22 - Mga Tagna Natuman

Paglabay sa panahon nga ang pag-anhi sa Ginoo unang gilauman—sa panahon nga spring sa 1844—kadtong matinoohon nga nagpaabot sa Iyang pag-anhi nalambigit sa pagduhaduha ug pagkawalay siguro sa hamubong panahon. Samtang giila sila sa kalibutan nga hilabihan nga pagkapildi, ug napamatud-an nga nagbaton sa pagkalibog, ang tuburan sa ilang paglipay mao gihapon ang Pulong sa Dios. Daghan gihapon ang nagtoon sa Kasulatan, nagsusi pag-usab sa dugang nga mga kamatuuran sa ilang pagtoo, ug giton-an nila pag-ayo ang mga tagna alang sa dugang nga kahayag. Ang pamatuud sa Biblia nga nagpalig-on sa ilang baroganan daw tin-aw na ug masaligan. Ang mga timaan dili masayup sa pagtudlo nga haduul na ang pagbalik ni Cristo. Ang pinasahi nga panalangin sa Ginoo, pinaagi sa mga nakabig nga mga makasasala ug ang pagpabuhi sa espirituhanong kinabuhi taliwala sa mga Cristohanon, nagpamatuud nga ang mensahe nagagikan sa langit. Ug bisan dili mapasabut sa mga Cristohanon ang ilang pagkasaguyo, ilang gibati nga ang Ginoo maoy nagmando kanila sa ilang miagi nga kasinatian.DP 227.3

Nalambigit sa mga tagna nga ilang giila nga adunay kalabutan sa panahon sa ikaduhang pag-anhi, mao ang pahimangno nga gipahaigo sa pinasahi sa ilang kahimtang sa pagkawalay siguro ug kahibulong, ug sa pagpadasig kanila sa mapailubon nga pagpaabot, diha sa pagtoo nga ang kasamtangan nga kangitngit sa ilang pagsabut mapatin-aw ra ugma damlag.DP 227.4

Uban niini nga mga tagna mao ang anaa sa Habacuc 2:1-4: “Ako motindog sa akong bantayan, ug mopahulana ako ibabaw sa lantawan, ug molantaw ako sa pagtan-aw kong unsa ang iyang igasulti kanako, ug kong unsa ang akong igatubag mahatungod sa akong sumbong. Ug si Jehova mitubag kanako, ug miingon: Isulat ang panan-awon, ug himoang matin-aw diha sa mga sulatanan, aron modalagan kadtong magabasa niini. Kay ang panan-awon alang pa sa natudlong panahon, ug kini nagadali paingon sa katapusan, ug dili magabakak; bisan kini malangan, paabuta kini; kay kini moabut gayud, kini dili magalangan. Ania karon ang iyang kalag nagapaburot; kini dili matarung diha kaniya; apan ang matarung mabuhi tungod sa iyang pagtoo.”DP 227.5

Sa sayo nga bahin sa 1842, ang kamandoan nga gihatag niini nga tagna, nga “isulat ang panan-awon, ug himoang matin-aw diha sa mga sulatanan, aron modalagan ang magabasa niini,” nagsugyot kang Charles Fitch sa pagandam ug chart sa tagna aron paghulagway sa mga panan-awon sa Daniel ug sa Pinadayag. Ang pagpatik niini nga chart maoy giila nga katumanan sa kamandoan nga gihatag ni Habacuc. Walay pay usa nga nakamatikod una niini, nga ang nagpakita nga kalangan sa katu-manan sa panan-awon—usa ka panahon sa paghulat—nahatag diha sa mao ra nga tagna. Human sa kasaguyo, nagpakita kini nga kasulatan sa pagkamahinungdanon: “Ang panan-awon alang pa sa umalabut nga panahon, apan sa katapusan kini magasulti, ug dili magabakak; bisan kini malangan, paabuta kini; kay moabut ra gayud kini ug dili magdugay.... Ang mga matarung magkinabuhi pinaagi sa pagtoo.”DP 228.1

Usa ka bahin sa tagna ni Ezekiel nahimo usab nga sukaranan sa kusog ug kalipay sa mga magtotoo: “Ug ang pulong ni Jehova midangat kanako, nga nagaingon: Anak sa tawo, unsa ba kining sanglitanan ninyo diha sa yuta sa Israel, nga nag-ingon: Ang adlaw ginalugwayan, ug ang panan-awon nangahanap? Busa suginli sila: Mao kining giingon sa Ginoong Jehova.... Ang mga adlaw nagasingabut na, ug ang pagkatuman sa tanang panan-awon.... Ako mosulti, ug ang pulong nga akong isulti pagatumanon; kini dili na gayud igapauswag sa laing panahon.” “Sila nga iya sa balay sa Israel nagaingon: Ang panan-awon nga iyang nakita alang sa daghan nga umalabut nga mga adlaw, ug siya nagapanagna sa mga panahon nga halayo pa kaayo.” Ezekiel 12:21-25, 27, 28.DP 228.2

Nanaglipay ang nagpaabot, sa pagtoo nga Siya nga nahibalo sa katapusan gikan sa sinugdan nagatan-aw latas sa mga katuigan, ug nakakita sa ilang pagkasaguyo, naghatag kanila og mga pulong sa pagpadasig ug paglaum. Kon wala pa kanang mga bahina sa Kasulatan, nga nagtambag kanila sa paghulat uban sa pailub, ug sa pagkuput pag-ayo sa ilang pagsalig sa Pulong sa Dios, mapakyas unta ang ilang pagtoo sa masulayon nga takna.DP 228.3

Ang sambingay sa napulo ka babayeng ulay sa Mateo 25, naghulagway usab sa kasinatian sa katawhan nga mga Adventista. Sa Mateo 24, agi og tubag sa pangutana sa Iyang mga tinun-an bahin sa timaan sa Iyang pagbalik ug sa katapusan sa kalibutan, gitudlo ni Cristo ang pila sa mahinungdanon nga mga hitabo sa kasaysayan sa kalibutan ug sa iglesya gikan sa nahauna hangtod sa ikaduha Niyang pag-anhi; nga mao kining mosunud, ang pagkaguba sa Jerusalem, ang dakung kagul-anan sa iglesya ilalum sa mga paglutos sa pagano ug papado nga Roma, ang pagngitngit sa adlaw ug bulan, ug ang pagpangahulog sa mga bitoon. Human niini nagsulti Siya sa Iyang pag-abut diha sa Iyang gingharian, ug nag-asoy sa sambingay sa duha ka klase nga mga ulipon nga nagpaabot sa Iyang pagpadayag. Ang kapitulo 25 nagsugod niini nga mga pulong, “Unya ang gingharian sa langit mahasama sa napulo ka mga ulay.” Ania ang gipakita nga panan-awon sa kahimtang sa iglesya sa katapusang mga adlaw, sama sa gitudlo sa katapusan sa kapitulo 24. Niini nga sambingay ang ilang kasinatian gihulagway sa mga paagi sa kasal didto sa Silangan.DP 228.4

