Κεφάλαιο 32: Σατανικεσ παγιδεσ

Η μεγάλη διαμάχη που άρχισε εδώ και έξι περίπου χιλιάδες χρόνια ανάμεσα στο Χριστό και στο Σατανά πρόκειται σε λίγο να τελειώσει. Γι’ αυτό και ο πονηρός εντείνει τις προσπάθειές του προκειμένου να ματαιώσει το έργο του Χριστού για τη σωτηρία του ανθρώπου και να παγιδέψει ψυχές στα βρόχια του. Ο αντικειμενικός σκοπός του είναι να κρατήσει τους ανθρώπους αμετανόητους στο σκότος μέχρι να τελειώσει το μεσιτικό έργο του Σωτήρα, οπότε θα εκλείψει κάθε εξιλαστικό μέσο για την αμαρτία.ΜΔ2 573.1

Όταν δεν καταβάλλονται ιδιαίτερες προσπάθειες για την αντιμετώπισή του, όταν αδιαφορία επικρατεί στην εκκλησία και στον κόσμο, ο Σατανάς δεν ανησυχεί αφού δεν υπάρχει κίνδυνος να στερηθεί εκείνους που ήδη σέρνει αιχμάλωτους στο άρμα του. Όταν όμως η προσοχή στρέφεται πρός τα αιώνια συμφέροντα και οι ψυχές διερωτώνται: “Τι πρέπει να κάνω για να σωθώ;” τότε αυτός σπεύδει επί τόπου, προσπαθώντας να συναγωνιστεί τη δύναμη του Χριστού και να εξουδετερώσει την επιρροή του Αγίου Πνεύματος.ΜΔ2 573.2

Η Γραφή αναφέρει ότι κάποτε, όταν οι άγγελοι του Θεού ήρθαν να παρουσιαστούν μπροστά στο Θεό, μεταξύ τους παρουσιάστηκε και ο Σατανάς (Ιώβ 1:6,) όχι για να υποκλιθεί μπροστά στον Αιώνιο Βασιλιά, αλλά για να προάγει τα κακόβουλα σχέδιά του εναντίον των δικαίων. Με τον ίδιο αντικειμενικό σκοπό παραβρίσκεται και εκεί όπου οι άνθρωποι συναθροίζονται για να λατρεύσουν το Θεό. Αν και αόρατος, εργάζεται με κάθε μεθοδεία για να επικρατήσει στα πνεύματα των προσκυνητών. Με έμπειρη στρατηγική τέχνη καταστρώνει από πριν τα σχέδιά του. Παρακολουθώντας τον κήρυκα του Θεού να ερευνά τις Γραφές, επισημαίνει το θέμα που εκείνος προτίθεται να αναπτύξει στο ακροατήριό του. Τότε ο εχθρός επιστρατεύει όλη του την ευφυΐα και την πανουργία ώστε να κυριαρχήσει στην περίσταση και το κήρυγμα να μη εγγίσει ψυχές που παρουσιάζουν ιδιαίτερη αδυναμία σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο. Αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη να ακούσουν το κήρυγμα θα τους εμποδίσει με κάποια επείγουσα εμπορική συναλλαγή όπου η παρουσία τους είναι απαραίτητη, ή με οποιονδήποτε τρόπο θα τους σταματήσει από του να ακούσουν τα λόγια που θα μπορούσαν να αποβούν γι’ αυτούς οσμή “ζωής αιωνίου.”ΜΔ2 573.3

Άλλοτε πάλι ο Σατανάς παρακολουθεί τους δούλους του Θεού ενώ υποφέρουν για το πνευματικό σκοτάδι που σκεπάζει τον κόσμο. Ακούει τις ένθερμες προσευχές τους για τη χορήγηση θεϊκής δύναμης και χάρης ώστε να αποτινάξουν οι άνθρωποι την ακατανίκητη έλξη της αδιαφορίας, της αμέλειας και της νωθρότητας. Τότε, με ανανεωμένο ζήλο, χειρίζεται τα τεχνάσματά του. Παρασύρει τους ανθρώπους σε αχαλίνωτη όρεξη ή σε οποιονδήποτε τομέα αισθησιακής ακράτειας, ναρκώνοντας έτσι τις αισθήσεις τους σε σημείο που να μην είναι σε θέση να δώσουν προσοχή στα πράγματα ακριβώς που έχουν ανάγκη να προσέξουν.ΜΔ2 574.1

Ο Σατανάς γνωρίζει πολύ καλά ότι όλους όσους κατορθώσει να οδηγήσει στην παραμέληση της προσευχής και της μελέτης των Γραφών, θα τους καταβάλει με τις επιθέσεις του. Γι’ αυτό και εφευρίσκει όλων των ειδών τα τεχνάσματα για να απορροφήσει τη σκέψη. Ανέκαθεν υπήρξε μία τάξη ανθρώπων με φαινομενική ευλάβεια που αντί να καταγίνονται με τη γνώση της αλήθειας, καθιστούν θρησκεία τους το να ανακαλύπτουν ελαττώματα στο χαρακτήρα ή λάθη στην πίστη εκείνων που δεν συμφωνούν μαζί τους. Αυτοί γίνονται το δεξί χέρι του Σατανά. Και δεν είναι λιγοστοί οι κατήγοροι των αδελφών. Τη δραστηριότητά τους την αναπτύσσουν εκεί όπου εργάζεται ο Θεός και όπου οι δούλοι Του Του απονέμουν ειλικρινή υποταγή. Σκόπιμα διαστρέφουν τα λόγια και τα έργα αυτών που εκτιμούν την αλήθεια και την ακολουθούν. Παριστάνουν τους πιο ειλικρινείς, τους πιο ζηλωτές και τους πιο γεμάτους αυταπάρνηση δούλους του Χριστού σαν να είναι “πλανώντες ή πλανώμενοι.” Η δουλειά τους είναι να παραποιούν τα ελατήρια κάθε αληθινής και ευγενικής πράξης, να διασπείρουν υπόνοιες και να διεγείρουν υποψίες στη σκέψη των αφελών. Όλα τα μέσα που μπορούν να σοφιστούν τα χρησιμοποιούν για να παραστήσουν κάθε τι το αγνό και ενάρετο σαν ύπουλο και παραπλανητικό.ΜΔ2 574.2

