Grudzień

Chwała Boga objawiona w Jego dziełach, 1 grudzień

“Święty, Święty, Święty jest Pan Zastępów! Pełna jest wszystka ziemia chwały jego”. Izajasza 6,3.CBL 343.1

Wszystko, co istnieje, pochodzi z rąk Bożych, dlatego nie tylko rajski ogród, lecz i cała ziemia była nadzwyczaj piękna. Żadna skaza grzechu ani cień śmierci nie zakłócały przyrody. “Jego wspaniałość okrywa niebiosa, a ziemia jest pełna Jego chwały”. Habakuka 3,3. “Gdy gwiazdy poranne chórem radośnie się odezwały i okrzyk wydali wszyscy synowie Boży”. Joba 38,7. Tak więc ziemia stała się doskonałym odzwierciedleniem Tego, który jest “bogaty w łaskę i wierność” (2 Mojżeszowa 34,6), doskonałym polem kształcenia tych, którzy zostali stworzeni na Jego obraz. Ogród Eden był pierwowzorem tego, jak w planach Bożych miała wyglądać cała ziemia. Wraz ze wzrostem liczebności rodziny ludzkiej, Bożym zamiarem było wznoszenie nowych domów i szkół na wzór tego, co sam dał na początku. Tak więc w miarę upływu czasu, znalazłoby się na ziemi wiele miejsc, gdzie słowa i czyny Boga byłyby studiowane i gdzie uczniowie po wieczne czasy zgłębialiby to, w jaki sposób zbliżyć się do światła nieskończonej wiedzy i Jego chwały. — Wychowanie 15.CBL 343.2

Kiedy Adam został stworzony przez Boga, fizyczne, umysłowe i duchowe cechy upodabniały go do Stwórcy. “I stworzył Bóg człowieka na obraz swój”. 1 Mojżeszowa 1,27. Bóg chciał, aby z biegiem czasu człowiek coraz bardziej upodabniał się do Niego i odzwierciedlał Jego chwałę. Wszystko to, co otaczało człowieka, przeznaczone było dla jego wszechstronnego rozwoju. Jego zdolności i siła miały stale wzrastać. Człowiek otrzymał wielkie dary, doskonałe warunki rozwoju i szerokie pole działania. Tajemnice świata widzialnego, “cuda Doskonałego we wszelkiej umiejętności” (Joba 37,15 (BG)) zaciekawiły umysły ludzkie i zachęcały do zgłębiania ich. Ogromnym przywilejem człowieka była możliwość łączenia się pełnym sercem ze Stwórcą. Gdyby człowiek pozostał lojalny wobec Pana, przywilej ten pozostałby na zawsze jego udziałem. Wraz z upływającym czasem gromadziłyby się nowe skarby mądrości, wskazujące drogę do szczęścia, wiedzy, potęgi i miłości Bożej. Człowiek upodabniałby się coraz wyraźniej do Wzoru, według którego został stworzony i zmierzał Celu. Na jego obliczu chwała Boża uwidaczniałaby się coraz pełniej. — Wychowanie 10.CBL 343.3