6—رستگار شده ایم تا خدمت کنیم

بر روی دریاچه جلیل، صبحگاهان دمیده بود. عیسی و حواریون وی پس از گذراندن شبی طوفانی بر روی آب به کرانه ساحل رسیده بودند و نور خورشید بر روی دریا و خشکی بعنوان دعای اختتام آرامش طلوع می کرد. ولی هنگامی که بر ساحل قدم نهادند با منظره ای هولناک تر از دریای طوفانی پر تلاطم روبرو شدند. از مکانی پنهان در میان قبرستان دو مرد مجنون چنان با شتاب به سوی آنان آمدند، گوئی که می خواهند آنان را تکه پاره کنند. زنجیرهایی پاره شده بر گردن آنان آویخته بود، حاکی از اینکه از محبس گریخته اند. آثار جراحت و خونریزی در بدن آنان دیده می شد و چشمان خیره آنان از میان موهای بلندی که همچون حصیر بهم تنیده شده بود دیده می شد و رنگ بشریت از آنان محو گشته بود. آنان بیشتر به حیوان وحشی شباهت داشتند تا انسان.MHFar 67.1

حواریون و همراهان ایشان از ترس گریختند؛ اما متوجه شدند که عیسی در میان ایشان نیست و به همین خاطر بازگشته تا او را بیابند. او در همانجایی که آنها ترک کرده بودند ایستاده بود. او که طوفان را آرام کرده بود، او که با شیطان روبرو شده و او را شکست داده بود، از دست این دیوزدگان نگریخته بود. وقتی که این دو مرد دندان بهم سائیده و کف از دهان بیرون داده و به او نزدیک شدند، عیسی دستی را که امواج را آرام کرده بود بلند کرده و مردان نتوانسته بودند نزدیکتر آیند. آنان در مقابل او ایستاده بودند، می خواستند هجوم بیاورند ولی ناتوان بودند.MHFar 67.2

مسیح با قدرت به روح های ناپاک فرمان داد تا از آنها بیرون بیایند. انسان های شوربخت درک نمودند که آن یگانه ای که در نزدیک آنان است می تواند آنان را از اهریمنان شکنجه گر خلاصی بخشد. آنان بر پاهای منجی افتادند تا رحمت او را بطلبند؛ ولی هنگامی که دهان گشودند، دیو ها از طریق آنان سخن گفته فریاد کشیدند «یا عیسی فرزند خدا، ما را با تو چه کار است؟ مگر در اینجا آمده ای تا ما را قبل از وقت عذاب کنی؟ » )متی ٨: ۹ (. ۲MHFar 68.1

روح های اهریمنی مجبور شدند تا آن قربانیان را رها کنند و تغییری شگرف در آن دیوزدگان حادث شد. نور بر افکار ایشان تابید. پرتو هوش و خرد بر چشمان آنان تابید. سیمای آنان که به تمثال شیطان تغییر شکل داده بود بطور ناگهانی به چهره ای مهربان و ملایم تبدیل شد، خون ریزی دستان آنان قطع شد و با صدایی بلند خداوند را حمد و سپاس گفتند.MHFar 68.2

در این حین، دیوها که از سکونت در انسان ها اخراج شده بودند، وارد خوکها شده و آنها را به هلاکت کشاندند. خوکبانان با عجله رفتند تا اخبار را منتشر کنند و تمام جمعیت برای ملاقات با مسیح هجوم بردند. دو فرد دیو زده باعث ترس و وحشت دهکده شده بودند. حال آن مردان لباس پوشیده و ذهن آنان سالم و در مقابل پاهای عیسی نشسته بودند و به کلام او گوش جان سپرده بودند و نام او را که به ایشان س متی بخشیده بود ج ل می دادند. ا ا ولی کسانی که این صحنه شگفت انگیز را مشاهده می کردند خوشحال نبودند. خسارتی که از دست دادن خوکها نصبیشان شده بود بنظر عظیم تر از رهایی این اسیران شیطان بود. آنان با خشونت بسوی او هجوم برده و از او تقاضا کردند تا آنان را ترک گوید، و او اجابت نموده و بلافاصیه قایق را بسوی جهت مخالف ساحل بردند.MHFar 68.3

