Kapitulo 19—Ang Usa ka Manalagna sa Pakigdait

Ang buhat ni Eliseo ingon nga usa ka manalagna diha sa ubang mga bahin lahi kaayo gikan sa kang Elias. Ngadto kang Elias natugyan ang mga mensahe sa pagsaway ug sa paghukom; ang iya mao ang tingog sa walay kahadlok nga pagbadlong, nga nag-awhag sa han ug sa katawhan sa pagliso gikan sa ilang daotan nga mga dalan. Ang iya ni Eliseo maoy usa sa labaw pa nga makigdaiton nga misyon; ang iya mao ang pagpatindog ug ang paglig-on sa buhat nga gisugdan ni Elias; ang pagtudlo sa katawhan sa dalan ni Jehova. Ang sinulat nga tinuktukan sa Espiritu Santo nagahulagway kaniya ingon nga personal nga nakigsuod sa katawhan, linibutan sa mga anak nga lalaki sa mga manalagna, nga nagdala sa iyang mga katingalahan ug sa iyang pangalagad sa pang-ayo ug sa paglipay.MH 215.1

Si Eliseo maoy usa ka tawo nga may malinawon ug mahigalahon nga espiritu; apan nga mahimo usab siya nga mapig-ot napakita sa iyang paagi sa diha nga sa nagpaingon siya ngadto sa Bethel, gibugalbugalan siya sa dili diosnon nga mga batan-on nga nakadungog sa pagsaka sa langit ni Elias, ug kining maong solemni nga hitabo gihimo mining mga batan-on nga hilisgutan sa ilang mga kantalita ngadto kang Eliseo nga nagaingon, “Tumungas ka, ikaw nga upawon; tumungas ka, ikaw nga upawon.” Sa pagkadungog sa manalagna sa ilang mga pulong sa pagbugalbugal, siya milingi, ug ilalom sa pagpanuktuk sa Labing Gamhanan iyang gibungat ang usa ka tunglo sa ibabaw nila. Ang makahahadlok nga paghukom nga misunod Iya sa Dios. “Ug may nanggula nga duha ka oso nga baye gikan sa kakahoyan, ug mingkuniskunis sa kap-atan ug duha” kanila. 2 Hari 2:23,24.MH 215.2

Kong gitugotan pa ni Eliseo nga molabay ang pagbugalbugal nga wala matagad, magpadayon unta nga siya pagatamayon, ug pagapanamastamasan sa mga tawong bagison, ug ang iyang misyon sa pagpanudlo ug sa pagluwas panahon sa grabe nga nasudnong kalisud Kining kapituloha gisukad sa 2 Hari 4. mapildi lamang unta. Kining usa ka higayon sa makahahadlok nga pagkapintas igo na nga magsugo sa pagtahud sa tibuok niyang kinabuhi. Sulod sa kalim-an ka mga tuig siya mingsulod ug minggula gikan sa ganghaan sa Bethel, ug ngadto ug nganhi diha sa yuta, gikan sa usa ka siyudad ngadto sa usa, magalabay sa taliwala sa mga tapok sa katawhan nga walay buhat, mga bagison, ug banyaga nga mga batan-on; apan walay usa nga nagbugalbugal kaniya o nagyagayaga sa iyang mga kasarang ingon nga manalagna sa Labing Hataas.MH 215.3

Bisan ang pagkamaloloy-on may iya nga udanan. Ang pagbulot-an kinahanglan pagapadayonon sa usa ka dili matarug nga pagkaestrikto, kay kong dili, kini pagadawaton sa kadaghanan uban sa pagbugalbugal ug sa pagtamay. Ang gitawag nga kalumo, ang pag-ulog-ulog ug ang pagkamapasagdanon, nga gigamit ngadto sa mga batan-on sa mga ginikanan ug sa mga magbalantay, maoy usa sa labing daotan sa mga daotan nga mahimong makaabut kanila. Diha sa matag pamilya, mahinungdanon kaayo ang kalig-on, ang walay pagduhaduha, ug dili maduhaduhaan nga mga kinahanglanon.MH 216.1