Δεν είναι ανάγκη όμως να εξαπατηθεί από τα άτομα αυτά κανείς. Εύκολα διακρίνεται τίνος οπαδοί είναι αυτοί, τίνος το παράδειγμα ακολουθούν και τίνος τα έργα εκτελούν. “Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.” (Ματθ. 7:16.) Η μέθοδός τους είναι παρόμοια με αυτή που μεταχειρίζεται ο Σατανάς, ο φαρμακερός συκοφάντης, ο “κατήγορος των αδελφών ημών.” (Αποκ. 12:10.)ΜΔ2 574.3

Ο δεινός απατεώνας διαθέτει μεγάλες εφεδρικές δυνάμεις έτοιμες να χαλκεύουν κάθε είδος πλάνης με σκοπό να παγιδεύουν ψυχές. Σοφίζονται κάθε λογής αιρέσεις που να προσαρμόζονται με τα ιδιαίτερα γούστα και τις ικανότητες αυτών που επιβουλεύεται να καταστρέψει. Το σχέδιό του είναι να μπάσει στην εκκλησία στοιχεία ανειλικρινή, μη αναγεννημένα που ενισχύουν την αμφιβολία και την απιστία και γίνονται εμπόδιο σε όλους όσους ποθούν να δουν την πρόοδο του έργου του Θεού καθώς και την ατομική τους πρόοδο. Πολλοί, χωρίς να κατέχονται από ειλικρινή πίστη για το Θεό ή για το λόγο Του, συναινούν με ορισμένες μόνο αρχές της αλήθειας και θεωρούνται Χριστιανοί. Με αυτό το μέσο κατορθώνουν να παρουσιάζουν τις δικές τους πλάνες σαν Γραφικές δοξασίες.ΜΔ2 575.1

Η γνώμη ότι δεν έχει σημασία τι ακριβώς πιστεύουν οι άνθρωποι είναι ένα από τα πιο επιτυχημένα τεχνάσματα του Σατανά. Αυτός γνωρίζει ότι η αλήθεια την οποία δέχεται κανείς με αγάπη εξαγιάζει την ψυχή εκείνων που τη δέχονται. Γι’ αυτό και προσπαθεί διαρκώς να αντικαταστήσει την αλήθεια με ψευδείς θεωρίες, με μυθεύματα, με ένα διαφορετικό ευαγγέλιο. Από μιας αρχής οι δούλοι του Θεού είχαν να αγωνιστούν εναντίον των ψευτοδιδασκάλων, όχι απλώς σαν ανθρώπους κακοήθεις, αλλά σαν εισηγητές πλανών που αποβαίνουν θανατηφόρες για την ψυχή. Ο Ηλίας, ο Ιερεμίας και ο Παύλος, σταθεροί και απτόητοι αντέδρασαν εναντίον εκείνων που απομάκρυναν τους ανθρώπους από το λόγο του Θεού. Το φιλελεύθερο αυτό φρόνημα, που δεν αποδίδει καμία σπουδαιότητα στην ορθότητα της θρησκευτικής πίστης, δεν βρήκε καμία υποστήριξη από μέρους των αγίων εκείνων υπερασπιστών της αλήθειας.ΜΔ2 575.2

Οι αόριστες και φαντασιώδεις ερμηνείες της Γραφής και οι διάφορες αντιφατικές θεωρίες της θρησκευτικής πίστης που απαντώνται στο χριστιανικό κόσμο, είναι έργο του μεγάλου μας αντιπάλου που δημιουργεί σύγχυση στις διάνοιες των ανθρώπων ώστε να μη μπορούν να διακρίνουν την αλήθεια. Η ασυμφωνία και η διαίρεση των εκκλησιών της Χριστιανοσύνης οφείλονται κατά το μεγαλύτερο μέρος στην επικρατούσα συνήθεια να διαστρεβλώνονται οι Γραφές προκειμένου να υποστηριχτεί κάποια προσφιλής θεωρία. Αντί να μελετούν το λόγο του Θεού με προσοχή και με ταπείνωση ψυχής με σκοπό να γνωρίσουν το θέλημά Του, πολλοί επιζητούν μόνο να ανακαλύψουν κάτι το εκκεντρικό και αλλόκοτο σ’ αυτόν.ΜΔ2 575.3

Αποβλέποντας να υποστηρίξουν στρεβλές διδαχές ή αντιχριστιανικές συνήθειες, μερικοί πιάνονται από ορισμένα χωρία της Γραφής, αποσπώντας τα από το γενικό τους πλαίσιο και κάποτε αναφέροντας το μισό μόνο εδάφιο για να δώσουν βάση στην άποψή τους, ενώ το άλλο παραλειπόμενο μισό θα αποδείκνυε την εντελώς αντίθετη εκδοχή. Με την πανουργία του φιδιού κατοχυρώνονται πίσω από αποσυνδεμένες εκφράσεις, επίτηδες διαλεγμένες για την ικανοποίηση των δικών τους σαρκικών επιθυμιών. Έτσι πολλοί από πρόθεση διαστρέφουν το λόγο του Θεού. Άλλοι πάλι, προικισμένοι με μια γόνιμη φαντασία, καταπιάνονται με τους αριθμούς και τα σύμβολα του Αγίου Πνεύματος και τα ερμηνεύουν σαν αποκυήματα της φαντασίας τους, ελάχιστη δίνοντας σημασία στη Γραφή με την αυτοερμήνευτη μαρτυρία της. Κατόπιν παρουσιάζουν τους παραλογισμούς τους αυτούς για βιβλικές διδασκαλίες.ΜΔ2 576.1

