خانواده های بشارت دهنده

خانواده هایی که در کار بشارت دخیل هستند باید در مکانهای محروم سکونت گزینند. بگذارید تا کشاورزان، حسابداران، بنایان، و کسانی که در حرفه های مختلف هنر و صنعت مهارت دارند به مناطقی که از مورد غفلت واقع شده بروند و زمین را بهبود ببخشند و حرفه هایی را ایجاد نموده تا خانه هایی محقر برای خودشان بسازند و به همسایگان خود کمک کنند.MHFar 155.2

خداوند با قرار دادن چیزهای زیبا در مکانهای طبیعی و خشن، آنجا را جذاب نموده است. این کاری است که برای آن فراخوان داده شده است. حتی بیابان ها بر روی زمین، زمانی که منظره بظاهر مهیب و ترسناک است، می تواند تبدیل به باغ خدا گردد. «وقتی آن روز برسد، آدمهای کَر میتوانند کتابی را که بلند خوانده میشود، بشنوند و نابینایانی که در تاریکی زندگی میکنند، چشمانشان باز شده و خواهند دید. فقیران و افتادگان بار دیگر خوشی ای را که خداوند، خدای قدّوس اسرائیل، میدهد خواهند یافت » )اشعیا ۹ : ۱٨ و ۱۹ (. ۲MHFar 155.3

با راهنمایی در رشته های عملی می توانیم اغلب به فقیران بطور موثری کمک کنیم. بعنوان یک قانون، کسانی که آموزش داده نشده اند تا کار کنند، عادات حرفه ای، پشتکار، صرفه جو، و ترک نفس ندارند. آنان نمی دانند که چگونه مدیریت کنند. اغلب بواسطه فقدان مراقبت و داوری درست، چیزهایی هدر می رود که می تواند باعث بقای خانواده برای رفاه و آسایش آنان بشود، چنانچه دقت و صرفه جوئی مبذول می شد. «در مزرعه فقیران خوراک بسیار است، اما هستند که از بی انصافی ه ک میشوند » ا )امثال سلیمان ۱۳ : ۳ (. ۲MHFar 155.4

ما با ارزانی داشتن به فقیر به آنان صدمه می زنیم، چرا که به آنان می آموزیم که وابسته باشند. چنان خیراتی یاعث خودخواهی و درماندگی می شود. اغلب باعث تنبلی، اسرافکاری و زیاده روی می شود. هیچ مردی که می تواند معیشت خود را بدست بیاورد حق ندارد تا به دیگران وابسته باشد. تمثیل «جهان زندگی را به من مدیون است » عصاره دروغ، تقلب و سرقت را در خود دارد. جهان به هیچ انسانی که می تواند کار کند و معیشت بدست آورد بدهکار نیست.MHFar 155.5

خیرات واقعی کمک به انسان است تا بتواند از پس زندگی خود برآید. اگر کسی درب خانه ما را بزند و غذا بخواهد، نباید او را گرسنه راهی کنیم؛ فقر او ممکن است نتیجه بداقبالی باشد. ولی خیرخواهی واقعی یعنی چیزی بیش از هدیه. یعنی علاقه اصیل به خیریت دیگران. ما باید در پی درک نیازهای فقیر و پریشانحال باشیم و آنانی که آموخته اند تا عایدی کسب کنند به آسانی خواهند آموخت تا چگونه آنرا خرج کنند. و در فراگیری تکیه بر خود، آنان خواهند یافت که نه تنها خودکفا باشند بلکه آنان را قادر خواهد ساخت تا بدیگران کمک کنند. اهمیت وظایف زندگی را آنانی که فرصتهای خود را هدر می دهند بیاموزید. به آنان نشان دهید که دین کتاب مقدس انسان ها را هرگز تنبل نمی کند. مسیح همواره داشته حرفه و پیشه ای را ترغیب نمود. او به تن آسایان گفت: «چرا تمام روز را به بیهودگی می گذرانید .”MHFar 156.1

«من باید کار کنم ... در حالیکه روز است: شب خواهد آمد، هنگامی که هیچ کسی نمی تواند کار کند » )متی ۰: ؛ یوحنا ۹: (.۴ ۶ ۲MHFar 156.2

این امتیاز همگان است تا به همه جهان با زندگی خود، با رسوم و کارها و نظم و ترتیب، گواهی بدهند از آنچه که انجیل می تواند برای کسانی که از آن اطاعت کنند انجام دهد. مسیح به زندگی ما آمد تا به ما الگوئی از آن چه که خواهیم شد بدهد. او از پیروان خود انتظار دارد تا مدلی از درستی در همه روابط زندگی باشند. او خواهان آن است که لمس الهی بر چیزهای ظاهری دیده شود.MHFar 156.3

خانه های ما و اطراف آن باید دروس هدفمند باشند، که شیوه های رشد و بهبود را بیاموزد، به گونه ای که پشتکاری، پاکیزگی، طعم و خلوص آن جای بیهودگی، ناپاکیزگی، نا لطیفی و بی نظمی را بگیرد. با نوع زندگی و الگوی خود می توانیم به دیگران کمک کنیم تا چیزی را که در شخصیت آنان یا اطراف آنان زننده است را تشخیص بدهند و با ادب و تواضع مسیحی می توانیم رشد و پیشرفت را تشویق کنیم. در حینی که علاقه را به آنان نشان می دهیم، باید فرصتی بیابیم تا به آنان تعلیم دهیم که چگونه از انرژی خود به بهترین وجه استفاده کنند.MHFar 156.4