ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΉ

«Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις.”
«Πάντα όσα αν ζητήσητε εν τη προ-σευχή, έχοντες
πίστιν θέλετε λάβει.”
(Εβρ. 11:1, Ματθ. 21:22)

Πίστη είναι η εμπιστοσύνη στο Θεό - η πεποίθηση ότι Αυτός μας αγαπάει και ότι γνωρίζει καλύτερα τι είναι για το καλό μας. Έτσι, μας οδηγεί να προτιμούμε τη δική Του μέθοδο αντί για τη δική μας. Αυτή στη θέση της αδυναμίας μας βάζει τη δύναμή Του, στη θέση της αμαρτωλότητάς μας θέτει τη δικαιοσύνη Του. Εμείς οι ίδιοι, αυτή η ζωή μας ήδη Του ανήκουμε. Η πίστη αναγνωρίζει την ιδιοκτησία Του και δέχεται τις ευλογίες Του. Η αλήθεια, η ακεραιότητα, η αγνότητα έχουν υποδειχθεί ως μυστικά για την επιτυχία της ζωής. Αλλά είναι η πίστη που φέρει τις αρχές αυτές στην κατοχή μας.XE 240.1

Κάθε καλή παρόρμηση ή προσδοκία είναι δώρα από το Θεό. Η πίστη δέχεται από το Θεό τη ζωή που αυτή μόνη μπορεί να παράγει τη σωστή ανάπτυξη και καταλληλότητα.XE 240.2

Το πώς θα εξασκήσουμε την πίστη, πρέπει να εξηγηθεί με σαφήνεια. Για κάθε υπόσχεση του Θεού υπάρχουν όροι. Αν εμείς είμαστε πρόθυμοι να κάνουμε το θέλημά Του, όλη Του η δύναμη γίνεται δική μας. «Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού.” (Λουκά 8:11). Όπως είναι βέβαιο ότι στο βαλανίδι κλείνεται η βαλανιδιά, το ίδιο σίγουρο είναι ότι το δώρο του Θεού περικλείεται στην υπόσχεσή Του. Δεχόμενοι την υπόσχεση, θα λάβουμε το δώρο.XE 240.3

Η πίστη που μας καθιστά ικανούς να δεχόμαστε τα δώρα του Θεού, αυτή η ίδια είναι ένα δώρο, του οποίου μια ορισμένη δόση μεταδίδεται σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Αυξάνει ενώ εξασκείται με το να οικειοποιείται το λόγο του Θεού. Προκειμένου να ενισχύσουμε την πίστη, χρειάζεται να τη φέρουμε σε επαφή με το λόγο.XE 240.4

Στη μελέτη της Γραφής ο μελετητής πρέπει να οδηγηθεί να διακρίνει τη δύναμη του λόγου του Θεού. Κατά τη δημιουργία «Αυτός είπε και έγεινεν, Αυτός προσέταξε και εστε- ρεώθη.» Κάλεσε «τα μη όντα ως όντα» (Ψαλμ. 33:9, Ρωμ. 4: 17), επειδή όταν Αυτός τα καλεί, τότε εκείνα δημιουργούνται.XE 240.5

Πόσες φορές αυτοί που εμπιστεύθηκαν στο λόγο του Θεού, αν και εντελώς ανίσχυροι, μπόρεσαν να αντισταθούν στη δύναμη όλου του κόσμου! Τέτοιος είναι ο Ενώχ, άνθρωπος με καθαρή καρδιά, με άγια ζωή που διατήρησε την πίστη του ακμαία, με το θρίαμβο της δικαιοσύνης εναντίον μιας γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης. Ο Νώε και η οικογένειά του εναντίον των συγχρόνων τους, ανθρώπων με τεράστιες σω-ματικές, φυσικές και διανοητικές δυνάμεις, και με την αχρειό-τερη ηθική υπόσταση. Ο λαός του Ισραήλ στην Ερυθρά Θά-λασσα, ένα ανήμπορο, τρομοκρατημένο πλήθος σκλάβων εναντίον του πανίσχυρου στρατεύματος του ισχυρότατου έθνους της υφηλίου. Ο Δαβίδ ένα βοσκόπουλο, με την υπό-σχεση του Θεού για το θρόνο, εναντίον του Σαούλ, του εγκαθιδρυμένου μονάρχη, αποφασισμένου να διατηρήσει με κάθε θυσία τη δύναμή του. Ο Σεδράχ και οι σύντροφοί του στο καμίνι της φωτιάς με το Ναβοχοδονόσορ στο θρόνο. Ο Δανιήλ ριγμένος στα λιοντάρια, με τους εχθρούς του στα ύπατα αξιώματα του βασιλείου. Ο Ιησούς στο σταυρό, με τους Ιουδαίους ιερείς και άρχοντες να φέρουν σε εξαναγκασμό και αυτόν ακόμη το Ρωμαίο διοικητή να κάμει αυτό που ήθελαν. Τον Παύλο αλυσοδεμένο, οδηγούμενο σε θάνατο κακούργων, με το Νέρωνα δεσπότη μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας.XE 241.1

