Ang Korona Sa Kinabuhi, Disyembre 25

Himoa ang pagkamaunongon kanako bisan pa sa kamatayon, ug hatagan ko ikaw sa purongpurong nga kinabuhi. Pinadayag 2:10.PL

Sila nga nanaghulat pagakoronahan uban sa himaya, dungog, ug walay kamatayon. Ayaw na akog suginli sa mga dungog sa kalibutan, o sa mga pagdayeg sa mga bantugan niini. Silang tanan pulos kawang. Pasagdi bisan ang tudlo lang sa Dios nga magtandog kanila, dili ba mamalik ra dayon sila ngadto sa abog. Gusto nako ang dungog nga magalangtud, dungog nga walay kamatayon; dungog nga dili na mahanaw; usa ka korona nga labaw pa kaysa bisan unsang korona nga nagadayandayan sa agtang sa usa ka hari.— Review and Herald, August 17, 1869.PL

Akong nakita ang hilabihan ka daghan nga mga manolunda nga nagdala og mga korona gikan sa siyudad—usa ka korona alang sa matag balaan, diin atua nahisulat ang iyang ngalan. Samtang si Jesus nagatawag alang sa mga korona, ang mga manolunda mipresentar kanila ngadto Kaniya, ug uban sa Iyang kaugalingong toong kamot, ang mahigugmaon nga Jesus nagabutang sa korona diha sa mga ulo sa mga balaan. Sa samang paagi ang mga manolunda nanagdala sa mga alpa, ug gipanghatag usab kini ni Jesus ngadto sa mga balaan. Ang nagamando nga mga manolunda maoy miuna pagtukar og nota, ug dayon ang matag tingog giisa diha sa mapasalamaton, malipayon nga pagdayeg, ug ang matag kamot hanas nga mikuskus sa mga kwerdas sa alpa, nagadala og nindot nga musika sa mabungahon ug hingpit nga mga nota. . . . PL

Sulod sa siyudad anaa ang tanan nga makabusog sa mata. Ang abundang himaya ilang nasud-ong sa bisan diin. Ug dayon si Jesus mitan-aw sa Iyang tinubos nga mga balaan; ang ilang mga panagway midan-ag uban sa himaya; ug samtang Iyang gitutok ang Iyang mahigugmaong mga mata diha kanila, Siya miingon, uban sa Iyang mabungahon, nagaawit nga tingog, “Akong nasud-ong ang kasakit sa Akong kalag, ug ako natagbaw. Kining abunda nga himaya inyoha na nga makalipay hangtod sa hangtod. Ang inyong mga kaguol natapos na. Wala nay kamatayon, ni kasubo o paghilak, wala na usab bisan unsa nga kasakit.” . . .PL

Ug dayon akong nakita si Jesus nga naggiya sa Iyang katawhan ngadto sa kahoy sa kinabuhi. . . . Didto sa kahoy sa kinabuhi mao ang labing nindot nga bunga, nga gawasnon ang mga balaan sa pagpamupo. Didto sa siyudad adunay labing mahimayaon nga trono, diin nagagikan ang usa ka putli nga sapa sa tubig sa kinabuhi, tin-aw sama sa kristal. Sa matag kilid niini nga sapa didto ang kahoy sa kinabuhi, ug sa mga daplin sa sapa didto ang ubang maanyag nga mga kahoy nga nagapamunga. . . .PL

Ang pinulongan hilabihan ka huyang sa pagsulay paghulagway sa langit. Samtang ang talan-awon nagagula sa akong atubangan, ako nawala diha sa kahibulong. Nadala sa hilabihan nga kahalangdon ug naghinobra nga himaya, akong gibutang ang akong igsusulat, ug nagkanayon, “Oh, unsa nga gugma! unsa nga kahibulongang gugma!” Ang labing maayo nga pinulongan napakyas sa paghulagway sa himaya sa langit o sa dili matupngan nga kalalom sa gugma sa Manluluwas.— Early Writings, pp. 288, 289. PL