Ratyfikowane przez krew Chrystusa, 24 maj

“Ilekroć ten chleb jecie, a z kielicha tego pijecie, śmierć Pańską zwiastujecie, aż przyjdzie”. 1 Koryntian 11,26.CBL 152.1

Ustanawiając obrządek Wieczerzy Pańskiej, który zastąpić miał Paschę, Chrystus pozostawił Swemu Kościołowi pamiątkę Swojej wielkiej ofiary, jaką złożył dla człowieka. Powiedział On: “To czyńcie na pamiątkę moją”. Był to punkt przejścia od jednego systemu do drugiego, od jednego wielkiego święta do drugiego. Jeden system przestał istnieć na zawsze, drugi — który Chrystus ustanowił — zajął miejsce pierwszego i istnieć będzie po wszystkie czasy jako pamiątka śmierci Jezusa. (...)CBL 152.2

W tym ostatnim akcie uczestnictwa Chrystusowego z uczniami przy łamaniu chleba i piciu wina Chrystus zobowiązał się wobec nich do nowego przymierza jako ich Odkupiciel. W tym nowym przymierzu zostało zapisane i przypieczętowane, że wszyscy, którzy przyjmą Chrystusa z wiarą, będą obdarzeni hojnie i szczodrze wszelkimi błogosławieństwami, jakie tylko dać może niebo zarówno w życiu doczesnym, jak i przyszłym, nieśmiertelnym. Ten nowy akt przymierza musiał być zatwierdzony krwią Chrystusa, czego wzorem były ofiary starotestamentowe, sprawowane przed oczyma Jego wybranego ludu. Chrystus postanowił, aby Wieczerza była często obchodzona, byśmy sobie przypominali, że Jezus oddał Swoje życie na ofiarę i uwolnił od kary za grzechy tych wszystkich, którzy w Niego uwierzą i przyjmą Go. — Ewangelizacja 186-188.CBL 152.3

Zdawało się, że śmierć Chrystusa dawała przewagę mocom ciemności, które święciły swe zwycięstwo. Lecz z otwartego grobowca Józefa to Jezus wyszedł zwycięzcą. — Życie Jezusa 111.CBL 152.4

Jezus odmówił przyjmowania hołdu ludzi, zanim nie upewnił się, że Jego ofiara została przyjęta przez Ojca. Wstąpił do nieba i od samego Boga uzyskał zapewnienie, że Jego okup za grzechy ludzi był wystarczający, i że przez Jego krew wszyscy ludzie mogą zyskać żywot wieczny. Ojciec potwierdził przymierze zawarte z Chrystusem, w myśl którego przyjmie skruszonego i posłusznego człowieka, i będzie go tak miłował jak miłuje swego Syna. Chrystus dokonał swego dzieła i spełnił swą obietnicę: “Męża droższym uczynię nad szczere złoto, a człowieka nad złoto z Ofiru”. — Życie Jezusa 568.CBL 152.5