Miłość do Boga i człowieka

Posiadający prawdziwą miłość do Boga okażą najżarliwsze pragnienie, aby poznać Jego wolę i czynić ją. Apostoł Jan tak często mówi w swych listach o miłości: “Na tym bowiem polega miłość ku Bogu, że się przestrzega przykazań Jego”. 1 Jana 5,3. Dziecko kochające swych rodziców pokaże swą miłość w chętnym posłuszeństwie; lecz samolubne i niewdzięczne dziecko szuka jakby tu wymigać się od pomocy rodzicom, żądając jednocześnie wszystkich przywilejów obiecanych posłusznym i wiernym dzieciom. To samo zróżnicowanie widoczne jest pośród ludzi uważających się za dzieci Boże. Wielu czujących, że są obiektami Bożej miłości i opieki oraz pragnących otrzymać Jego błogosławieństwa nie spieszą się do pełnienia Jego woli. W Bożym żądaniu posłuszeństwa widzą nieprzyjemne ograniczanie ich, a Jego przykazania uważają za przytłaczające jarzmo. Lecz ten, kto prawdziwie szuka świętości serca i życia, rozkoszuje się prawem Bożym i przykro mu, że nie staje na wysokości zadania w kwestii posłuszeństwa.UZ 63.1

Mamy polecenie, aby miłować się wzajemnie, tak jak Chrystus umiłował nas. Zamanifestował swą miłość oddając życie, aby nas odkupić. Umiłowany uczeń pisze, że powinniśmy być chętni oddać życie za braci. Ponieważ “każdy, kto miłuje tego, który go zrodził, miłuje też tego, który się z niego narodził”. 1 Jana 5,1. Jeśli miłujemy Chrystusa, będziemy miłować tych, którzy naśladują Go w życiu i charakterze. Nie tylko ich, lecz także będziemy miłować tych, którzy nie mają nadziei i żyją “bez Boga na świecie”. Efezjan 2,12. To właśnie dla zbawienia grzeszników Chrystus opuścił swój niebiański dom i zstąpił na ziemię, aby cierpieć i umrzeć. To dla nich się trudził, przeżywał męki i modlił się, aż zgnębiony i opuszczony przez tych samych ludzi oddał swe życie na Golgocie.UZ 63.2