“Unya ang gingharian sa langit mahasama sa napulo ka mga ulay, nga nanagdala sa ilang mga lamparahan ug nanggula sa pagsugat sa pamanhonon. Ug ang lima kanila mga maalam ug ang lima mga buangbuang. Kay ang mga buangbuang sa nanagdala sa ilang mga lamparahan, wala sila managdala sa lana uban kanila. Apan ang mga maalam nanagdala sa lana sa ilang mga tibod uban ang ilang mga lamparahan. Karon sa nadugay ang pamanhonon, nanagduka silang tanan ug nangatulog. Apan sa tungang gabii may usa ka singgit: Ania karon, ang pamanhonon nagaanhi! Sugata ninyo Siya.”DP 228.5

Ang pag-anhi ni Cristo sumala sa mensahe sa unang manulunda, gisabut nga nagrepresentar sa pag-abut sa pamanhonon. Ang pagkaylap sa repormasyon ubus sa pagsangyaw sa haduul nga mga pagbalik, maoy tubag sa paglakaw sa napulo ka mga ulay. Niini nga sambingay sama nianang anaa sa Mateo 24, duha ka klase ang girepresentahan. Ang tanan nagdala sa ilang mga lamparahan, ang Biblia, ug pinaagi sa kahayag niini nanglakaw aron sa pagsugat sa Pamanhonon. Apan “sila nga mga buangbuang nagdala sa ilang mga lamparahan apan wala magdala og lana,” “ang mga maalam, nagdala og lana sulod sa tibod uban sa ilang mga lamparahan.” Ang ulahi nga klase nakadawat sa grasya sa Dios, ang nagapabag-o, nagapahayag nga gahum sa Balaang Espiritu, nga nagpaila sa Iyang Pulong nga usa ka lamparahan sa mga tiil ug kahayag sa alagianan. Uban sa kahadlok diha sa Dios nagtoon sila sa Kasulatan aron sa pagkat-on sa kamatuuran, ug sa matinud-anon nangita sa kaputli sa kasingkasing ug kinabuhi. Aduna silay personal nga kasinatian, sa pagtoo sa Dios ug sa Iyang Pulong, nga dili mabuntog sa pagkasaguyo ug sa pagkalangan. Ang uban “nanagdala sa ilang mga lamparahan, apan wala magdala og lana uban kanila.” Milihok sila pinaagi sa dinalidali. Ang ilang mga kahadlok napukaw lang pinaagi sa solemne nga mensahe, apan nagsalig lang sila sa pagtoo sa ilang mga igsoon, natagbaw lang sa nagkipatkipat nga kahayag sa maayong mga pagbati, nga walay bug-os nga pagsabut sa kamatuuran, o tinud-anay nga buhat sa grasya sulud sa kasingkasing. Nanglakaw kini sila aron sa pagsugat sa Ginoo, puno sa paglaum sa pagkadawat sa ganti sa madaling panahon; apan wala sila maandam alang sa pagkalangan ug sa pagkasaguyo. Pag-abut sa mga pagsulay, naluya ang ilang pagtoo, ug nagkaawup ang ilang mga kahayag.DP 228.6

“Samtang nalangan ang pamanhonon, nagduka ug nakatulog silang tanan.” Pinaagi sa pagkalangan sa pamanhonon nagrepresentar sa paglabay sa panahon sa pagpaabot sa Ginoo, ang pagkasaguyo, ug ang daw makita nga pagkalangan. Niining panahon sa pagkawalay siguro, ang kadasig nga mga hapaw sa pagtoo ug dili bug-os nga mahigugmaon sa mensahe nagsugod sa pagduhaduha, ug mihinay ang ilang mga paningkamot; apan kadtong adunay pagtoo nga gipasukad sa personal nga kahibalo sa Biblia nagbarog sa bato ilalum sa ilang mga tiil, nga dili mabanlas sa mga balud sa kasaguyo. “Nanagduka ug nangatulog silang tanan;” ang usa ka klase walay kabalaka ug nagbiya sa ilang pagtoo, ang usa ka klase nagpaabot hangtod ihatag na kanila ang labaw pa ka tin-aw nga kahayag. Apan sa gabii sa pagsulay ang ulahi daw nawad-an, sa pila ka bahin, sa ilang kadasig ug pagkamasimbahon. Ang mga hapaw ug dili bug-os sa kasingkasing dili na makasalig sa pagtoo sa ilang mga kaigsoonan. Ang matag usa kinahanglan mobarog o matumba sa iyang kaugalingon.DP 229.1

Niining panahona, nagsugod pagtumaw ang patootoo. Ang uban nga nagpaila nga madasigon nga mga magtotoo sa mensahe, misalikway sa pulong sa Dios nga mao ra ang dili masayup nga giya, ug nagangkon nga gigiyahan sa Balaang Espiritu, nagtugyan sa ilang kaugalingon nga mandoan pinaagi sa ilang mga pagbati, mga panghunahuna, ug mga handuraw. Adunay pila nga nagpakita sa ilang buta ug dili na matambagan nga kadasig, magsaway sa tanan nga dili moila sa ilang dalan. Ang ilang panatiko nga mga hunahuna ug mga kalihukan wala makadani sa kalooy sa dakung pundok sa mga Adventista; apan nagpakaulaw lang sila sa kawsa sa kamatuuran.DP 229.2

Niini nga paagi si Satanas naningkamot sa pagsupak ug pagguba sa buluhaton sa Dios. Naukay kaayo sa kadasig ang katawhan pinaagi sa kalihukan nga Adventista, linibo sa mga makasasala nangakabig, ug mga matinumanon nga mga tawo naghatag sa ilang kaugalingon sa buhat sa pagsangyaw sa kamatuuran, bisan sa panahon sa pagpaabot. Ang prinsipe sa daotan nawad-an sa pila sa iyang mga sakup; ug aron mapakaulawan ang buhat sa Dios, iyang gilimbungan ang uban nga nagbaton sa pagtoo, ug gidala sila ngadto sa nagsobra nga pagtootoo. Dayon sakmiton dayon sila sa iyang mga ahente sa matag sayup, matag kapakyasan, matag dili matarong nga panlihok, ug ilang isumbong atubangan sa mga tawo ug padakoon ang maong kaso, aron mahimong salawayon ang pagtoo sa mga Adventista. Busa sa maganam ka daghan ang iyang mapatoo sa sayup nga pagsabut sa ikadu-hang pag-anhi samtang iyang gamhan ang ilang mga kasingkasing, magkadako ang iyang bintaha sa pagtawag kanila nga mga representante sa bug-os nga pundok sa mga magtotoo.DP 229.3