Ang kataha, nga ang mga batan-on nga nagbugalbugal ni Eliseo nakulangan pag-ayo, maoy usa ka grasya nga sa maainpingon pagamahalon. Ang matag bata kinahanglan pagatudloan sa pagpakita sa tinuod nga kataha sa Dios. Dili gayud pagalitokon ang Iyang ngalan sa linangas o sa walay pulos. Ang mga manolunda, samtang sila nagalitok niini, nagatabon sa ilang mga nawong. Uban sa unsa nga kataha nga kita, nga mga nahulog ug makasasala, magalitok niini sa atong mga ngabil!MH 216.2

Ang kataha kinahanglan ipakita alang sa mga tinugyanan sa Dios— alang ang mga ministro, sa mga magtutudlo, ug sa mga ginikanan, nga ginatawag sa pagsulti sa pagbuhat nga puli Kaniya. Diha sa pagtahod nga gipakita nila, napasidunggan ang Dios.MH 216.3

Ang pagkamatinahuron, usa usab sa mga grasya sa Espiritu ug kinahanglan kini pagapalamboon sa tanan. Kini may gahum sa pagpahumok sa mga kinaiya nga kong wala kini ang mga kinaiya magtubo nga magahi ug pintasan. Sila nga nagpaila nga mga sumosunod ni Cristo, ug sa sama nga higayon mga bagison, dili maloloy-on, ug dili madnahuron, wala makakat-on gikan kang Jesus. Ang ilang pagkamadnud-anon dili tingali maduhaduhaan, ang ilang katarung tingali dili mahagit; apan ang pagkamatinud-anon ug ang katarung dili makatabon sa usa ka kakulangon sa pagkamaloloy-on ug sa pagkamatinahuron.MH 216.4

Ang maloloy-on nga espiritu nga nakapahimo ni Eliseo sa pagbutang ug usa ka gamhanan nga inpluwensya ibabaw sa mga kinabuhi sa kadaghanan sa Israel, napadayag diha sa sugilanon sa iyang mahigalahon nga relasyon sa usa ka pamilya nga nagpuyo sa Sunem. Sa iyang mga panaw ngadto nganhi sa tibuok nga gingharian “nahitabo sa usa ka adlaw, nga si Eliseo miagi ngadto sa Sunem, diin may usa ka dakung babaye; ug siya nagpugos kaniya sa pagkaon ug tinapay. Ug mao kadto, nga sa kanunay nga siya milabay, siya mihapit didto aron sa pagkaon ug tinapay.” Ang babayeng pangulo sa panimalay nakasabut nga si Eliseo maoy “usa ka balaan nga tawo sa Dios,” ug siya miingon ngadto sa iyang bana: “Himoan ta siya, ako nagahangyo kanimo, ug usa ka diyutay nga lawak nga binungbongan; ug butangan ta siya didto ug usa ka higdaanan, ug usa ka lamesa, ug usa ka lingkoranan, ug usa ka tangkawan; ug mahitabo nga kong moanhi siya kanato, siya moadto niadtong dapita.” Nganhi niining maong pahulayanan si Eliseo kanunay nga mianha, mapasalamaton tungod sa kahilum niini. Dili nga wala magpakabana ang Dios sa pagkamaabiabihon sa babaye. Dugay na siya nga walay anak; ug karon si Jehova nagganti sa iyang pagkamaabiabihon pinaagi sa gasa sa usa ka anak nga lalaki.MH 217.1

Nanglabay ang mga tuig. Ang panuigon sa bata igo na nga makagawas didto sa umahan uban sa mga mag-alani. Sa usa ka adlaw siya naigo sa kainit. “ug siya miingon sa iyang amahan, Ang ulo ko, ang ulo ko.” Gihangyo sa amahan ang usa ka batan-ong lalaki sa pagdala sa bata ngadto sa iyang inahan; “ug sa nahiadto na siya didto nga gidala ngadto sa iyang inahan, siya milingkod sa iyang mga tuhod hangtud sa kaudtohon, ug unya namatay. Ug siya misaka ug gibutang siya sa ibabaw sa higdaanan sa tawo sa Dios, ug gitakpan ang pultahan, ug siya migula.”MH 217.2

