Dýrð fagnaðarerindisins

Til þess að maðurinn færi ekki á mis við blessanir gjafmildinnar, lagði endurlausnari okkar það áform að ráða hann sem samstarfsmann sinn. Guð hefði getað náð takmarki sínu að frelsa syndara án aðstoðar mannsins; en hann vissi að maðurinn gæti ekki verið hamingjusamur nema hann tæki þátt í þessu mikla verki. Með keðju kringumstæðna sem höfða til góðgjörðasemi mannsins, veitir hann honum bestu leiðirnar til að rækta velvild og heldur honum stöðugt gefandi til að hjálpa hinum fátæku og efla málefni sitt. Með þörfum sínum dregur eyðilagður heimur fram í-okkur talentur fjármuna og áhrifa til að færa mönnum og konum sannleikann sem þeim er lífsnauðsynlegt að fá. Og þegar við sinnum þessu kalli með starfi og góðgjörðum samlögumst við mynd hans sem varð fátækur okkar vegna. Með því að veita öðrum, blessum við þá og söfnum þannig sönnum auðæfum.RR 9.5

Dýrð fagnaðarerindisins er sú að það er grundvallað á þeirri meginreglu að endurreisa í föllnu mannkyni hina guðlegu mynd fyrir stöðuga framkvæmd góðgerðarsemi. Þetta starf hófst í hirðsölum himinsins . . .RR 9.6

“Því að svo elskaði Guð heiminn, að hann gaf sinn eingetna son, til þess að hver sem á hann trúir, glatist ekki heldur hafi eilíft líf.” Jh 3.16. Gjöf Krists opinberar hjarta föðurins. Hún sýnir að Guð tók að sér endurlausn okkar og að hann mun ekki halda í neitt, hversu kært sem það er honum, sem nauðsynlegt er til að ljúka verki hans.RR 10.1

Andi gjafmildinnar er andi himinsins. Sjálfsfórnandi kærleiki Krists opinberast á krossinum. Hann gaf allt sem hann átti til þess að frelsa manninn, og svo gaf hann sjálfan sig. Kross Krists höfðar til gjafmildi sérhvers fylgjanda hins blessaða frelsara. Meginreglan sem þar birtist er að gefa, gefa. Þetta, útfært í raunverulegri gjafmildi, er hinn sanni ávöxtur kristilegs lífs. Meginregla heimshyggjumanna er að fá, fá, og þannig búast þeir við að öðlast hamingju; en þegar þessu er fylgt út í æsar er ávöxturinn eymd og dauði.RR 10.2

Ljós fagnaðarerindisins sem skín frá krossi Krists setur ofan í við sjálfselsku og hvetur til gjafmildi og góðgjörðarsemi. Ekki ætti að harma þá staðreynd að alltaf eru fleiri beiðnir um gjafir. í ráðstöfun sinni kallar Guð fólk sitt út úr takmörkuðu athafnasviði til að leggja út í stærri viðfangsefni. Ótakmarkaðrar áreynslu er þörf á þessum tíma þegar siðferðislegt myrkur hylur heiminn. Margt fólk Guðs er í hættu að ánetjast heimshyggju og ágirnd. Það ætti að skilja að það er náð Guðs sem eykur eftirspurnina á efnum þeirra. Leggja þarf fram fyrir þá markmið sem höfða til góðgerðarsemi þess, annars getur það ekki líkt eftir lyndiseinkunn hins mikla fordæmis.RR 10.3