28. - ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

Το πρωταρχικό σχέδιο του Θεού για εκπαίδευση. Το εκπαιδευτικό σύστημα που είχε θεσπισθεί στην Εδέμ, κέντρο του είχε την οικογένεια. Ο Αδάμ ήταν γιος του Θεού (δείτε Λουκ. γ’[3] 38), και τα παιδιά του Θεού λάβαιναν καθοδήγηση από τον Πατέρα τους. Με όλη τη σημασία της λέξης, το σχολείο ήταν οικογενειακό.ΧΟ 129.1

Στο θεϊκό εκπαιδευτικό σύστημα, όπως αυτό υιοθετήθηκε στην κατάσταση του ανθρώπου μετά την πτώση του, ο Χριστός παρίσταται ως αντιπρόσωπος του Πατέρα, ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αυτός είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος της ανθρωπότητας, και έδωσε την εντολή άνδρες και γυναίκες να γίνουν αντιπρόσωποί Του. Η οικογένεια ήταν το σχολείο και οι γονείς ήσαν οι δάσκαλοι.ΧΟ 129.2

Η μόρφωση που για κέντρο είχε την οικογένεια, υπερίσχυε στην εποχή των πατριαρχών. Για τα ιδρυμένα σχολεία σύμφωνα με αυτό το σύστημα, ο Θεός προμήθευε τις ευνοϊκές συνθήκες για την ανάπτυξη του χαρακτήρα. Η καθοδήγησή Του συνεχιζόταν, ακολουθώντας το σχέδιο της ζωής που είχε προσδιορίσει απαρχής.ΧΟ 129.3

Εκείνοι που είχαν απομακρυνθεί από το Θεό, έκτισαν για τον εαυτό τους πόλεις, και ενώ συγκεντρώνονταν σε αυτές, περηφανεύονταν για τη λαμπρότητα, την πολυτέλεια και τη φαυλότητα, που καθιστούν και τις σύγχρονες πόλεις περηφάνια και κατάρα του κόσμου. Οι άνθρωποι όμως που έμειναν προσηλωμένοι στις θεϊκές αρχές για τη ζωή, κατοικούσαν στα λιβάδια και στους λόφους. Καλλιεργούσαν τη γη και έβοσκαν κοπάδια. Στην ανεξάρτητη και ελεύθερη ζωή με τις ευκαιρίες που αυτή παρουσίαζε για εργασία, για μελέτη και για περισυλλογή, μάθαιναν για το Θεό και δίδασκαν στα παιδιά τους τα έργα και τις μεθόδους Του. Αυτό ήταν το εκπαιδευτικό σύστημα που ο Θεός επιθυμούσε να συστήσει στον Ισραήλ.ΧΟ 129.4

Στην καθημερινή ζωή η οικογένεια ήταν και σχολείο και εκκλησία με εκπαιδευτές τους γονείς τόσο στα τρέχοντα καθήκοντα όσο και στα θρησκευτικά.ΧΟ 129.5

Ο οικογενειακός κύκλος ένα σχολείο. Ο Θεός με τη σοφία Του διέταξε να καταστεί η οικογένεια ο κυριότερος από όλους τους εκπαιδευτικούς συντελεστές. Η εκπαίδευση του παιδιού αρχίζει στο σπίτι. Αυτό είναι το πρώτο σχολείο. Εκεί, με εκπαιδευτές τους γο- νείς του, πρόκειται να διδαχθεί τα μαθήματα που θα το οδηγήσουν στη ζωή, μαθήματα σεβασμού, υπακοής, ευλάβειας και αυτοελέγχου. Η εκπαιδευτική επιρροή του σπιτιού είναι μια αποφασιστική δύναμη για το καλό ή το κακό. Πολλές φορές είναι σιωπηλή και βαθμιαία, όταν όμως ασκείται σωστά, γίνεται δύναμη ανυπολόγιστης σημασίας για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Αν το παιδί δε διδαχθεί εδώ καθώς πρέπει, τότε ο Σατανάς θα το διδάξει με μεθόδους της αρεσκείας του. Πόσο λοιπόν σημαντικό είναι το σχολείο του σπιτιού!ΧΟ 129.6