Diha sa iyang kasubo, ang Sunemitanhon naninguha sa pag-adto kang Eliseo alang sa panabang. Niadtong higayona ang manalagna didto sa Bukid sa Carmelo, ug ang babaye nga inubanan sa iyang sulogoon, milakaw dihadiha dayon. “Ug nahitabo, sa pagkakita sa tawo sa Dios kaniya sa halayo, nga siya miingon kang Giesi nga iyang alagad: Ania karon, didto sa unahan atua ang Sunametanhon: dalagan, ako nagahangyo kanimo, sugata siya karon, ug ingna siya: Maayo ba ikaw? Maayo ba ang imong bana? Maayo ba ang bata?” Ang alagad mibuhat sumala sa gisugo kaniya, apan dili hangtud nga ang babaye nakaabut kang Eliseo nga ang nasub-an nga inahan mipadayag sa hinungdan sa iyang kagul-anan. Sa iyang pagkadungog sa iyang kasub-anan, gisugo ni Eliseo si Giesi sa pagingon: “Baksi ang imong mga hawak, ug ibutang ang akong sungkod sa imong kamot, ug lumakaw ka sa imong dalan: kong ikaw ihibalag ug bisan kinsa nga tawo, ayaw paghatag kaniya sa katahuran; ug kong may pila nga mohatag kanimo ug katahuran, ayaw siya pagbalusi pagusab: ug ibutang ang akong sungkod sa ibabaw sa nawong sa bata.”MH 217.3

Apan ang inahan wala mahimuot hangtud nga si Eliseo sa iyang kaugalingon mikuyog kaniya. “Ingon nga si Jehova buhi, ug ingon nga ang imong kalag buhi, ako dili mobulag kanimo,” siya mipahayag. “Ug siya mitindog ug minunot kaniya. Ug si Giesi miuna kanila, ug gibutang ang sungkod sa ibabaw sa nawong sa bata; apan walay tingog, ni pagpatalinghug. Busa siya mibalik sa pagsugat kaniya, ug gisuginlan siya sa pagingon, Ang bata wala mahagmata.”MH 218.1

Sa ilang pag-abut sa balay, si Eliseo misulod sa lawak diin naghigda ang patay nga bata, “ug gitakpan ang pultahan nilang duha ug magampo ngadto kang Jehova. Ug misaka siya ug miubo ibabaw sa bata, ug gibutang ang iyang baba sa ibabaw sa iyang baba, ug ang iyang mga mata sa ibabaw sa iyang mga mata, ug ang iyang mga kamot sa ibabaw sa iyang mga kamot: Ug siya mituy-od ibabaw kaniya; ug ang unod sa bata nag-anam ug kainit. Unya siya mibalik, ug naglakawlakaw sa makausa paingon dinhi ug ngadto sulod sa balay; ug misaka ug mituy-od sa iyang kaugalingon ibabaw kaniya: ug ang bata mibahaon makapito, ug ang bata mibuka sa iyang mga mata.”MH 218.2

Sa iyang pagtawag kang Giesi, gisugo siya ni Eliseo nga ipadala nganha kaniya ang inahan. “Ug sa pag-abut niya didto kamya, siya miingon, Kuhaa ang imong anak. Unya siya misulod, ug mihapa sa iyang mga tiil, miyukbo siya sa yuta; ug iyang gikuha ang iyang bata, ug migula.”MH 218.3

Busa nabalosan ang pagtoo niini nga babaye. Si Cristo, ang dakung Maghahatag-sa-kinabuhi, maoy nagpahiuli sa iyang anak nga lalaki nganha kaniya. Sa sama nga paagi ang Iyang mga matinumanon pagabalosan, sa diha, nga sa Iyang pag-anhi, ang kamatayon mawadan sa ikos niini ug mabawian ang lubnganan sa kadaugan nga iyang giangkon. Unya Iyang ipahiuli ngadto sa Iyang mga alagad ang mga anak nga nahamulag kanila tungod sa kamatayon. “Mao kini ang giingon ni Jehova; Usa ka tingog nadungog didto sa Rama, ang pagminatay, ug ang mapait nga paghilak; si Raquel nagahilak tungod sa iyang mga anak; midumili siya nga pagalipayon tungod sa iyang mga anak, kay sila wala na man. Mao kini ang giingon ni Jehova; Pugngi ang imong tingog sa paghilak, ug pugngi ang imong mga mata sa pagpatulo sa mga luha: kay ang imong buhat pagabalusan,...ug sila moanhi pag-usab gikan sa yuta sa kaaway. Ug adunay paglaum alang sa imong kaugmaon, nagaingon ni Jehova, ang imong mga anak moanhi pag-usab sa ilang kaugalingong udanan.” Jeremias 31:1517.MH 218.4

