Rozdział 14 — Ogólne przedstawienie doświadczenia sprawiedliwości przez wiarę
[]
“Przyszedł Jezus do Galilei, każąc Ewangelię królestwa Bożego, a mówiąc: Wypełnił się czas i przybliżyło się królestwo Boże: Pokutujcie, a wierzcie Ewangelii”. Marka 1,14-15 (BG).WU 112.1
Pokuta jest związana z wiarą i jest zalecana w ewangelii jako niezbędna do zbawienia. Paweł głosił pokutę. Powiedział: “Jak nie uchylałem się od zwiastowania wam wszystkiego, co pożyteczne, od nauczania was publicznie i po domach, wzywając zarówno Żydów, jak i Greków do upamiętania się przed Bogiem i do wiary w Pana naszego, Jezusa”. Dzieje Apostolskie 20,20-21. Nie ma zbawienia bez pokuty. Żaden grzesznik nie odczuwający skruchy nie może wierzyć sercem ku sprawiedliwości. Pokuta jest opisana przez Pawła jako pobożny żal za grzech, który “sprawia upamiętanie ku zbawieniu i nikt go nie żałuje”. 2 Koryntian 7,10. Ta pokuta nie posiada w sobie nic, co ma charakter zasługi, lecz przygotowuje ona serce na przyjęcie Chrystusa jako jedynego Zbawiciela, jedyną nadzieję zgubionego grzesznika.WU 112.2
Gdy grzesznik spogląda na prawo, jego wina zostaje mu wyjaśniona, unaoczniona jego sumieniu i jest on potępiony. Jego jedyna pociecha i nadzieja znajduje się w spoglądaniu na krzyż Kalwarii. Gdy ośmiela się sięgnąć po obietnice, biorąc Boga za Jego słowo, jego duszę wypełni ulga i pokój. Woła: “Panie, obiecałeś zbawić wszystkich, którzy przystępują do Ciebie w imieniu Twego Syna. Jestem zgubioną, bezradną, pozbawioną nadziei duszą. Panie, ratuj, albo zginę.” Jego wiara chwyta się Chrystusa i jest usprawiedliwiony przed Bogiem.WU 112.3
Lecz chociaż Bóg może być sprawiedliwym, a mimo to usprawiedliwiającym grzesznika przez zasługi Chrystusa, żaden człowiek nie może okryć swej duszy szatą sprawiedliwości Chrystusa, praktykując poznane grzechy lub lekceważąc poznane obowiązki. Zanim nastąpi usprawiedliwienie, Bóg wymaga całkowitego poddania serca, a także aby człowiek mógł zachować usprawiedliwienie, musi wykazywać ciągłe posłuszeństwo, poprzez aktywną, żywą wiarę, która działa przez miłość i oczyszcza duszę.WU 113.1
Jakub pisząc o Abrahamie mówi: “Czyż Abraham, praojciec nasz nie został usprawiedliwiony z uczynków, gdy ofiarował na ołtarzu Izaaka, syna swego? Widzisz, że wiara współdziałała z uczynkami jego i że przez uczynki stała się doskonała. I wypełniło się Pismo, które mówi: I uwierzył Abraham Bogu i poczytane mu to zostało ku usprawiedliwieniu, i nazwany został przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek bywa usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary”. Jakuba 2,21-24. Aby człowiek mógł być usprawiedliwiony przez wiarę, wiara musi osiągnąć punkt, w którym będzie kontrolować uczucia i porywy serca, sama wiara staje się doskonała przez posłuszeństwo.WU 113.2