Κάθε φορά που η μελέτη της Γραφής γίνεται χωρίς πνεύμα ταπεινοφροσύνης, προσευχής και επιδεκτικότητας για μάθηση, και αυτές ακόμη οι πιο σαφείς και απλές, όπως και οι δυσκολότερες περικοπές της θα παρουσιαστούν αποχωρισμένες από την πραγματική τους έννοια. Οι παπικοί αρχηγοί εκλέγουν τα χωρία εκείνα της Γραφής που εξυπηρετούν καλύτερα τους σκοπούς τους, τα ερμηνεύουν όπως τους συμφέρει, και κατόπιν τα παρουσιάζουν στους ανθρώπους, στερώντας τους το προνόμιο να μελετήσουν οι ίδιοι τη Βίβλο για να καταλάβουν τις θεϊκές της αλήθειες. Ολόκληρη η Βίβλος πρέπει να τεθεί στη διάθεση του λαού όπως ακριβώς είναι γραμμένη. Θα ήταν προτιμότερο γι’ αυτούς να μη είχαν καμιά βιβλική καθοδήγηση παρά να δεχθούν μια τέτοια χονδροε/δη παραποίηση των Γραφών.ΜΔ2 576.2

Η Βίβλος προορίζετο να αποβεί ο οδηγός όλων εκείνων που επιθυμούν να γνωρίσουν το θέλημα του Πλάστη τους. Ο Θεός έδωσε στους ανθρώπους το βέβαιο λόγο της προφητείας. Άγγελοι, ακόμη και ο ίδιος ο Χριστός, ήρθαν για να καταστήσουν γνωστά στο Δανιήλ και στον Ιωάννη τα όσα “πρέπει να γίνωσι ταχέως.” Τα σημαντικά θέματα που αφορούν τη σωτηρία μας δεν περιβάλλονται από μυστήριο. Δεν αποκαλύφθηκαν με τρόπο που να σαστίζουν ή να αποπλανούν τους ειλικρινείς ερευνητές της αλήθειας. Στον προφήτη Αββακούμ ο Κύριος λέγει: “Γράψον την όρασιν, και έκθεσον [απλοποίησον] αυτήν, ... ώστε τρέχων να αναγινώοκη τις αυτήν.” (Αββ. 2:2.) Ο λόγος του Θεού είναι απλός για όλους όσους τον μελετούν με προσευχή. Κάθε πραγματικά ειλικρινής ψυχή θα οδηγηθεί στο φως της αλήθειας. “Φώς σπείρεται δια τον δίκαιον.” (Ψαλμ. 97:11.) Και καμία εκκλησία δεν μπορεί να προοδεύσει στην αγιοσύνη αν τα μέλη της δεν ερευνούν με ζήλο να βρουν την αλήθεια όπως θα ερευνούσαν για ένα κρυμμένο θησαυρό.ΜΔ2 576.3

Το σύνθημα Φιλελευθερισμός τυφλώνει τους ανθρώπους για να μη διακρίνουν τα τεχνάσματα του αντιπάλου τους, ενώ εκείνος ακατάπαυστα εργάζεται με μεθοδικότητα για να εκπληρώσει το σκοπό του. Η επιτυχία του στο να αντικαταστήσει τη Βίβλο με ανθρώπινες θεωρίες, παραμερίζει το νόμο του Θεού και οι εκκλησίες βρίσκονται σκλαβωμένες με τα δεσμά της αμαρτίας ενώ ισχυρίζονται ότι είναι ελεύθερες.ΜΔ2 577.1

Για πολλούς η επιστημονική έρευνα έχει καταντήσει γάγγραινα. Με τις διάφορες επιστημονικές και τεχνολογικές ανακαλύψεις, ο Θεός επέτρεψε να περιβληθεί ο κόσμος με ένα άπλετο φως. Αλλά και οι δεινότερες ακόμη μεγαλοφυές, αν στις έρευνές τους δεν καθοδηγούνται από το λόγο του Θεού, περιέρχονται σε σύγχυση προσπαθώντας να εξακριβώσουν τη σχέση ανάμεσα στην επιστήμη και στην αποκάλυψη.ΜΔ2 577.2

Η ανθρώπινη γνώση, τόσο στον υλικό όσο και στον πνευματικό τομέα, είναι ατελής και μεροληπτική γι’ αυτό ακριβώς πολλοί αδυνατούν να εναρμονίσουν τις επιστημονικές γνώσεις τους με τα Γραφικά δεδομένα. Πολλοί παραδέχονται τις απλές θεωρίες και εικασίες σαν επιστημονικά ντοκουμέντα και φρονούν ότι ο λόγος του Θεού πρέπει να δοκιμαστεί με βάση τις διδαχές της “ψευδωνύμου γνώσεως.” (Α΄ Τιμ. 6:20.) Ο Δημιουργός και τα έργα Του ξεπερνούν τα όρια της αντίληψής τους· και επειδή αδυνατούν να τα ερμηνεύσουν σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους, αποφαίνονται ότι η Βιβλική εξιστόρηση είναι αναξιόπιστη. Εκείνοι που αμφισβητούν την αξιοπιστία της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης, πολύ συχνά προχωρούν άλλο ένα βήμα και αμφιβάλλουν και γι’ αυτή την ύπαρξη του Θεού, συνταυτίζοντας την ανώτερα δύναμη με τη φύση. Αφήνοντας να τους γλιστρήσει η άγκυρα, χτυπιούνται πάνω στα βράχια της απιστίας.ΜΔ2 577.3

