Piłat wahał się pomimo przekonujących dowodów — 22 wrzesień

“Odtąd Piłat starał się wypuścić go, ale Żydzi krzyczeli głośno: Jeśli tego wypuścisz, nie jesteś przyjacielem cesarza; każdy bowiem, który się królem czyni, sprzeciwia się cesarzowi”. Jana 19,12.TC 272.1

Gdy Herod dokończył swego szatańskiego dzieła, odesłał Chrystusa do Piłata, nie wydając na Niego wyroku. Piłat był przekonany po czyjej stronie jest prawda, ale nie chciał tej prawdy przyjąć. Pod wpływem niewidzialnych czynników Piłat wahał się, czy postąpić zgodnie ze swoim przekonaniem w sprawie Świętego Izraelskiego. Jego wahający się umysł był zmuszony uznać, że Chrystus nie jest samozwańcem, a w Jego słowach i zachowaniu nie ma nawet śladu oszustwa. (...) Piłat błagał owładnięty przez szatana, obłąkany tłum o zamianę ukrzyżowania na chłostę.TC 272.2

Ziejący nienawiścią kapłani i przywódcy postanowili, że chłosty nie należy pomijać, ale i tak domagali się ukrzyżowania Chrystusa. Do takiego stopnia potrafi upaść człowiek będący pod kontrolą szatana. (...)TC 272.3

Piłat nie chciał skazać Chrystusa na śmierć, więc wpadł na pomysł, by bez względu na żądania przywódców zaapelować do współczucia tłumu. Wiedział, że nie może liczyć na miłosierdzie kapłanów i przywódców. Publicznie oświadczył, że nie znalazł żadnej winy w Chrystusie. Potwierdził świadectwo Heroda, iż wszystkie zarzuty przeciwko Chrystusowi są fałszywe. (...)TC 272.4

Piłat postępował niezgodnie z otrzymanym światłem i przekonującymi dowodami, wbrew własnemu przekonaniu. Kapłani i przywódcy ujrzeli, że mogą osiągnąć wszystko, co zechcą. Piłat miał po swej stronie fakty i sprawiedliwość, i gdyby stanowczo wystąpił w obronie Chrystusa, uniknąłby późniejszych wyrzutów sumienia i rozpaczy wywołanej swoją tchórzliwą kapitulacją przed mściwymi, pałającymi zawiścią, rzekomo religijnymi ludźmi. Tymczasem kazał ubiczować Jezusa.TC 272.5

Piłat został ostrzeżony przez Boga, przed tym, co miał zamiar uczynić. (...) Kiedy przesłuchiwał więźnia, do jego żony został wysłany anioł, a w widzeniu nocnym zobaczyła Jezusa i rozmawiała z Nim. (...) Słyszała wyrok wydany przez Piłata, który oddał Chrystusa w ręce morderców. Obudziła się ogarnięta przerażeniem. Rozkazała, by podano jej przybory do pisania i szybko napisała słowa ostrzeżenia. Gdy Piłat zastanawiał się, co uczynić, posłaniec doręczył mu list od żony, w którym pisała: “Nie wdawaj się z tym sprawiedliwym, bo dzisiaj we śnie przez niego wiele wycierpiałam”. — Manuscript 112, 1897.TC 272.6