Niejednoznaczne pojęcia zbawienia

Czyż nie możemy zrozumieć, że rzeczą, za którą trzeba najwięcej zapłacić, jest grzech? Jego ceną jest czystość sumienia, utrata łaski Boga i oddzielenie duszy od Niego, a w końcu utrata nieba. Grzech polegający na zasmucaniu Świętego Ducha Bożego i postępowaniu wbrew Niemu, kosztował niejednego człowieka utratę duszy.WU 17.3

Któż może określić rozmiar odpowiedzialności za wpływ wywierany przez każdego reprezentanta ludzkości, którego nabył nasz Odkupiciel za cenę ofiary Swego życia. Jakaż scena zostanie przedstawiona, gdy zasiądzie sąd i zostaną otworzone księgi na świadectwo ku zbawieniu lub zgubie wszystkich dusz! Wymaga to nieomylnej decyzji Tego, który żył w człowieczym ciele, umiłował ludzkość, oddał Swe życie za nią, aby ostatecznie przeznaczyć nagrody dla lojalnych sprawiedliwych i kary dla nieposłusznych, nielojalnych i niesprawiedliwych. Synowi Bożemu zostało powierzone całkowite oszacowanie działania i odpowiedzialności każdej osoby. Dla tych, którzy byli uczestnikami grzechów innych ludzi i działali wbrew Bożemu postanowieniu, będzie to uroczysta scena dramatu o najstraszliwszym charakterze.WU 17.4

Wielokrotnie było mi ukazywane niebezpieczeństwo tkwiące w tym, że jako lud zabawiamy się fałszywymi ideami usprawiedliwienia przez wiarę. Pokazywano mi przez lata, że szatan będzie działał w szczególny sposób, aby w tym punkcie zaciemnić umysł. Zbyt często kładziono nacisk na Prawo Boże i przedstawiano je zgromadzeniom w sposób niemal pozbawiony znajomości Jezusa Chrystusa i Jego związku z prawem, tak jak w przypadku ofiary Kaina. Pokazano mi, że wielu było powstrzymywanych od wiary z powodu pomieszanych, pogmatwanych idei zbawienia, ponieważ kaznodziejowie nie działali we właściwy sposób, by poruszyć ich serca. Przez lata byłam przynaglana w swoich myślach w kwestii przypisanej sprawiedliwości Chrystusa. Dziwiłam się, że sprawa ta nie była uczyniona przedmiotem rozmów w naszych zborach w całym kraju, podczas gdy byłam w tej kwestii tak nieustannie przynaglana i czyniłam ją tematem niemal każdej przemowy i wykładu, jakie przekazywałam ludowi.WU 18.1

Analizując moje pisma piętnasto i dwudziestoletnie [przekonałam się, że one] przedstawiają tę kwestię w tym samym świetle — że tym, którzy wkraczają w uroczyste, święte dzieło kaznodziejskie powinno się najpierw udzielić przygotowania na temat nauk Chrystusa i apostołów dotyczących żywych zasad praktycznej pobożności. Mają oni być wykształceni w tym, co stanowi szczerą, żywą wiarę.WU 18.2