Przedmowa

W związku z tym, że wielkie wiecznie żywe prawdy o sprawiedliwości przez wiarę, usprawiedliwieniu i uświęceniu pozostają w centrum zainteresowania, byłoby dobrze uważnie wsłuchać się w poselstwo posłanki Bożej, badając je w porządku chronologicznym.WU 10.1

W celu przedstawienia treści jej nauczania pracownicy The Ellen G. White Estate przybliżyli w kolejności chronologicznej, począwszy od roku 1881 do 1902, osiemnaście odczytów. Jej kazania i artykuły konsekwentnie przedstawiają podstawowe prawdy zbawienia jako ucieleśnienie prawa i ewangelii — te, które zawarte są w Review and Herald skierowane są do kościoła, a te, które zawarte są w Signs of the Times, przeznaczone są także dla odbiorców spoza kościoła. Kilka wybranych pozycji zostało zaprezentowanych pod tytułem nadanym na podstawie nazwy znajdującej się w kartotece, jak na przykład manuskrypt 36, 1890 r., napisany w okresie kryzysu, jaki nastąpił po Generalnej Konferencji w 1888 r., gdy, jak opisała to w innej publikacji, lud znalazł się w “wielkim niebezpieczeństwie zajęcia fałszywego stanowiska” odnośnie “wiary i uczynków” (Manuscript 23, 1891). W swym niezatytułowanym manuskrypcie z 1890 r. w jednoznaczny sposób kładzie kamienie milowe wyjaśniając te kwestie.WU 10.2

Chociaż Ellen White często porusza te same tematy mając do czynienia w różnych czasach z żywotnymi prawdami, to czytając kazania, artykuły i manuskrypty w ich naturalnej kolejności nabiera się cennych spostrzeżeń. Każdy z nich przedstawia temat w sposób wyważony, lecz często z wyróżniającymi się akcentami. Wiele z odczytów jest przedstawionych w całości, podczas gdy inne, ze względu na oszczędność miejsca, zostały skrócone tak, aby obejmowały jedynie część — zazwyczaj większą część — odnoszącą się do wiary i uczynków. Podtytuły, a w kilku przypadkach tytuły rozdziały, zostały dodane przez kompilatorów. Nawet nie próbowano wyczerpać tematu. Jej książki oraz wiele innych kazań i artykułów dotyczą wiecznie żywych prawd. Każdy przeglądający te odczyty wyraźnie dostrzeże ważność tematu dla każdego chrześcijanina. Zauważy również spójne stanowisko tej, która w sposób szczególny była prowadzona przez Pana, omawiając prawdy zawarte w poniższych artykułach.WU 10.3

Plan zbawienia zgubionego rodzaju ludzkiego opiera się na tym, by człowiek przyjął jedynie przez wiarę zastępczą śmierć Chrystusa. Prawda ta była nauczana u bram Edenu, gdy Adam i jego potomkowie zabijali ofiarnego baranka. Była ona nauczana na pustyni, gdy miedziany wąż został wywyższony przez Mojżesza, a lud, w którego żyłach płynął jad węży, został uleczony przez spoglądanie w wierze na ten zbawczy symbol. Była ona nauczana poprzez system ofiarny dany Izraelowi. Była nauczana przez proroków i apostołów. Ciągle jesteśmy nauczani, że zbawienie jest z łaski przez wiarę, a w tym samym czasie jesteśmy skłaniani by zrozumieć, że:WU 11.1

“Chociaż prawdziwa wiara pokłada całkowitą ufność w Chrystusie ku zbawieniu, prowadzi ona także do doskonałego podporządkowania się prawu Bożemu. Wiara objawia się poprzez uczynki.” — The Review and Herald, 5 październik 1886.WU 11.2

Ten wyważony pogląd uwidoczni się w materiałach w tej małej książce, skomponowanej w pewnym stopniu przypadkowo.WU 11.3

Poprzez wieki, począwszy od Kaina, wielki przeciwnik krzyżował życzliwe Boże zapewnienie, prowadząc mieszkańców ziemi do przyjęcia twierdzenia, że człowiek, który przez pogwałcenie prawa Bożego stał się grzesznikiem, musi poprzez swe własne działanie uzyskać zasługę i zbawienie, czy to przez udręczanie swego ciała, ofiarowywanie swych dzieci jakiemuś bogu stworzonemu przez własne ręce, odbywanie pielgrzymek do miejsc uważanych za święte, odprawianie pokuty, płacenie pieniędzy do skarbców kościoła, czy też po prostu poprzez własne wytężone wysiłki, próbując żyć dobrym i cnotliwym życiem.WU 11.4

