Wiara i niewiara

Jak wielka wiara płynie z naszych serc? Zbliżcie się do Boga, a Bóg zbliży się do was. Oznacza to częste przebywanie z Panem w modlitwie. Gdy ci, którzy wychowali samych siebie w sceptycyzmie i pielęgnowali niewiarę, wplatając dociekliwe wątpliwości w swoje doświadczenie, będą przekonywani przez Ducha Bożego, ujrzą, że ich osobistym obowiązkiem jest wyznać swą niewiarę. Otworzą swe serca na przyjęcie zesłanego im światła i przez wiarę przekroczą granicę z grzechu ku sprawiedliwości, z wątpliwości ku wierze. Poświęcą się w pełni Bogu i podążą za Jego światłem zamiast za iskrami, które sami rozniecili. Gdy wytrwają w poświęceniu, ujrzą większe światło, które będzie coraz jaśniejsze i jaśniejsze, aż do dnia doskonałego.WU 17.1

Pielęgnowana w duszy niewiara ma urzekającą moc. Nasiona wątpliwości, które zasiali, wydadzą plon, lecz muszą oni kontynuować wykopywanie każdego korzenia niewiary. Gdy te trujące rośliny zostaną wyrwane, przestaną rosnąć z powodu braku pokarmu w słowie i działaniu. Dusza musi posiadać drogocenne rośliny wiary i miłości zasiane w glebę serca i tam umocnione.WU 17.2