Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Jak wychować dziecko?

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 30 — Samodzielność i poczucie honoru

    Uczcie dzieci samodzielności — Tak dalece, jak to tylko jest możliwe, każde dziecko powinno być nauczone samodzielności. Gdy będzie powołane do rozwijania wszystkich swoich zdolności, nauczy się, jakie są jego mocne strony, a w czym wykazuje braki. Mądry nauczyciel zwróci szczególną uwagę na rozwijanie słabych stron, aby dziecko posiadło zrównoważony i harmonijny charakter. — Fundamentals of Christian Education 57.JWD 111.7

    Zbytnia łatwizna prowadzi do wychowywania słabeuszy — Znacznie lepiej jest, jeśli rodzice za życia przygotowują dzieci do samowystarczalności, niż gdy zostawiają im znaczny majątek po śmierci. Dzieci po wkroczeniu w dorosłe życie, zdane na własną pracę w kwestii utrzymania, zazwyczaj stają się lepszymi ludźmi i lepiej przygotowanymi do praktycznego życia, niż te, które polegają na majątku odziedziczonym po rodzicach. Dzieci zdane na własną pracę zazwyczaj bardziej cenią swoje zdolności. Korzystają z danych im możliwości i rozwijają swoje umiejętności dla osiągania życiowych celów. Nierzadko rozwijają cechy pracowitości, oszczędności i moralną wartość, które leżą u podstaw udanego chrześcijańskiego życia. Te dzieci, dla których rodzice robią najwięcej, zazwyczaj czują się najmniej zobowiązane wobec rodziców. — Testimonies for the Church III, 122-123.JWD 112.1

    Przeciwności rozwijają siłę — To przeciwności czynią ludzi silnymi. Nie pomoc innych, ale trudności, konflikty i niepowodzenia czynią człowieka silnym moralnie. Zbyt wiele łatwizny i unikanie odpowiedzialności czynią ludzi słabeuszami i karłami, choć mogliby się stać odpowiedzialnymi osobami, mającymi moralną moc, i silnymi duchowo. — Tamże 495.JWD 112.2

    Od najwcześniejszych lat konieczne jest wplatanie w charakter zasad głębokiej prawości, aby młodzi mogli osiągnąć najwyższy poziom człowieczeństwa. Zawsze powinni pamiętać o tym, że zostali nabyci za wielką cenę, a więc powinni chwalić Boga w ciele i duchu, które należą do Niego. Młodzi powinni poważnie rozważyć, jaki będzie cel ich życia, a następnie założyć fundament w taki sposób, by ich zwyczaje były wolne od wszelkich śladów zepsucia. Jeśli mają zająć stanowisko, dzięki któremu będą mogli wpływać na innych, to muszą być samodzielni. — The Youth's Instructor, 5 styczeń 1893.JWD 112.3

    Przygotowujcie dzieci, by odważnie stawiały czoło problemom — Wszyscy muszą stawić czoło twardej dyscyplinie życia, wyrósłszy w karności domu i szkoły. Jak należy się mądrze przygotować na jej spotkanie, powinno być jasno wyłożone każdemu dziecku i młodzieży. Prawdą jest, że Bóg nas kocha, że działa dla naszego dobra i szczęścia. Gdybyśmy byli posłuszni Jego prawu, nigdy byśmy nie zaznali cierpienia. Inną prawdą jest fakt, że skutki grzechu — cierpienia, troski i brzemiona — nawiedzają każde życie ludzkie. Dzieciom i młodzieży oddamy przysługę na całe życie, jeśli nauczymy ich odważnie stawiać czoło troskom i ciężarom życia. Powinniśmy okazywać współczucie, ale nigdy nie powinno być ono tego rodzaju, by młodzi ludzie czuli litość do samych siebie. To, czego potrzebują, to bodźca i mocnej zachęty, a nie tego, co osłabia.JWD 112.4

    Należy dzieciom wpoić, że świat nie jest placem defilad, lecz polem walki. Muszą być mocni jak dobrzy szermierze. Powinni wiedzieć, że prawdziwa próba charakteru polega na gotowości znoszenia trudów, zajmowania odpowiedzialnych i trudnych stanowisk oraz podejmowania pracy, która musi być wykonana, choć ludzie jej ani nie docenią, ani nie wynagrodzą. — Wychowanie 207-208.JWD 113.1

    Wzmacniajcie poczucie honoru — Mądry wychowawca będzie tak postępował z dziećmi, aby rozwijać w nich ufność we własne możliwości oraz poczucie godności osobistej. Wielkim błogosławieństwem dla dzieci i młodzieży jest okazywanie im zaufania. Wiele małych nawet dzieci ma wysokie poczucie godności osobistej; wszystkie pragną być traktowane z zaufaniem i szacunkiem, i mają do tego prawo. Nie należy dawać im do zrozumienia, że nie wolno im nic zrobić bez kontroli ze strony dorosłych. Podejrzliwość demoralizuje, prowadząc do powstawania wszystkich rodzajów zła, którego staramy się uniknąć. (...). Pozwólcie młodym odczuć, że są darzeni zaufaniem, a jedynie nieliczni z nich nie będą czynić wszystkiego, by okazać się godnymi tego zaufania. — Tamże 203-204.JWD 113.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents