Przypieczętowane przez pojednanie w Chrystusie, 25 maj

“W nim mamy odkupienie przez krew jego, odpuszczenie grzechów, według bogactwa łaski jego”. Efezjan 1,7.CBL 153.1

Chrystus ukrzyżowany nie tylko pociąga ludzi do skruchy przed Bogiem za przestępstwa Jego prawa — gdyż komu Bóg przebacza, tego najpierw czyni skruszonym — ale Chrystus wypełnił także sprawiedliwość, oddał siebie jako pojednawczą ofiarę. Jego przelana krew, Jego rozdarte ciało stanowiły zadośćuczynienie za złamanie prawa. W ten sposób wypełnił on przepaść spowodowaną przez grzech. Cierpiał w ciele, aby Jego umęczone ciało stało się ochroną dla bezbronnego grzesznika. Zwycięstwo odniesione przez Jego śmierć na Golgocie na zawsze przełamało oskarżycielską moc szatana nad wszechświatem i uciszyło jego oskarżenia, iż Bóg nie jest zdolny do poświecenia, a więc i ludzie nie powinni być do niego zobowiązani. — Selected Messages I, 341 [Wybrane poselstwa I, 317].CBL 153.2

Chrystus był bez grzechu, gdyż w przeciwnym razie Jego życie w ludzkim ciele i Jego śmierć na krzyżu byłyby bez wartości z punktu widzenia łaski dla grzesznika, tak samo jak śmierć jakiegokolwiek innego człowieka. W swoim człowieczeństwie żył w jedności z Bóstwem. Dlatego też mógł złożyć swoje życie jako kapłan i jednocześnie ofiara. (...) Ofiarował siebie bez skazy Bogu.CBL 153.3

Pojednanie dokonane przez Chrystusa na zawsze zapieczętowało wieczne przymierze łaski. Jest spełnieniem wszystkich warunków, od jakich Bóg uzależnił udzielenie łaski ludzkości. Zostały zniesione wszystkie bariery, które mogłyby stać na przeszkodzie swobodnemu przekazowi łaski, miłosierdzia, pokoju i miłości nawet dla najbardziej grzesznych potomków Adama. — S.D.A. Bible Commentary VII, 933 [Biblijny komentarz 438].CBL 153.4

Przed tronem Bożym Chrystus wstawia się za swym Kościołem za tymi — których odkupił za cenę swojej krwi. Mijające wieki nie mogą pomniejszyć skuteczności Jego pokutniczej ofiary. Ani życie, ani śmierć, ani wysokość, ani głębokość, nie mogą oddzielić nas od miłości Bożej, która jest w Jezusie Chrystusie; nie dlatego, że my Go tak mocno trzymamy, ale dlatego, że On nas trzyma. Gdyby nasze zbawienie zależało wyłącznie od naszych własnych wysiłków, nie moglibyśmy być zbawieni. Zależy to jednak od Jedynego, który dał te wszystkie obietnice. Nasze uchwycenie się Chrystusa wydawać się może słabe, ale Jego miłość jest miłością starszego brata. Tak długo, jak długo trwamy przy zawartym z Nim przymierzu, nikt nie jest w stanie wydrzeć nas z Jego dłoni. — Działalność apostołów 336-337.CBL 153.5