Πολλοί μ’ αυτόν τον τρόπο δελεάζονται από τον πονηρό και αποπλανώνται από την πίστη. Οι άνθρωποι βάλθηκαν να ξεπεράσουν τον Πλάστη τους στη σοφία. Η ανθρώπινη φιλοσοφία προσπάθησε να διεισδύσει και να εξακριβώσει μυστήρια που ανά τους ατελεύτητους αιώνες δεν πρόκειται ακόμη να αποκαλυφθούν. Αν ήθελαν μόνο οι άνθρωποι να ερευνήσουν και να κατανοήσουν τα όσα ο Θεός γνωστοποίησε για τον εαυτό Του και για τις προθέσεις Του, θα είχαν σχηματίσει μια τέτοια γνώμη για τη δόξα, το μεγαλείο και τη δύναμη του Κυρίου, ώστε θα αναγνώριζαν πόσο ασήμαντοι είναι οι ίδιοι και θα έμεναν ικανοποιημένοι με όσα έχουν αποκαλυφθεί για το καλό το δικό τους και των παιδιών τους.ΜΔ2 578.1

Αριστούργημα πραγματικό των σατανικών παραπλανήσεων είναι ο αιχμαλωτισμός της ανθρώπινης σκέψης με έρευνες και συμπεράσματα πάνω σε θέματα που ο Θεός ποτέ δεν γνωστοποίησε και ούτε προτίθεται να καταστήσει νοητά για μας. Αυτό ακριβώς στοίχισε στον Εωσφόρο τη θέση του στον ουρανό. Δυσαρεστημένος επειδή όλα τα απόρρητα του Θεού δεν του είχαν γνωστοποιηθεί, καταφρόνησε εντελώς ότι του είχε αποκαλυφθεί για καθήκον του στην περίοπτη θέση που απολάμβανε. Ενσταλάζοντας την ίδια δυσαρέσκεια στους υποτελείς αγγέλους του, προκάλεσε την πτώση τους. Τώρα προσπαθεί να εμποτίσει με το ίδιο πνεύμα τη σκέψη των ανθρώπων για να τους κάνει να περιφρονήσουν και αυτοί τις σαφείς εντολές του Θεού.ΜΔ2 578.2

Όσοι απαξιούν να δεχθούν τις σαφείς και αιχμηρές αλήθειες της Γραφής, ψάχνουν διαρκώς να βρουν μυθεύματα τερπνά, κατάλληλα να καθησυχάσουν τη συνείδηση. Όσο λιγότερο πνευματικές είναι οι διδαχές αυτές, όσο λιγότερη απαιτούν ταπείνωση και αυταπάρνηση τόσο προθυμότερα γίνονται αποδεκτές. Τα πρόσωπα αυτά θυσιάζουν την αξία των διανοητικών δυνάμεων στο βωμό των σαρκικών επιθυμιών. Υπέρμετρα σοφοί κατά την κρίση τους ώστε να καταδεχθούν να ερευνήσουν τη Γραφή με ταπείνωση ψυχής και με ένθερμη προσευχή για θεία καθοδήγηση, μένουν ανυπεράσπιστοι έναντι της πλάνης. Πρόθυμος ο Σατανάς να ικανοποιήσει την επιθυμία της ψυχής τους, τους πασάρει με επιτηδειότητα στη θέση της αλήθειας τις δικές του τις απάτες. Έτσι κατόρθωσε ο παπισμός να επιβληθεί στη σκέψη των ανθρώπων. Και οι Διαμαρτυρόμενοι ακολουθούν και αυτοί τον ίδιο δρόμο όταν απορρίπτουν την αλήθεια επειδή συνεπάγεται σταυρό. Όλοι όσοι παραμελούν το λόγο του Θεού για να μελετήσουν ότι τους βολεύει και ότι τους συμφέρει ώστε να μη διαφέρουν από τον υπόλοιπο κόσμο, θα καταλήξουν να ασπασθούν ολέθριες αιρέσεις που θα εκλάβουν για θρησκευτικές αλήθειες. Κάθε μορφή πλάνης που μπορεί να συλλάβει ο νούς θα υιοθετηθεί από όσους εσκεμμένα απορρίπτουν την αλήθεια. Όποιος δέχεται μία πλάνη δεν θα δυσκολευτεί να δεχθεί και άλλες. Μιλώντας για μία τάξη ανθρώπων “οίτινες δεν εδέχθησαν την αγάπην της αλήθειας δια να σωθώσι,” ο απόστολος Παύλος λέγει: “Δια τούτο θέλει πέμψει επ’ αυτούς ο Θεός ενέργειαν πλάνης, ώστε να πιστεύσωσιν εις το ψεύδος, δια να κατακριθώσι πάντες οι μη πιστεύσαντες εις την αλήθειαν, αλλ’ ευαρεστηθέντες εις την αδικίαν.” (Β΄ Θεσσ. 2:10-12.) Έχοντας μία τέτοια προειδοποίηση κατά νού, επιβάλλεται να προσέχομε τι είδους διδασκαλίες ασπαζόμαστε.ΜΔ2 578.3

Ανάμεσα στα πιο επιτυχημένα τεχνάσματα του μεγάλου απατεώνα είναι οι παραπλανητικές διδαχές και τα ψεύτικα θαύματα του πνευματισμού. Μετασχηματισμένος σε άγγελο φωτός, ο πονηρός ρίχνει τα δίχτυα του εκεί όπου ελάχιστα τον υποπτεύονται. Αν μόνο μελετούσαν οι άνθρωποι το Βιβλίο του Θεού με ένθερμη προσευχή για την κατανόησή του, δεν θα εγκαταλείπονταν στο σκότος παρασυρόμενοι από τα ρεύματα των ψευτοδιδασκαλιών. Απορρίπτοντας όμως την αλήθεια, πέφτουν θύματα του ψεύδους.ΜΔ2 579.1

