او بره ها را با دستان خود جمع آوری خواهد کرد
در حالی که عیسی در خیابان ها و شهرها خدمتگزاری می نمود، مادران که خردسالان مریض و رو بموت خود در آغوش داشتند از میان جمعیت با فشار وارد می شدند و در پی دسترسی و جلب نظر او بودند.MHFar 26.4
این مادران رنگ پریده، رنجور و خسته و تقریباً نومید را مشاهده کنید که با ا ین حال عزم جزم دارند و ثابت قدم هستند. آنان با باری از رنج در جستجوی منجی بودند. هنگامی که با فشار جمعیت به عقب رانده می شدند، مسیح قدم به قدم راه خود را بسوی آنان کی گشود تا اینکه در نزدیکی آنان قرار بگیرد. امید در قلوب آنان به جنب و جوش در می آمد. اشک شوق از چشمان آنان می بارید وقتی که توجه او را جلب می کردند، و در چشمان او که محبت و دلسوزی از آن می بارید نگاه می کردند.MHFar 26.5
منجی با جدا کردن آنان از گروه از او می خواست تا اعتماد داشته و می پرسید: «چه کاری برایت انجام دهم؟ » با خواسته ای عظیم بغض آن زن می ترکید و می گفت: «سرورم فرزندم را شفا عنایت فرما ». مسیح آن کودک را از دستان او می گرفت و با تماس دست او بیماری از او رخت بر می بست. رنگ پریدگی مرگ می رفت؛ جریان حیات بخش در رگ ها جاری شده؛ عض ت قوت می یافت. کلام تسلی بخش و آرامش دهنده به مادران ا گفته می شد؛ و بعد بسرعت فرد دیگر درست به همان اضطرار مورد التفات عیسی قرار می گرفت. مسیح دوباره قدرت حیات بخش خود را اعمال می کرد، و همگان او را حمد و سپاس می گفتند بخاطر کارهای شگفت انگیزی که انجام می داد.MHFar 26.6
ما بر عظمت حیات مسیح ساکن هستیم. ما از امور شگفت انگیزی که او به کمال رسانید صحبت می کنیم، از معجزاتی که او صورت داد. ولی توجه او به به چیزهایی که کوچک به حساب می آمد حتی تاییدی از عظمت اوست.MHFar 27.1
در میان یهودیان رسم بر این بود که کودکان نزد عالم یهودی برده شوند تا او دستان خود را برای برکت دادن بر آنها بگذارد؛ ولی حواریون خیلی مهم تر از آن است تا بدین طریق مورد وقفه قرار گیرد. وقتی مادران می آمدند و مشتاق بودند تا فرزندان کوچک آنان توسط عیسی برکت داده شود، حواریون به آنان با بی علاقگی نگاه می کردند. آنان می پنداشتند که این فرزندان بسیار کوچکتر از آن هستند تا از ملاقات با عیسی بهره مند شوند، و نتیجه گیری می کردند که او از حضور آنان ناخشنود خواهد شد. ولی منجی دلسوزی و رنج مادران را که در پی تعلیم فرزندان خود مطابق با کلام خدا بودند را درک می کرد. او دعاهای آنان را شنیده بود. او خودش آنها را به نزد خود فرا خوانده بود.MHFar 27.2
مادری با کودک خویش خانه را ترک کرد تا عیسی را بیابد. در راه به همسایه عزم خود را گفت و همسایه خواست تا عیسی فرزندان او را برکت دهد. از این رو تعدادی از مادران با خردسالان خود بهم پیوستند. برخی از فرزندان از سال های طفولیت عبور کرده و به مرحله کودکی و نوجوانی رسیده بودند. وقتی که مادران آرزوی خود را بیان کردند، عیسی با دلسوزی، درخواست آنان را که با اشک و کمروئی توام بود شنید. ولی او ایستاد تا ببیند که حواریون چگونه با آنان برخورد می کنند. وقتی که دید حواریون مادران را سرزنش می کنند و آنان را دور می کنند و فکر می کردند که در حق عیسی لطف می کنند، او به ایشان خطایشان را نشان داد و گفت: «بگذارید بچه ها نزد من بیایند، مانع آنها نشوید چون پادشاهی خدا به چنین کسانی تعلّق دارد » )مرقس ۱: ۰ ۱(. او کودکان را در آغوش گرفته و دستان خود را بر آنان نهاد و به آنان برکت ۴ داد چرا که برای آن آمده بودند.MHFar 27.3
مادران تسلی یافتند. آنان با قوت و برکت از کلام مسیح به خانه های خود بازگشتند. آنان ترغیب شدند تا رنج های خود را با شادی و مسرت تازه برداشته و با امید برای فرزندان خود کار کنند.MHFar 28.1
