ΒΙΒΛΙΚΕΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ
«Οίτινες διά της πίστεως κατεπολέμησαν
βασιλείας, ειργάσθησαν δικαιοσύνην . . .
ενεδυναμώθησαν από ασθενείας.”
(Εβρ. 11:33,34)
Στο ρόλο του εκπαιδευτή κανένα μέρος της Γραφής δεν έχει μεγαλύτερη αξία από τις βιογραφίες της. Οι βιογραφίες αυτές διαφέρουν από όλες τις άλλες στο ότι είναι απολύτως ακριβείς. Είναι αδύνατον για οποιαδήποτε περιορισμένη διάνοια να περιγράψει ακριβώς με κάθε λεπτομέρεια τα έργα κάποιου άλλου. Κανείς άλλος εκτός από Αυτόν που διαβάζει την καρδιά, που διακρίνει τις μυστικές πηγές για τα κίνητρα και τις πράξεις είναι ικανός να σκιαγραφήσει λεπτομερώς το χαρακτήρα ή να αποδώσει μια πιστή απεικόνιση της ζωής του ανθρώπου. Μόνο στο λόγο του Θεού βρίσκεται μια τέτοια λεπτομερής περιγραφή.XE 133.1
Καμιά άλλη αλήθεια δε διδάσκει ευκρινέστερα η Γραφή από εκείνη που λέει πως ό,τι κάνουμε, απορρέει από αυτό που είμαστε. Κατά ένα μεγάλο βαθμό, οι εμπειρίες της ζωής είναι η κάρπωση των ατομικών μας σκέψεων και πράξεων.XE 133.2
«Η άδικος κατάρα δεν θέλει επιφθάσει.» (Παρ. 26:2).XE 133.3
«Είπατε προς τον δίκαιον ότι καλόν θέλει είσθαι εις αυτόν . . . Ουαί εις τον άνομον! κακόν θέλει είσθαι εις αυτόν, διότι η ανταπόδοσις των χειρών αυτού θέλει γείνει εις αυτόν.» (Ησ. 3:10,11).XE 133.4
«Άκουε, γη, ιδού Εγώ θέλω φέρει κακόν επί τον λαόν τούτον, τον καρπόν των διαλογισμών αυτών.» (Ιερ. 6:19).XE 133.5
Η αλήθεια είναι τρομερή και πρέπει να εντυπωσιασθεί βαθιά. Κάθε πράξη επιστρέφει σε αυτόν που την πράττει. Ποτέ ο άνθρωπος δεν κατορθώνει να μην αναγνωρίσει ότι τα βίτσια που αποτελούν την κατάρα της ζωής του είναι η καρποφορία της δικής του σποράς. Αλλά και τότε ακόμη δεν είμαστε χωρίς ελπίδα.XE 133.6
Προκειμένου να αποκτήσει τα πρωτοτόκια που ήδη ανήκαν σε αυτόν - κατά την υπόσχεση του Θεού, ο Ιακώβ κατέ- φυγε στην απάτη και θέρισε το μίσος του αδελφού του. Εί-κοσι χρόνια εξόριστος, αδικήθηκε και εξαπατήθηκε ο ίδιος, και τελικά αναγκάσθηκε να ζητήσει την ασφάλειά του στη φυγή - μια παραστατικότατη εικόνα της δίκαιης ανταπόδοσης στην ανθρώπινη ζωή.XE 133.7
Ο Θεός όμως λέει: «Δεν θέλω δικολογεί αιωνίως, ουδέ θέλω είσθαι πάντοτε ωργισμένος, επειδή τότε ήθελον εκλείψει απ’έμπροσθέν Μου το πνεύμα και αι ψυχαί τας οποίας έκαμον. Διά την ανομίαν της αισχροκερδείας αυτού ωργίσθην, και επάταξα αυτόν. Έκρυψα το πρόσωπόν Μου και ωργίσθην. Αλλ’ αυτός ηκολούθησε πεισματωδώς την οδόν της καρδίας αυτού. Είδον τας οδούς αυτού και θέλω ιατρεύσει αυτόν, και θέλω οδηγήσει αυτόν και δώσει πάλιν την παρηγορίαν εις αυτόν και εις τους τεθλιμμένους αυτού ... Ει-ρήνην, ειρήνην, εις τον μακράν και εις τον πλησίον, λέγει Κύριος, και θέλω ιατρεύσει αυτόν.» (Ησ. 57:16-19).XE 134.1
