεκροί κρίνονται σύμφωνα με ότι βρίσκεται καταχωρημένο στα κατάστιχα, δεν είναι δυνατόν να εξαλειφθούν οι αμαρτίες τους πρίν από τη διαδικασία που ασχολείται με τη διερεύνηση των υποθέσεών τους. Ο απόστολος Πέτρος καθαρά διδάσκει ότι των πιστών οι αμαρτίες θα έχουν διαγραφεί όταν «έλθωσι καιροί αναψυχής από της παρουσίας του Κυρίου, και αποστείλη τον προκεκηρυγμένον εις εσάς Ιησούν Χριστόν.» (Ησαΐας 4:2-3, Πράξεις 3:19 — 20.) Όταν περατωθεί η ερευνητική αυτή κρίση, τότε εμφανίζεται ο Χριστός φέροντας μαζί Του το μισθό του καθενός ανάλογα με τα έργα του.TΠ88 578.3

Όπως στην τυπική λατρεία ο αρχιερέας, αφού έκανε τον εξιλασμό γιά τους Ισραηλίτες, παρουσιάζονταν μετά και ευλογούσε τη σύναξη του λαού, το ίδιο και ο Χριστός στο τέλος του μεσιτικού Του έργου «θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας Αυτόν δια σωτηρίαν» (Εβραίους 9:28,) γιά να ευλογήσει τον αναμένοντα λαό Του με την αιώνια ζωή. Όπως ο αρχιερέας μετέφερε τις αμαρτίες από το ιερό και τις εξομολογείτο πάνω στο κεφάλι του αποδιοπομπαίου τράγου, έτσι και ο Χριστός θα θέσει όλες αυτές τις αμαρτίες επάνω στο Σατανά, τον ηθικό αυτουργό και πρωταίτιο της αμαρτίας. Ο αποδιοπομπαίος τράγος, φορτωμένος με τις αμαρτίες του λαού Ισραήλ, αποστέλλονταν τότε μακρυά «εις γήν ακατοίκητον.» (Λευϊτικό 16:22.) Έτσι και ο Σατανάς, ενοχοποιημένος με το βάρος όλων των αμαρτημάτων που εξώθησε το λαό του Θεού να διαπράξουν, θα περιορισθεί σ’ αυτή τη γή, την ερημωμένη τότε και ακατοίκητη, μέχρι που τελικά θα υποστεί την ολοκληρωτική ποινή της αμαρτίας μέσα στη φωτιά που εξολοθρεύει όλους γενικά τους ασεβείς. Έτσι το μεγάλο σχέδιο της σωτηρίας θα εκπληρωθεί με την οριστική εκρίζωση της αμαρτίας και την απολύτρωση όλων όσοι προτίμησαν να αποστραφούν το κακό.TΠ88 579.1