Pagalipayon ni Jesus ang atong kasub-anan tungod sa mga patay uban sa usa ka mensahe sa walay kinutoban nga paglaum: “Pagalukaton Ko sila gikan sa gahum sa Sheol; pagatubson Ko sila gikan sa kamatayon: Oh kamatayon, hain man ang imong mga hampak? Oh Sheol, hain man ang imong paglumpag?” Oseas 13:14. “Ako mao Siya ang nagakinabuhi nga namatay; ug, tan-awa, Ako buhi hangtud sa kahangturan,...ug ania Kanako ang mga yawe sa Hades ug sa kamatayon.” Pinadayag 1:18. “Ang Ginoo Mismo manaug gikan sa langit uban sa usa ka singgit, sa tingog sa Arkanghel, ug uban sa budyong sa Dios: ug ang mga nangamatay diha kang Cristo mouna sa pagpamangon: ug kita nga mga buhi pa nga mahabilin, pagasakgawon ngadto sa mga panganod uban kanila sa pagsugat sa Ginoo diha sa kahanginan: ug sa ingon niini kita magapakig-uban na sa Ginoo sa tanang panahon.” 1 Tesalonica 4:16, 17.MH 219.1

Sama sa Manluluwas sa katawhan, kang kinsa siya mao ang usa ka tipo, si Eliseo diha sa iyang pangalagad sa taliwala sa katawhan nagtingub sa buhat sa pagpangayo uban sa pagpanudlo. Sa matinumanon, ug sa walay pagkakapoy, sa tibuok niyang hataas ug masangputon nga mga kabudlay, gipaninguha ni Eliseo ang pagpalambo ug ang pagpauswag sa importante nga buhat sa edukasyon nga gipadayon sa mga tulunghaan sa mga manalagna. Diha sa pagbantay sa Dios ang iyang mga pulong sa pagmaymay ngadto sa natigum nga mainitong mga pundok sa batan-ong mga lalaki namatud-an pinaagi sa halalum nga mga pagtandog sa Balaang Espiritu, ug usahay pinaagi sa ubang dili masayop nga mga ebidensya sa iyang pagbulot-an ingon nga usa ka alagad ni Jehova.MH 220.1

Higayon kadto sa usa sa iyang mga pagduaw sa tulunghaan nga natukod didto sa Gilgal nga iyang gitambalan ang nahiloan nga linatang utan. “May gutom didto sa yuta; ug ang mga anak nga lalaki sa mga manalagna nanaglingkod sa atubanga niya: ug siya miingon sa iyang alagad, Ilung-an ang dakung kolon, ug pabukala ang linat-an alang sa mga anak sa mga manalagna. Ug ang usa miadto sa kapatagan sa pagpanguha ug mga utanon, ug nakakaplag sa usa ka balagon nga ihalas, ug nagtigum sa mga ihalas nga mga kalabasa nga usa ka puyos, ug miadto ug gihiwahiwa sila nga gisuJod sa kolon sa linat-an; kay kini wala hiilhi nila. Busa ilang gihuwad aron ipakaon sa mga tawo. Ug nahitabo sa nagakaon sila sa sud-an nga sila naninggit, nga nanagingon, Oh tawo sa Dios, adunay kamatayon sa kolon. Ug sila wala makakaon niini. Apan siya miingon, Pagdala ug hanna. Ug iyang gisulod kini ngadto sa kolon; ug siya miingon, Sanduki ang mga tawo, aron sila mangaon. Ug walay nakadaot diha sa sulod sa kolon.”MH 220.2

Didto sa Gilgal usab, samtang diha pa ang gutom sa yuta, gipakaon ni Eliseo ang usa ka gatus ka tawo sa gasa nga gidala ngadto kaniya sa “usa ka tawo gikan sa Baal-salisa,” “mga inunahang bunga, kaluhaan ka talay sa sebada, ug bag-ong sinanggi sa mga puso sa mais nga may pakpak pa.” Uban kaniya dihay mga nagkinahanglan kaayo sa kalanon. Sa paghiabut na sa halad, siya misugo sa iyang alagad, “Hatagi ang katawhan, aron sila mangaon. Ug ang iyang alagad miingon, Unsa, ibutang ko kini sa atubangan sa usa ka gatus ka tawo? Apan siya miingon pag-usab, Hatagi ang katawhan, aron sila mangaon: kay kini mao ang giingon ni Jehova, Sila mangaon ug magbilin ug salin niini. Busa iyang gibutang kini sa atubangan ug sila nangaon, ug may salin didto sumala sa pulong ni Jehova.”MH 221.1