Si Satanas maoy “tigsumbong sa mga kaigsoonan,” ang iyang espiritu maoy tigpadasig sa mga tawo sa pagbantay sa mga sayup ug pagpildi sa katawhan sa Ginoo, ug iyang padakoon ang ilang mga sayup, ug dili hisgotan ang ilang maayong mga binuhatan. Kanunay siya nga aktibo kon ang Dios nagabuhat alang sa kaluwasan sa mga kalag. Sa diha nga nanuul ang mga anak sa Dios aron pagpakita sa ilang kaugalingon atubangan sa Ginoo, moduul usab si Satanas uban kanila. Sa matag pagpabuhi andam siya kanunay sa pagdala niadtong wala mabalaan nga mga kasingkasing ug dili maayong panghunahuna. Kon sila magdawat na sa pila ka mga puntos sa kamatuuran, ug makabaton og dapit uban sa mga magtotoo, magbuhat siya pinaagi kanila sa pagtudlo og mga hunahuna nga makapalimbong sa walay pagbantay. Walay tawo nga mapatud-an nga matuud nga Cristohanon tungud lang kay miipon siya sa mga anak sa Dios, bisan pa diha sa balay nga alampoanan ug palibot sa lamisa sa Ginoo. Kanunay si Satanas motambong sa labing solemne nga mga higayon, diha sa dagway niadtong iyang magamit nga iyang mga ahente.DP 230.1

Ang prinsipe sa daotan makigtigi sa matag pulgada sa yuta nga laktan sa katawhan sa Dios sa ilang panaw padulong sa langitnong siyudad. Sa tibuuk kasaysayan sa iglesya, walay gipadayon nga repormasyon nga wala makahibalag niining grabe nga mga babag. Mao usab sa kaadlawan ni Pablo. Bisan diin magpatindog si Pablo og simbahan, adunay uban nga magangkon nga nagdawat sa pagtoo, apan maoy nagdala sa erehes o bakak nga mga pagtolon-an, ug nga kon kini madawat, maoy makapawagtang sa gugma alang sa kamatuuran. Si Luther nagantos usab sa dako nga kalibog ug kalisud gikan sa dalan sa mga matootoohon nga mga tawo, nga nagangkon nga ang Dios nakigsulti kanila, nga tungud niana magpabarog sa ilang mga hunahuna ug mga paghukum ibabaw pa sa gipamatuud sa Kasulatan. Daghan ang kulang pa sa pagtoo ug kasinatian, apan dako og pagkasangkap sa kaugalingon, ug mahigugma sa pagpaminaw ug pagsugilon og bag-ong mga butang, nalingla pinaagi sa pagpakaaron-ingnon sa bag-o nga mga magtutudlo, ug moipon sila sa mga ahente ni Satanas sa ilang buhat sa pagguba sa gipatukod sa Dios kang Luther. Ug ang mga Wesley, ug uban pa nga nagpanalangin sa kalibutan pinaagi sa ilang kabuyohan ug pagtoo, nakigaway sa matag ang-ang sa mga lingla ni Satanas sa pagpalihok sa sobra nga kasibot, dili pagkaangay, ug wala mabalaan nga katawhan ngadto sa pagkapanatiko sa matag usa ka matang.DP 230.2

Walay pagtagad si William Miller niadtong mga kabuyohan nga maghatud ngadto sa pagkapanatiko. Nagpamatuud si Luther, nga ang matag espiritu kinahanglan sutaon pinaagi sa pulong sa Dios. “Ang yawa,” matod ni Miller, “adunay dakung gahum ibabaw sa mga hunahuna sa uban niining panahona. Ug unsaon nato pag-ila kon kang kinsa nga espiritu sila? Ang Biblia nagtubag: ‘Pinaagi sa ilang mga bunga, maila ninyo sila’.... Adunay daghang espiritu nga ania niining kalibutana; ug gimandoan kita sa pagsuta sa mga espiritu. Ang espiritu nga dili makahimo kanato sa pagkinabuhi nga mapailubon, sa pagkamatarung, ug pagkadiosnon, niini nga kalibutan, dili Iya ni Cristo. Nagdugang ang akong pagtoo nga si Satanas maoy dako nga nagpaluyo niining ihalas nga mga kalihukan.... Daghan sa atong taliwala nga nagangkon nga nabalaan sa hingpit, nagsunud sa mga tradisyon sa mga tawo, ug sa dayag walay alamag sa kamatuuran sama sa uban nga wala maghimo niana nga mga pagpakaaron-ingnon.”—Bliss, mga pahina 236,237. “Ang espiritu sa limbong maoy magpahimulag kanato gikan sa kamatuuran; ug ang Espiritu sa Dios magamando kanato ngadto sa kamatu-uran. Apan, moingon ikaw, ang usa ka tawo tingali anaa sa sayup, ug naghunahuna nga anaa siya sa kamatuuran. Unsa man kini siya? Atong tubagon, Ang Espiritu ug Pulong magkauyon. Kon ang usa ka tawo maghukum sa iyang kaugalingon pinaagi sa Pulong sa Dios, ug makakaplag og hingpit nga panagkauyon sa tibuuk nga Pulong, kinahanglan motoo siya nga anaa siya sa kamatuuran; apan kon iyang makaplagan nga ang espiritu nga nagamando kaniya dili magkauyon sa tibuuk baroganan sa balaod o balasahon sa Dios, nan maglakaw siya sa pagmatngon, basi malaangan siya sa lit-ag sa yawa.”— THE ADVENT HERALD AND SIGNS OF THE TIMES REPORTER, vol. 8, No. 23 (Enero 15, 1845). “Kanunay ako makabaton og dugang nga kamatuuran sa kinasuluran nga pagkabalaan gikan sa nagadagkot nga mata, usa ka basa nga aping, ug usa ka nadunlan sa pagsulti, kay sa tanang kabanha sa tibuuk Cristianidad.”—Bliss, pahina 282.DP 230.3

Sa panahon sa Repormasyon ang iyang mga kaaway nagpasangil sa tanang kadaotan sa panatisismo ngadto sa mga matinudanon nanagbuhat batok niini. Ang sama nga paagi gihimo sa mga magsusupak sa kalihukan sa Pagpaabot kang Cristo. Ug sa wala pa matagbaw sa pagdaot sa pagpadako sa mga sayup sa mga naghinobra og sa mga panatiko ilang gipanagtag ang dili maayo nga mga taho nga walay bisan usa nga landong sa kamatuuran. Kining mga tawhana gipalihok sa ilang dili maayong pagbati ug pagdumut. Nahadlok sila nga basi matuud apan naglaum nga dili unta. Ug mao kini ang sekreto sa ilang pakigaway batok sa mga Adventista ug sa ilang pagtoo.DP 231.1