Τον προσδιορισμένο καιρό γιά την κρίση—το 1844, στο τέλος των 2300 ημερών—άρχισε το έργο της ανακριτικής διαδικασίας και της εξάλειψης των αμαρτιών. Όλοι όσοι έφεραν ποτέ τον τίτλο του Χριστιανού θα περάσουν από αυτόν τον εξονυχιστικό έλεγχο. Ζώντες και νεκροί θα κριθούν «εκ των γεγραμμένων εν τοις βιβλίοις κατά τα έργα αυτών.» Αμαρτίες που δεν τις έχουν εξομολογηθεί ούτε εγκαταλειψει οι άνθρωποι δεν θα συγχωρηθούν και δεν θα αποσβεσθούν από τα βιβλία του ουρανού, αλλά θα εξακολουθούν να παραμένουν σαν μάρτυρες κατηγορίας εναντίον του αμαρτωλού τη σημαντική εκείνη ημέρα του Θεού. Μπορεί οι κακές πράξεις να διαπράχθηκαν στο φώς της ημέρας, ή στο σκότος της νύχτας. Παρουσιάζονταν όμως ολοφάνερες στα μάτια Εκείνου πρός τον οποίο έχομε να δώσομε λόγο. ‘Αγγελοι του Θεού διαπίστωναν την κάθε ξέχωρη αμαρτία και την καταχωρούσαν στα αλάθητα κατάστιχα. Την αμαρτία μπορεί κανείς να την καλύψει, να την αρνηθεί, να την αποκρύψει από τον πατέρα ή από τη μητέρα του, τη γυναίκα ή τα παιδιά του, ή τους συνεργάτες του. Κανείς άλλος εκτός από τον ίδιο τον ένοχο δεν υποπτεύεται το παραμικρό. Παρουσιάζεται όμως ολόγυμνη μπροστά στα πνεύματα του ουρανού. Το πυκνότερο σκοτάδι της ζοφερότερης νύχτας, η βαθύτερη μυστικότητα της πιό έντεχνης υπουλότητας δεν μπορούν να αποκρύψουν ούτε μία σκέψη από του να έρθει στη γνώση του Αιωνίου Θεού. Ο Θεός τηρεί ακριβή λογαριασμό κάθε άδικης δοσοληψίας, κάθε ανάρμοστης συμπεριφοράς. Δεν Τον εξαπατά η προσποιητή ευλάβεια. Δεν κάνει λάθη στην εκτίμηση του χαρακτήρα. ‘Ατομα με διεφθαρμένη καρδιά μπορούν να εξαπατήσσυν τους συνανθρώπους τους. Το ερευνητικό όμως βλέμμα του Θεού διαπερνά το προσωπείο και διαβάζει τα ενδόμυχα της ψυχής.TΠ88 579.2

Τι τρομερή σκέψη είναι αυτή! Καθώς η μία μέρα διαδέχεται την άλλη και κυλάει στην αιωνιότητα, σέρνει πίσω της το βάρος των πρακτικών που φυλάσσονταν στα κατάστιχα του ουρανού. ‘Εργα που διαπράχθηκαν ή λόγια που ειπώθηκαν δεν παίρνονται πιά πίσω. Οι άγγελοι έχουν καταχωρήσει το καλό όπως και το κακό. Και αυτός ο ηρωïκότερος πολεμιστής του κόσμου δεν είναι σε θέση να αφαιρέσει ούτε μία σελίδα από το μητρώο του. Τα έργα μας, τα λόγια μας, και αυτά τα απόκρυφα ακόμη κίνητρά μας, όλα συντελούν με τη βαρύτητά τους στην απόφαση που σφραγίζει την αιώνια ευτυχία ή δυστυχία. Μπορεί οι ίδιοι να τα έχομε λησμονήσει. Αδιάφορο όμως, όλα αυτά προσκομίζουν τη μιαρτυρία τους είτε γιά αθώωση είτε γιά καταδίκη.TΠ88 580.1

Όπως τα χαρακτηριστικά του προσώπου αποδίδονται με καταπληκτική ακρίβεια πάνω στο γυαλιστερό χαρτί του φωτογράφου, έτσι αποδίδεται του καθενός ο χαρακτήρας με κάθε σχολαστική λεπτομέρεια στα κατάστιχα του ουρανού. Και όμως πόσο λίγο νοιάζονται οι άνθρωποι γιά τα πιστά εκείνα κατάστιχα που θα εκτεθούν στα βλέμματα των ουρανίων υπάρξεων! Αν μπορούσε να τραβηχθεί ο πέπλος που χωρίζει τον ορατό από τον αόρατο κόσμο, επιτρέποντας στους ανθρώπους να ρίξουν μιά ματιά στο λεπτομερέστατο έργο του καταχωρητή αγγέλου γιά κάθε πράξη και κάθε λόγο τους με τα οποία θα έρθουν ξανά αντιμέτωποι την ημέρα της κρίσης, πόσα λόγια από αυτά που ξεστομίζονται καθημερινά θα έμεναν ανείπωτα, πόσες πράξεις θα έμεναν ακάμωτες.TΠ88 581.1