Άλλη επικίνδυνη πλάνη είναι η δοξασία που αρνείται τη θεότητα του Χριστού και ισχυρίζεται ότι πριν από την ενανθρώπισή Του σ’ αυτόν τον κόσμο δεν υφίστατο ο Χριστός. Τη θεωρία αυτή τη δέχεται με ευμένεια μία μεγάλη κατηγορία ανθρώπων που διατείνονται ότι πιστεύουν στη Βίβλο. Και όμως η θεωρία αυτή άμεσα αντιτίθεται πρός τις απλούστερες ακόμη δηλώσεις του Σωτήρα μας για τη σχέση Του πρός τον Πατέρα για το θεϊκό Του χαρακτήρα και για την προΰπαρξή Του. Δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή χωρίς την εκ προμελέτης διαστροφή των Αγίων Γραφών. Όχι μόνο υποβιβάζει την ανθρώπινη αντίληψη ως πρός το έργο της σωτηρίας, αλλά υποσκάπτει και την πίστη στη Βίβλο σαν θεία αποκάλυψη. Την καθιστά όχι μόνο πιο επικίνδυνη, αλλά και πιο δυσκολοεφάρμοστη. Αν οι άνθρωποι απορρίπτουν τη μαρτυρία της θεόπνευστης Γραφής σχετικά με τη θεότητα του Χριστού, τότε κάθε συζήτηση του θέματος με αυτούς περιττεύει· επειδή κανένα επιχείρημα, οσοδήποτε αναντίρρητο, είναι ικανό να τους πείσει. “Ο φυσικός όμως άνθρωπος δεν δέχεται τα του Πνεύματος του Θεού· διότι είναι μωρία εις αυτόν, και δεν δύναται να γνωρίσει αυτά διότι πνευματικώς ανακρίνονται.” (Α΄ Κορ. 2:14.) Κανείς από όσους παραδέχονται αυτή την πλάνη δεν μπορεί να έχει ορθή αντίληψη για το χαρακτήρα και την αποστολή του Χριστού, ή για το μεγάλο σχέδιο του Θεού σχετικά με τη σωτηρία του ανθρώπου.ΜΔ2 579.2

Μία άλλη επιδέξια και κακόβουλη πλάνη είναι η δοξασία που κερδίζει διαρκώς έδαφος ότι ο Σατανάς δεν υπάρχει σαν προσωπική οντότητα και ότι ο τίτλος χρησιμοποιείται στη Γραφή απλώς και μόνο για να περιγράψει τις πονηρές σκέψεις και επιθυμίες των ανθρώπων.ΜΔ2 580.1

Η διδασκαλία που τόσο διατυμπανίζεται από δημοφιλείς άμβωνες ότι η δευτέρα παρουσία του Χριστού πραγματοποιείται για τον κάθε άνθρωπο κατά την ώρα του θανάτου, είναι άλλο ένα τέχνασμα για να στρέψει την προσοχή των ανθρώπων μακριά από την προσωπική παρουσία Του ανάμεσα στα σύννεφα του ουρανού. Χρόνια τώρα ο Σατανάς επαναλαμβάνει: “Ιδού εν τοις ταμίοις είναι,” (Ματθ. 24:23-26,) και πολλές ψυχές έχουν χαθεί παγιδευμένες σ’ αυτό το δόκανο της απάτης.ΜΔ2 580.2

Και πάλι η σοφία του κόσμου διδάσκει ότι η προσευχή δεν είναι απαραίτητη. Επιστήμονες ισχυρίζονται ότι δεν μπορεί να δοθεί πραγματική απάντηση στην προσευχή, αφού αυτό θα αποτελούσε παράβαση των φυσικών νόμων. Θα ήταν ένα θαύμα· και θαύματα δεν υπάρχουν στο φυσικό κόσμο. Λέγουν ότι το σύμπαν διοικείται από καθορισμένους νόμους και ότι ο ίδιος ο Θεός δεν προβαίνει σε καμία ενέργεια αντίθετη πρός τους νόμους αυτούς. Παρουσιάζουν μ’ αυτό τον τρόπο το Θεό να δεσμεύεται από τους ίδιους Του τους νόμους, σαν να ήταν ποτέ δυνατό η εφαρμογή των θεϊκών νόμων να αποκλείει τη θεϊκή ελευθερία. Μία τέτοια διδαχή αντιτίθεται στη μαρτυρία των Αγίων Γραφών. Δεν έγιναν μήπως θαύματα από το Χριστό και τους αποστόλους Του; Ο ίδιος σπλαχνικός Σωτήρας ζεί και σήμερα και είναι το ίδιο πρόθυμος να εισακούσει την προσευχή της πίστης όπως και όταν ορατός κυκλοφορούσε ανάμεσα στους ανθρώπους. Τα φυσικά στοιχεία συνεργάζονται με τα υπερφυσικά. Αποτελεί μέρος του σχεδίου του Θεού να μας χαρίζει σαν απάντηση της πιστής προσευχής αυτό που δεν θα μας παραχωρούσε αν δεν το ζητούσαμε με προσευχή.ΜΔ2 580.3

Αναρίθμητες είναι οι πλανεμένες δοξασίες και οι αλλοπρόσαλλες εικασίες που επικρατούν στις εκκλησίες του Χριστιανισμού. Αδύνατο είναι να υπολογιστούν τα επιζήμια αποτελέσματα που προκύπτουν από τη μετακίνηση των οροθεσίων των καθορισμένων από το λόγο του Θεού. Ελάχιστοι από αυτούς που ριψοκινδυνεύουν ένα τέτοιο πράγμα περιορίζονται στην απόρριψη μιας μόνο αλήθειας. Οι περισσότεροι εξακολουθούν να παραμερίζουν τις αρχές της αλήθειας τη μια μετά την άλλη, μέχρι που καταντούν τελείως άπιστοι.ΜΔ2 581.1

Οι πλάνες που παρουσιάζει η δημοφιλής θεολογία οδήγησαν στο σκεπτικισμό πολλές ψυχές που θα μπορούσαν να έχουν πιστέψει στις Γραφές. Οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν να παραδεχθούν διδαχές τόσο τρομερά ασυμβίβαστες με τη δική τους αντίληψη για τη δικαιοσύνη, την ευσπλαχνία και την καλοκαγαθία. Και αφού οι δοξασίες αυτές αποτελούν μέρος της Γραφικής διδασκαλίας, αρνούνται να δεχθούν τη Γραφή σαν λόγο του Θεού.ΜΔ2 581.2