Tungud kay ang pipila ka mga panatiko nakasulud sa pundok sa mga Adventista dili maoy katarungan sa paghukum nga ang kalihukan dili Iya sa Dios, kay sa presensya sa mga panatiko ug sa mga limbungan sa iglesya sa kang Pablo o kang Luther nga panahon ingon nga igo na nga pasangil sa pagkondinar sa ilang buhat. Pukawa ang katawhan sa Dios gikan sa pagkatulog, ug pasugda sa matinud-anon nga buhat sa pagpahinulsul ug sa pagreporma, pasusiha sila sa Kasulatan aron pagtoon sa kamatuuran nga anaa kang Jesus, pahimoa sila sa hingpit nga pagtugyan ngadto sa Dios, ug dili makulang ang kamatuuran nga si Satanas aktibo gihapon ug nagabantay. Uban sa tanang mahimo nga mga limbong iyang ipakita ang iyang gahum, magtawag sa pagtabang kaniya sa tanang nahulog nga mga manulunda sa iyang kamandoan.DP 231.2

Dili ang pagsangyaw sa ikaduhang paganhi nga maoy nakahimo og panatisismo ug kalibog. Mitumaw kini panahon sa ting-init niadtong 1844, sa diha nga ang mga Adventista diha sa kahimtang sa pagduhaduha ug sa kalibog bahin sa ilang matuud nga baroganan. Ang pagsangyaw sa mensahe sa unang manulunda ug sa “singgit sa tungang gabii” nagtumong dayon sa pagsumpo sa panatisismo ug sa pagkabahinbahin. Kadtong niapil sa solemne nga kalihukan diha sa panaghiusa; ang ilang kasingkasing nahigut sa paghigugmaay sa usag usa, ug sa kang Jesus, nga ilang gidawat nga sa dili madugay ilang makita. Ang usa ka pagtoo, ang usa ka bulahan nga paglaum, nagtuboy kanila sa ibabaw sa tanang tawhanong kabuyohan, ug napamatud-an nga panalipod batok sa pagpanghasi ni Satanas.DP 231.3

“Samtang naglangan ang pamanhonon, nanagduka silang tanan ug nangatulog. Ug sa pagkatungang gabii adunay singgit, Ania karon, ania na ang pamanhonon; Sugata ninyo siya. Ug kadtong tanang ulay mibangon ug nagdagkot sa ilang mga lamparahan.” Mateo 25:5-7. Sa tinginit sa 1844, tungatunga sa panahon sa unang panahon nga gitudlo nga ang 2300 ka mga adlaw matapos, ug sa autumn o tingdagdag sa dahon sa mao ra nga tuig, nga sa human kini nakaplagan nga ang ilang gipairog, ang mensahe gisangyaw sumala sa mga pulong gayud sa Kasulatan, “Ania karon, ania na ang pamanhonon!”DP 231.4

Ang naghatud ngadto niini nga kalihukan mao ang pagkakaplag nga ang kamandoan ni Artaherhes alang sa pagtukod pagusab sa Jerusalem, nga maoy sinugdanan sa panahon sa 2300 ka mga adlaw, nga sa natuman sa tungatunga sa autumn sa tuig 457 B.C., ug dili sa pagsugod sa tuig ingon sa gitoohan kaniadto. Ang pag-ihap sugod sa autumn sa 457 ang 2300 ka mga tuig matapos sa autumn sa 1844.” (Tan-awa ang appendix nga nota alang sa pahina 192.)DP 231.5

Ang pangatarungan nga gikuha sa Daang Tugon nga mga simbolo nagtudlo usab ngadto sa autumn ingon nga mao ang panahon nga girepresentahan sa “paghinlo sa sanctuaryo” kinahanglan moabut. Natinaw kini pag-ayo sa diha nga kini gihatagan og pagtagad bahin sa mga matang sa pagkatuman sa unang pag-anhi ni Cristo.DP 231.6

Ang pagpatay sa halad nga kordero sa pasko maoy landong sa kamatayon ni Cristo. Si Pablo nag-ingon, “Si Cristo nga atong halad sa pasko gihalad alang kanato.” 1 Corinto 5:7. Ang mga uhay sa unang mga bunga nga sa panahon sa pasko nga giyabyab atubangan ni Jehova, maoy simbolo sa pagkabanhaw ni Cristo. Nag-ingon si Pablo, sa iyang paghisgot sa pagkabanhaw sa Ginoo, ug bahin sa Iyang katawhan, “si Cristo ang inunahang bunga; human niini sila nga anaa kang Cristo sa Iyang pag-anhi.” 1 Corinto 15:23. Sama sa pagyabyab sa binangan, nga mao ang unang hinog nga mga lugas nga kuhaon sa dili pa ang pagani, si Cristo maoy unang bunga nianang walay kamatayon nga ani sa mga tinubus nga sa umalabot nga pagkabanhaw tigumon ngadto sa tipiganan sa Dios.DP 231.7

Kini nga mga simbolo natuman, dili lamang sa maong hitabo, kundili sa panahon usab. Sa ikanapulog-upat ka adlaw sa unang bulan sa Judio, ang maong adlaw ug bulan diin, sulud sa hataas nga napuloglima ka mga siglo, ang halad nga nating karnero gipatay, si Cristo nga nakakaon sa halad sa pasko uban sa iyang mga tinun-an, nag-ugmad sa pista nga maoy magsaulog sa Iyang kamatayon ingon nga “mao ang kordero sa Dios nga nagkuha sa sala sa kalibutan.” Nianang gabhiona gikuha Siya sa daotan nga mga kamut, aron ilansang ug patyon. Ug ingon nga maoy naglandong sa pagyabyab sa binangan, ang atong Ginoo gibanhaw sa ikatulong adlaw, “ang unang bunga kanila nga nangatulog,” ingon nga pananglitan sa tanang binanhaw nga matarung, kansang “dautan nga lawas” ilisan, ug “pagahimoon sama sa Iyang mahimayaong lawas.” Bersikulo 20; Filipos 3:21.DP 232.1

Sa mao nga pagkaagi, ang simbolo nga adunay kadugtungan sa ikaduhang paganhi kinahanglan matuman sa panahon nga gitudlo sa serbisyo sa mga simbolo. Ilalum sa sistema ni Moises, ang paghinlo sa santuwaryo o ang dakung adlaw sa pagpasaylo, mahitabo sa ikanapulo ka adlaw sa ikapitong bulan sa Judio, (Levitico 16:29-34), sa diha nga ang hataas nga saserdote sa nakahimo na paghinlo sa tibuuk Israel, ug nagkuha na sa ilang mga sala gikan sa santuwaryo, mogula ug magpanalangin sa katawhan. Busa gitoohan nga si Cristo, ang atong dakung Hataas nga Saserdote, mobalik aron sa pagputli sa yuta pinaagi sa paglaglag sa sala ug sa mga makasasala, ug sa pagpanalangin sa Iyang katawhan nga nagahulat sa kinabuhi nga wala nay kamatayon. Ang ikanapulo nga adlaw sa ikapitong bulan, ang dakung adlaw sa pagpasaylo, ang panahon sa paghinlo sa santuwaryo, sa tuig 1844 sa Oktubre 22, maoy giila nga panahon sa pagbalik sa Ginoo. Uyon kini sa kamatuuran nga gipahayag na nga ang 2300 ka mga adlaw matapos sa tungatunga sa ting-init ug tingtugnaw, ug ang pagtoo daw dili na malalis.DP 232.2