Θεωρήστε τον οικογενειακό κύκλο ως εκπαιδευτήριο όπου ετοιμάζετε τα παιδιά σας για την εκπλήρωση των καθηκόντων τους έναντι της οικογένειας, της κοινωνίας και της εκκλησίας.ΧΟ 130.1

Η εκπαίδευση στο σπίτι, πρώτη σε σπουδαιότητα. Λυπηρό είναι το παγκοσμίως αποδεκτό και θλιβερό γεγονός ότι η σημερινή οικογενειακή μόρφωση και αγωγή των νέων έχει παραμεληθεί.ΧΟ 130.2

Δεν υπάρχει σημαντικότερο πεδίο προσπαθειών από αυτό που έχει ανατεθεί στους ιδρυτές και φύλακες του σπιτιού. Κανένα έργο από όσα έχουν ανατεθεί σε ανθρώπους, δε συνεπάγεται σοβαρότερα ή ευρύτερα αποτελέσματα από ό,τι το έργο του πατέρα και της μητέρας.ΧΟ 130.3

Το μέλλον της κοινωνίας το καθορίζει η σημερινή νεολαία. Το τι θα γίνει μια μέρα αυτή η νεολαία εξαρτάται από την επιρροή του σπιτιού. Στην έλλειψη της ορθής οικογενειακής διαπαιδαγώγησης μπορεί να αναζητηθεί το μεγαλύτερο ποσοστό της αρρώστιας, της δυστυχίας και της εγκληματικότητας που μαστίζουν την ανθρωπότητα. Αν η ζωή του σπιτιού ήταν αγνή και ειλικρινής, αν τα παιδιά που είναι τα προϊόντα της φροντίδας του ήσαν προετοιμασμένα να αντιμετωπίσουν τις ευθύνες και τους κινδύνους της ζωής, τι μεγάλη διαφορά θα παρουσίαζε ο κόσμος!ΧΟ 130.4

Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Κάθε παιδί που έρχεται στον κόσμο, είναι ιδιοκτησία του Ιησού Χριστού και πρέπει να εκπαιδευθεί θεωρητικά και έμπρακτα να αγαπάει το Θεό και να υπακούει σε Αυτόν. Οι περισσότεροι όμως γονείς έχουν παραμελήσει το θεόδοτο έργο τους, αποτυγχάνοντας να διαπαιδαγωγήσουν τα παιδιά τους από την πρώτη αφύπνιση της λογικής πώς να γνωρίσουν και να αγαπήσουν το Χριστό. Καταβάλλοντας φιλόπονες προσπάθειες, οι γονείς οφείλουν να παρακολουθούν την ανοικτή και επιδεκτική διάνοια, και να βάλουν οτιδήποτε άλλο στη ζωή του σπιτιού σε δεύτερη μοίρα μπροστά στο θετικό καθήκον που τους έχει εμττιστευθεί ο Θεός: την ανατροφή των παιδιών τους σύμφωνα με τα νάματα και τις παραινέσεις του Κυρίου.ΧΟ 130.5

Οι γονείς ας μην επιτρέπουν οι επαγγελματικές υποχρεώσεις, οι κοσμικές συνήθειες, τα γνωμικά και ο συρμός να ασκούν κυρίαρχη δύναμη επάνω τους ώστε να παραμελούν τα παιδιά τους στη βρεφική ηλικία τους, και να αποτύχουν να τα δώσουν την κατάλληλη διαπαιδαγώγηση καθώς αυτά μεγαλώνουν.ΧΟ 131.1