Τέτοια παραδείγματα δε συναντώνται μόνο στη Γραφή. Βρίσκονται άφθονα σε όλα τα ιστορικά αρχεία του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι Βαλδένσιοι και οι Ουγενότοι, ο Ουίκλιφ και ο Ιωάννης Χους, ο Τύνδαλος και ο Νωξ, ο Ζίντζερντορφ και ο Ουέσλεϊ, και πλήθη άλλων απέδειξαν τη δύναμη του λόγου του Θεού εναντίον της ανθρώπινης δύναμης και τακτικής στην υποστήριξη του κακού. Αυτοί αποτελούν την πραγματική τάξη των ευγενών του κόσμου. Αυτή είναι η βασιλική τους σειρά διαδοχής. Στη σειρά αυτή οι σημερινοί νέοι καλούνται να καταλάβουν τη θέση τους.XE 241.2

Η πίστη χρειάζεται όχι μόνο για τα σοβαρά ζητήματα της ζωής αλλά και για τα λιγότερο σημαντικά. Σε όλα τα καθη- μερινά μας ενδιαφέροντα και στις ασχολίες, η ενισχυτική δύναμη του Θεού πραγματοποιείται για μας μέσο μιας ενοικούσας εμπιστοσύνης.XE 241.3

Εξεταζόμενη από ανθρώπινη πλευρά, η ζωή είναι για όλους ένα απάτητο μονοπάτι. Είναι ένα μονοπάτι το οποίο, όσον αφορά στις ενδομυχότερες εμπειρίες μας, ο καθένας θα το βαδίσει μόνος του. Καμιά άλλη ανθρώπινη ύπαρξη δεν μπορεί να εισχωρήσει στα ενδόμυχά μας. Καθώς το μικρό παιδί ξεκινάει για το ταξίδι αυτό, κατά το οποίο, νωρίς ή αργά, το ίδιο θα διαλέξει την πορεία του, το ίδιο θα αποφασίσει τις εκβάσεις της ζωής για την αιωνιότητα, πόσο σοβαρή προσπάθεια πρέπει να καταβληθεί για να καθοδηγηθεί η εμπιστοσύνη του προς το βέβαιο Οδηγό και Βοηθό!XE 242.1

Σαν ασπίδα κατά του πειρασμού και έμπνευση για την α-γνότητα και την αλήθεια, καμιά άλλη επιρροή δεν μπορεί να ισοσκελισθεί με την αίσθηση της παρουσίας του Θεού. «Πάντα είναι γυμνά και τετραχηλισμένα εις τους οφθαλμούς Αυτού, προς Ον έχομεν να δώσωμεν λόγον.» Και ο προφήτης λέει: «Οι οφθαλμοί Σου είναι καθαρώτεροι παρά ώστε να βλέπης τα πονηρά, και δεν δύνασαι να επιβλέπης εις την αμαρτίαν.” Αυτή η σκέψη αποτέλεσε την ασπίδα του Ιωσήφ μέσα στη διαφθορά της Αιγύπτου. Στα δελεάσματα του πειρασμού, η απάντησή του ήταν: «Πώς να πράξω τούτο το μέγα κακόν και να αμαρτήσω εναντίον του Θεού;” (Εβρ. 4:13, Αββ. 1:13, Γέν: 39:9). Τέτοια μια ασπίδα θα φέρει για κάθε ψυχή πίστη, αν εξασκείται.XE 242.2