Sa sambingay sa Mateo 25 ang panahon sa paghulat ug pagkatulog gisundan sa pag-abut sa pamanhonon. Nagkatakdo kini sa mga katarungan nga bag-o pa lang gipahayag, gikan sa tagna ug sa mga simbolo. Nagdala kini sa kusganon nga pagtoo ug sa ilang pagkamatuud; ug ang “singgit sa tungang gabii” gimantala sa linibo ka mga magtotoo.DP 232.3

Sama sa dakung balud ang kalihukan mikaylap sa tibuuk yuta. Sa mga siyudad, sa mga lungsod, ug ngadto sa mga hilit nga dapit sa nasod kini nakaabut, hangtod ang nagpaabut nga katawhan sa Dios napukaw sa bug-os. Ang patootoo o panatisismo nahanaw sa wala pa kini nga pagmantala, sama sa yamog sa dili pa mosilang ang adlaw. Nakita sa mga magtotoo ang pagkahanaw sa ilang pagduhaduha ug kalibog, ug ang paglaum ug kaisog nagpalihok sa ilang mga kasingkasing. Ang buhat naluwas gikan sa mga naghinubra nga mga pagtoo nga kanunay makita sa matag panahon nga adunay pagpaukyab nga walay paggahum sa kabuyohan sa Pulong ug sa Dios. Sama kini niadtong mga panahon sa pagpaubus ug pagbalik ngadto sa Ginoo nga ang karaang Israel nagtuman sa mga mensahe sa pagbadlong gikan sa Iyang mga alagad. Nagdala kini sa mga kinaiyahan nga nagtimaan sa buhat sa Dios sa matag panahon. Adunay dyutay nga kalipay, apan ang labaw pa ka halalum nga pagsusi sa kasingkasing, pagsugid sa sala, ug sa pagbiya sa kalibutan. Usa ka pangandam sa pagsugat sa Ginoo maoy lulan sa nagagulo nga mga espiritu. Dihay malahutayon nga pagampo, ug dili alangalang nga pagtugyan ngadto sa Dios.DP 232.4

Matod ni Miller sa iyang paghulagway sa buluhaton: “Walay dakung pagpadayag sa kalipay; mao kana, sa ingon kaniadto, gipugngan alang sa umalabot nga higayon, sa panahon nga mag-usa ang langit ug yuta sa pagmaya sa dili maasoy nga kalipay ug puno sa himaya.” “Walay pagsiningggitay; kana usab, gitagana alang sa pagsinggit gikan sa langit. Hilum ang mga magalawit; nagpaabut sila sa pag-apil sa katilingban sa mga manulunda, ang panon sa magalawit gikan sa langit.... Walay pagsangka sa mga pagbati; ang tanan nausa sa kasingkasing ug sa hunahuna.”— Bliss, mga pahina 270, 271.DP 232.5

Ang lain pa nga nag-apil sa kalihukan nagpamatuud: “Nakahimo kini sa bisan diin nga dapit sa labing halalum nga pagsusi sa kasingkasing ug sa pagpaubus sa kalag atubangan sa Dios sa mataas nga langit. Nakahimo kini sa paglutas sa mga paghigugma gikan sa mga butang niining kalibutana, usa ka pag-alim sa mga panagaway ug mga pagbungol, usa ka pagsugid sa mga kasaypanan, usa ka pagyaub atubangan sa Dios, ug ang mahinulsulon, mga pakilooy sa masulub-on nga kasingkasing ngadto Kaniya alang sa pasaylo ug pagdawat. Nakahimo kini sa pagpaubus sa kaugalingon ug pagyaub sa kalag, nga wala pa nato nasaksihi sukad. Maingon nga si Jehova nagsugo ni propeta Joel, kon moabut na ang dakung adlaw sa Dios, kini paghinulsul sa mga kasingkasing ug dili sa mga saput, ug pagduul ngadto kang Jehova uban sa pagpuasa, ug paghilak, ug pagbalata. Sumala sa pagsulti sa Dios kang Zacarias, usa ka espiritu sa grasya ug pagpakilooy gibubu ibabaw sa iyang mga anak; Mitan-aw sila Kaniya nga ilang gidughang, dihay dakung pagbalata sa tibuuk yuta... ug kadtong nagpaabut sa Ginoo nagpasakit sa ilang kalag sa Iyang atubangan.” — Bliss, sa Advent Shield and Review, vol. 1 , p. 271 (Enero, 1845).DP 233.1

Sa tanang dagko nga rilihiyoso nga mga kalihukan sukad sa kapanahunan sa mga apostoles, walay lain nga labaw pa ka libre gikan sa tawhanong kakulangon ug sa mga lit-ag sa yawa kay niadtong panahon sa autumn sa 1844. Bisan karon sa paglabay sa duul na sa katunga sa siglo, ang tanan nga nakaambit niadto nga kalihukan ug nagbarog nga lig-on sa plataporma sa kamatuuran, nagbati gihapon sa balaan nga kabuyohan niadtong bulahan nga buluhaton, ug makasaksi nga Iya kadto sa Dios.DP 233.2

Sa pagtawag, “Ania na ang Pamanhonon; sugata ninyo Siya,” ang nanagpaabot “namangon ug nagdagkot sa ilang mga lamparahan;” Ilang giton-an ang pulong sa Dios sa mainiton nga kasibot nga wala pa mahimo kaniadto. Mga manulunda gipadala gikan sa langit sa pagpamata niadtong nangaluya, ug pagandam kanila sa pagdawat sa mensahe. Ang buhat wala magbarog diha sa kaalam ug kahibalo sa mga tawo, kundili diha sa gahum sa Dios. Dili ang labing maalamon, kundili ang labing mapainubsanon ug maalagaron, maoy unang naminaw ug nagtuman sa tawag. Gibiyaan sa mga mag-uuma ang ilang mga tanum, gibutang sa mga mekaniko ang ilang mga gamit, ug uban sa mga luha ug pagmaya migawas aron sa pagtabang sa paghatag sa pasidaan. Kadtong sa unang panahon nangulo sa buhat maoy katapusan nga miapil niini nga kalihukan. Ang mga iglesya sa kinatibukan nanira sa ilang mga pultahan batok sa maong mensahe, ug ang baga nga panon sa nagdawat niini mibulag sa ilang pagkasakup. Diha sa pagbulot-an sa Dios, kini nga pagsangyaw nahiusa sa mensahe sa ikaduhang manulunda, ug naghatag og gahum nianang buhata.DP 233.3

