Kafla 44—Fánýtir játendur

Ritningin talar um þann stóra hóp játenda sem ekki eru gerendur. Margir sem segjast trúa á Guð, afneita honum með gjörðum sínum. Tilbeiðsla þeirra á peningum, húseignum og landareignum stimplar þá sem hjáguðadýrkendur og frávillinga. Öll eigingirni er ágirnd og er þar af leiðandi hjáguðadýrkun. Margir þeirra sem hafa fengið nöfn sín skráð í kirkjubækurnar, sem þeir er trúi á Guð og Biblíuna, tilbiðja þá hluti sem Drottinn hefur treyst þeim fyrir svo þeir geti dreift þeim til annarra. Þeir krjúpa ef til vill ekki bókstaflega niður frammi fyrir jarðneskum fjársjóðum sínum, en engu að síður eru þeir guðir þeirra. Þeir tilbiðja Mammon. Þeir sýna hlutum þessa heims þá hollustu sem tilheyrir skaparanum. Hann sem sér og þekkir alla hluti, skráir fláræði játninga þeirra.RR 122.1

Til að efla ríki Guðs, að vekja upp þá sem dauðir eru í afbrotum og synd, að tala við syndara um hin læknandi smyrsl kærleika frelsarans - þetta er það sem fjármunir okkar eiga að notast í . . . Heimurinn hefur verið fylltur af illum athöfnum, vegna rangrar notkunar fjármuna. Dyr hugans hafa verið lokaðar gagnvart endurlausnaranum. - R&H 23. maí 1907.RR 122.2