اگر می شد که زندگی پس از مرگ آن گروه کوچک در مقابل ما گشوده شود، می توانستیم ببینیم که مادران به یاد بچه های خود صحنه آن روز را یادآوری می کنند و به آنان کلام منجی را تکرار می کنند. ما نیز باید ببینیم، هر چند یکبار در سال های بعدی، یادمان این کلام کودکان را از گمراهی برای فدیه ای که خداوند برای آنان داده بود حفظ نمود.MHFar 28.2
امروز مسیح همان منجی شفیق و دلسوز است که در میان انسان ها راه می رفت. او فی الواقع یاریگر مادران امروز است درست مانند آن مادرانی که کودکان کوچک خود را بدست های او در یهودیه سپردند.MHFar 28.3
کودکانِ خانه های ما به همان اندازه کودکانِ ایام کهن بازخرید شده اند. عیسی رنج و اندوه دل های هر مادری را می داند. MHFar 28.4
او که مادری داشت که با فقر و محرومیت در تق بود، با هر یک از ا مادران در رنج هایشان همدردی می کند. او که به سفری طولانی رفت تا دل مضطرب و نگران زن کنعانی را آرام کند به همان اندازه برای مادران امروزی چنین می کند. او که بیوه نیان تنها پسر او را بازگرداند و با عذابی که بر روس صلیب می کشید مادر خود را بیاد آورد، با اندوه و غم مادران امروزی متاثر می گردد. در هر حزن و هر حاجتی، او آرامش داده و مدد می رساند.MHFar 28.5
بگذارید تا مادران با حیرانی و سرگشتگی خود نزد عیسی بیایند. آنان به اندازه کافی فیض خواهند یافت تا برای مراقبت از کودکان خویش مدد یابند. دروازه ها برای هر مادری گشوده است تا رنج های خود را بپای عیسی بریزد. او که گفت: «بگذارید که بچه های کوچک نزد من آیند و ایشان را مانع نشوید » )مرقس ۱: ۱(، همچنان از مادران دعوت می کند تا دلبندان ۰ ۴ کوچک خود را برای برکت یافتن نزد او بیاورند.MHFar 28.6
عیسی در کودکانی که برای دیدن او آورده شدند، مردان و زنانی را دید که می توانند وارثان فیض او و ملازمان ملکوت او گردند، و برخی از آنان که بخاطر او به شهادت می رسیدند. او می دانست که این کودکان به او گوش می دهند و او را به عنوان رستگار کننده خویش می پذیرند، بسیار فرا تر از بزرگسالان که بسیاری از آنان سخت دل و حکمت دنیوی داشتند. او برای تعلیم دادن ایشان خود را با سطح آنان برابر ساخت. او که فر و عظمت آسمان است با سوالات ایشان پاسخ داد و دروسی را که با درک کودکانه آنان متناسب باشد را ساده نمود. او بذرهای حقیقت را در افکار آنان کاست که در سال های بعدی جوانه زده و برای حیات ابدی میوه آورد.MHFar 28.7
وقتی که عیسی به حواریون گفت تا مانع کودکان نشوند تا نزد او بیایند. او این سخنان را به پیروان خود در تمامی اعصار ایراد نمود — به کارگردانان کلیسا، مبشران و کشیشان، مدد رسانان و همه مسیحیان. عیسی کودکان را به سمت خود فرا می خواند و به ما دستور می دهد: «بگذارید بیایند » یا به عبارتی دیگر می گوید، اگر مانع آنان نشوید آنها خواهند آمد.MHFar 29.1
مگذارید تا خصلت شما که غیر متشابه با مسیح است باعث بدجلوه دادن عیسی بشود. با سردی و تندی خود این خردسالان دلبند را از او دور نگاه ندارید. سبب نشوید تا آنان احساس کنند که ملکوت مکانی ناخوشایند است. از دین طوری صحبت نکنید که کودکان آنرا نفهمند یا طوری عمل نکنید که گوئی قرار نیست که آنان در کودکی خود انتظار داشته باشند که عیسی آنان را بپذیرد. این تصور غلط را به آنان ندهید که دین مسیح دین افسردگی و ظلمت است و اینکه باید از همه چیزهایی که زندگی را شادمان می سازد دست بکشند.MHFar 29.2
وقتی که روح القدس در قلوب کودکان به جنبش در می آید، در این کار همکاری کنید. به آنان بیاموزید که منجی آنان را فرا می خواند، که هیچ چیز برای او شادتر از این نیست که آنان خود را در زمان شکوفایی و طراوت زندگی خود به او بسپارند.MHFar 29.3