Τη δίκη αυτή θα απασχολήσει ο εξονυχιστικός έλεγχος γιά τη χρήση του κάθε ταλάντου στη διάθεσή μας. Πώς χρησιμοποιήσαμε το κεφάλαιο που μας δάνεισε ο Ουρανός; Όταν έρθει ο Κύριος θα λάβει πίσω το κεφάλαιό Του με τον τόκο; Αξιοποιήσαμε τις εμπιστευμένες σ’ εμάς πνευματικές, ψυχικές και σωματικές δυνατότητες γιά τη δόξα του Θεού και το καλό της ανθρωπότητας; Πως χρησιμοποιήσαμε τον καιρό μας, την πέννα μας, τη φωνή μας, το χρήμα μας, την επιρροή μας; Τι κάναμε γιά το Χριστό στην περίπτωση του φτωχού, του πονεμένου, της χήρας και του ορφανού; Ο Θεός μας κατέστησε θεματοφύλακες του λόγου Του. Πως διαθέσαμε το φώς και την αλήθεια που μας χορήγησε γιά να κάνομε τους ανθρώπους «σοφούς προς σωτηρίαν;” Καμία αξία δεν έχει η στείρα εκδήλωση πίστης πρός το Χριστό. Μόνη γνήσια αγάπη θεωρείται εκείνη που εξωτερικεύεται με έργα. Οτιδήποτε γίνεται από αγάπη, όσο και αν φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων μηδαμινό, γίνεται ευπρόσδεκτο και έχει το μισθό του από το Θεό.TΠ88 581.2

Τα ουράνια βιβλία αποκαλύπτουν την καμουφλαρισμένη ανθρώπινη φιλαυτία. Στα μητρώα καταχωρούνται τα ανεκπλήρωτα καθήκοντα πρός το συνάνθρωπο, η επιλήσμονη στάση πρός τις απαιτήσεις του Σωτήρα. Εκεί θα φανεί πόσες φορές ο χρόνος, η σκέψη και η δύναμη που ανήκουν στο Χριστό προσφέρθηκαν στο Σατανά. Αξιοθρήνητα πρακτικά μεταφέρουν οι άγγελοι του Θεού στον ουρανό. Υπάρξεις προικισμένες με λογική, διατεινόμενες ότι ακολουθούν το Χριστό, έχουν απορροφηθεί από τις έγνοιες της επισσώρευσης του πλούτου ή της απολαυής των ματαίων διασκεδάσεων. Χρήμα, χρόνος και δύναμη θυσιάζονται στο βωμό της επιδεικτικότητας και της ατομικής ικανοποίησης, ενώ ελάχιστες είναι οι ώρες οι αφιερωμένες στην προσευχή, στη μελέτη της Γραφής, στην ταπείνωση της ψυχής, στην εξομολόγηση της αμαρτίας.TΠ88 581.3

Αναρρίθμητα τεχνάσματα σοφίζεται ο εχθρός των ψυχών προκειμένου να αιχμαλωτίσει τη σκέψη μας με οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που οφείλει να μας απασχολεί περισσότερο. Ο αρχιαπατεώνας μισεί τις μεγάλες αλήθειες που αποκαλύπτουν την εξιλαστική θυσία και τον Παντοδύναμο Μεσολαβητή. Ξέρει καλά ότι γι’ αυτόν το πάν εξαρτάται από του να αποσπάσει την ανθρώπινη σκέψη μακρυά από τον Ιησού και την αλήθεια Του.TΠ88 582.1