Μόνο η αίσθηση της παρουσίας του Θεού είναι ικανή να διαλύσει το φόβο που μπορεί να κάνει τη ζωή φορτική στην περίπτωση του δειλού παιδιού. Ας χαράξει στην μνήμη του την υπόσχεση: «Άγγελος Κυρίου στρατοπεδεύσει κύκλω των φοβουμένων Αυτόν και ελευθερώνει αυτούς.” (Ψαλμ. 34:7). Ας διαβάσει τη θαυμάσια εκείνη ιστορία του Ελισσαιέ στην ορεινή πόλη με το πλήθος των ουρανίων αγγέλων ανάμεσα σε αυτόν και στα στρατεύματα του εχθρικού ιππικού. Ας διαβάσει πώς παρουσιάσθηκε ο άγγελος στο φυλακισμένο και καταδικασμένο σε θάνατο Πέτρο. Πώς, προσπερνώντας τους οπλισμένους φύλακες, τις βαριές, σιδερέ- νιες πύλες καλά αμπαρωμένες, ο άγγελος οδήγησε το δούλο του Θεού στην ασφάλεια. Ας διαβάσει για εκείνη τη σκηνή στη θάλασσα όπου οι ανεμοδαρμένοι ναύτες και στρατιώτες, εξαντλημένοι από τη βαριά δουλειά, την αγρύπνια και τη μακρά νηστεία, ο κρατούμενος και καταδικασμένος για εκτέλεση Παύλος πρόφερε τα σπουδαία εκείνα ενθαρρυντικά και ελπιδοφόρα λόγια: «Σας παραινώ να έχητε θάρρος, διότι εξ υμών ουδεμία ψυχή δεν θέλει χαθή, ειμή μόνον το πλοίον. Διότι την νύκτα ταύτην εφάνη εις εμέ άγγελος Θεού, του ο-ποίου είμαι, τον οποίον λατρεύω, λέγων, Μη φοβού, Παύλε, πρέπει να παρασταθής ενώπιον του Καίσαρος, και ιδού, ο Θεός σοι εχάρισε πάντας τους πλέοντας μετά σου.» Με την πίστη αυτής της υπόσχεσης, ο Παύλος βεβαίωσε τους συ-ντρόφους του: «Ουδενός από σας θέλει πέσει θριξ εκ της κεφαλής.» Έτσι και έγινε. Επειδή στο πλοίο υπήρχε ένας άνθρωπος μέσο του οποίου ο Θεός θα εργαζόταν, ολόκληρο το πλήρωμα των ειδωλολατρών ναυτικών και στρατιωτών διαφυλάχθηκε. «Ούτω, διεσώθησαν πάντες εις την γην.» (Πράξ. 27: 22-24, 34,44).XE 242.3

Τα πράγματα αυτά δεν έχουν γραφεί απλώς και μόνο για να τα διαβάζουμε και για να θαυμάζουμε, αλλά και με το σκοπό όπως η ίδια η πίστη, η οποία επιτέλεσε μεγάλα κατορθώματα για τους δούλους του Θεού στην παλιά εποχή, να δημιουργηθεί μέσα μας.XE 243.1

Αυτοί που δεν έχουν διόλου θάρρος για την ικανότητά τους, και που η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό τους τούς κάνει να οπισθοχωρούν μπροστά στις φροντίδες και στις ευθύνες, πρέπει να διδαχθούν να στηρίζονται στο Θεό. Τότε πολλοί από αυτούς, που διαφορετικά θα ήταν ασήμαντα στοιχεία στον κόσμο, ίσως και ένα βάρος, θα μπορέσουν να πουν μαζί με τον απόστολο Παύλο, «τα πάντα δύναμαι διά του ενδυναμούντος με Χριστού». (Φιλιπ. 4:13).XE 243.2

Επίσης και στο παιδί που εύκολα δυσφορεί για τις προ-σβολές που του γίνονται, η πίστη διδάσκει πολύτιμα μαθή-ματα. Η προδιάθεση να αντιδράσει κανείς στο κακό ή να εκ-δικηθεί για το άδικο, συνήθως δημιουργείται από μια ευαι-σθησία για την απονομή δικαιοσύνης, ή από ένα έντονο, ε- νεργητικό πνεύμα. Το παιδί αυτό πρέπει να διδαχθεί ότι ο αιώνιος υπερασπιστής του δικαίου είναι ο Θεός. Τρέφει τρυ-φερή φροντίδα γι’αυτούς που τόσο πολύ αγάπησε, ώστε έδωσε τον πολυαγαπημένο Του Υιό για να τους σώσει. Αυτός θα ασχοληθεί με τον καθένα που αδικοπραγεί.XE 243.3