Ένας σοβαρός λόγος για τον οποίο τόσο μεγάλο κακό επικρατεί στον κόσμο σήμερα, είναι ότι οι γονείς απασχολούν τη σκέψη τους με άλλα πράγματα, παρά με εκείνο που είναι το σπουδαιότερο, δηλαδή πώς να προσαρμοσθούν στο έργο να διδάξουν τα παιδιά τους με υπομονή και καλοσύνη την οδό του Κυρίου. Αν αποσυρόταν η κουρτίνα, θα μπορούσαμε να δούμε πάρα πολλά παραστρατημένα παιδιά, ανεπίδεκτα καλής επιρροής εξαιτίας της αμέλειας αυτής. Γονείς, μπορείτε να επιτρέψετε στον εαυτό σας τέτοια εμπειρία; Δεν πρέπει να σας απασχολεί κανένα έργο τόσο σπουδαίο, ώστε να σας εμποδίζει να δώσετε στα παιδιά σας ολόκληρο τον απαραίτητο χρόνο για να τα κάνετε να εννοήσουν τι σημαίνει να υπακούουν στον Κύριο και να Τον εμπιστεύονται καθ’όλα.ΧΟ 131.2

Και ποιο αποτέλεσμα θα δράξετε για την προσπάθειά σας αυτή; Θα έχετε τα παιδιά σας ακριβώς στο πλευρό σας, πρόθυμα να συνεργασθούν μαζί σας στους τομείς που τους προτείνετε. Θα βρείτε το έργο σας εύκολο.ΧΟ 131.3

Οι δάσκαλοι του Θεού στο σχολείο του σπιτιού. Οι γονείς, κατά ένα ιδιαίτερο τρόπο, ας θεωρήσουν τον εαυτό τους όργανο στα χέρια του Θεού για να διδάξουν στα παιδιά τους να βαδίζουν στην οδό του Κυρίου, όπως έκανε ο Αβραάμ. Χρειάζονται να ερευνούν επιμελώς τη Γραφή, να γνωρίσουν ποια είναι η οδός του Κυρίου για να τη διδάξουν στην οικογένειά τους. Ο προφήτης Μιχαίας λέει: «Τί ζητεί ο Κύριος παρά σου, ειμή να πράττης το δίκαιον, και να αγαπάς έλεος, και να περιπατής ταπεινώς μετά του Θεού σου;» (Μιχ. ς’[6]8). Για να γίνουν εκπαιδευτές οι γονείς, πρώτα πρέπει να γίνουν μαθητές, συγκεντρώνοντας συνεχώς φως από τα λόγια του Θεού, και με το ηθικό δίδαγμα και παράδειγμά τους να μεταδώσουν το φως αυτό στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους.ΧΟ 131.4

Από το φως που μου έδωσε ο Θεός, ξέρω ότι στο σπίτι τόσο ο σύζυγός όσο και η σύζυγος πρέπει να είναι και ιεροκήρυκας, και γιατρός, και νοσοκόμος, και εκπαιδευτικός, συνδέοντας τα παιδιά με τον εαυτό τους και με το Θεό, εκπαιδεύοντάς τα να αποφεύγουν κάθε συνήθεια που θα τα έκανε να αντιμάχονται με οποιονδήποτε τρόπο κατά του σχεδίου του Θεού για το σώμα, και διδάσκοντάς τα να φροντίζουν κάθε τμήμα του οργανισμού.ΧΟ 131.5

Η μητέρα πρέπει να υπερέχει στο έργο αυτό της εκπαίδευσης των παιδιών. Ενώ βαριά και σοβαρά καθήκοντα επωμίζεται ο πατέρας, η μητέρα είναι εκείνη που με τη σχεδόν συνεχή επικοινωνία με τα παιδιά της, ιδίως κατά την τρυφερή ηλικία τους, πρέπει να είναι πάντα παιδαγωγός και σύντροφός τους. Οφείλει να προσέχει πολύ να εμπνέει τάξη και σειρά στα παιδιά της, να τα οδηγεί στο να αποκτούν ορθές συνήθειες και προτιμήσεις, να τα εκπαιδεύει στο να είναι εργατικά, αυτοδύναμα και εξυπηρετικά στους άλλους, να ζουν και να εργάζονται με το αίσθημα ότι βρίσκονται διαρκώς κάτω από το βλέμμα του ΘεούΧΟ 132.1

