3—با طبیعت و با خدا

زندگی منجی بر روی زمین زندگی توام با صمیمیت و همدلی با طبیعت و با خدا بود. در این همدلی او از راز قدرت زندگی پرده برداشت. MHFar 35.1

عیسی کارگری جدی و ثابت قدم بود. در میان مردم طوری زندگی نکرد که سرباری بر دوش آنان باشد. هیچکس مثل او بار سنگین غم و اندوه جهان را بر دوش نکشید. هیچ کس مانند او برای خیریت انسان جانفشانی نکرد. با این وجود زندگی او زندگی سامتی بود. او بطور جسمی و روحی معرف بره قربانی بود، «بی عیب و نقص بود » )اول پطرس ۱: ۱۹ (. او در جسم و روح نمونه ای از آن چیزی بود که خدا تعین نموده بود تا از طریق اطاعت از احکام و قوانین او باشند.MHFar 35.2

وقتی که مردم به عیسی نگریستند، صورتی را مشاهده کردند که ترکیبی از رحمت الهی و قدرت آگاهانه داشت. بنظر می رسید که او با فضایی از زندگی روحانی احاطه شده است. در حالی که رفتاری آرام و بی تکلف داشت، مردم را با حسی از قدرتی که نهفته است تحت تاثیر قرار می داد، با این وجود نمی توانست بطور کامل پنهان باشد.MHFar 35.3

در طی رسالتی که بر عهده داشت مداوماً از طریق انسان های ریاکار و حیله گری که زندگی او را تهدید می کردند تعقیب می شد. MHFar 35.4

جاسوسان او را دنبال می کرده و مراقب کلام او بودند تا موقعیتی را بر علیه او پیدا کنند. فکورترین و علامه ترین افراد قوم در این مخاصمه در پی مغلوب ساختن او بودند. ولی آنان هرگز نمی توانستند تفوق و برتری بدست بیاورند. آنان مجبور می شدند تا از میدان مبارزه کناره گیری کنند و مات و مبهوت توسط معلم فروتن جلیلی شرمگین شوند. تعلیم مسیح از چنان تازگی و قدرتی برخوردار بود که آن قبیل افراد هرگز نمی توانستند آنرا درک کنند. حتی دشمنان او مجبور می شدند تا اقرار کنند، «تا بحال هیچ کس مانند این مرد سخن نگفته است » )یوحنا ۷: ۶(. ۴MHFar 35.5

کودکی عیسی در فقر سپری شد و با عادات بیهوده تصنعی ضایع نشد. او که در مسند یک نجار کار می کرد و زحمت های خانه را بدوش می کشید و درس های اطاعت و زحمت کشی را می آموخت، در میانه صحنه های طبیعت مفرح می گشت و در حینی که در پی درک رازهای طبیعت بود دانش می اندوخت. او کلام خدا را مطالعه می کرد و بهترین ساعت های شادمانی او زمانی بود که پس از اتمام کار به طبیعت رفته و در دره های ساکت تعمق نماید و بر روی کوهساران و یا در میان درختان بیشه زار ها با خداوند محشور گردد. او صبحگاهان را در مکان هایی دنج و با تعمق و جستجو در کلام یا در دعا می گذراند. او با ترنم از نور صبح استقبال می کرد. او با سرودهای شکرگزاری ساعت های کار خود را با دلخوشی می گذراند و شادی ملکوتی را برای خستگان و نومیدان آورد.MHFar 36.1

عیسی در خ ل رسالت خود تا حد زیادی در بیرون از خانه زندگی کرد. ا سفرهای او از مکانی به مکانی با پا انجام می شد و اکثر تعالیم او در فضای آزاد انجام می شد. او در تعلیم شاگردان خویش اغلب از شلوغی و سراسیمگی شهر بیرون رفته و به مرغزارهای ساکت می رفت که در هماهنگی با دروس سادگی، ایمان و خویشتن انکاری باشد. آن مکان در زیر درختان کوهپایه ولی با کمی فاصله از دریای جلیل بود که آن دوازده نفر برای شاگردی فرا خوانده شدند و موعظه کوه در آنجا انجام شد. MHFar 36.2

مسیح دوست داشت تا مردم را در کنار خویش و در زیر آسمان آبی، بر روی چمنزار های دامنه ها، یا در کنار ساحل دریاچه گرد آورد. در اینجا که توسط کارهای خلقت خود احاطه شده، او می توانست افکار آنان را از چیزهای تصنعی به طبیعی بازگرداند. در رشد و نمو طبیعت اصول ملکوت او آشکار گردید. هنگامی که مردان چشمان خود را به سوی تپه های خدا گردانده و کارهای شگفت انگیز او را مشاهده می کردند، آنان می توانستند درس های ارزشمند حقیقت الهی را فرا گیرند. بدینسان در ایام آینده درس های معلم الهی می توانست با امور طبیعت برای آنان تکرار شود. اذهان می توانست متعالی گردیده و قلوب آرامش و تسلی یابد. MHFar 36.3

عیسی اغلب برای مدتی حواریونی را که با او در کار او در ارتباط بودند مرخص می نمود تا بتوانند به دیداز خانواده خود رفته و استراحت کنند؛ اما تلاشهای آنان برای اینکه او را از کار و زحمت دور کنند بی فایده بود. در تمام روز او به جماعتی که نزد او می آمدند تا شامگاه خدمت می کرد، یا در صبحگاهان به کوهستان برای مناجات با خدا پناه می برد.MHFar 37.1