Όσοι επιθυμούν να απολαύσουν τα προνόμια του μεσιτικού έργου του Λυτρωτή οφείλουν να μη επιτρέψουν σε τίποτε να σταθεί εμπόδιο στο καθήκον τους γιά την τελειοποίηση της «αγιωσύνης εν φόβω Θεού.» Ο πολύτιμος χρόνος, αντί να σπαταλάται με τις διασκεδάσεις, τις επιδείξεις ή με την απόκτηση του πλούτου, πρέπει να αφιερωθεί στη μελέτη του λόγου του Θεού με πρόθυμο πνεύμα και με προσευχή. Ο λαός του Θεού οφείλει να κατανοήσει σε όλη του την έκταση το θέμα του αγιαστηρίου και της διερευνητικής κρίσης του ουρανού. Ο καθένας χρειάζεται να αποκτήσει προσωπική γνώση της αρμοδιότητας και του έργου του Μεγάλου Αρχιερέα μας. Διαφορετικά είναι αδύνατον να εξασκήσει κανείς την πίστη την τόσο απαραίτητη στην εποχή μας και να αναλάβει τη θέση που του προορίζει ο Θεός. Ο καθένας εχει μία ψυχή να σώσει ή να χάσει. Ο καθένας ευθύνεται με μία υπόθεση που εκκρεμεί στο μεγάλο εδώλιο του ουρανού. Ο καθένας πρέπει να βρεθεί προσωπικά αντιμέτωπος με τον αδέκαστο Κριτή. Πόσο λοιπόν σπουδαίο είναι γιά τον καθένα να απασχολεί συχνά τη σκέψη του με την επιβλητική εκείνη σκηνή όπου, όπως λέγει ο Δανιήλ, το κριτήριο θα καθήσει και τα βιβλία θα ανοιχθούν και το καθε άτομο θα πρέπει να «σταθή εν τω κλήρω του εις το τέλος των ημερών.» (Δανιήλ 12:13.)TΠ88 582.2

Όλοι όσοι έχουν φωτισθεί με τη διασάφηση των θεμάτων αυτών οφείλουν να μεταδίδουν στους άλλους τις πολύτιμες αλήθειες που ο Θεός τους έχει εμπιστευθεί. Το ουράνιο αγιαστήριο αποτελεί το επίκεντρο του έργου του Χριστού γιά τον άνθρωπο. Αφορά κάθε ψυχή που ζεί πάνω στη γή. Μας φανερώνει το απολυτρωτικό σχέδιο και μας μεταφέρει μέχρι τον έσχατο καιρό, αποκαλύπτοντας το θριαμβικό αποτέλεσμα της αγωνιστικής πάλης ανάμεσα στη δικαιοσύνη και στην αμαρτία. Είναι λοιπόν γεγονός υψίστης σημασίας για τον καθένα η έρευνα των θεμάτων αυτών, ώστε να είναι έτοιμος να δώσει απάντηση σε οποισνδήποτε ζητάει να πληροφορηθεί γιά την ελπίδα που περικλείουν.TΠ88 583.1

Το μεσιτικό έργο του Χριστού γιά τον άνθρωπο στο ουράνιο αγιαστήριο είναι εξίσου σημαντικό μέσα στο σχέδιο της σωτηρίας, όπως και ο θάνατός Του επάνω στο σταυρό. Με το θάνατό Του εγκαινίασε το έργο που, μετά την ανάστασή Του, ανέβηκε να αποτελειώσει στον ουρανό. Με τα μάτια της πίστης οφείλομε να εισχωρήσομε « εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος.» (Εβραίους 6:20.) Εκεί αντανακλάται το φως του Γολγοθά. Εκεί μπορούμε να έχομε μία σαφέστερη αντίληψη του μυστηρίου της απολύτρωσης. Η σωτηρία του ανθρώπου στοίχισε στον ουρανό μία αξία ανυπολόγιστη. Η επιτελεσθείσα θυσία αποδείχνεται αντάξια στις βαρύτερες αξιώσεις του παραβιασμένου νόμου του Θεού. Ο Ιησούς έκανε διάνοιξη του δρόμου πρός το θρόνο του Πατέρα και με τη μεσιτεία Του, οι διακαείς επιθυμίες όλων όσων Τον πλησιάζουν με πίστη είναι δυνατόν να παρουσιάζονται ενώπιον του Θεού.TΠ88 583.2