«Διότι όστις εγγίζει εσάς, εγγίζει την κόρην του οφθαλμού Αυτού.» (Ζαχ. 2:8).XE 244.1

«Ανάθες εις τον Κύριον την οδόν σου και έλπιζε επΆυτόν, και Αυτός θέλει ενεργήσει. Και θέλει εξάγει ως φως την δικαιοσύνην σου και την κρίσιν σου ως μεσημβρίαν.” (Ψαλμ. 37:5,6).XE 244.2

«Ο Κύριος θέλει είσθαι καταφύγιον εις τον πένητα, καταφύγιον εν καιρώ θλίψεως. Και θέλουσιν ελπίζει επί Σε οι γνωρίζοντες το όνομά Σου, διότι δεν εγκατέλειπες τους εκζητούντας Σε, Κύριε.» (Ψαλμ. 9:9,10).XE 244.3

Την ευσπλαχνία που ο Θεός εκδηλώνει σε μας, μας ζητάει να την εκδηλώνουμε στους άλλους. Ο παρορμητικός, ο άνθρωπος με υπερβολική πεποίθηση και ο εκδικητικός, ας στρέψουν το βλέμμα τους προς τον Πράο και Ταπεινό, οδηγούμενο σαν αρνί στη σφαγή, χωρίς αντεκδίκηση, όπως το πρόβατο φέρεται άφωνο στους σφαγείς. Ας προσβλέψουν σε Αυτόν τον οποίον τρύπησαν οι αμαρτίες μας και βάρυναν οι θλίψεις μας, και θα μάθουν να υπομένουν, να ανέχονται και να συγχωρούν.XE 244.4

Με πίστη στο Χριστό, κάθε έλλειψη του χαρακτήρα πλη-ρώνεται, κάθε ρυπαρότητα καθαρίζεται, κάθε λάθος διορθώ-νεται, κάθε αρετή αναπτύσσεται.XE 244.5

«Είσθε πλήρεις εν Αυτώ.” (Κολ. 2:10).XE 244.6

Προσευχή και πίστη είναι στενά συνδεδεμένες, και πρέπει να μελετούνται ταυτόχρονα. Στην πιστή προσευχή ενοικεί μια θεϊκή επιστήμη, την οποία ο καθένας που θέλει να επιτύχει στη ζωή πρέπει να κατανοήσει. Ο Χριστός λέει: «Πάντα όσα προσευχόμενοι ζητείτε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε, και θέλει γείνει εις εσάς.” (Μάρκ. 11:24). Διασαφηνίζει ότι αυτά που ζητάμε, πρέπει να είναι σύμφωνα με το θέλημά Του. Πρέπει να ζητάμε εκείνα τα πράγματα που έχει υποσχεθεί, και οτιδήποτε λαμβάνουμε, πρέπει να χρησιμοποιηθεί για την εκτέλεση του θελήματός Του. Όταν οι όροι τηρούνται, η υπόσχεση είναι κατηγορηματική.XE 244.7

Μπορούμε να ζητήσουμε τη συγχώρηση της αμαρτίας, το Άγιο Πνεύμα, ένα χριστόμορφο χαρακτήρα, σοφία και δύναμη για να κάνουμε το έργο Του, κάθε δωρεά που έχει υποσχεθεί. Τότε πρέπει να πιστεύουμε ότι λαμβάνουμε, και να Τον ευχαριστήσουμε ότι το έχουμε ήδη λάβει.XE 245.1

Δε χρειάζεται να δούμε κάποια εξωτερική παρουσίαση της ευλογίας. Η δωρεά περικλείεται στην υπόσχεση, και μπορούμε να ασχολούμαστε με το έργο μας όντας βέβαιοι ότι αυτό που ο Θεός υποσχέθηκε, θα το εκτελέσει, και ότι το ίδιο δώρο που ήδη έχει περιέλθει στην κατοχή μας, θα εμφανισθεί όταν το χρειασθούμε περισσότερο.XE 245.2