Ο Ιακώβ δεν κατατροπώθηκε μέσα στη δυστυχία του. Μετανόησε και προσπάθησε να εξιλεωθεί για το κακό που έκανε στον αδελφό του. Και όταν απειλήθηκε με θάνατο εξαιτίας της οργής του Ησαύ, ζήτησε τη βοήθεια του Θεού. «Ναι, ενίσχυσε μετά αγγέλου και υπερίσχυσεν. Έκλαυσε και εδεήθη Αυτού.» «Και ευλόγησεν αυτόν εκεί.” (Ωσ. 12:4, Γέν. 32:29). Με τη δύναμη της ισχύος Του, ο συγχωρημένος άν-θρωπος ανορθώθηκε, όχι πια εκτοπισμένος, αλλά πρίγκιπας γενόμενος του Θεού. Απέκτησε όχι μόνο το λυτρωμό από τον προσβλημένο αδελφό του, αλλά και το λυτρωμό από τον ίδιο τον εαυτό του. Η δύναμη της αμαρτίας που φώλιαζε μέσα του, έσπασε. Ο χαρακτήρας του άλλαξε.XE 134.2
Το σούρουπο φωτίσθηκε. Εξετάζοντας την ιστορία της ζωής του, ο Ιακώβ αναγνώρισε τη συγκρατούσα δύναμη του Θεού, ομολογώντας: «Ο Θεός όστις με εποίμανεν εκ της γεννήσεώς μου έως της ημέρας ταύτης, ο άγγελος όστις με ελύτρωσεν εκ πάντων των κακών.» (Γέν. 48:15,16).XE 134.3
Η ίδια πείρα επαναλήφθηκε στην ιστορία των παιδιών του Ιακώβ - η αμαρτία που επιφέρει τη δίκαιη τιμωρία και η με-τάνοια που παράγει καρπούς δικαιοσύνης για ζωή.XE 134.4
Ο Θεός δεν καταλύει τους νόμους Του. Δεν ενεργεί αντί-θετα προς αυτούς. Δε ματαιώνει το έργο της αμαρτίας αλλά μεταμορφώνει. Με τη χάρη Του η κατάρα καταλήγει σε ευ-λογία.XE 135.1
Από τους γιους του Ιακώβ ο Λευί ήταν ένας από τους πιο σκληρούς και εκδικητικούς, ένας από τους δύο περισσότερο ενόχους για το δόλιο έγκλημα των Συχεμιτών. Οι χαρακτηρι-στικές ιδιότητες του Λευί, αντανακλώμενες στους απογόνους του, επέσυραν το εναντίον τους διάταγμα του Θεού: «Θέλω διαμοιράσει αυτούς εις τον Ιακώβ και θέλω διασκορπίσει αυ-τούς εις τον Ισραήλ.” (Γέν. 49:7) Η μετάνοια όμως έφερε τη μεταμόρφωση, και με την πιστότητά τους στο Θεό, ανάμεσα στην αποστασία των άλλων φυλών, η κατάρα μεταβλήθηκε σε δείγμα της μεγαλύτερης τιμής.XE 135.2
«Εξεχώρισεν ο Κύριος την φυλήν του Λευί, διά να βαστάζη την κιβωτόν της διαθήκης του Κυρίου, να παρίσταται ε-νώπιον του Κυρίου, διά να υπηρετή Αυτόν και να ευλογή εν τω ονόματι Αυτού.» «Η της ζωής και της ειρήνης διαθήκη Μου ήτο μετ’αυτού, και έδωκα εις αυτόν διά τον φόβον τον οποίον Με εφοβείτο και ευλαβείτο το όνομά Μου . . . Περιεπάτησε μετ’Εμού εν ειρήνη και ευθύτητι, και πολλούς επέστρεψεν από της ανομίας..” (Δευτ. 10:8, Μαλ. 2:5,6).XE 135.3
Με την καθορισμένη γι’αυτούς ιδιότητα της υπηρεσίας τους στο ιερό, οι Λευίτες δεν έλαβαν κληρονομιά στη γη. Κα-τοικούσαν μαζί σε ξεχωρισμένες γι’αυτούς πόλεις, και συ-ντηρούντο από τα δέκατα, τα δώρα και τις προσφορές που αφιερώνονταν στην υπηρεσία του Θεού. Ήταν οι δάσκαλοι του λαού, οι φιλοξενούμενοι σε όλες τις γιορτές τους και τιμώντο παντού ως υπηρέτες και αντιπρόσωποι του Θεού. Σε ολόκληρο το έθνος είχε δοθεί η εντολή: «Πρόσεχε εις σεαυτόν μήποτε εγκαταλίπης τον Λευίτην, όσον χρόνον ζης επί της γης σου.» «Δεν έχουσιν οι Λευίται μερίδιον ή κληρονομίαν μεταξύ των αδελφών αυτών. Ο Κύριος είναι η κληρονομία αυτών.» (Δευτ. 12:19, 10:19).XE 135.4