Dar skruchy, 10 maj

“[Jezusa] wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów”. Dzieje Apostolskie 5,31.CBL 138.1

Skrucha jest jednym z pierwszych owoców zbawiennej łaski. Nasz wielki Nauczyciel, w swoim nauczaniu skierowanym do błądzących, upadłych ludzi, przedstawia życiodajną moc swojej łaski, oświadczając, że dzięki niej ludzie mogą żyć nowym życiem świętości i czystości. Ten, który żyje takim życiem, postępuje według zasad królestwa niebios. Nauczony przez Boga, prowadzi innych na proste ścieżki. Nie wiedzie chromego niepewną ścieżką. Działanie Ducha Świętego w jego życiu świadczy, że jest on uczestnikiem boskiej natury. Każdy człowiek, w którym w ten sposób działa Duch Chrystusowy, otrzymuje obfite zaopatrzenie łaski, a widząc jego czyny, niewierzący uznają, że panuje nad nim i podtrzymuje go boska moc, tak iż sami zaczynają wielbić Boga. (...)CBL 138.2

Czytajcie i studiujcie trzydziesty czwarty rozdział Księgi Ezechiela. Znajdujemy w nim najcenniejszą zachętę. Pan oświadcza: “Wyratuję moją trzodę i już nie będzie łupem. (...) Zawrę z nimi przymierze pokoju”. (...)CBL 138.3

Najbardziej zdumiewającą cechą tego przymierza pokoju jest ogrom przebaczającego miłosierdzia wyrażonego wobec grzesznika, który w skrusze odwraca się od swoich grzechów. Duch Święty opisuje ewangelię jako zbawienie dokonane dzięki miłosierdziu Bożemu. O skruszonych grzesznikach Pan mówi: “Łaskawy będę na nieprawości ich, a grzechów ich nie wspomnę więcej”. Hebrajczyków 8,12. Czy okazując miłosierdzie grzesznikowi Bóg odwrócił się od sprawiedliwości? Nie. Bóg nie może unieważnić swojego prawa i pozwolić, by było bezkarnie przekraczane. W nowym przymierzu doskonałe posłuszeństwo jest warunkiem życia. Jeśli grzesznik okaże skruchę i wyzna swoje grzechy, otrzyma przebaczenie. Dzięki ofierze Chrystusa złożonej za niego ma zagwarantowane przebaczenie. Chrystus wypełnił wymagania prawa za każdego skruszonego, wierzącego grzesznika. (...)CBL 138.4

Pojednanie dokonane dla nas przez Chrystusa zostało uznane przez Ojca za w pełni wystarczające. Bóg może być sprawiedliwym i jednocześnie usprawiedliwiającym wierzącego. — Manuscript 28, 1905.CBL 138.5