«Ο κρύπτων τας αμαρτίας αυτού, δεν θέλει ευοδωθή, ο δε εξομολογούμενος και παραιτών αυτάς, θέλει ελεηθή.» (Παροιμίες 28:13.) Αν αυτοί που κρύβουν και δικαιολογούν τις αμαρτίες τους μπορούσαν να ιδούν το θρίαμβο του Σατανά γιά τη στάση τους, το σαρκασμό του έναντι του Χριστού και των αγίων αγγέλων γιά την πορεία που ακολουθούν, θα έσπευδαν να ομολογήσουν και να εγκαταλείψουν τις αμαρτίες τους. Με τις ελλείψεις του χαρακτήρα ο Σατανάς εργάζεται γιά να κυριαρχήσει ολοσχερώς στη σκέψη των ανθρώπων επειδή ξέρει ότι, αν οι ελλείψεις αυτές εξακολουθούν να υποθάλπονται, η νίκη του είναι εξασφαλισμένη. Γι’ αυτό προσπαθεί διαρκώς να αποπλανήσει τους οπαδούς του Χριστού με τη μοιραία αυτή σοφιστεία ότι τις αδυναμίες τους δεν μπορούν να τις υπερνικήσουν. Ο Χριστός όμως τους υπερασπίζεται παρουσιάζοντας τα πληγωμένα χέρια Του και το κατατρυπημένο σώμα Του και σε όλους όσους θέλουν να Τον ακολουθήσουν λέγει: «Αρκεί εις σε η χάρις Μου.» (Β’ Κορινθίους 12:9.) «Άρατε τον ζυγόν Μου εφ’ υμάς, και μάθετε απ’ Εμού διότι πράος είμαι και ταπεινός την καρδίαν και θέλετε ευρεί ανάπαυσιν εν ταις ψυχαίς υμών. Διότι ο ζυγός Μου είναι καλός, και το φορτίον Μου ελαφρόν.» (Ματθαίου 11:29-30.) Κανείς λοιπόν ας μη νομίσει ότι τα ελαττώματά του είναι αδιόρθωτα. Ο Θεός χορηγεί την απαιτoύμενη πίστη και χάρη γιά την καταπολέμησή τους.TΠ88 583.3

Τώρα ακριβώς ζούμε στη μεγάλη αυτή ημέρα του εξιλασμού. Στην τυπική λατρεία, την ώρα που ο αρχιερέας καταγίνονταν με τον εξιλασμό του λαού Ισραήλ, ο καθένας ήταν υποχρεωμένος να έρθει σε συντριβή ψυχής με μετάνοια και ταπείνωση μπροστά στον Κύριο μη τυχόν και αποκοπεί από τη σύναξη του λαού. Έτσι και όλοι αυτοί που ποθούν να διατηρήσουν τα όνοματά τους καταχωρημένα στο βιβλίο της ζωής πρέπει τώρα, στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που τους υπολείπεται, να ταπεινώσουν τις ψυχές τους μπροστά στο Θεό με βαθειά λύπη γιά τις αμαρτίες τους και με πραγματική μετάνοια. Χρειάζεται ένας ειλικρινής, εξονυχιστικός αυτοέλεγχος. Πολλοί από τους καλουμένoυς οπαδούς του Χριστού οφείλουν να θέσουν κατά μέρος την ελαφρότητα και επιπολαιότητα που υποθάλπουν στη ζωή τους. Μία σκληρή πάλη περιμένει όλους όσους θα ήθελαν να καθυποτάξουν τις κακές έξεις που αγωνίζονται γιά την υπεροχή. Το έργο της προετοιμασίας είναι έργο ατομικό. Οι άνθρωποι δεν σώζονται ομαδικά. Δεν μπορεί η αγνότητα και η καθιέρωση του ενός να καλύψoυν την έλλειψη των αρετών αυτών στη ζωή του άλλου. Αν και όλα τα έθνη θα παρελάσουν μπροστά από το μεγάλο κριτήριο του Θεού, Εκείνος όμως θα εξετάσει την περίπτωση του κάθε ατόμου ξεχωριστά με τέτοια ακρίβεια και λεπτομέρεια, σαν να μή υπήρχε δεύτερος στη γή. Ο καθένας πρέπει να δοκιμασθεί χωριστά και να βρεθεί χωρίς «κηλίδα ή ρυτίδα ή τι των τοιούτων.»TΠ88 584.1