اغلب کار پیوسته او و منازعه با خصم و معلمان دروغین یهودی او را چنان خسته و کوفته می کرد که مادر و برادرانش و حتی شاگردان او هراس داشتند که زندگی او قربانی شود. ولی وقتی که او از ] 55 [ اوقات دعا پس از اتمام روز طاقت فرسا باز می گشت، آنان نشانی از آرامش را بر سیمای او مشاهده می کردند، طراوت و زندگی و قدرتی که در کل وجود او ساطع بود. از ساعت هایی که به تنهایی با خدا سپری می کرد او به پیش می رفت، صبح به صبح، تا نور ملکوت را برای انسان به ارمغان آورد.MHFar 37.2

درست پس از بازگشت از اولین گردش بشارت بود که عیسی به حواریون فرمود جدا شده و برای مدتی استراحت کنید. شاگردان بازگشته و از شادی از توفیق در بشارت انجیل سرخوش بودند که بناگاه اخباری به آنان رسید که یحیی تعمید دهنده بدست هیرودیس به هلاکت رسیده است. این خبر تلخ اندوهناک و نومید کننده بود. عیسی می دانست که با رها کردن یحیی در زندان برای مرگ، او آزمون سختی را از ایمان حواریون بعمل آورده است. او با تاثر و عطوفت به صورت های اشکبار و اندوهگین آنان نگاه کرد. اشک ها بر چشمان خود او جاری شد و آنان را صدا زده و گفت: «بیایید از غوغای جمعیت کمی دور شویم و استراحت کنیم » )مرقس : ۳۱ (. ۶MHFar 37.3

در نزدیکی بیت صیدا در سرحد شمالی دریای جلیل منطقه ای دنج و خلوت وجود داشت که زیبا و از سبزه زارهای بهاری معطر بوده و به عیسی و حواریون او خیر مقدم می گفت. آنان با قایق از از عرض دریاچه عبور و به این مکان رسیده بودند.در اینجا می توانستند فارغ از شلوغی جمعیت به استراحت بپردازند. در اینجا آنان می توانستند به کلام مسیح گوش فرا دهند و فارغ از تنگ نظری ها و اتهامات فریسیان باشند. در اینجا آنان امیدوار بودند تا برای مدت کوتاهی از همراهی و مشارکت با سرور خویش بهره مند گردند. عیسی تنها برای مدت کوتاهی با عزیزان خود بود ولی چقدر ارزشمند و عزیز بود همان دقایقی که او با آنان بود. آنان در خصوص کار انجیل و احتمال تاثیر بیشتر برای جذب مردم با هم سخن گفتند. هنگامی که عیسی خزائن حقیقت را بروی آنان گشود، آنان با قدرت الهی طراوت یافته و با امید و شجاعت الهام یافتند. MHFar 37.4

ولی مجدداً جماعت در پی او گشتند. با فرض اینکه او به مکانی که معمولاً برای استراحت میرود رفته، مردم در آن سو در پی او رفتند. هیچ امیدی حتی برای یک ساعت استراحت برای او وجود نداشت. ولی در عمق قلب دلسوز و خالص شبان نیکوی گوسفندان بود که برای آنان عشق و دلسوزی داشت و مشتاق جانهای تشنه آنان بود. او در تمام روز به رفع حاجات آنان پرداخت و در شامگاه آنان را مرخص فرمود تا برای استراحت به خانه های خود بروند.MHFar 38.1

در یک زندگی که کام وقف خیریت دیگران شده، منجی لازم دید تا از ا فعالیت های بی وقفه و پرداختن به نیازهای بشری را برای مدت کوتاهی کنار گذارده و در پی رفع خستگی و مناجات ناگسسته با پدر خویش بپردازد. هنگامی که جمعیت او را دنبال می کرد، او به کوهستان می رفت و در آنجا به تنهایی با تمام وجود با خدا در باره این مصیبت دیدگان، گناهکاران و نیازمندان درد دل می کرد.MHFar 38.2

وقتی که عیسی به حواریون خویش گفت که محصول زیاد است ولی تعداد کارگر اندک، بدین معنی نبود که به آنان فشار وارد آورد که به زحمت و ت ش بی وقفه نیاز است بلکه به آنان فرمود: «بنابراین شما باید از صاحب ا محصول درخواست نمایید تا کارگرانی برای جمع آوری محصول خود بفرستد » )متی ۹: ۳٨ (. در واقع او به کارگران امروزی خسته از ت ش بی شائبه و اولین ا حواریون او این کلام شفقت را می گوید: «بیایید از غوغای جمعیت کمی دور شویم و استراحت کنیم .»MHFar 38.3

همه کسانی که تحت کارآموزیِ خدا هستند به زمان آرامش برای ارتباط و تعمق در قلب های خویش، با طبیعت و با خدا نیاز دارند. در آنان باید نوعی زندگی آشکار گردد که در هماهنگی با دنیا و رسوم یا کردارهای آننیست و آنان لازم است تا به تجربیات شخصی برای فهم و شناخت اراده خدا نائل آیند. ما باید بطور فردی صدای او را بشنویم که با قلب های ما سخن می گوید. وقتی هر صدائی خاموش شد و در سکوت منتظر او هستیم، سکوت جان صدای خدا را قابل تشخیص تر می کند. او به ما می فرماید: «آرام باشید و بدانید که من خدا هستم » )مزمور ۶: ۱(. این طریق همه ۰ ۴ کارگران را برای کار خدا بطور موثری آماده می سازد. در این میان که جمعیت در تعجیل بوده و در تق ی فعالیت های شدید مستغرق بودند، آن کسی ا که بدین سبب نفسی تازه کرده با فضایی از نور و آرامش احاطه می گردد. او از موهبت تقویت جسمی و روحی بهره مند می گردد. تنفس زندگی او عطر آگین خواهد بود و قدرتی الهی را عیان می سازد که به قلوب انسان ها دسترسی پیدا خواهد کرد. MHFar 38.4