Proste doświadczenie przyjęcia zbawienia przez wiarę wydaje się dla wielu zbyt łatwe, a niezliczone rzesze tych, którzy twierdzą, że są naśladowcami Chrystusa, praktycznie zajmują stanowisko, że zbawienie jest częściowo przez wiarę, jeśli chodzi o śmierć Chrystusa na Kalwarii, a częściowo poprzez ludzki wysiłek.WU 12.1

Gdy pierwsi Adwentyści Dnia Siódmego ujrzeli żądania niezmiennego prawa Bożego, zagrażały im legalistyczne tendencje, które po jakimś czasie wydały niekorzystny owoc w doświadczeniu wielu z nich. Lecz sumienne poznanie prawa Bożego doprowadziło do odrzucenia grzechu i do prowadzenia świętego, uświęconego życia. Taka jest problematyka prezentowanych odczytów, koncentrujących się na zagadnieniu wiary i uczynków, prawa i ewangelii.WU 12.2

Prawie w połowie dwóch dekad przedstawionych w tej broszurze miała miejsce sesja Generalnej Konferencji w 1888 r. w Minneapolis, Minnesota, która odbyła się przed instytutem kaznodziejskim. Na tych spotkaniach nacisk został położony na podstawowe prawdy sprawiedliwości przez wiarę. Ellen White uznała to wydarzenie za ożywienie prawd w dużej mierze usuniętych z pola widzenia. Na konferencji ona sama nie dokonała żadnej prezentacji tego tematu. Sednem jej wykładów było to, aby ci, którzy byli obecni, otworzyli swe serca na przyjęcie światła płynącego ze Słowa Bożego, które było przedstawiane przez starszych E. J. Waggonera i A. T. Jonesa. Odbiór nowych akcentów był niejednoznaczny. Niektórzy ze słuchaczy przyjęli je z radością i w pełni, a inni zajęli postawę neutralną. Jeszcze inni odrzucili je. Zapisy podają jasno, że wielu wyjechało z konferencji będąc przepełnionymi nowym i chwalebnym doświadczeniem w Chrystusie Jezusie.WU 12.3

Poprzez kazania wygłaszane w zborach po tej konferencji, wliczając wiele wygłoszonych przez Ellen White i poprzez artykuły, które wyszły spod jej pióra, adwentyści zostali doprowadzeni do jaśniejszego zrozumienia i przyjęcia sprawiedliwości przez wiarę. Wielu z tych, którzy na początku odrzucili zrozumienie przedstawione w Minneapolis, zostało doprowadzonych do przyjęcia go.WU 13.1

Podstawowe prawdy obejmujące naukę o sprawiedliwości przez wiarę są tak proste, że żadna odrębna książka E. G. White nie została poświęcona analizie tego zagadnienia. Temat przenika wiele jej książek tworząc bogaty zbiór różnych ilustracji tych treści. W 1893 r. opublikowała broszurę pt. “Usprawiedliwieni przez wiarę”. Pojawia się ona w pięćdziesięciostronicowym dziale książki Selected Messages, tom I, pt. “Chrystus naszą sprawiedliwością”. Polecamy przeczytanie całego działu.WU 13.2

Dzisiaj można cieszyć się doświadczeniem zamieszkiwania w cieple pochodzącym z przyjęcia sprawiedliwości Chrystusa, a jutro — utracić je w wyniku zaniedbania lub pewności siebie. Jest to osobiste doświadczenie prostego przyjęcia i zaufania, i może okazać się kruchym. Może ono zostać zniekształcone poprzez spór nad drobnymi problemami teologicznymi. Ellen White zauważyła:WU 13.3

“Wielu popełnia błąd próbując drobiazgowo zdefiniować niewielkie różnice pomiędzy usprawiedliwieniem a uświęceniem. W definicje tych dwóch pojęć często wprowadzają swe własne poglądy i domysły. Po co próbować być bardziej drobiazgowym niż natchnienie w wiecznie żywej kwestii sprawiedliwości przez wiarę? Po co rozpracowywać każdy drobny punkt tak, jakby zbawienie duszy zależało od dokładnego zrozumienia tej sprawy? Nie wszyscy mogą patrzeć w ten sam sposób.” — Manuscript 21, 1891; również w S.D.A. Bible Commentary VI, 1072.WU 13.4

Oby kilka podejść do prawd, przedstawionych tutaj przez posłankę Pana, zachowało żywy temat sprawiedliwości przez wiarę jasnym, zrównoważonym i nieskomplikowanym — jest to nadzieją wydawców iWU 14.1

Członków Zarządu
The Ellen G. White Estate

Washington, D. C.

7 grudzień 1978