Αυτό ακριβώς επιδιώκει να κατορθώσει ο Σατανάς. Τίποτε δεν επιθυμεί περισσότερο από του να υποσκάψει την εμπιστοσύνη του ανθρώπου στο Θεό και στο λόγο Του. Ο Σατανάς βρίσκεται επικεφαλής της μεγάλης παράταξης όλων αυτών των δυσπιστούντων και εξασκεί όλη του τη δύναμη προκειμένου να δελεάσει περισσότερες ψυχές για να πυκνώσει τις τάξεις του. Οι αμφισβητήσεις θεωρούνται του συρμού. Για μία πολυπληθή μερίδα ανθρώπων, ο λόγος του Θεού κατάντησε να υποβλέπεται με δυσπιστία για τον ίδιο λόγο που υποβλέπεται και ο Συγγραφέας του: επειδή αποδοκιμάζει και καυτηριάζει την αμαρτία. Αυτοί που αρνούνται να συμμορφωθούν με τις απαιτήσεις του, βάλθηκαν να ανατρέψουν το κύρος του. Είτε διαβάζουν τη Γραφή, είτε ακούν τα διδάγματα της όπως εκτίθενται από τον ιερό άμβωνα, ο μοναδικός σκοπός τους είναι να ανακαλύπτουν σφάλματα στη Γραφή ή στο κήρυγμα. Πολλοί γίνονται άπιστοι προκειμένου να βρουν κάποια δικαιολογία για την παραμέληση του καθήκοντος. Άλλοι ασπάζονται σκεπτικιστικές αρχές από υπεροψία ή από νωθρότητα. Άνθρωποι των ανέσεων, αντί να προσπαθήσουν να αναδειχθούν κάνοντας κάτι το αξιέπαινο που απαιτεί μόχθο και αυταπάρνηση, στοχάζονται να αποκτήσουν φήμη σαν μεγάλες διάνοιες με τις επικριτικές απόψεις τους κατά της Γραφής. Υπάρχουν πολλά πράγματα τα οποία ο περιορισμένος νους, ο μη φωτισμένος με τη θεϊκή σοφία, αδυνατεί να συλλάβει. Τότε βρίσκει την αφορμή να τα επικρίνει. Και για πολλούς η υποστήριξη της απιστίας και του σκεπτικισμού αποτελεί ηθική αρετή. Κάτω όμως από τη φαινομενική ειλικρίνεια, τα άτομα αυτά για κίνητρα έχουν τη μεγάλη τους αυτοπεποίθηση και την υπεροψία. Πολλοί βρίσκουν ευχαρίστηση να ανακαλύπτουν στη Γραφή κάτι που να σαστίζει τη σκέψη των άλλων. Στην αρχή μερικοί μπλέκονται σε επικριτικές και αντιφατικές συζητήσεις μόνο και μόνο επειδή τους αρέσει να λογοφέρνουν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι μ’ αυτό τον τρόπο παγιδεύονται στο δόκανο του κυνηγού. Αλλά μια και εξέφρασαν τη δυσπιστία τους μπροστά στους άλλους, θεωρούν ότι πρέπει να εμμένουν στην άποψή τους. Έτσι γίνονται ένα με τους ασεβείς και με τα ίδια τους τα χέρια φράζουν τις πύλες του Παραδείσου.ΜΔ2 581.3

Ο λόγος του Θεού παρέχει ικανοποιητική απόδειξη για το θεϊκό του χαρακτήρα. Οι μεγάλες αλήθειες που αφορούν τη σωτηρία μας παρουσιάζονται με σαφήνεια. Ο καθένας μπορεί να τις κατανοήσει, για τον εαυτό του με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος το οποίο ο ουρανός υπόσχεται σε όσους το εκζητούν με ειλικρίνεια. Ο Θεός έχει χορηγήσει στους ανθρώπους ένα γερό θεμέλιο πάνω στο οποίο να στηρίξουν την πίστη τους.ΜΔ2 582.1

Μολαταύτα το περιορισμένο ανθρώπινο μυαλό αδυνατεί να κατανοήσει κατά βάθος τα σχέδια και τις προθέσεις του Άπειρου Θεού. Με την έρευνα δεν θα μπορέσουμε ποτέ να ανακαλύψουμε το Θεό. Δεν πρέπει να αποτολμήσουμε με θρασύ χέρι να σηκώσουμε την αυλαία που καλύπτει τη μεγαλειότητά Του. Ο απόστολος αναφωνεί: “Πόσον ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού!” (Ρωμ. 11:33.) Είμαστε πρός το παρόν σε θέση να καταλάβουμε την απέναντι μας συμπεριφορά Του καθώς και τα κίνητρα που Τον ωθούν ώστε να διακρίνουμε μία ανυπολόγιστη αγάπη και ευσπλαχνία συνυφασμένη με μία δύναμη απεριόριστη. Ο ουράνιος Πατέρας μας κατευθύνει τα πάντα με σοφία και δικαιοσύνη, και δεν χρειάζεται ούτε να δυσπιστούμε ούτε να δυσανασχετούμε, αλλά οφείλουμε να υποκλιθούμε μπροστά Του με ευλαβική υποταγή. Αυτός θα μας αποκαλύψει τόσο μόνο από τις προθέσεις Του όσο είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε για το καλό μας. Από εκεί και πέρα ας έχουμε εμπιστοσύνη στο χέρι Του το παντοδύναμο και στην καρδιά Του την ξέχειλη από αγάπη.ΜΔ2 582.2

