Poselstwo do Laodycei

Wiemy Świadek mówi o panującym w kościele zimnie, braku życia, braku Chrystusa: “Znam uczynki twoje, żeś ani zimny, ani gorący. Obyś był zimny albo gorący! A tak, żeś letni, a nie gorący ani zimny, wypluję cię z ust moich”. Objawienie 3,15-16. Zauważ następujące słowa: “Ponieważ mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję, a nie wiesz, żeś pożałowania godzien nędzarz i biedak, ślepy i goły”. Objawienie 3,17. Przedstawiony jest tutaj lud, który jest dumny z samego siebie na podstawie posiadania duchowego poznania i zalet. Lecz członkowie tego ludu nie odpowiadają na niezasłużone błogosławieństwa, jakimi obdarzył ich Bóg. Są pełni buntu, niewdzięczności i skłonni do zapominania o Bogu, mimo to On nadal postępuje z nimi tak, jak miłujący, przebaczający ojciec postępuje z niewdzięcznym, krnąbrnym synem. Opierali się Jego łasce, nadużyli Jego przywilejów, zlekceważyli Jego możliwości, a byli zadowoleni z pogrążania się w zadowoleniu, opłakanej niewdzięczności, pustym formalizmie i obłudnej nieszczerości. Z faryzejską dumą chwalili samych siebie, aż zostało o nich powiedziane: “Mówisz: Bogaty jestem i wzbogaciłem się, i niczego nie potrzebuję”. Objawienie 3,17.WU 91.1

Czyż Pan Jezus nie posyłał do tych zadowolonych z samych siebie poselstwa za poselstwem nagany, ostrzeżenia, błagania? Czyż Jego rady nie zostały wzgardzone i odrzucone? Czyż Jego wybrani posłańcy nie byli potraktowani z pogardą, a ich słowa nie zostały przyjęte jako czcze gadanie? Chrystus widzi to, czego nie widzi człowiek. On widzi grzechy, które jeśli nie zostaną odpokutowane, wyczerpią cierpliwość długo cierpliwego Boga. Chrystus nie może stawać w obronie imion tych, którzy są zadowoleni ze swej samowystarczalności. On nie może naprzykrzać się w imieniu ludu, który nie odczuwa potrzeby Jego pomocy, który twierdzi, że wie i posiada wszystko.WU 91.2

Wielki Odkupiciel przedstawia Samego Siebie jako niebiańskiego kupca, obciążonego bogactwami, wołającego od domu do domu, przedstawiającego Swe bezcenne dobra i mówiącego: “Radzę ci, abyś nabył u mnie złota w ogniu wypróbowanego, abyś się wzbogacił i abyś przyodział szaty białe, aby nie wystąpiła na jaw haniebna nagość twoja, oraz maści, by nią namaścić oczy twoje, abyś przejrzał. Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam; bądź tedy gorliwy i upamiętaj się. Oto stoję u drzwi i kołaczę; jeśli ktoś usłyszy głos mój i otworzy drzwi, wstąpię do niego i będę z nim wieczerzał, a on ze mną”. Objawienie 3,18-20.WU 92.1

Rozważmy nasz stan przed Bogiem, zważmy na radę Wiernego Świadka. Niech nikt z nas nie będzie pełen uprzedzeń, tak jak Żydzi, by światło nie wstąpiło do naszych serc. Niech nie stanie się konieczne, aby Chrystus powiedział o nas tak, jak powiedział o nich: “Do mnie przyjść nie chcecie, aby mieć żywot”. Jana 5,40.WU 92.2

Na każdym spotkaniu od Generalnej Konferencji dusze z zapałem przyjmowały drogocenne poselstwo sprawiedliwości Chrystusa. Dziękujemy Bogu, że są takie dusze, które uświadamiają sobie, że potrzebują czegoś, czego nie posiadają — złota wiary i miłości, białej szaty sprawiedliwości Chrystusa, maści duchowego rozróżniania. Jeśli posiadasz te drogocenne dary, świątynia duszy ludzkiej nie będzie jak zbezczeszczone miejsce kultu. Bracia i siostry, wzywam was w imieniu Jezusa Chrystusa Nazareńskiego, abyście pracowali tam, gdzie Bóg pracuje. Teraz jest dzień łaskawej możliwości i przywileju.WU 92.3