Οι μεγαλύτερες αδελφές μπορούν να εξασκούν ισχυρή επιρροή στα νεότερα μέλη της οικογένειας. Οι μικρότεροι όταν παρατηρούν το παράδειγμα των μεγαλυτέρων, ελέγχονται περισσότερο οπτό την αρχή της μίμησης παρά από τη συχνή μεταχείριση της παραίνεσης. Η μεγαλύτερη αδελφή πρέπει πάντοτε να θεωρεί χριστιανικό καθήκον που της ανατίθεται να βοηθάει τη μητέρα της σηκώνοντας κάποια από τα βάρη της.ΧΟ 132.2

Οι γονείς οφείλουν να περνούν πολύ καιρό στο σπίτι. Με τις συμβουλές και το παράδειγμά τους πρέπει να διδάσκουν στα παιδιά τους την αγάπη και το φόβο του Θεού. Διδάξτε τα να γίνουν έξυπνα, κοινωνικά και στοργικά. Να συνηθίσουν στην εργατικότητα, στην οικονομία και στην αυταπάρνηση. Προσφέροντας στα παιδιά τους την αγάπη, τη συμπάθεια και την ενθάρρυνση στο σπίτι, οι γονείς μπορούν να τους προμηθεύσουν ένα ασφαλές και ευχάριστο καταφύγιο μακριά από πολλούς πειρασμούς του κόσμου.ΧΟ 132.3

Ετοιμασία για το σχολείο της εκκλησίας. Στο σχολείο του σπιτιού πρέπει να ετοιμάζονται τα αγόρια και τα κορίτσια για το σχολείο της εκκλησίας. Οι γονείς οφείλουν να έχουν αυτό υπόψη, και σαν δάσκαλοι στο σπίτι να αφιερώσουν όλες τις δυνάμεις τους στο Θεό για να εκπληρώσουν την υψηλή και άγια αποστολή τους. Η επιμελημένη και πιστή διαπαιδαγώγηση είναι η καλύτερη ετοιμασία που θα λάβουν τα παιδιά για το σχολείο της ζωής.ΧΟ 132.4

Οι εντολές του Θεού είναι υπέρτατες. Για την καθοδήγηση όλων - γονέων και παιδιών - έχουμε τους νόμους της Βίβλου, έναν υψηλό και άγιο κανόνα από τον οποίο δεν μπορεί να υπάρξει παρέκκλιση. Οι διατάξεις του Θεού έχουν ύψιστη σημασία. Ο πατέρας και η μητέρα της οικογένειας πρέπει να ανοίξουν το Λόγο του Θεού στην παρουσία Εκείνου, του Ερευνητή των καρδιών, και να ρωτήσουν με ειλικρίνεια: «Τι λέει ο Θεός;”ΧΟ 132.5

Διδάξτε στα παιδιά σας να αγαπούν την αλήθεια, επειδή είναι η αλήθεια, και με την αλήθεια πρόκειται να αγιασθούν και να γίνουν κατάλληλα να περάσουν στον έλεγχο, ο οποίος θα καθορίσει στο εξής αν είναι αρμόδια να αναλάβουν ένα ανώτερο έργο και να γίνουν μέλη της βασιλικής οικογένειας, παιδιά του ουράνιου Βασιλιά.ΧΟ 133.1

Ετοιμασία για την επερχόμενη διαμάχη. Ο Σατανάς παρατάσσει τα στρατεύματά του. Είμαστε εμείς ατομικά καταρτισμένοι για τον τρομερό επικείμενο αγώνα; Ετοιμάζουμε τα παιδιά μας για τη μεγάλη κρίση; Είμαστε έτοιμοι εμείς και οι οικογένειές μας να κατανοήσουμε τη θέση των εχθρών μας και τις πολεμικές μεθόδους τους; Αποκτούν τα παιδιά μας αποφασιστικές συνήθειες ώστε να παραμείνουν αμετακίνητα μπροστά σε κάθε αρχή και καθήκον; Προσεύχομαι να κατανοήσουμε όλοι τα σημεία των καιρών και να προετοιμάσουμε με τέτοιο τρόπο τον εαυτό μας και τα παιδιά μας, ώστε στην εποχή της πάλης ο Θεός να είναι το καταφύγιο και η άμυνά μας.ΧΟ 133.2