Το να ζει κανείς με το λόγο του Θεού, σημαίνει την πα-ντελή σε Αυτόν παραχώρηση της ζωής. Θα παρουσιάζεται μια συνεχής αίσθηση ανάγκης και εξάρτησης, μια έλξη της καρδιάς προς το Θεό. Η προσευχή είναι μια ανάγκη επειδή αυτή είναι η ζωή της ψυχής. Η οικογενειακή προσευχή, η δημόσια προσευχή έχουν τη θέση τους. Αλλά η μυστική επι-κοινωνία με το Θεό διατηρεί τη ζωή της ψυχής.XE 245.3

Ήταν στο βουνό με το Θεό όπου ο Μωυσής αντίκρισε τον τύπο του θαυμάσιου εκείνου οικοδομήματος το οποίο επρόκειτο να καταστεί ο τόπος της κατοίκησης της δόξας Του. Και είναι στο βουνό με το Θεό - στο μυστικό μέρος της επι-κοινωνίας - όπου πρέπει να συλλογισθούμε το ένδοξο ιδανικό Του για την ανθρωπότητα, Αυτό θα μας καταστήσει ικανούς να διαμορφώσουμε το χαρακτήρα μας, έτσι ώστε να εκπληρωθεί για μας η υπόσχεσή Του: «Θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί, και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός Μου.» (Β’Κορ. 6:16).XE 245.4

Ήταν στις ώρες της μονήρους προσευχής όπου ο Ιησούς λάμβανε σοφία και δύναμη κατά την επίγεια ζωή Του. Ας ακολουθήσουν οι νέοι το παράδειγμα Του, ζητώντας τη χα-ραυγή και το δειλινό μια ήσυχη επικοινωνία με τον Πατέρα τους στον ουρανό. Και στο διάστημα της ημέρας ας υψώνουν τις καρδιές τους στο Θεό. Σε κάθε βήμα της ζωής μας ακούμε τη φωνή Του: «Εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι ο κρα- τών την δεξιάν σου, λέγων προς σε, Μη φοβού, Εγώ θέλω σε βοηθήσει.” (Ησ. 41:13). Αν μπορούσαν τα παιδιά μας να μάθουν τα μαθήματα αυτά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους, τι δροσιά και δύναμη, τι χαρά και χάρη θα πρόσθεταν στη ζωή τους!XE 245.5

Αυτά είναι μαθήματα που μόνο εκείνος που τα έμαθε, μπορεί να τα διδάξει. Ο λόγος για τον οποίο η διδασκαλία της Γραφής δεν ασκεί μεγαλύτερη επίδραση στους νέους, είναι επειδή τόσοι πολλοί γονείς και δάσκαλοι ισχυρίζονται ότι πιστεύουν στο λόγο του Θεού, ενώ με τη ζωή τους αρνούνται τη δύναμή του. Μερικές φορές οι νέοι φθάνουν να αισθανθούν τη δύναμη του λόγου. Βλέπουν την πολυτιμότητα της ζωής του Χριστού. Βλέπουν την ομορφιά του χαρα-κτήρα Του, τις δυνατότητες της ζωής τής αφιερωμένης στην υπηρεσία Του. Σε αντίθεση όμως, βλέπουν τη ζωή εκείνων οι οποίοι προσποιούνται ότι σέβονται τα διατάγματα του Θεού. Για πόσες τέτοιες περιπτώσεις αληθεύουν τα λόγια που ειπώθηκαν στον προφήτη Ιεζεκιήλ:XE 246.1

«Και συ, υιέ ανθρώπου, οι υιοί του λαού σου . . . λαλούσι προς αλλήλους, έκαστος προς τον αδελφόν αυτού, λέγοντες, Έλθετε λοιπόν, και ακούσατε τίς ο λόγος ο εξερχόμενος παρά Κυρίου. Και έρχονται προς σε, καθώς συνάγεται ο λαός, και κάθηται έμπροσθέν σου ο λαός Μου, και ακούουσι τους λόγους σου, αλλά δεν κάμνουσιν αυτούς. Διότι εν τω στόματι αυτών δεικνύουσι πολλήν αγάπην, η καρδία όμως αυτών υπάγει κατόπιν της αισχροκερδείας αυτών. Και ιδού, συ είσαι προς αυτούς ως ερωτικόν άσμα ανθρώπου ηδυφώνου, και παίζοντος όργανα καλώς, διότι ακούουσι τους λόγους σου, αλλά δεν κάμνουσιν αυτούς.” (Ιεζ. 33:30-32).XE 246.2