Αν και ο Θεός χορήγησε άφθονα απτά στοιχεία για τη θεμελίωση της πίστης, ποτέ όμως δεν θα σηκώσει την κάθε παρείσακτη αφορμή για δυσπιστία. Όλοι όσοι γυρεύουν αφορμές για να αμφιβάλλουν θα τις βρουν. Από το άλλο μέρος, όσοι δεν συγκατανεύουν να δεχθούν και να ακολουθήσουν το λόγο του Θεού αν δεν αφαιρεθεί προηγουμένως κάθε αντίρρηση και δεν εξαφανιστεί η παραμικρή αιτιολογία για αμφιβολία, αυτοί δεν θα έρθουν ποτέ στο φως.ΜΔ2 583.1

Η δυσπιστία πρός το Θεό είναι η φυσιολογική απόρροια της μη αναγεννημένης καρδιάς που βρίσκεται σε εχθρική στάση απέναντι Του. Η πίστη όμως εμπνέεται από το Άγιο Πνεύμα και ευδοκιμεί αποκλειστικά εκεί όπου υποθάλπεται. Κανείς δεν μπορεί να αποκτήσει στερεά πίστη χωρίς να καταβάλει επίμονες προσπάθειες. Η απιστία αυξάνει όταν ενθαρρύνεται. Όταν λοιπόν οι άνθρωποι, αντί να εμμένουν στα αποδεικτικά στοιχεία τα χορηγημένα από το Θεό για τη θεμελίωση της πίστης τους, επιδίδονται στο να αναζητούν αμφισβητήσεις και ψεγάδια, θα βρίσκουν τις αμφιβολίες τους διαρκώς πιο δικαιολογημένες.ΜΔ2 583.2

Αλλ’ όμως εκείνοι που αμφιβάλλουν για τις υποσχέσεις του Θεού και δεν έχουν εμπιστοσύνη στη διαβεβαίωση της χάρης Του, Τον προσβάλλουν. Και με την επιρροή τους, αντί να ελκύσουν άλλους στο Χριστό, τείνουν να τους απομακρύνουν από Αυτόν. Αυτοί είναι δένδρα άκαρπα που απλώνουν από άκρη σ’ άκρη τα σκιερά κλωνάρια τους, αποστερώντας τον ήλιο και από τα άλλα τα φυτά και προκαλώντας το μαρασμό και το θάνατό τους κάτω από τον παγερό τους ίσκιο. Το ισόβιο έργο των ανθρώπων αυτών θα παρουσιαστεί σαν ένας αιώνιος μάρτυρας κατηγορίας. Οι σπόροι της αμφιβολίας και του σκεπτικισμού που σπέρνουν τώρα, θα καρποφορήσουν δίχως άλλο.ΜΔ2 583.3

Ένα μόνο πράγμα έχουν να κάνουν όσοι πραγματικά επιθυμούν να απαλλαγούν από τις αμφιβολίες. Αντί να αμφισβητούν και να λεπτολογούν πάνω σε θέματα που δεν τους είναι κατανοητά, ας δώσουν προσοχή στο φως που τους έχει χορηγηθεί και τότε θα δεχθούν περισσότερο ακόμη φως. Ας εκτελέσουν όλα τους τα καθήκοντα όπως ακριβώς τα αντιλαμβάνονται, και τότε θα μπορέσουν να καταλάβουν και να εκτελέσουν και εκείνα ακόμη για τα οποία έχουν τώρα αμφιβολίες.ΜΔ2 583.4

Ο Σατανάς είναι σε θέση να κιβδηλοποιήσει την αλήθεια σε τέτοιο σημείο, ώστε δεν είναι διόλου δύσκολο να αποπλανηθούν εκείνοι οι οποίοι θέλουν να πλανηθούν, θέλουν να αποτραβηχθούν από την αυταπάρνηση και τη θυσία που απαιτεί η αλήθεια. Του είναι όμως αδύνατο να αιχμαλωτίσει και μία ακόμη ψυχή όταν αυτή ειλικρινά επιθυμεί με κάθε θυσία να γνωρίσει την αλήθεια. Ο Χριστός είναι η αλήθεια και το “Φώς το οποίον φωτίζει πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον.” (Ιωάν. 1:9.) Το Πνεύμα της αλήθειας έχει σταλεί για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην αλήθεια. Και οι δηλώσεις: “Ζητείτε και θέλετε ευρεί,” και “Εάν τις θέλει να κάμη το θέλημα Αυτού θέλει γνωρίσει περί της διδαχής,” (Ματθ. 7:7, Ιωάν. 7:17,) πάνω στο κύρος του Υιού του Θεού στηρίζονται.ΜΔ2 584.1

Ελάχιστα οι οπαδοί του Χριστού υποπτεύονται τις πλεκτάνες που ο Σατανάς και τα στρατεύματα του καταστρώνουν εναντίον τους. Εκείνος όμως που έχει το θρόνο Του στον ουρανό, ανατρέπει όλα αυτά τα τεχνάσματα και εργάζεται για την εκπλήρωση των δικών Του στοχαστικών σκοπών. Ο Κύριος επιτρέπει να δοκιμαστεί ο λαός Του μέσα στις οδυνηρές φλόγες του πειρασμού, όχι γιατί βρίσκει καμία ευχαρίστηση στη θλίψη και στην αγωνία τους, αλλά επειδή η διαδικασία αυτή είναι απαραίτητη για την εξασφάλιση της τελικής τους νίκης. Δεν θα ήταν συνεπής ως πρός την ίδια Του τη δόξα αν τους διαφύλαττε από τον κάθε πειρασμό. Και τούτο επειδή ο αποκλειστικός σκοπός της δοκιμασίας είναι να τους ικανώσει να αντισταθούν σε όλα τα δελεάσματα του πονηρού.ΜΔ2 584.2

