“Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” — Mateusza 5,6

Sprawiedliwość oznacza świętość, podobieństwo do Boga, który “[...] jest miłością [...]”. 1 Jana 4,16. Sprawiedliwość to zgodność z zakonem Bożym, ponieważ “[...] wszystkie przykazania [...] są sprawiedliwe” (Psalmów 119,172), a “[...] wypełnieniem [...] zakonu jest miłość”. Rzymian 13,10. Sprawiedliwość jest miłością, a miłość jest światłem i charakterem Boga. Ponieważ sprawiedliwość Boża znajduje odzwierciedlenie w Chrystusie, przyjmując Chrystusa, otrzymujemy też sprawiedliwość. Sprawiedliwości nie zdobywa się przez mordercze walki, mozolną pracę, dary i ofiary, lecz jest dana darmo każdej łaknącej i pragnącej duszy. “Nuże, wszyscy, którzy macie pragnienie, pójdźcie do wód, a którzy nie macie pieniędzy, pójdźcie, kupujcie i jedzcie! [...] bez pieniędzy i bez płacenia [...]”. “[...] sprawiedliwość ode mnie pochodzi — mówi Pan”. Izajasza 55,1; 54,17. “[...] a to jest jego imię, którym go zwać będą: Pan sprawiedliwością naszą”. Jeremiasza 23,6.NNJ 21.1

Głodu i pragnienia duszy nie jest w stanie zaspokoić żaden człowiek. Jezus mówi: “Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną”. Objawienie 3,20. “Ja jestem chlebem żywota; kto do mnie przychodzi, nigdy łaknąć nie będzie, a kto wierzy we mnie, nigdy pragnąć nie będzie”. Jana 6,35.NNJ 21.2

Jak potrzebujemy pożywienia, by posilić organizm, tak potrzeba nam Chrystusa, Chleba niebieskiego, by pokrzepić życie duchowe i nabrać sił do pracy w dziele Pańskim. I jak utrzymanie przy życiu wymaga regularnego odżywiana organizmu, dostarczania energii, tak i dusza musi być w bezustannej bliskości z Chrystusem, oddając Mu się i całkowicie od Niego zależąc.NNJ 21.3

Jak strudzony wędrowiec poszukuje źródła na pustyni, a znalazłszy je, gasi swoje pragnienie, tak i spragniony chrześcijanin otrzymuje czystą wodę żywota, której źródłem jest Chrystus.NNJ 22.1

Dostrzegłszy doskonałość charakteru naszego Zbawiciela, zapragniemy całkowitej przemiany i odnowy na wzór Jego bezgrzesznej czystości. Im lepiej poznajemy Boga, tym wznioślejszy staje się nasz ideał charakteru i tym szczerzej pragniemy odzwierciedlać Jego podobieństwo. Pierwiastek boski łączy się z ludzkim wówczas, gdy dusza potrzebuje Boga, a stęsknione serce wzdycha: “Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej, bo w nim pokładam nadzieję moją”. Psalmów 62,6.NNJ 22.2

Potrzeba duszy — głód i tęsknota za sprawiedliwością — jest dowodem, że Chrystus działa w sercu, aby zapragnęło, by On poprzez Ducha Świętego mógł czynić rzeczy, których człowiek sam nigdy nie byłby w stanie uczynić. Nie musimy zaspokajać pragnienia w płytkich strumieniach, bo mamy przed sobą potężny Zdrój. Z tych głębokich wód możemy czerpać do woli, jeśli wzniesiemy się nieco wyżej na szlaku wiary.NNJ 22.3

Słowa Boże to źródła życia, a kto ich szuka, tego działanie Ducha Świętego przybliży do Chrystusa; tego umysł ujrzy nowe oblicze dobrze znanych prawd, a teksty Pisma Świętego olśnią nowym, świeżym znaczeniem; ten odkryje związek innych prawd z dziełem odkupienia i zrozumie, że ma u swego boku Chrystusa, boskiego Nauczyciela, który go prowadzi.NNJ 22.4

Jezus powiedział: “[...] woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu”. Jana 4,14. Człowiek, przed którym Duch Święty odkrywa prawdę, niezwykle ceni sobie doświadczenia i pragnie opowiadać innym o pocieszeniu, jakie zostało mu objawione. Z ludźmi, których spotyka, chętnie dzieli się świeżym spojrzeniem na charakter i dzieło Chrystusa, a także nowym odkryciem Jego litościwej miłości, zwiastując je wszystkim, zarówno miłującym, jak i niemiłującym Jezusa.NNJ 22.5

“Dawajcie, a będzie wam dane [...]” (Łukasza 6,38), bo słowo Boże jest “krynicą [...] [Jego] ogrodu [...] studnią wody żywej, która spływa z Libanu”. Pieśń nad pieśniami 4,15. Serce, które raz zakosztowało miłości Chrystusa, pragnie coraz większego łyku, a dzieląc się tą miłością, otrzymuje w jeszcze większej obfitości. Każde objawienie Boga w duszy coraz bardziej uzdalnia ją do miłości i poznania. Sercu wołającemu o więcej, Duch zawsze udziela ponad miarę, gdyż upodobaniem Bożym jest “[...] daleko więcej uczynić ponad to wszystko, o co prosimy albo o czym myślimy”. Efezjan 3,20. Chrystus, który wyrzekł się samego siebie dla ratowania zgubionej ludzkości, otrzymał Ducha Świętego bez miary. Tyle samo otrzyma każdy Jego naśladowca, który całe swoje serce zamieni na mieszkanie dla Pana. Jezus przykazał: “[...] bądźcie pełni Ducha” (Efezjan 5,18), a Jego polecenie jest również zapowiedzią spełnienia. Ojciec upodobał sobie, by w Chrystusie “[...] zamieszkała cała pełnia boskości [...]” i abyśmy “[...] mieli pełnię w nim”. Kolosan 1,19; 2,10.NNJ 23.1

Bóg wylał swą miłość obficie, jak deszcz odświeżający ziemię. On rzekł: “Spuśćcie niebiosa rosę z góry, a obłoki niech sączą sprawiedliwość! Niech się otworzy ziemia i niech wyrośnie zbawienie, a niech też wzejdzie sprawiedliwość!”. “Gdy biedacy i ubodzy szukają wody, a nie ma jej, gdy ich język usycha z pragnienia, Ja, Pan, ich wysłucham, Ja, Bóg Izraela, ich nie opuszczę. Sprawię, że wytrysną rzeki na gołych miejscach i krynice wśród dolin, obrócę pustynie w kałuże wód, a ziemię suchą w źródła”. Izajasza 45,8; Izajasza 41,17-18.NNJ 23.2

“A z jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską”. Jana 1,16.NNJ 23.3