احساس دیوزدگانی که شفا یافته بودند بسیار از دیگران متفاوت بود. آنان آرزو داشتند تا در همراهی رهادهنده خود باشند. در حضور او آنان از شر اهریمن احساس امنیت می کردند که زندگی آنان را معذب ساخته و جوانی آنان را به هدر داده بود. هنگامی که عیسی در حال ورود به قایق بود، آنان خود را در کنار او حفظ کردند و در مقابل پاهای او زانو زده و از التماس نمودند تا در کنار او باشند تا بتوانند سخنان او را بشنوند. ولی عیسی به آنان فرمود تا به خانه رفته و آن چیزهای عظیمی که خداوند برای آنان انجام داده بود را بگویند. در اینجا کاری به آنان سپرده شد تا انجام دهند — به خانه بی دین خود رفته و برکاتی را که از عیسی دریافت نموده بودند را به دیگران بگویند. برای آنان جدائی از منجی سخت و دشوار بود. آنان مشکلات و دردسر بزرگی را در ارتباط با مردم دهکده بی دین خود در پیش رو داشتند. و جدائی طولانی آنان از اجتماع بظاهر آنان را از این کار سلب صلاحیت می کرد. ولی به محض اینکه مسیح وظیفه آنان را مشخص نمود، اطاعت نمودند.MHFar 68.4

آنان نه تنها در باره عیسی به اهل خانه و همسایگان خویش گفتند بلکه به سراسر دکاپولیس رفتند، به همه جا رفته و قدرت رستگار گننده او را اع م ا نموده و شرح دادند که چکونه او ایشان را از چنگ دیوها رهایی بخشیده بود. گرچه اهالی جدریان عیسی را نمی شناختند ولی او ایشان را در ظلمتی که برگزیده بودند رها نکرد. وقتی که آنان به او گفتند تا ایشان را ترک گوید، سخنان او را نشنیده بودند. آنان از آنچه که طرد می کنند غافل بودند. بنابراین او نور هدایت را برای آنان فرستاد و بوسیله آن دو نفر آنان نمی توانستند از نشنیدن طفره بروند.MHFar 69.1

شیطان سبب شد تا خوک ها هلاک شوند با این هدف که مردم از منجی روی گردان شده و از موعظه انجیل در آن منطقه جلوگیری کند. ولی این واقعه باعث بیداری آن دهکده شد که تا آن موقع هیچ چیز دیگری نتوانسته بود تا توجه آنان را به مسیح هدایت کند. پرچه مسیح خودش آنجا را ترک کرده بود، ولی مردانی را که شفا داده بود بعنوان شاهدان قدرت او باقی ماندند. کسانی که واسطه های سرور تاریکی بودند، به دریچه های نور و پیام آوران فرزند خدا تبدیل شدند. وقتی که عیسی به دکاپولیس باطگشت، مردم بسوی او ازدحام نمودند و برای مدت سه روز، هزاران نفر از اطراف و اکناف دهکده پیام رستگاری را شنیدند.MHFar 69.2

آن دو فرد دیوزده که احیا شده بودند اولین مبلغانی بودند که مسیح اعزام نمود تا انجیل را در منطقه دکاپولیس تعلیم دهند. تنها برای مدت کوتاهی، این مردان توانستند تا کلام او را بشنوند. هیچ موعظه ای به گوش های آنان نرسیده بود. آنان نمی توانستند مردم را بعنوان حواریونی که روزانه به مسیح بودند راهنمایی کنند. ولی می توانستند آنچه را که می دانستند بگویند؛ آنچه را که خودشان دیده بودند، شنیده بودند، و از قدرت منجی احساس کرده بودند. این آن چیزی است که هر کسی که قلب او با فیض خدا لمس شده، می تواند انجام دهد. این شهادت دادن است که خداوند برای آن ما را فرا خوانده و بخاطر فقدان آن جهان رو به نابودی است.MHFar 69.3

انجیل باید معرفی و ارائه شود، نه بعنوان یک فرضیه بی جان، بلکه بعنوان نیرویی حیات بخش که می تواند زندگی را تغییر دهد. خداوند می خواهد تا خادمان او شهادت بدهند برای آن واقعیتی که بواسطه فیض او انسان ها بتوانند به خصلت مسیح گونه نائل شده و بتوانند با دلگرمی از محبت عظیم او دلشاد باشند. او از ما می خواهد تا به آن واقعیتی شهادت بدهیم که او خرسند نخواهد شد تا اینکه همه کسانی که رستگاری را پذیرفته اند اص ح ا شده و به مقام اولیه خود در امتیاز مقدسی دست یابند که پسران و دختران او هستند.MHFar 70.1

حتی او کسانی که طریقی بسیار زننده در برابر او داشته اند را می پذیرد. هنگامی که توبه کنند، او روح الهی خود را به ایشان ارزانی نموده و آنان را به اردوی سست پیمانان می فرستد تا رحمت وی را اع م کنند. جان هایی که ا به حد ابزارهای شیطان افول مقام یافته اند، همچنان از طریق قدرت مسیح به پبام آوران عدالت تبدیل شده تا رهسپار گردیده و بگویند که خداوند چه کارهای عظیمی برای آنان انجام داده و چقدر نسبت به آنان دلسوز بوده و شفقت داشته است.MHFar 70.2