Ούτε οι πονηροί άνθρωποι ούτε οι δαίμονες μπορούν να εμποδίσουν το έργο του Θεού ή να αποκρύψουν την παρουσία Του από το λαό Του, αν ο λαός αυτός με ταπεινή και συντριμμένη καρδιά ομολογήσει και εγκαταλείψει τις αμαρτίες του και με πίστη εκζητήσει τις υποσχέσεις Του. Θα μπορέσουν να υπερνικήσουν κάθε πειρασμό, κάθε αντιδραστική επιρροή—καλυμμένη η ακάλυπτη—“ουχί διά δυνάμεως, ουδέ διά ισχύος, αλλά διά του Πνεύματός Μου, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.” (Ζαχ. 4:6.)ΜΔ2 584.3

“Οι οφθαλμοί του Κυρίου είναι επί τους δικαίους, και τα ώτα Αυτού εις την δέησιν αυτών- ... και τις θέλει σας κακοποιήσει εάν γίνητε μιμητοί του αγαθού;” (Α΄ Πετρ. 3:12,13.) Όταν ο Βαλαάμ, δελεασμένος από τις πλουσιοπάροχες αμοιβές που του έταξαν μεταχειρίζονταν τις μαγείες του εναντίον του Ισραήλ και εξευμενίζοντας με θυσίες τον κύριο προσπαθούσε να επιφέρει την κατάρα πάνω στο λαό Του, το Πνεύμα του Θεού εμπόδισε το κακό που η ψυχή του λαχταρούσε να προφέρει και ο Βαλαάμ βρέθηκε αναγκασμένος να φωνάξει: “Πως να καταρασθώ τον οποίον ο Θεός δεν καταράται; ... Είθε να αποθάνω κατά τον θάνατον των δικαίων, και το τέλος μου να ήναι όμοιον με το τέλος αυτού.” (Αρ. 23:8,10.) Μετά την προσφορά και δεύτερης θυσίας, ο ασεβής προφήτης διακήρυξε: “Ιδού, ευλογίαν παρέλαβον· και ευλόγησε· και εγώ δεν δύναμαι να μετατρέπω αυτήν. Δεν εθεώρησεν ανομίαν εις τον Ιακώβ, ουδέ είδε διαστροφήν εις τον Ισραήλ. Κύριος ο Θεός αυτού είναι μετ’ αυτού και αλαλαγμός Βασιλέως είναι μεταξύ αυτών.” “Βεβαίως ουδεμία γοητεία δεν ισχύει κατά του Ιακώβ, ουδέ μαντεία κατά του Ισραήλ· κατά καιρόν θέλει λαληθή περί του Ιακώβ, και περί του Ισραήλ, τι κατόρθωσεν ο Θεός! (Αρ. 23:20-21,23.) Παρ’ όλα αυτά, για τρίτη φορά στήθηκαν τα θυσιαστήρια και γι’ άλλη μια φορά ο Βαλαάμ προσπάθησε να προφέρει την κατάρα. Με τα απρόθυμα όμως χείλη του προφήτη το Πνεύμα του Θεού διακήρυξε την ευημερία του εκλεκτού λαού Του και επέπληξε την παραφροσύνη και την κακία των εχθρών τους: “Ευλογημένος ο ευλογών σε, και κατηραμένος ο καταρώμενός σε.” (Αρ. 24:9.)ΜΔ2 584.4

Ο λαός του Ισραήλ ήταν την εποχή εκείνη πιστός στο Θεό. Και όσο εξακολουθούσαν να εκδηλώνουν υπακοή στο νόμο Του, καμία απολύτως δύναμη, ούτε επίγεια ούτε καταχθόνια, μπορούσε να ισχύσει εναντίον τους. Αλλά η κατάρα που ο Βαλαάμ εμποδίσθηκε να προφέρει κατά του λαού του Θεού, ξέσπασε τελικά επάνω τους όταν αυτός κατόρθωσε να τους παρασύρει στην αμαρτία. Παραβαίνοντας τις εντολές του Θεού, αποχωρίστηκαν τότε απ’ Αυτόν και εγκαταλήφθηκαν έρμαια στη δύναμη του καταστροφέα.ΜΔ2 585.1

Ο Σατανάς γνωρίζει πολύ καλά ότι και η πιο αδύναμη ψυχή, όταν στηρίζεται στο Χριστό, είναι ισχυρότερη από όλα τα στρατεύματα του σκότους και ότι αν αυτός αποκαλύπτετο, θα αντιμετωπίζετο ανάλογα και θα απωθείτο. Γι’ αυτό και προσπαθεί να αποσπάσει τους στρατιώτες του σταυρού από το ισχυρό οχύρωμά τους, ενώ αυτός ενεδρεύει με τις δυνάμεις του, έτοιμος να καταστρέψει όλους εκείνους που ριψοκινδυνεύουν να βάλουν πόδι στο δικό του το έδαφος. Η μόνη μας ασφάλεια είναι η ταπεινή εξάρτησή μας από το Θεό και η υπακοή μας σε όλες γενικά τις εντολές Του.ΜΔ2 585.2

Χωρίς την προσευχή κανένας δεν είναι ασφαλής ούτε για μία μέρα, ούτε για μια ώρα. Ιδιαίτερα θα έπρεπε να επικαλούμαστε τη βοήθεια του Κυρίου για σοφία να κατανοήσουμε το λόγο Του. Μέσα σ’ αυτόν παρουσιάζονται οι σκευωρίες του πειραστή καθώς και τα μέσα τα απαιτούμενα για την επιτυχή απόκρουσή του. Ο Σατανάς είναι άφθαστος στο να αναφέρει με μεγάλη μαεστρία τις Άγιες Γραφές, ερμηνεύοντας όπως τον συμφέρει ορισμένα εδάφια με τα οποία ελπίζει να προκαλέσει την πτώση μας. Πρέπει να μελετούμε τη Γραφή με ταπεινή καρδιά, χωρίς ποτέ να χάνομε την εξάρτησή μας από το Θεό. Ενώ οφείλουμε διαρκώς να φυλαγόμαστε από τα τεχνάσματα του Σατανά, πρέπει αδιάκοπα να προσευχόμαστε: “Μη φέρης ημάς εις πειρασμόν.”ΜΔ2 586.1