Pawłowy okrzyk zwycięstwa

Apostoł Paweł był bardzo wyróżniony przez Boga; w świętym widzeniu został uniesiony do trzeciego nieba, gdzie patrzył na sceny, których wspaniałości nie pozwolone mu było objawić. Mimo to nie stał się chełpliwy i zarozumiały. Apostoł zrozumiał konieczność stałego czuwania i samozaparcia. Wyraża to jasno w tych słowach: “Ale umartwiam ciało moje i ujarzmiam, bym przypadkiem, będąc zwiastunem dla innych, sam nie był odrzucony”. 1 Koryntian 9,27.UZ 74.1

Paweł cierpiał w imię prawdy, a jednak nie słyszymy narzekań z jego ust. Gdy przejrzał swe życie pełne mozołu i ofiar, stwierdził: “Sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić”. Rzymian 8,18. Okrzyk zwycięstwa wiernego sługi Bożego słychać także i dzisiaj: “Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie, czy ucisk, czy prześladowanie, czy głód, czy napaść, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?... Albowiem w tym wszystkim zwyciężymy przez tego, który nas umiłował. Albowiem jestem tego pewien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi niebieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie Panu naszym”. Rzymian 8,35-39.UZ 74.2

Chociaż Paweł został w końcu wtrącony do rzymskiego więzienia, odcięty od światła i powietrza, od aktywnej pracy ewangelisty, oczekujący na nieuniknioną śmierć, jednak nie dopuścił do siebie zwątpień i zniechęcenia. Z ponurego lochu doszło jego przedśmiertne świadectwo, nacechowane podniosłą wiarą i zachęceniem, które inspirowało serca świętych i męczenników wszystkich przyszłych wieków. Jego słowa dokładnie opisują wyniki uświęcenia, które usiłowaliśmy przedstawić na tych stronicach: “Albowiem już niebawem będę złożony w ofierze, a czas rozstania mego z życiem nadszedł. Dobry bój bojowałem, biegu dokonałem, wiarę zachowałem; a teraz oczekuje mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu da Pan, sędzia sprawiedliwy, a nie tylko mnie, lecz i wszystkim, którzy umiłowali przyjście Jego”. 2 Tymoteusza 4,6-8.UZ 74.3