Daw unsa nga pagpaubos diha sa bahin ni Cristo, pinaagi sa Iyang mensahero, ang pagbuhat niim nga milagro aron sa pagbusog sa kagutom! Sa makadaghan sukad niadtong panahona, bisan dili kanunay diha sa matiman-an kaayo ug makita nga paagi, si Jesus nakabuhat sa pagsangkap sa kinahanglanon nga tawhanon. Kong kita may matin-aw pa nga espirituhanon nga pagsabut kita makaila unta dali pa kay sa atong pag-ila sa maloloy-on nga pagdumala sa Dios sa mga anak sa mga tawo.MH 221.2

Ang gjasya sa Dios diha sa diyutay nga bahin mao ang magahimo niini nga igo sa tanan. Ang kamot sa Dios makapadaghan niini sa usa ka gatus ka pilo. Gikan sa Iyang mga kahinguhaan Siya makabuldad ug usa ka lamesa diha sa kamingawan. Pinaagi sa hikap sa Iyang kamot Siya makapatubo sa nihit nga pangandam ug maghimo niini nga paigo alang sa tanan. Ang Iyang gahum mao ang nagpadaghan sa mga tinapay ug sa mais nga diha sa mga kamot sa mga anak sa mga manalagna.MH 221.3

Sa mga adlaw sa yutan-on nga pangalagad ni Cristo, sa diha nga Siya naghimo ug usa ka pareho nga milagro diha sa pagpakaon sa mga katawhan, ang sama nga walay pagtoo gipaila ingon sa gipakita niadtong nakauban sa manalagna sa karaan. “Unsa!” miingon ang alagad ni Eliseo; “ibutang ko ba kini sa atubangan sa usa ka gatus ka tawo?” Ug sa diha nga gimandoan ni Jesus ang Iyang mga tinun-an sa paghatag sa katawhan ug makaon, sila mingtubag, “Aduna lamang kitay dili molabaw sa lima ka tinapay ug duha ka buok isda; gawas hinoon kong mangadto kami sa pagpamalit ug pagkaon alang mining tanang mga tawo.” Lucas 9:13. Unsa man kana taliwala sa hilabihan ka daghan?MH 221.4

Ang leksyon maoy alang sa mga anak sa Dios diha sa matag panahon. Sa diha nga ang Dios magahatag ug usa ka buluhaton nga pagahimoon, ayaw pahunonga ang tawo sa pag-usisa sa pagkamatarunganon sa sugo o sa malagmit nga sangputanan sa ilang mga kahago sa pagsugot. Tingali ang kasangkapan nga anaa sa ilang mga kamot daw dili paigo sa gikinahanglan; apan diha sa mga kamot ni Jehova kini magmatuod nga kini labaw kaayo sa paigo. Gibutang kini, sa alagad, “diha sa ilang atubangan ug sila nangaon, ug may nahisalin didto, sumala sa pulong ni Jehova.”MH 222.1

Ang usa ka hingpit pa nga pagbati sa relasyon sa Dios ngadto kanila nga Iyang napalit pinaagi sa kamatayon sa Iyang Anak, ang usa ka daku pa nga pagtoo diha sa nagapadayon nga pag-uswag sa Iyang kawsa dinhi sa yuta—kini mao ang daku nga panginahanglan sa iglesya karon. Ayaw tugoti nga may mag-usik-usik sa panahon diha sa pagkasubo sa kanihit sa ilang makita nga mga kahinguhaan. Ang makita sa gawas tingali dili masaaron, apan ang kusog ug ang pagsalig sa Dios makapalambo sa mga kahinguhaan. Ang gasa nga pagadadon nganha Kaniya uban sa pagpasalamat ug uban sa pagampo alang sa Iyang pagpanalangin, kini Iyang padaghanon sama sa Iyang pagpadaghan sa kalan-on nga gihatag ngadto sa mga anak nga lalaki sa mga manalagna ug ngadto sa gikapoyan nga katawhan.MH 222.2