Ang mensahe, “Ania karon, ang Pamanhonon umalabot!” dili ingon nga usa ka lalisunon, bisan tin-aw ug kasaligan ang pahayag sa Kasulatan. Adunay naguban niini nga nagaawhag nga gahum nga nagapalihok sa kalag. Walay duhaduha, walay pangutana. Sa panahon sa madaugon nga pagsulud ni Cristo sa Jerusalem, ang katawhan nga nagkatigum gikan sa tanang bahin sa yuta aron sa pagsaulog sa pista, nagpunsisok sa Bukid sa mga Olibo, ug sa ilang pag-apil sa panon nga naguban kang Jesus, ilang nabatonan ang kadasig sa takna ug nakatabang pag-ayo sa pagpalanog sa singgit, “Bulahan Siya nga nahiabut sa ngalan sa Ginoo!” Mateo 21:9. Sa sama nga kaagi ang dili matinoohon nga nanagtambong sa mga katiguman nga Adventista—ang uban tungud sa pagkahibulong, ang uban aron lang sa pagtamay—nagbati sa madanihon nga gahum nga naguban sa mensahe, “Ania karon, ang Pamanhonon nahiabut na!”DP 233.4

Nianang panahona adunay pagtoo nga nagdala og mga tubag sa mga pagampo, pagtoo nga adunay pagtagad sa igahatag nga ganti. Sama sa mga taligsik sa ulan sa ibabaw sa giuhaw nga yuta, ang Espiritu sa grasya mikunsad sa matinud-anon nga mga nangita. Kadtong nagpaabut sa pagtindog sa dili madugay pag-atubang sa ilang Manunubos nagbati sa solemne nga kalipay nga dili ikaasoy. Ang pagpahumok, makasumpo nga gahum sa Balaang Espiritu nagtunaw sa kasingkasing, samtang gihatag sa kadagaya ang Iyang mga panalangin sa mga matinumanon, nga mga buhi.DP 233.5

Sa mainampingon ug sa solemne kadtong nakadawat sa mensahe miabut hangtod nianang panahona sa diha nga sila naglaum sa pagsugat sa ilang Ginoo. Sa matag buntag magbati sila nga ilang unang katungdanan sa pagsiguro sa kamatuuran sa ilang pagdawat sa Dios. Nahiusa sa suud ang ilang mga kasingkasing, ug nagampo sila og maayo sa pag-usa ug alang sa usag-usa. Kanunay silang magtigum sa tingub sa hilit nga mga dapit aron sa pakigsulti sa Dios, ug ang tingog sa pagpataliwala misaka sa langit gikan sa kaumahan ug kakahoyan. Ang kasigurohan sa pag-uyon sa Manluluwas labaw pa ka kinahanglan alang kanila kay sa ilang pagkaon sa matag adlaw, ug kon adunay kangitngit nga motabon sa ilang mga hunahuna, dili sila mopahulay hangtod nga kini mawagtang. Samtang sila nagbati sa pagsaksi sa makapasaylo nga grasya, naghandum sila sa pagtan-aw Kaniya nga gihigugma sa ilang mga kalag.DP 234.1

Apan sa nagpadulong sila sa pagkasaguyo. Ang panahon sa pagpaabot milabay na, ug wala mopadayag ang ilang Manlulwas. Uban sa walay pagkaluya nga pagsalig nagpaabut sila sa Iyang umalabot nga pag-anhi, ug karon nagbati sila sama kang Maria sa diha, nga sa iyang pagduul sa lubnganan sa Manluluwas ug iyang nakita nga wala nay sulud, nagkanayon siya uban sa paghilak “ilang gikuha ang akong Ginoo, ug wala ako mahibalo kong diin nila Siya ibutang.” Juan 20:13.DP 234.2

Usa ka pagbati sa ka solemne, usa ka kahadlok nga basi tinuud ang balita, sa pila ka panahon maoy nakababag sa dili matinoohon nga kalibutan. Human sa paglabay sa panahon, wala kini dayon mawala; sa una wala sila mangahas sa pagdaog ibabaw sa mga nangasaguyo; apan samtang walay timaan sa kasuko sa Dios nga nakita, naulian sila sa ilang mga kahadlok, ug nagpadayon sa ilang kaulawan ug pagkatinamay. Usa ka dakung pundok nga nagangkon sa pagtoo sa madali nga pag-anhi sa Ginoo, mibulag sa ilang pagtoo. Ang uban nga masaligon kaayo nalabihan pagkasamad sa ilang garbo nga daw mokalagiw sila gikan sa kalibutan. Sama kang Jonas, nagreklamo sila sa Dios, ug nagpili sa kamatayon sa baylo nga mabuhi. Kadtong nagpasukad sa ilang pagtoo sa mga hunahuna sa uban, ug dili sa Pulong sa Dios, wala pa maandam pagusab sa pag-ilis sa ilang mga panghunahuna. Ang mga tamayan nakadaog sa mga maluyahon ug sa talawan ngadto sa ilang mga pundok, ug kining tanan naghiusa sa pagpamatuud nga wala nay mga kahadlok o mga pagpaabot karon. Milabay na ang panahon, wala moabut ang Ginoo, ug ang kalibutan tingali magpabilin sa mao lang gihapon sulud sa linibo ka mga tuig.DP 234.3

Ang mainiton, matinud-anon nga magtotoo misalikway sa ilang mga pagtuaw, ug nakiglambit sa Iyang presensya labaw pa sa kaniadto. Ilang gihatag sumala sa ilang gitoohan ang katapusang pasidaan ngadto sa kalibutan, ug nagpaabut sa madali nga pagadawaton ngadto sa katilingban sa ilang balaang Agalon ug sa langitnong mga manulunda, sila sa dako nga pagkalahi mibulag sa sosedad niadtong wala modawat sa mensahe. Uban sa mainiton nga handum nagampo sila, “Umari ka, Ginoong Jesus, ug umari ka sa madali.” Apan wala Siya moabut. Ug karon aron sa pagpas-an pag-usab sa mabug-at nga lulan sa kinabuhi, mga kabalaka, ug mga kalibog, ug sa pagantos sa mga pagyagayaga ug sa mga lit-ag sa kalibutan nga nagatamay, maoy makalilisang nga pagsulay sa pagtoo ug pailub.DP 234.4