Άλλο πράγμα είναι να θεωρείται η Γραφή σαν ένα βιβλίο με καλή ηθική καθοδήγηση στο οποίο δίνεται προσοχή όσο συμφωνεί με το πνεύμα της εποχής μας και της κοινωνικής θέσης μας, και άλλο πράγμα είναι να θεωρείται - όπως ακρι-βώς είναι - ο λόγος του ζώντος Θεού, ο λόγος που είναι η ζωή μας, ο λόγος που προορίζεται να διαμορφώσει τις πράξεις, τα λόγια και τις σκέψεις μας. Το να θεωρούμε το λόγο του Θεού κάτι λιγότερο από αυτό, ισοδυναμεί με το να τον απορρίπτουμε. Και η απόρριψη αυτή, προερχόμενη από εκείνους που ισχυρίζονται ότι τον πιστεύουν, είναι ένας από τους κυριότερους λόγους του σκεπτικισμού και της απιστίας που παρουσιάζουν οι νέοι.XE 246.3

Μια σφοδρότητα τέτοια που δεν έχει ποτέ φανεί προη-γουμένως, έχει κυριεύσει τον κόσμο. Στον τομέα της διασκέ-δασης, της κερδοσκοπίας, της άμιλλας για δύναμη, σε αυτόν τον ίδιο τον αγώνα της επιβίωσης κυριαρχεί μια τρομερή δύ-ναμη που απορροφάει εντελώς σώμα, ψυχή και νου. Μέσα από αυτό το τρελό κυνηγητό απευθύνεται ο Θεός. Μας ζητάει να χωρισθούμε από ένα τέτοιο περιβάλλον και να επι-κοινωνήσουμε με Αυτόν: «Ησυχάσατε και γνωρίσατε ότι Εγώ είμαι ο Θεός.” (Ψαλμ. 46:10).XE 247.1

Μερικοί, ακόμη και την ώρα της λατρείας τους αδυνατούν να λάβουν την ευλογία της πραγματικής επικοινωνίας με το Θεό. Είναι πολύ βιαστικοί. Με βιαστικά βήματα οδηγούνται στον κύκλο της γλυκιάς παρουσίας του Χριστού, σταματώντας ίσως ένα-δύο λεπτά στον ιερό χώρο της, αλλά μη περιμένοντας για συμβουλή. Δεν έχουν καιρό να παραμείνουν με το θεϊκό Δάσκαλο. Φορτωμένοι με τα βάρη τους επιστρέφουν στην εργασία τους.XE 247.2

Αυτοί οι εργάτες δε φθάνουν ποτέ στον ανώτερο βαθμό της επιτυχίας αν δε μάθουν πρώτα τα μυστικά της δύναμης. Πρέπει να δώσουν καιρό στον εαυτό τους για να σκεφθούν, να προσευχηθούν, να περιμένουν να τους δώσει ο Θεός την ανανέωση της σωματικής, πνευματικής και ψυχικής τους δύ-ναμης. Χρειάζονται την ανυψωτική δύναμη του Πνεύματος. Όταν τη λάβουν, θα κινητοποιηθούν με νέα ζωή. Το εξα-ντλημένο σώμα και το κουρασμένο μυαλό θα ανανεωθούν και η βαρυμένη καρδιά θα ξαποστάσει.XE 247.3

Η ανάγκη μας δεν έγκειται σε μια στιγμιαία ανάπαυλα στην παρουσία Του, αλλά σε μια προσωπική επαφή με το Χριστό, να καθίσουμε δίπλα Του, στη συντροφιά Του. Ευτυχισμένα θα είναι τα παιδιά των οικογενειών μας και οι μαθητές των σχολείων μας όταν γονείς και δάσκαλοι μάθουν για τον εαυτό τους την πολύτιμη εμπειρία που απεικονίζουν τα ακόλουθα λόγια:XE 247.4

«Καθώς η μηλέα μεταξύ των δένδρων του δάσους,
Ούτως είναι ο αγαπητός μου μεταξύ των νεανίσκων. Επεθύμησα την σκιάν Αυτού και εκάθισα υπ’αυτήν,
Και ο καρπός Αυτού ήτο γλυκύς εις τον ουρανίσκον μου.
Με έφερεν εις τον οίκον του οίνου
Και η σημαία Αυτού επ’εμέ ήτο αγάπη.» Άσμα Ασμάτων 2:3,4XE 248.1