Μεγάλη επισημότητα χαρακτηρίζει τις τελευταίες σκηνές τσυ έργου του εξιλασμού. Βαρυσήμαντο ενδιαφέρον αποδίδεται σ’ αυτό. Τώρα ακριβώς μεσολαβεί η κρίση στο ουράνιο αγιαστήριο. Το έργο αυτό εξελίσσεται γιά χρόνια. Σύντομα—κανείς δεν ξέρει πόσο σύντομα—θα επιληφθεί με τις υποθέσεις των ζώντων. Η ζωή μας θα παρουσιασθεί γιά εξέταση μπροστά από το διαπεραστικό βλέμμα του Θεού. Σε μία τέτοια ώρα, περισσότερο παρά ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να δώσει ο καθένας ιδιαίτερη προσοχή στα λόγια του Σωτήρα: «Αγρυπνείτε και προσεύχεσθε διότι δεν εξεύρετε πότε είναι ο καιρός.» (Μάρκου 13: 33.) «Εάν λοιπόν δεν αγρυπνήσης, θέλω ελθεί επί σε ως κλέπτης, και δεν θέλεις γνωρίσει ποίαν ώραν θέλω ελθεί επί σε.» (Αποκάλυψη 3:3.)TΠ88 585.1

Όταν το έργο της ερευνητικής κρίσης περατωθεί, η τύχη του καθενός θα έχει πιά αποφασισθεί, είτε γιά ζωή είτε γιά θάνατο. Ο καιρός της προθεσμίας της χάρης του Θεού λήγει λίγο πρίν παρουσιασθεί ο Χριστός στα σύννεφα του ουρανού. Στην εποχή αυτή αναφέρεται ο Χριστός στην Αποκάλυψη όταν λέγει: «Όστις αδικεί, ας αδικήση έτι και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος. Και ιδού έρχομαι ταχέως και ο μισθός μου είναι μετ’ Εμού, δια να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού.» (Αποκάλυψη 22:11-12.)TΠ88 585.2

Δίκαιοι και αμαρτωλοί θα ζούν ακόμη στη γή με το συνειθισμένο τους ρυθμό—τρώγοντας, πίνοντας, φυτεύοντας, οικοδομώντας—χωρίς να έχουν ιδέα ότι η τελευταία τελεσίδικη απόφαση έχει εκδοθεί στο ουράνιο αγιαστήριο. Πρίν από τον κατακλυσμό, αφού ο Νώε μπήκε στην κιβωτό, ο Θεός σφάλισε πίσω του την πόρτα κλείνοντας έξω τους αμαρτωλούς. γιά άλλες επτά ημέρες οι άνθρωποι, αγνοώντας ότι η τύχη τους είχε κριθεί, εξακολουθούσαν την ανέμελη, φιλήδονη ζωή τους και με κομπασμό χλεύαζαν τα προειδοποιητικά μηνύματα γιά την επερχόμενη κρίση. «Ούτω,» λεγει ο Χριστός, «θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου.» (Ματθαίου 24:39.) Σιωπηλά και απαρατήρητα, σαν τον κλέφτη τα μεσάνυχτα, θα καταφθάσει η αποφασιστική εκείνη ώρα που θα σημάνει την καθορισμένη τύχη του καθενός • την οριστική αποχώρηση της θεϊκής ευσπλαχνίας που είχε προσφερθεί δωρεάν στον κάθε αμαρτωλό.TΠ88 585.3

«Αγρυπνείτε ... Μήποτε ελθών εξαίφνης, σας εύρη κοιμωμένους.» (Μάρκου 13:35-36.) Σε επικίνδυνη κατάσταση βρίσκονται όσοι, αποκαμωμένοι να αγρυπνούν, στρέφονται πρός τις έλξεις του κόσμου. Την ώρα που ο επαγγελματίας απορροφάται από τα κέρδη του, την ώρα που ο φιλήδονος παραδίδεται στα γλέντια του, την ώρα που η φιλάρεσκη ασχολείται με τα λούσα της, ακριβώς αυτή την ώρα μπορεί ο μεγάλος Δικαστής της οικουμένης να εκδώσει την καταδικαστική απόφαση: «Εζυγίσθης εν τη πλάστιγγι και ευρέθης ελλιπής.» (Δανιήλ 5:27.)TΠ88 586.1