Apan kini nga pagkasaguyo dili kaayo dako sama sa naagian sa mga tinun-an sa unang pag-anhi ni Cristo. Sa pagsakay ni Jesus sa pagkamadaugon ngadto sa Jerusalem, ang Iyang mga sumusunod nagtoo nga hapit na Siya mosaka sa trono ni David, ug magpahigawas sa Israel gikan sa madaogdaugon. Uban sa hataas nga mga paglaum ug malipayon nga pagpaabot, naglinumbaay sila sa pagpakita og pagpasidungog sa ilang Hari. Daghan ang nagladlad sa ilang mga kupo aron nga mahimong bakbak sa Iyang agianan, o nagpakawaykaway sa dahonon nga mga sanga sa palma. Sa ilang madasigon nga kalipay naghiusa sila sa malipayon nga pagtuaw, “Hosana sa Anak ni David!” Ang mga Pariseo, nga gisamukan ug nasuko niining masaba nga pagmaya, naghandum nga badlungon ni Jesus ang Iyang mga tinunan, mitubag Siya, “Kong sila magpugong sa kalinaw, mosinggit gilayon ang mga bato.” Lukas 19:40. Kinahanglan matuman ang tagna. Ang mga tinun-an nagabuhat sa katuyoan sa Dios; apan sila nangitngitan ngadto sa mapait nga pagkasaguyo. Apan milabay ang pila ka mga adlaw ilang nasaksihan ang masakit nga kamatayon sa Manluluwas, ug ilang gisulud Siya sa lubnganan. Ang ilang pagpaabot wala matuman sa usa ka pagtinuud, ug namatay ang ilang mga paglaum uban kang Jesus. Wala hangtod ang ilang Ginoo mibangon nga madaugon gikan sa lubnganan nga sila nakasabut sa tanang gisulti pag-una sa tagna, ug “nga si Cristo kinahanglan magaantos, ug mabanhaw pag-usab gikan sa mga patay.” Buhat 17:13.DP 234.5

Lima ka gatus ka tuig kanhi, ang Ginoo nagpamatuud pinaagi kang manalagna Zacarias, “Pagmaya sa hilabihan, o anak nga babaye sa Sion; Singgit, o anak nga babaye sa Jerusalem; Ania karon, ang imong Hari nagaanhi kanimo; Siya matarung man, ug adunay kaluwasan; mapaubsanon, ug nagkabayo sa asno, bisan sa usa ka nati sa asno.” Zacarias 9:9. Kon nakaamgo pa unta ang mga tinun-an nga si Cristo nagpadulong sa hukmanan ug sa kamatayon, dili unta sila makatuman niini nga tagna.DP 235.1

Sa maong pagkaagi sa pagtuman ni Miller uban sa iyang mga katabang sa tagna, ug paghatag og mensahe kansang pagpadasig nga gisulti pag-una nga ihatag ngadto sa kalibutan, apan dili unta nila ikahatag kon ilang pang nasabtan sa bug-os ang tagna sa pagtumbok sa ilang pagkasaguyo, ug maghatag og laing mensahe nga iwali ngadto sa tanang kanasuran sa dili pa moanhi ang Ginoo. Ang nahauna ug ikaduha nga mensahe sa mga manulunda nahatag sa tukma nga panahon, ug makahimo sa buluhaton nga gipahaigo nga ilang buhaton.DP 235.2

Ang kalibutan nagatan-aw, nagpaabot nga kon nilabay na ang panahon ug wala mipadayag si Cristo, ang tibuuk nga sistema nga Adventismo igasalikway. Apan samtang daghan, nga nailalum sa kusganon nga pagsulay mitahan sa ilang pagtoo, adunay nagpabilin sa pagbarog nga lig-on. Ang mga bunga sa kalihukan sa pagpaabot ni Cristo, ang mapainubsanon nga espiritu ug pagsusi sa kasingkasing, sa pagtalikod sa kalibutan, ug pagkausab sa kinabuhi, nga maoy nag-atiman sa buluhaton, nagpamatuud nga kini nagagikan sa Dios. Wala sila mangahas sa paglimud nga ang gahum sa Balaang Espiritu nagsaksi sa pagwali sa ikaduhang pag-anhi, ug wala silay namatikdan nga sayup sa pagsubay sa mga panahon nga matagnaon. Ang labing takus sa ilang mga kaatbang wala molampos sa pagguba sa ilang sistema sa matagnaon nga paghubad. Dili sila makatugot, kon walay kamatuuran sa Biblia, sa pagsalikway sa mga baroganan nga naabut pinaagi sa mainiton, mainampoon nga pagtoon sa Biblia, sa mga hunahuna nga nahayagan sa Espiritu sa Dios, ug uban sa mga kasingkasing nga nagdilaab sa buhing gahum; ang mga baroganan nga kanhi nakabarog sa labing masutaon nga mga pagsaway ug labing mapait nga pagsupak sa bantugan nga mga magtutudlo sa rilihiyon ug sa kalibutanon nga mga maalam, ug nakahimo sa pagbarog nga malig-on batok sa nagkahiusa nga mga pwersa sa kahibalo ug sa kalarino, ug sa mga pagyagayaga ug pagtamay sa mga dungganon ug walay dungog.DP 235.3

Matuud, nga dihay kapakyasan bahin sa gipaabut nga hitabo, apan kini dili makatarog sa ilang pagtoo diha sa Pulong sa Dios. Sa pagmantala ni Jonas sa kadalanan sa Nineve nga kap-atan na lang ka adlaw ang siyudad pagalaglagon, gidawat sa Ginoo ang pagpaubus sa taga-Nineve, ug naglugway sa ilang panahon sa kahigayunan; apan ang mensahe nga gidala ni Jonas nagagikan sa Dios, ug ang Nineve gisukud sumala sa Iyang kabubut-on. Ang mga Adventista nagtoo nga sa samang paagi ang Dios nanagiya kanila sa paghatag sa pasidaan sa Paghukum.“Nagsukod kini sa mga kasingkasing sa tanan nga nagpatalinghog niini, ug nakapukaw sa gugma alang sa pagpadayag sa Ginoo; o nakatawag kini og pagdumut, nga daw wala naila, apan nahibaloan sa Dios, bahin sa Iyang pag-anhi. Nakahimo kini pagbahin... aron nga kadtong magsusi sa ilang mga kasingkasing, mahibalo kon diin nga habig niini sila makaplagan, kon miabut pa ang Ginoo; kon makaingon ba sila, Ania karon! kini mao ang among Dios, kami nagpaabut Kaniya, ug Siya magaluwas kanamo o manawag ba sila sa mga pangpang ug kabukiran sa pagkatumpag sa ibabaw nila aron sila makatago gikan sa nawong Niya nga nagalingkod sa trono, ug gikan sa kapungut sa Kordero. Busa ang Dios, sumala sa among pagtoo, nagsukud sa Iyang katawhan, nagsulay sa ilang pagtoo, ug nagsuta kanila, ug nakakita kon maluya ba sila sa takna sa pagsulay, gikan sa baroganan nga Iyang makita nga angayan butangan kanila; o kon motalikod ba sila niining kalibutana ug mosalig sa hingpit sa buhat sa Dios.”— The Advent Herald and Signs of the Times Reporter, vol . 8, No. 14 (Nobyembre 13, 1844).DP 235.4

Ang mga pagbati niadtong nagatoo pa sa Dios nakagiya kanila gikan sa ilang milabay nga kasinatian, gipahayag sa mga pulong ni William Miller: “Kon akong balikon ang pagkinabuhi pag-usab, uban sa sama ra nga kamatuuran nga akong nabatonan kanhi, sa pagkatinuud atubangan sa Dios og sa katawhan ako unta buhaton ang sama sa akong nabuhat” “Akong gilauman nga akong nahinloan ang akong mga bisti gikan sa dugo sa mga kalag; akong gibati, nga kutub sa akong nahimo, nalibre na ako gikan sa tanang kasal-anan sa ilang paghukum.” “Bisan og kaduha na ako masaguyo,” matod sa sinulat niining tawo sa Dios, “wala pa ako maguol ni maluya.” “Ang akong paglaum bahin sa pag-anhi ni Cristo nagpabilin nga lig-on gihapon. Nakabuhat lang ako, human sa katuigan sa malumo nga panghunahuna, sa akong giisip nga akong solemne nga katungdanan nga buhaton. Kon ako nasayup, kadto nahimo sa habig sa kalooy, sa gugma sa akong isigkatawo, ug sa akong paila sa akong katungdanan ngadto sa Dios.” “Usa ka butang nga akong nahibaloan, wala akoy laing giwali kundili ang akong gitoohan; ug gikuptan ako sa kamut sa Dios, ang Iyang gahum napakita diha sa Iyang buhat, ug daghang kaayohan ang nahimo.” “Linibo, sa tawhanong pagtanaw, napadasig sa pagtoon sa Kasulatan pinaagi sa pagwali sa panahon; ug niana nga paagi, pinaagi sa pagtoo ug pagbisibis sa dugo ni Cristo, napasig-uli ngadto sa Dios.”—Bliss, mga pahina 256, 255, 277, 280, 281. “Wala gayud ako maghangyo sa mga pahiyum sa mga garboso, ni mahiubus sa pagyam-id sa kalibutan. Dili pa ako karon mopalit sa ilang pagdapig, ni mosaylo sa kinahanglan buhaton aron sa pagaghat sa ilang pagdumut. Dili gayud ako mangita sa akong kinabuhi diha sa ilang mga kamut, ni maluya, akong lauman, sa pagkawala gikan niini, kon maoy isugo kanako sumala sa kabubut-on sa Dios.”— J. White, Life of Wm. Miller, pahina 315.DP 236.1

Wala biyai sa Dios ang Iyang katawhan; nagpabilin gihapon ang Iyang Espiritu uban niadtong wala magdalidali sa paglimud sa kahayag nga ilang nadawat ug misalikway sa kalihukan sa Pag-anhi ni Cristo. Sa sulat ngadto sa mga Hebreohanon adunay mga pulong sa pagdasig ug pasidaan alang sa gisulayan, sa mga nagpaabut niini nga kalisdanan: “Busa ayaw ninyo isalikway ang inyong pagsalig nga may dako nga balos sa katumbasan. Kay nagkinahanglan kamo og pailub, nga sa nabuhat na ninyo ang kabubot-on sa Ginoo, madawat ninyo ang saad. Kay sa usa ka diriyut nga panahon ang umaanhi, moanhi gayud ug dili magalangan. Apan ang matarung magkinabuhi pinaagi sa pagtoo; ug kong mosibog siya, dili malipay ang akong kalag kaniya. Apan dili kita uban kanila nga nanagsibug hangtud sa pagkawala; kondili sa mga may pagtoo ngadto sa pagluwas sa kalag.” Hebreohanon 10:35-39.DP 236.2

Kini nga tambag nga gipahinungud ngadto sa iglesya sa katapusang mga adlaw tin-aw gikan sa mga pulong nga nagtudlo ngadto sa pagkahaduul sa pagbalik sa Ginoo: “Kay hamubo na lang ang panahon, ug siya nga umaanhi moanhi, ug dili magalangan.” Ug tin-aw nga gipasabut nga daw adunay pagkalangan, nga ang Ginoo daw makita nga nagahulat. Ang gihatag nga pahimangno dinhi sa pinasahi gipahaum sa kasinatian sa mga Adventista niining panahona. Ang katawhan nga ginganlan dinhi namiligro nga madaotan sa ilang pagtoo. Ilang nabuhat ang kabubuton sa Dios sa pagsunud sa mando sa Iyang Espiritu ug sa Iyang Pulong; apan dili sila makasabut sa Iyang katuyoan sa ilang milabay nga kasinatian, ni makaila sa dalan sa ilang atubangan, ug natintal sila sa pagduhaduha kon gimandoan ba gayud sila sa Dios. Niining panahona haum ang mga pulong, “Karon ang matarung magkinabuhi pinaagi sa pagtoo.” Samtang ang masanag nga kahayag sa “singgit sa tungang gabii” nagadan-ag sa ilang agianan, ug ilang nakita ang naablihan nga tagna, ug sa dali nga nagakatuman nga mga timaan nga nagsulti sa haduul nga pagabut ni Cristo, nagalakaw sila, pinaagi sa panan-aw. Apan karon sa nagduko na sila tungud sa napakyas nga mga paglaum, makatindog lang sila pinaagi sa pagtoo sa Dios ug sa Iyang Pulong. Ang nagtamay nga kalibutan nagaingon, “Nalimbungan kamo. Isalikway na kanang inyong pagtoo, ug ingna nga ang kalihukan sa pagpaabot kang Cristo nga iya ni Satanas.” Apan nagpamatuud ang Pulong sa Dios. “Kong aduna may tawo nga mosibug, dili malipay ang akong kalag kaniya.” Ang pagbiya sa ilang pagtoo karon, ug paglimud sa gahum sa Balaang Espiritu nga nagamando sa mensahe, mao ang pagtalikod padulong sa kalaglagan. Gidasig sila ngadto sa pagligon pinaagi sa mga pulong ni Pablo, “Ayaw ninyo isalikway ang inyong pagsalig;” “Nagkinahanglan gayud kamo sa pailub,” “kay hamubo nalang ang panahon, ug Siya nga umaanhi moanhi, ug dili magalangan.” Ang siguro nga ilang mabuhat mao ang pagtipig sa kahayag nga ilang nadawat bahin sa Dios, pagkuput sa Iyang mga saad, ug pagpadayon sa pagsusi sa Kasulatan, ug sa mapailubon magpaabot ug magbantay sa pagdawat sa dugang nga kahayag.DP 236.3